But I'll never be your stepping stone

Met vluchtige pasjes wist ze haar weg te vinden naar de grenslijn met de RiverClan. De blauwgrijze poes vond dit altijd een van de meest veilige grenslijnen en hier hing ze dan ook graag rond. Desalniettemin waren de RiverClan katten goede zwemmers, en in staat om haar zonder waarschuwing aan te vallen. De poezin bleef dus op haar hoedde. Het was een frisse lentedag en ondanks de zon die zachtjes scheen deed de wind haar oren suizen.
De jonge warrior besloot een rustige middag tegemoet te gaan en was na haar jacht naar deze plek gekomen. Ze legde zichzelf in het koele gras en snoof met haar rozige neusje aan de grassprietjes. Ze kriebelden, dit toverde een minuscuul glimlachje rond haar lippen. Haar gedachten liet ze varen en haar ogen gleden naar de water. De zachte welving van de golfjes hypnotiseerde haar. Ondanks de eventuele gevaren sloot ze zichzelf onbewust af van de buitenwereld. Zonder ook maar een geluid om zich heen te horen bleef ze staren naar de nooit stoppende rivier.

[Rowanflight]

De grijze poes wist het bijna voor elkaar te krijgen om in een slaap te dommelen. Flink gevaarlijk op deze plek en ook ontzettend dom van haar. Ze schrok dan ook flink toen ze een stem achter zich hoorde. Ze hoefde niet eens te kijken, die stem herkende ze nu al uit duizenden. De woorden kwamen van een kat die haar hoofd niet meer had verlaten sinds hun eerste goede gesprek, Rowanflight. Bluewisp wis zich in eerste instantie geen houding te geven, maar dat verdween toen de kater relaxed naast haar kwam zitten. "Nee, mij raak je voorlopig niet kwijt." Een klein lachje ontsnapte uit haar mond en meteen voelde ze haar vacht brandden van schaamte. Alles wat ze deed werd nu duizend keer in haar hoofd herhaald, stond ze niet voor schut? Om de gedachten van zich af te schudden sprak ze verder. "Of je moet me vermoorden, maar ik denk niet dat je dat op je geweten wil hebben." Ze gaf hem een plagende duw met haar poot en probeerde zijn felle ogen te ontmoeten.

Blue sloot genietend haar ogen toen ze zijn neusje tegen haar vacht voelde. Er ging een kriebeltje door haar buik en haar oortjes wiebelden dan ook een beetje zenuwachtig heen en weer. Ze hoopte ten zeerste dat de zwarte kater haar versnelde hartslag niet zou opmerken. Blue probeerde haar gevoelens te verbloemen door de speelse lijn in hun gesprek aan te houden. "Misschien had ik wel hetzelfde idee.." Grijnsde ze flauwtjes haar blauwe ogen over zijn gelaat gaande. "Nee hoor, ik denk niet dat ik dat leuk zal vinden." Mauwde ze haar lippen vormden zich nu tot een lichte glimlach. Kort erna vroeg de kater wat ze hier deed. "Nou, ik wilde eigenlijk even zonnen. Maar toen viel ik in slaap, niet het slimste wat ik had kunnen doen, gok ik." Schaapachtig keek ze hem aan. Het was dan ook niet haar meest snuggere actie geweest.

Een glimlach verscheen op haar kleine gezicht terwijl haar blauwe ogen strak naar die van hem keken. "Pas maar op, dit gaat boven mijn niveau," grapte ze terwijl ze nu op haar beurt haar neus tegen zijn wang duwde. Bluewisp ging zitten en gaapte eens kort de slaap uit haar lichaam. "Rustig maar hoor, zelfs slapend kan ik ze aan!" Een schaapachtige grijns verscheen op haar gelaat, wetende dat het totale onzin. Blue was sterker en groter geworden in de afgelopen maanden, maar sterker dan een grote kater van RiverClan.. Dat kon ze wel vergeten met een hoofdletter V. "En.. Mocht iemand mij aanvallen," ze pauzeerde nog even tussen haar woorden door. "Dan ben jij er toch om mijn redder in nood te zijn? Ze gaf hem een klein kopje. Ze merkte dat ze toch wel wat meer affectie naar elkaar toonden. De plotselinge omslag in omgang verbaasde haar een beetje. Maar ze wist in ieder geval wel dat ze dit veel fijner vond dan de ruzie.