Bonepaw lag te slapen, hij wist dat hij een gesprek met Silverstar moest begaan en dat was vandaag. Hij kon slecht slapen, zijn ogen deed hij bijna niet open meer. Toch besloot hij op te staan, misschien zou hij al zijn vrienden achter moeten laten. Hij zou iedereen moeten vergeten die hij hier leerde kennen, hij schudden het dauw uit zijn vacht. Het dauw waar Dawie naar vernoemd was, de bomen waar Forest naar vernoemd was. Lightning van bliksem, Fawn van de prooien. Scar van haar littekens, al die namen hadden wel te maken met zijn leven. Elke dag had hij de littekens uit zijn verleden, elke dag droeg hij die mee door de pijn. Liep hij met pijnlijke poten door het dauw en de bossen, ving hij elke dag prooi voor zijn Clan en tijdens zware tijden was er een bliksemschicht die hem tot leven brengt en hem er door heen brengt. Al de katten die hij kende om hier te leven zijn er straks niet meer, hij zou er alleen door heen moeten. Hij zetten dringende voetstappen naar buiten, hij rook de frisse lucht in zijn neus gaten komen. Hij had meerdere katten ontmoet die hij ooit weer tegemoet zou komen, alleen nu voelde hij zich.. Hoe zou hij het moeten zeggen, GEBROKEN?
~Eerste post voor Silverstar