Not so protective

Met een piepende kitten in haar bek en een gezicht dat boekdelen sprak liep Swift de nursery in. Dit pluizebolletje had geprobeerd te ontsnappen, maar het was niet gelukt. Toen ze ergens middenin de nursery stond liet ze de kitten pas op de grond zakken, waarna ze zichzelf streng groter maakte. "Je mag niet ontsnappen, dat weet je best." Zei ze streng, waarna ze de ander een tikje met haar poot gaf. Het was geen ferme tik, maar het zou zomaar kunnen dat die ander is besloot de hele boel bij elkaar te blèren zoals kittens dat nou eenmaal doen.

+ 1e Heronkit

Haar ogen waren open, eindelijk! Ze kon wel gillen van plezier, maar natuurlijk niet letterlijk. Woorden waren nog altijd niet haar beste kant, dus had ze maar iets anders geprobeerd. Toen Snow zich even op een andere kitten had geconcentreerd was ze weg geslopen en dit keer niet alleen uit het nest. Nee! Ze had iets veel groters gedaan, ze was uit de nursery geslopen. Tot een of andere apprentice dacht dat ze beter was dan de rest en haar opgetild had bij haar nekvel. Klauwend met haar niet zo scherpe nageltjes haalde ze uit naar de kattin en toen deze haar nog eens een preek durfde geven, keek ze deze donderwolkend aan. Een tikje zorgde dat ze aan het koken was. "Hoe durf je!" Miauwde ze kwaad, "Je mag niet zomaar een kitten slaan!" Haar helderblauwe oogjes stonden kil.

Haha, wat grappig. Die kitten was echt hartstikke boos op haar. Alsof ze haar wat aan ging doen, tsch. "Hoe durf je!" De uitspraak was voor Swiftpaw echt een beetje stupid. Nou, gewoon, zo durfde ze dat, iemand moest dat kleine ding toch opvoeden? "Je mag niet zomaar een kitten slaan!" Zachtjes schudde Swift haar kop. "Corrigerend tikje," miauwde ze ertegenin, op haar zachte maar strenge manier van praten.
Ze keek om zich heen, op zoek naar de moeder of siblings van de kitten. Was het Heronkit? Zoiets. "Waar is je moeder?" Vroeg de calico en ze glimlachte zachtjes naar de kitten.

Nou, die pieper had er niet zo'n zin in. Teleurgesteld in mankind ging Swiftpaw zitten en staarde is zwijgend naar de ander. Klein maar een grote bakkes, daar hield ze niet zo van. De jongeren moesten respect hebben voor de ouderen, zij had dat altijd zo geleerd en had altijd respect voor oudere warriors - behalve ze iets deden wat haar boos maakte. Deze kitten was jonger dan haar en dus lager dan haar. Toch besloot ze er niets meer van te zeggen.
"Wat wilde je buiten doen?" Vroeg ze tenslotte zachtjes, en ze likte aan haar pootje om die vervolgens over haar kop te halen.