The warriors den

Onderwerp: The warriors den za 11 jun 2011 - 20:39

Langzaam hief Longtail zijn kop op uit zijn nest, en een luide gaap verliet zijn mond. Warm ochtendlicht scheen tussen de bladeren van de warriors den heen en precies op zijn nest. Zijn silver tabby vacht leek te glimmen in het zonlicht, net zoals zijn groene ogen. Langzaam hief de warrior zich iets op, gewoon om eventjes wakker te worden. Hij was er vandaag niet op uit gestuurd, hij was op avondpatrouille geweest, en dan mocht je meestal uitslapen. Zijn lange staart, waar hij ook naar vernoemd was, krulde hij om zijn voorpoten heen. Rustig begon hij zijn vacht te wassen, te beginnen bij zijn schouders, lenig draaide hij zijn kop om en begon hij de vacht op zijn schouders plat te likken. Zijn vacht glansde sowieso al, maar nu alleen nog maar meer. Hij vond het prettig om er verzorgd uit te zien tenslotte. Alleen, jammer genoeg, was er altijd nog wel iets om de den te laten stinken, en hij meende dat hij nog steeds een vleugje kittypetstank kon ruiken. Maar goed, niks aan te doen, hij begon te wennen aan de kittypets in de clan, want kom op, hoe kon hij ook? En trouwens, Bluestar leek de kittypets te vertrouwen, eentje was nu zelfs deputy. Misschien moest hij dat ook maar eens gaan doen. Toch was het moeilijk om de knop om te zetten voor de kater.

Onderwerp: Re: The warriors den zo 12 jun 2011 - 12:36

De mereltjes Kwetterde in de ochtendzon. Een fel licht wierp zich in het Donderclankamp. Vele katten waren bezig met vele taken, zoals de kampwand verstevigen, jagen, en Fireheart? Hun commandant organiseerde patrouilles. Alles ging rustig zich gangetje, de leerlingen zaten voor hun den te stoeien en te spelen. Een moederkat liet haar kitten voor het eerst naar buiten, de oogjes van het zwart witte katertje stonden enthousiast. Hij keek overal rond naar het leven dat bloeide en groeide. Een gestreepte silvere tabby lach in de warriors den. Zijn groene ogen rustig, maar de tabby was niet alleen. Want ergens diep in de schaduwen, in het diepste hoekje van het duister. Lag nog een grote langharige diepzwarte kater. Zijn pels rees en daalde bij zijn ademhaling, oren waar vier littekens in zaten draaide zich om te horen of er nog iets interessants was. Maar alles ging z,n gangetje in het kamp er was niks aan de hand. De kater had vandaag kunnen uitslapen, tenminste dat had hij besloten. Niemand zou hem missen. De ogen van de kater genaamd Darkfire opende zich in de schaduwen. Op het rechteroog zaten ook vier grote krassen. Opgelopen toen Darkfire klein was aan een Schaduwclankat. Hij sloeg met z,n grote staart, hij stond op en liep met ruwe passen naar de ingang. Maar zijn aandacht werd getrokken door een zilveren tabby, Darkfire keek op. Hij had de kater al eerder gezien, en wist dat deze kat ook niet heel erg tevreden was met de poesiepoezen in hun clan. Hij zag dat de kat naar Fireheart keek met een kritische blik. Darkfire begon de kat al te mogen, en ging naast hem zitten. We zullen er maar aan moeten wennen he? Jammer genoeg. Darkfire keek bruuks naar de rode kater die bezich was.