Watching out {Open}

Leopardskin keek naar Spinpaw die zich tegen de rotsen aan drukte, het zou voor haar toch niet helpen, haar buik zou uitsteken. "Wat een zooitje ongeregeld, daar in die Clan van jou" de kattin wachtte rustig op een antwoord, en ook tot de das verdwenen was. Opeens leek het dier ze gezien te hebben, en kwam op ze af gedenderd. "Ehmm, Spinpaw, ik denk dat we nu toch echt weg moeten, maar waarheen weet ik niet, waarschijnlijk zullen we tegen hem moeten vechten" Leopardskin begon nu zelf ook een beetje bang te worden voor de das, en wou hem het aller liefste wegjagen, en dat zou ze ook doen als het dier nog veel langer rond bleef hangen. "Als het te lang duurt, dan ga ik hem aanvallen hoor, het maakt me niet uit dat ik zwanger ben, onze veiligheid gaat voor" De kattin klonk vastberaden, en dat was ze ook.

Spinpaw wist niet goed of hij zou knikken of schudden. Hij staarde naar Leopardskin. Haar blik werd angstig. Niet weer vechten. Dacht hij. Spin keek achterom en zag de das naar hem lopen. Hij wou net het tegenovergestelde van Leopardskin, maar lopen was nu ook niet voor haar gemakkelijk. "De das is nog een beetje verzwakt van de vorige keer. We kunnen hem gemakkelijk aan!" Gelijk had hij ook. De das had alleen Leopardskin gezien. Toen de das dichter kwam sprong Spin op de das. Zijn nagels uitgestrekt over de rug van het dier. Hij zag de vorige littekens op de schouder van de das. Met een zoekende blik zocht hij naar Leopardskin.

Leopardskin sprong achter Spinpaw aan, op de rug van de das. Ze klauwde haar nagels in het vel van het dier. Hij krijste van de pijn, de kattin wist dat ze niet te lang moest vechten, het jagen was haar al te veel geweest. "Ik ben hier Spinpaw!" Riep ze, in de hoop dat Spinpaw haar had gehoord, en gerust was. Leopardskin klom naar de kop van de das, ze ging met uitgestrekte nagels langs zijn oog. Get beest krijste, en schudde haar van zijn kop af. Leopardskin viel met een plof op de grond, "ik ben in orde" riep ze snel naar Spinpaw, de kattin was gelukkig ip haar rug gevallen, en haar kittens waren dus ongedeerd, zijzelf hoestte wel een beetje, maar dat ging wel weer weg. De kattin stond op. Sprong weer op de das, en vocht weer net zo sterk als eerst.

Spinpaw sprong van de das. Hij sprintte naar de zwart witte poot van de bekende das. De geur van bloed drong in zijn neus. Spin hoorde de stem van Leopardskin. Hij wou terug antwoorden, maar de das sloeg met zijn klauwen in zijn zij. Hij brulde van woede en hij voelde hoe de lange nagels van de das zijn vlees open reten. Het bloed sijpelde uit zijn zij. Hij zag dat Leopardskin op de grond lag. Ze zei iets, maar hij verstond haar niet. Zijn hart ging snel te keer. Leopardskin sprong terug op de das. Ze zal zeker in orde zijn. Hij zag de blote buik van de das en zag zijn kans. Gotcha!

Leopardskin voelde de kittens in haar buik stevig schoppen, haar gezicht vertrok van de pijn, ze was bang dat haar kittens straks misschien te vroeg geboren zouden worden, de kattin viel de das nog eens met volle kracht aan, het dier begon te krijsen, Leopardskin sprong op de rots, hopende dat Spinpaw het allerllatse krabje zou geven, en dat het dier dan weg zou vluchten.

Spinpaw spring met een snelle beweging naar de buik van de das. Hij zette zijn scherpe tanden en nagels in het vel. Spin proefde het bloed van de das. Zijn zij deed veel pijn. In een fractie van een seconde zag Spin Leopardskin op de rots staan. Hij liet zijn laatste kracht op zijn poot werken. Spin sloeg met zijn poot tegen het oog van de das. De das brulde. Spinpaw klom naar Leopardskin. De das liep achter zijn rug weg. "Alles in orde met jou?" vroeg hij terwijl hij naar de buik van Leopard keek

Leopardskin keek bezorgd naar Spinpaw, "Ben jij in orde?" vroeg de kattin aan hem, "Ik voel me wel goed, maar ik had niet langer moeten vechten" ze keek bezorgd. De kattin hoopte dat alles goed was met Spinpaw.

Spinpaw hijgde. Hij kreeg pas na een kleine tijd zijn adem onder controle. "Met mij is alles in orde hoor." Spin stapte langs Leopardskin. Ze kon waarschijnlijk zijn diepe snee zien. Hij zelf had het niet door en stapte verder. Spinpaw klom op de hoogste steen en keek naar beneden. Hij wachtte tot Leopardskin er was.

Leopardskin zag de snee, "Spinpaw, je hebt een enorme snee in je schouder, ga naar beneden, en dan bedek ik je wond met spinnerag" De kattin sprong van de rots af, ze rende de bosjes in, en kwam terug met spinnerag om haar poot gewonden.

