Not wrong border

Het mocht niet fout voelen om hier te staan, op de door de zon verwarmde stenen, maar het dreigende gevoel overheerste hem toch. De clan wiens gebied hieraan grensde was natuurlijk niet blij ermee geweest, dat de riverclan dit gebied had ingenomen. het gevecht was wel gewonnen door hen en de leader was gesneuveld.
Onderhand was het katertje gegroeid en hij begon tegen zijn maximale grootte aan te groeien. Zijn vacht was nog altijd dik en zeer onhandig met water, daarom betrad hij dat gladde oppervlak ook niet vaak. Zijn karakter was wat minder onhandig geworden, maar zijn gouden ogen keken bijna altijd schuw. Ook nu, helemaal nu. Redelijk ongemakkelijk trippelde hij rond, zijn grijze bekje half open hangend, op zoek nog naar nog een beetje prooi.

OOC -- Eerste post voor Swiftpaw

Haar gezicht stond zoals altijd - serieus. Ze was al heel vroeg 'oud' geworden, zonder ouders die je in de watten leggen en voor je zorgden moest je veel zelf doen. Een pleegmoeder had ze niet gekregen, die had ze niet meer nodig toen haar ouders overleden - en ze wilde het niet ook.
Haar vacht stond ietwat overeind toen ze - vanuit de boom waar ze inzat - een kat zag zitten op de steppingstones. Het was een Riverclanner, obviously, de steppingstones waren niet meer van hen. Toch werd ze er boos door. Die verwaande kwallen ook.
Met een zucht sprong ze van haar tak af en ze trippelde naar de ander toe, niet goed wetend waarom. Om hem uit te schelden? Hem dood te staren? Ze besloot het laatste en ging bij de grens zitten, waarna ze naar hem staarde met een vijandelijke blik.

Zijn grijze oortjes draaiden zich toen hij een geluid hoorde en al snel zag hij een gevlekte vacht door de schaduwen bewegen. De lichtdruppels die door de bladeren dropen leken haar vacht wel nog meer vlekken te geven. Nieuwsgierigheid en argwaan kwamen in zijn hoofd en Cedarpaw bleef ook op zijn plek staan, zijn gouden ogen op de vreemdeling gericht. Ze droeg een thunderclan geur.
Ook zij besloot op haar plek te blijven en ook zij richtte haar blik doordringend op hem. Aangezien beide katten op hun eigen gebied keken, besloot Cedarpaw haar een beleefd knikje te geven. Ze had toch geen intenties om dichterbij te komen en hem aan te vallen? "Er is niets aan de hand, toch?" Besloot hij kalm te vragen.

Het beleefde knikje maakte haar boos. Hij zat tenslotte op haar gebied. Ongeveer. "Er is niets aan de hand, toch?" Swiftpaw vroeg zich af of dit een vraag uit angst of uit nieuwsgierigheid was.
Maar ze schudde formeel haar hoofd. "Ik denk het niet," antwoordde ze twijfelend en ze liet haar oren in haar nek zakken.
Haar lichaam ontspande wat. Deze kat zag er eigenlijk wel aardig uit, maar ze wist het nog niet zeker. Hij bleef een viseter die gebied van hen had gestolen.
"Dus, hoe heet je?" Zei ze, nog steeds wat kil.

+ flut sorry :c

Ze leek niet echt vrolijk te worden van zijn vraag, maar hij had geleerd er niet van te leren. Niet iedereen kon vrolijk zijn. "Ik denk het niet," Het antwoord verbaasde hem wel redelijk en dat liet hij zien door zijn gouden kijkers wat te verwijden. "Dus, hoe heet je?" Huh? Nu opeens iets van hem willen weten? "Cedarpaw," Zei hij, er niet veel gevaar in ziende om zijn naam te onthullen. Wat wilde ze doen? Melden aan Silverstar dat hij op zijn eigen gebied was geweest? "Aangenaam, ..paw?" Hij nam aan dat ze een apprentice was, met die grootte.

"Cedarpaw," zei de apprentice, duidelijk niet zeker van zijn zaak, maar Swift knikte hem netjes toe. Hé, ze moest wel haar goede manieren laten zien, die had ze niet voor niets geleerd.
"Aangenaam, ..paw?" Vroeg de grijze kater en ze knikte. "Swiftpaw," vulde ze in en gaf een lik over haar borst heen. Haar gezicht gleed naar de stenen waar hij opzat en haar blik verhardde weer iets. "Wat was je aan het doen?" Vroeg ze toen zachtjes, aangezien haar stem niet de hardste was.

+ Flut, whoops

"Swiftpaw," Zijn gok dat het een apprentice was geweest, was dus goed geweest. Gelukkig. Anders had hij haar misschien nog bozer of sacherijniger gemaakt. "Wat was je aan het doen?" Hij keek op en fronste toch wel even. "Jagen." Zei hij simpel. "Alleen prooi wat op ons gebied komt natuurlijk." Zelfs al had ze hier niet gestaan, had zou hem tot in zijn nest achtervolgen, een schuldgevoel, als hij prooi zou stelen van een andere clan.

"Jagen." Antwoordde de grijze kater en ze knikte. Dat klonk wel goed, zo lang hij dat maar op zijn eigen gebied deed. "Alleen prooi wat op ons gebied komt natuurlijk." Hij leek haar gedachtes te lezen en de tortie poes knikte opgelucht. Ja, ze geloofde de ander op zijn woord, dat was niets verkeerd. Een beetje vertrouwen in katten was wel goed.
"Oh. Nog wat gevangen?" Vroeg ze, haar houding nu niet meer vijandig. Cedarpaw was wel oké en zeker niet onaardig. Misschien zelfs wel zenuwachtig.