I'll do it myself

Haar blauwe ogen gleden geconcentreerd door het territorium, om te kijken of ze iets van een prooi tegen zou komen. Haar oren stonden recht overeind en er stond een frons op haar gezicht die ze er niet eens probeerde af te halen. Het was duidelijk te zien dat ze zich erg focuste en ze had geen zin om onderbroken te worden door iets of iemand. Vandaar dat ze had besloten om in een stil stukje te jagen. Dan werd natuurlijk wel de moeilijkheidsgraad verhoogd, het was immers stiller dus moest jijzelf ook heel stil zijn. Frostfang was niet heel geduldig, en dit was een goeie oefening voor haar. Jagen was niet haar beste kwaliteit. Het lukte haar altijd wel om per ongeluk op een takje te staan of een steentje aan te stoten. Haar zwarte neusje vloog de lucht in toen ze ook maar het minste geluid hoorde en ze snoof de lucht is op. Haar gezicht stond meteen teleurgesteld toen ze merkte dat dit niet de geur van prooi was maar van clankat. Verbaasd keek de witte tabby om zich heen en merkte op dat ze helemaal niet meer op dat stille plekje stond, maar vlakbij de sandy hollow was. Nou, fijn was dat. Dacht ze dat ze zo goed bezig was, maar was ze in werkelijkheid op een plekje waar amper prooi te vinden was.
Haar blauwe ogen gleden naar de katten in de sandy hollow. Het was een apprentice met zijn mentor, dat was wel duidelijk. De warrior herkende ze als Cedarflake. Wacht, was die eigenlijk wel een mentor? Haar oren gingen verbaasd wat rechter op staan en ze trippelde ietwat nieuwsgierig dichterbij. Daar zat helemaal geen apprentice, dat was Runekit. Hij had iets van een litteken, ergens, zoiets was het. Misschien dat hij daarom verlaat apprentice werd? "Hallo," miauwde Frost, wetend dat ze al volledig zichtbaar geweest was toen ze naar voren gestapt was.

"Ook hallo," klonk het terug van de oudere kitten en ietwat verbaasd om zijn soort van onaardige toon keek ze hem aan. Ze keek opzij naar Cedarflake, niet goed wetend wat te doen. Moest ze hem nou terugsturen? Maar hij kon toch wel een beetje lol hebben, en al helemaal op zijn leeftijd, toch? Het was onzin dat hij het kamp nog niet uit mocht. "Zo Rune. Oefende je boom-klimmen of waren het gewoon... frustraties?" Miauwde de oudere warrior, die blijkbaar hetzelfde leek te denken als haar. "Je mag best even blijven, onder toezicht," miauwde Frost langzaam terwijl ze twijfelend naar Cedarflake keek.