Standing in the eye of the hurricane {+Stormy+Open}

Lola liep wat rond het meertje van haar vaders territorium, waar jammer genoeg geen vissen in zaten. Anders zouden ze genoeg te eten hebben, en het poesje was nu vrij mager. Wat kwam door de rechtlopers, die haar vaders territorium inpikten, en de prooi wegjaagden. Ze sloeg maar wat met haar pootje op het water. Ze had hier ooit eens met Dot gezwommen. Maar dat was al een tijd geleden. Ze wilde net weer haar pootje op het water neerlaten slaan, toen ze iets hoorde ritselen. Ze rook een rogue, een poes. In plaats van iets te zeggen, sloop ze geluidloos naar de plek waar de geur vandaan kwam, zorgend dat de andere rogue haar niet kon zien of ruiken. Daarna, toen ze de ander zag, sprong ze op de kat, en duwde haar op de grond. Haar nagels boordde ze langzaam in het vel van de andere rogue. "Wat doe je hier?" Vroeg ze gromend.

~Eerste post voor Stormy

"Wat doe jij hier?" Gromde een onbekende stem toen Stormy opeens tegen de grond werd gedrukt. "Eten zoeken." Snauwde Stormy die Lola van zich afgooien. "Wat anders? Je territorium inpikken?" Snauwde de poes sarcastisch. Stormy ging voor de andere rogue staan. Met een schattende blik bleef Stormy haar aan kijken.

Lola keek met toegeknepen ogen naar de kat voor haar. "Je hoort niet te jagen in dit territorium. Dit is mijn territorium! En nu weg, voor ik je weg jaag!" Gromde Lola. Ze loog dat het haar territrium was, maar dat liet ze niet blijken in haar stem. En waarschijnlijk zou deze domme poes dat niet eens weten al liet ze het blijken. Als je zomaar het territorium van een ouder rogue binnen wandelde voor eten. Oke, dat had ze zelf ook gedaan, maar toen was ze net twee manen, en was ze erg verhongerd en uitgedroogd. Gelukkig was het haar vader. Lola dwong haar gedachten weer bij de rogue, die ze geen bedreiging vond, en dus ging ze zitten.

"Je hoort niet te jagen in dit territorium. Jt is mijn territorium! En nu weg, voor ik je weg jaag!" Gromde de poes. "Het is niet jouw territorium." Grinnikte Stormy doodleuk. Ze ging kalmpjes zitten. "Wat is je naam?" Veranderde ze van onderwerp. Stormy had geen zin in een discussie met de poes. Eten zoeken is wat ze eigenlijk van plan was. Nu dwaalt ze gewoon rond in andermans terriotorium. Het boeide haar niet zoveel. Ze was al een paar keer in Clan territorium geweest. Nu zwierf ze rond op zoek naar een eigen plekje. En toen werd ze aangevallen. Stormy soms moet je wat beter opletten, dacht ze. Stormy keerde terug naar de plek waar ze zat. Ze glimlachte.

Niet haar territorium. Oke, misschien wel een punt. "Meer van mij dan van jou!" gromde ze boos. En de eigenaar wilde deze kat al helemaal niet ontmoeten. Om te laten zien dat ze het meende, haalde Lola uit. Ze maakte een diepe snee in de kop van de poes voor haar. "Je dacht zeker dat ik een hulpeloze kit ben hé? Nou sorry, maar dat ben ik niet" Zei Lola op een onaangename, kille toon. Ze staarde koeltjes naar de kat voor haar, maar toch klaar als deze zou aanvallen. "Oh, als je mij ook maar iets doet, dan vermoord de eigenaar van dit territorium je, maar je had vast niet door dat zijn geur ook aan mij hangt" zei Lola spottend.

"Meer van mij dan van jou!" Stormy ving haar woorden half op. Opeens voelde ze pijn. De poes had uitgehaald. Stormy stond op. "Oh als je mij ook maar iets doet, dan vermoord de eigenaar van dit territorium je.." Hoorde ze vaag. Nog nooit had iemand haar in de weg gestaan. Maar ooit moest het gebeuren. En die ooit was nooit. "Die eigenaar boeit me niet." Zei Stormy minachtend. "Ik vroeg je naam." Zei Stormy kil die niet van plan was zich weg te laten jagen.

~ sorry voor het late antwoord~

Lola keek de poes aan. "Vertel de jouwe eerst maar." Antwoorde Lola. Waarom zou zij haar naam moeten geven zij woonde hier. "Oh en de eigenaar kan je beter wel boeien. Aangezien hij je in een minuut tot een slappe pels kan veranderen" antwoordde ze kil en donker.

"Ik ben Stormy." Zei Stormy. De laatste zin negerend. Ondanks dat Stormy niet reageerde op de woorden van de poes vlogen haar haren overeind. Stormy liet haar haren weer zakken. Zonder excuses natuurlijk. Maar ja. Nu wist de poes dat ze boos was.

