I won't stop {Soundpaw}

Ah, de heerlijke geur van Thunderclan territorium. Jinx moest toegeven dat van alle clangebieden die hij had bezoht, hij het Thunderclan territorium het mooist vond. Vooral op dit moment, nu de newleaf nieuw leven in de bomen en plant blies, plotseling was het bos vol leven. Ook Jinx besloot hier van te genieten, door even een wandelingetje door het territorium te doen. Hij wist dondergoed dat de katten hier niet gediend waren van zijn aanwezigheid, maar het kon hem niet minder schelen.
De kater zijn wandeling werd echter al snel verstoord door de aanwezigheid van een of andere Thunderclanner. "Goedemiddag" Miauwde hij op zijn dooie gemak.

-Eerst Soundpaw!

Soundpaw bleef geconcentreerd naar de muis kijken. Ze had zich zo laag mogelijk laten zakken, en ze was elk moment klaar om te spingen. Nog een klein stukje sloop ze dichterbij terwijl ze haar opengesperde ogen op de prooi bleef richten. De wind liet het korte gras zacht ritselen, maar het stond precies de goede kant op, waardoor de rode poes nooit opgemerkt had kunnen worden door de muis. Ze zette haar rode poot voorzichtig neer, wachtte nog twee seconden... En sloeg toen toe. Ze spande haar spieren en met een gigantische snelheid schoot ze op de muis af, terwijl haar nagels tevoorschijn schoten. Voor de muis kon reageren stond Sound al boven op hem, en met een laatste, angstige piep van de muis beet ze haar prooi dood. Triomfantelijk keek ze op toen ze ineens een andere geur opmerkte, één die hier niet hoorde. Ze keek om zich heen en het duurde niet lang voor ze een vreemde kat opmerkte, die haar nu ook had opgemerkt. ''Goedemiddag.'' Zei hij, alsof hij bij de clan hoorde. Verbaast liet Sound haar muis vallen, en keek hem aan. ''Niks goedemiddag.'' Antwoordde ze, nog steeds een beetje verbouwereerd. Wat deed hij hier? ''Ik zou maar snel weggaan.'' Zei ze daarna dringend, maar wel alsof ze hem wou helpen vluchten of zo. ''Ik denk dat je heel goed weet dat je hier niet mag komen.''

Zoals hij al had verwacht bleek de thunderclanner, een jonge rossige poes, niet erg blij met hem in haar territorium. Het probleem was, Jinx trok zich daar nu echt belachelijk weinig van aan. Immers was deze poes nog jong, zeker nog geen jaar. Hij kon dit kleine grut wel aan, als hij wilde.
Ze liet haar muis van verbazing vallen en keek hem aan. ''Niks goedemiddag.''Geamuseerd ontmoette hij haar blik. ''Ik zou maar snel weggaan.''haar stem was dringend, maar het was niet onvriendelijk, zoals de Shadowclanners waren geweest. Echter likte Jinx achteloos zijn poot, het was duidelijk dat hij niet zo snel weg zou gaan. ''Ik denk dat je heel goed weet dat je hier niet mag komen.'' De zwarte kater zuchtte even. "Ach, ik wandel alleen maar een beetje rond, daar is toch niets mis mee?"hij glimlachte charmant, maar ietwat vals naar haar. "Immers heb ik helemaal geen behoefte om jullie prooi te stelen, nu het Lente is, heb ik genoeg waar ik woon."Hij keek wat minachtend naar de muis die ze had laten vallen.

De kater bekeek haar amuserend, en trok zich duidelijk niks van haar aan. Sound vond deze houding uitermate irritant, en keek met een lichte frons de kittypet aan. Een paar argumenten kwamen zijn mond uit gerold, en hij sloot af met het zeggen dat hij toch wel genoeg eten kreeg. ''Nou daarom juist.'' Liet ze geïrriteerd horen. Haar staart zwaaide zacht heen en weer, maar haar blik stond niet echt zachtaardig. ''Je hebt genoeg eten thuis, dus je hoeft ons niet te storen met je verwaande blik.'' Erg veel zou ze niet kunnen uithalen naar de zwarte kat, ze immers nog niet zo oud. Maar haar plicht stond er wel op dat ze vijanden zou wegjagen- ondanks dat dit niet echt een vijand is, danwel iemand die ze gewoon niet kon uitstaan.