Wet paws{Open}

Met een volle maag en goede zin verliet Yu het kamp. Ze had een dagje geen training, waardoor ze voldoende tijd had voor het uitstapje van vandaag; Clangebied. Ze had een beetje gehoord van Claw en Hellhound, maar niets zou beter leren dan er met eigen twee poten te staan. Vandaag zou shadowclan op het menu staan. Al hadden ze een reputatie, volgens andere young-one’s konden ze best soft zij. De apprentice’s, in elk geval. De poes had een gehoord dat die kwal van een Draco een stuk shadowclan vuil mee had gesleept, omdat ze verlieft op elkaar geworden waren. Verlieft op een clankat? Nee, dat zou haar niet overkomen. Na een tijdje lopen begonnen haar poten meer weg te zakken, en vieze, soppende geluiden te maken. Dit moest het territorium zijn. De gevlekte kattin ging rustig zitten, en waste haar poot. Ze was niet per se uit op een gevecht, maar misschien kon ze de kat wel bang maken. Ze zou zien hoe het gesprek zou lopen. Nu nog wachten op een apprentice die een praatje wilde maken.

Met trage passen sloop Foxpaw achter het muisje aan, en wiebelig stak ze haar rode achterwerk in de lucht. Ze was al zo dichtbij, ze kon als ze haar poot uitstrekte de prooi bijna aanraken! Met een grote grijns kwam ze nog wat dichterbij, waarna ze opsprong en de muis tussen haar kaken doodde. Wat ging jagen toch goed. De apprentice wist zeker dat ze later de allerbeste jaagster in het hele kamp werd en opgetogen pakte ze het levenloze muisje op, om hem terug naar het kamp te dragen.
Onderweg naar het kamp ving de rode poes een geur op, die ze het liefste niet wilde ruiken. Bloodclan, bah! Haar afkeer voor deze 'clan' was nog groter geworden toen haar zusje ernaar toe gelokt was, en ze kon het niet laten om te gaan kijken wie deze indringer zou zijn. Five, haar zusje, was het niet want die rook heel anders. Veel meer naar thuis en familie. Met het muisje nog uit haar bek bungelend stapte Foxpaw naar de ander toe, en ze zette haar haren dreigend overeind. "Wat moet dat hier?" Miauwde ze boos en klapte haar nagels uit, al was het alleen maar bluffen; Foxpaw kon geen helemaal niet vechten.

Precies op het juiste moment liep er een rode apprentice op haar af. Ze had lunch in haar bek, en een opgezette vacht. Yu was misschien niet het best in vechten, maar die houding was totaal verkeerd. Grinnikend schudde ze haar kop. Blijkbaar waren ze niet allemaal aardig. "Wat moet dat hier?" De poes hield haar kop schuin. "Slechts een bezoekje, een praatje maken." Ze ging staan, en liet haar ogen zorgvuldig over de kattin heen glijden. "Wat is je naam, mooie dame?" Belangrijk, niet? Ze was duidelijk jonger dan zijzelf, perfect. Zelfs als het zou uitbreken tot een gevecht, zou zij winnen.

Zijn zwarte gedaante was prima in het Shadowclan bos. Het zorgde ervoor dat hij makkelijk tussen de struiken door kon glippen, in de nacht was het nog makkelijker voor hem. Zijn zintuigen op scherp en zijn ogen rondkijkend voor prooi, hoorde hij in de verte opeens stemmen. Het duurde ook niet heel lang voordat er geuren zijn neus binnen kwamen. Eentje was duidelijk Shadowclan. Maar de anders was Bloodclan. Ravenheart vertrouwde het niet en sloop dichterbij tot hij zicht had op de twee katten. Een apprentice en nog eentje van rond die leeftijd, schatte hij. "Slechts een bezoekje, een praatje maken." zei de Bloodclan poes. "Wat is je naam, mooie dame?" werd er toen gevraagd. Ravenheart hield zich verscholen in het bosje, hij had geluk aangezien de wind net niet de verkeerde kant op stond. Daarbij verwachtte hij dat als het op een gevecht zou uitkomen hij toch zou winnen. Hij was stiekem erg benieuwd naar de reactie van de apprentice.. was het niet, Foxpaw? Blackpaw had over haar gesproken zo nu en dan. De rode vacht deed het hem wel vermoeden.

justify]"Slechts een bezoekje, een praatje maken." Miauwde de Bloodclanner rustig, en met een boos gezicht stak Foxpaw haar tong uit. Pf, die ander moest hier gewoon lekker weg. Dit was niet haar gebied. "Wat is je naam, mooie dame?" De gele ogen gingen van smal naar groot en met een vragende blik keek ze de zwart-witte poes aan. Was die nou met haar aan het flirten? "Je-bent-mousedung-paw." Miauwde ze en ze staarde vijandig naar de poes. "Rot op," siste ze daarna waarbij ze, als dat mogelijk was, zichzelf nog groter maakte en haar rug bol omhoog stak. [/justify]

Ze kreeg een uitgestoken tong van de poes, en deed hetzelfde terug. De volgende reactie van de kattin was geweldig. Grote ogen, openstaande mond. "Je-bent-mousedung-paw." Aandoenlijk. "Nee, ik vroeg om jouw naam." Antwoordde ze geduldig. Zo lang ze zich niet in een gevecht stortte was het allemaal prima. Yu kreeg vijandige blikken toegerworpen van de roestkleurige kattin. "Rot op," Ze hield haar kopje scheef. "Maar het is juist zo gezellig!" De liet haar blik over de kattin glijden, nadenkend over een goede bijnaam. Vlammetje? Nee. Bloempje? Nah. "Vosje," Grijnsde ze. Dit was zo leuk. Zelfs al werd haar plezier nu verpest, dit was het allemaal waard.