"oke. Ik ben Lola" antwoordde ze. Lola leek een moon jonger door haar bouw. Al was dat meestalmet een gevecht of bij een achtervolging. Kon ze gemakkelijk door kleine openingen heen glippen. Lola zag dat de poes tegenover haar boos was. Zijzelf zozeer wat geïrriteerd. "Ga je nu nog weg?" vroeg ze emotieloos.

"Hoi Lola" Zei de poes droogjes. Ze hoorde de geïrriteerde toon van Lola. "Stel ik zou je tegenkomen in een ander territorium. Niet die van jouw en niet die van mij, zou je dan ook zo doen?" Stormys ogen schitters uitdagend.

"misschien. Misschien niet. Vraag het aan iemand zou ik zeggen" antwoordde ze sarcastisch. Niet in Stormy's uitdaging trappend. Ze keek de grijzige poes kil aan. "Ik kan je ook gewoon verwonden tot ik je weg moet slepen" zei lola. Waarom niet? Kon ze ook wat oefenen met haat vechtmanouvres. Dacht deze rogue ofzo dat ze alles was. "Hier vind je trouwens geen eten en waar je het wel doet is mijn vader. En die is niet blij met indringers." Zei ze schamper. "Dus ga maar gewoon weg"

"Dus ga maar gewoon weg." Zei Stormy op een kinderachtig toontje. "Ik ga al hoor." Zek Stormy chagrijnig die de schampere toon van Lola's snuit wilde af slaan. Ze hield zich in en glimlachte ijzig. "Maar dan ga ik wel daarheen." Ze wees met haar staart naar de rest van Lola's territorium die eigenlijk niet van Lola was. Stormy grijnsde.

Lola volgde de blik van Stormy. "Dan heb je pech vandaag" gromde Lola die onde Stormy dook en haar klauwen over haar buik een haalde. Daarna stond ze snel op en beet in diens staart. "Ik kan zo de hele dag doorgaan. Een wasbeer kan nog meer als jou" zei ze spottend en uitdagend. Lol was klaar om te vechten.

"Dankje." Zei Stormy sarcastisch. De poes haalde haar klauwen over Lola's kop. "Kom maar op dan." Spuugde ze snauwend. Ze duwde Lola krachtig weg , zodat ze tegenover Stormy kwam te staan.

Lola duwde haar nagels diep in de flank van de poes. Het vlees voelend. Daarna trok ze ze naar achteren. "Zoals je wilt." Antwoordde het zwart witte poesje. Waarschijnlijk had ze meer training gehad als stormy. Daarna beet ze hard in de achterpoot van de andere rogue.

Stormy snauwde. Ze wrong zich in een rare hoek waardoor ze een lange diepe snee maakte in Lola's flank. Haar achterpoot deed flink veel pijn. Haar flank wat minder. Met haar andere achterpoot trapte ze tegen Lola's kaak. Hopend dat ze los zou laten.

Stormy snauwde. Ze wrong zich in een rare hoek waardoor ze een lange diepe snee maakte in Lola's flank. Haar achterpoot deed flink veel pijn. Haar flank wat minder. Met haar andere achterpoot trapte ze tegen Lola's kaak. Hopend dat ze los zou laten.

Lola liet niet los aangezien te trap niet zo hard was. Haar kop werd hierdoor wel gedraaid waardoor ze de poot in een rare hoek wrong. Ze hoorde hem kraaken. " geef je het al op?" Vroeg ze kil doorde vacht heen. Ze liet los en spuugde een paar haren uit. "Ikndenk dat je niet meer goed kan vechten zo he" zei ze spottend, doelend op de poot.

Stormy onderdrukte een schreeuw. Pijn vloeide door haar poot heen. Haar poot kraakte. Het klonk onheilspellend in de oren. Lola liet los. Stormy besefte waarom een paar tellen later lag ze opeens op de grond. "Ik denk dat je niet meer goed kan vechten zo he" Zei de poes spottend. "Nee joh." Zei Stormy sarcastisch die haar met een pijnlijk gezicht aankeek. Ze lag niet gemakkelijk zo en ze kon niet verliggen. Ondanks dat Lola haar poot had gebroken en vijandelijk deed mocht Stormy haar wel.

~ nog sorry voor de dubbele post xD ~

Lola keek de poes aan. Ze had haargewaarschuwd. Ze dacht even na wat ze nu zou gaan doen. "Tja. Had je maar moeten luisteren. Nou moet ik je wegslepen. Of ga je zeg weg uit dit territorium?" Vroeg Lola schamper. Ze voelde de wond in haar flank prikken en pijn voelde ze ook. MaR die negeerde ze. Ze zou er late wel aandacht aan besteden.