Spinpaw hoorde iets over een snee. Zijn flank deed plots zoveel pijn. Poot voor poot daalde hij af. Eenmaal beneden zakte hij in elkaar. Spinpaw zag de poes in het bos lopen voor spinnenrag te gaan halen. Spin probeerde lucht te happen om wakker te blijven. Slapen mocht hij niet doen. Spinpaw bewoog zijn poten. Hij stond half recht en viel ter plekken weer op de grond. Zo geraakt hij nooit in zijn clan.

Leopardskin kwam zo snel op hem afgerend als ze kon, haar buik ging heen en weer. Toen ze eenmaal bij de kater was, deed ze wat spinnenrag op de wond, en likte Spinpaw, "het is goed, het komt allemaal goed, ik ben bij je" de kattin bedacht zich dat het wel heel lastig zou worden voo Spinpaw om in zijn eigen kamp te komen. Ze keek naar de kater.

Spinpaw zag een katachtig gestalte op hem aflopen. Het was Leopardskin, ze deed iets over de wonden van hem. Dat voelde al wat beter aan. Wat was hij toch een slappeling! Spinpaw probeerde nog eens recht te staan. Dit maal lukte het. Hij steunde nog wel tegen Leopardskin, maar hij probeerde op zijn eigen poten te staan.

Leopardskin hield zich sterk, haar rug deed nog steeds verschrikkelijk pijn, ze hijgde enorm, en ze bloedde op haar voorhoofd, rug en schouder. De kattin deed haar best niet mank te lopen. Ze zei tussen het hijgen door, "Spinpaw" ze hijgde weer. "Ik denk dat je niet naar je clan kan, ik ben in een slechte staat nu, en jij, ik kan jou niet alleen naar je clan laten lopen" Nadat ze dit had gezegd, moest de kattin even gaan zitten, ze was doodop, en bovendien was ze zwanger.

Spinpaw zag Leopardskin uitgeput praten. Hij knikte het was waar wat ze zei. Maar ze konden ook niet terug. Het territorium van Leopardskin was ook veel te ver weg. "Ik zal nu even voor jou zorgen." Zei Spin bezorgt. Hij wankelde het bos in. Niet veel later kwam hij terug met spinnenrag. Spinpaw deed het overal op waar ze bloedde. Spinpaw inspecteerde of de buik van de poes nog oké was en dat was ook zo. Spin wankelde het bos terug in en kwam terug met wat droog mos. " We kunnen in die spleet van die rots even rusten." stelde hij voor.

Leopardskin knikte, "Dankje wel voor het verzorgen, maar het had echt niet gehoeven hoor" De kattin glimlachte, en liep naar de rots, met Spipaw steunend op haar schouder. Ze hijgde nog steeds een beetje, maar het werd al minder.

Spinpaw knikte terug naar de poes en samen stapten de katten in het spleetje. Het werd al gouw donker. Spin krulde zijn staart om hem heen. Hij hoopte dat hij dicht bij Leopardskin kon liggen. Spinpaw was bang. Ze hadden veel meegemaakt en hij was uitgeput en hij had het koud. Ideaal om ziek te worden. "Goede nacht." Miauwde hij nog naar Leopardskin en Spin viel direct in slaap.

Leopardskin kon niet slapen, ze dacht alsmaar aan haar kittens, en hoe het met Spinpaw zou gaan als hij weer in zijn kamp was, wat zouden ze van hem zeggen? De kattin viel na eindeloos gewoel in slaap.

De volgende ochtend Leopardskin gewekt door een vogel die vlak bij de rotsspleet aan het zoeken was, naar wormen. De kattin stond op, ze had overal spierpijn, maar trok zich er niks van aan. Leopardskin sloop op de vogel af, ze sprong ernaar en beet het beestje in zijn nek. Daarna liep de kattin de rotsspleet weer in, en gooide het beestje voor Spinpaw's neus, "Hier, eet op" Leopardskin wou eerst dat Spinpaw wat at, zijzelf kwam later wel.

Spinpaw ademde diep in zijn slaap. Zijn zij met de snee rees naar boven en terug naar beneden. Hij schrok toen er een sterke geur dode vogel voor zijn neus kwam te liggen en Leopardskin die hem beveelde om het op te eten. Hij rekte zich uit. Een aar snelle likjes over zijn zij en hij ging weer zitten voor de vogel. "Zullen we delen?" vroeg Spinpaw aan de poes.

Leopardskin glimlachte, "nee dankje, je moet weer op krachten komen. Ik red me wel." Zei de kattin. Leopardskin had wel degelijk honger, en ze moest aan haar kittens denken, mar wie was op dit moment belangrijker? Leopardskin vond dat Spinpaw in dit geval voor ging, haar kittens konden het wel een dag met minder eten doen.

Spinpaw keek een beetje sip. In haar buik leven er levende wezens en die gaan voor! Spinpaw keek weer naar de poes. "Ik zal het opeten. Als ik erna nog iets mag vange voor jou. Deal?" Hij knipoogde naar Leopardskin. Hij glimlachte naar de poes.