Ravenheart irriteerde zich aan het gedrag van de jonge Bloodclanner. Hij zou Foxpaw zo wel te hulp schieten als hij merkte dat ze dat nodig had. Zijn blauwe ogen keken door de struik heen en hij zag dat er een grijns op de kop van de Bloodclanner kwam. "Maar het is juist zo gezellig!" zei ze. "Vosje," kwam er toen uit als bijnaampje voor Foxpaw. Ravenheart was het nu zat. "Zo is het wel weer genoeg, rogue." zei hij kalm terwijl hij uit de struiken kwam. Hij wist zelf ook dondersgoed dat de geur op de poes van Bloodclan was, maar hij vond het super om zelf even te jennen met de poes. "Wat moet je hier?" was zijn volgende vraag. Ravenheart zijn blauwe ogen keken naar de zwart-witte poes. Wat moesten al die andere katten de laatste tijd op hun territorium?

"Nee, ik vroeg om jouw naam." Nou, die kreeg ze lekker niet. "Rot op," miauwde Foxpaw als antwoord, en maakte haarzelf groot. "Maar het is juist zo gezellig!" Foxpaw glimlachte sarcastisch en met samengeknepen ogen naar de rotpoes. Pf. "Vosje," Een verbaasde uitdrukking gleed over het gezicht van de rode apprentice. Was het puur toeval of was haar naam gewoon al bekend bij die stommerik? "Zo is het wel weer genoeg, rogue." De stem van Ravenheart deed haar opschrikken, en ze keek hem verontschuldigend aan. Ze had deze poes natuurlijk allang weggejaagd moeten hebben. "Wat moet je hier?" Fox glimlachte zachtjes toen ze merkte dat dat ongeveer precies dezelfde vraag was als zijzelf gesteld was. Ze was natuurlijk ook al bijna warrior.

Een zwarte warrior stapte de struiekn uit. Oh, hallo. "Zo is het wel weer genoeg, rogue." Goede neus, dat moest ze hem nageven. "Wat moet je hier?" Alweer dezelfde vraag? "Heb ik dat net al niet beantwoord? Slechts een praatje maken, ik heb niks slechts in de zin." Sprak de poes luchtig. Ze zag dat de rode apprentice zich nu duidelijk meer op haar gemak voelde. Ach, het moest een veilig gevoel geven, zo'n grote, sterke warrior naast je. "Ik merk dat ik ongewenst ben, en dat terwijl ik zulke leuke dingen hoorde over jullie clan." Ja, ze had het wel gezien een jonge poes van shadowclan, die naar de bloodclan was gekomen. Heel gewillig ook nog. Natuurlijk had Zira de kit weer meegesleept, eigelijk had het beestje thuis moeten blijven. Maar ze deed het niet slecht. Hoe heette ze ookal weer? Five, dat was het. "Nou, als alle shadowclan katten zo humeurig zijn begrijp ik best waarom Five hier weggegaan is." Ze was aan het mompelen, maar zorgde dat het juist hard genoeg was om te kunnen horen. Een vermiste kitten moest wel iets groots zijn in het kamp, toch? Nu zou het interessant worden. Yu was alert, en klaar om een klap te ontwijken indien het nodig was.

De poes zei dat ze echt alleen een praatje wou maken met hun. Ja vast en egels konden vliegen. "Ik merk dat ik ongewenst ben, en dat terwijl ik zulke leuke dingen hoorde over jullie clan." Ravenheart trok zijn wenkbrauwen een beetje op. "Oh ja vast. Er zal vast een hoop leuks verteld worden over die 'feestclans in de bossen'." zei hij met sarcasme duidelijk aanwezig in zijn stem. "Nou, als alle shadowclan katten zo humeurig zijn begrijp ik best waarom Five hier weggegaan is." Five? Die kitten waar hij verhaaltjes over had gehoord. "Elke kat die Shadowclan verlaat is een verrader. Net als dat elke ongewenste kat die Shadowclan inloopt een bedreiging is." waarschuwde hij met zijn stem. "Ik geef je niet heel lang meer voordat je verdwenen moet zijn, anders vallen er rake klappen."

"Heb ik dat net al niet beantwoord? Slechts een praatje maken, ik heb niks slechts in de zin." Miauwde de poes, en Foxpaw trok haar lip dreigend op. Oprotten! Hoe vaak moest ze het nog zeggen voor het duidelijk was? "Ik merk dat ik ongewenst ben, en dat terwijl ik zulke leuke dingen hoorde over jullie clan." Fox deed haar bek open om te antwoorden, maar Ravenheart was haar voor. "Oh ja vast. Er zal vast een hoop leuks verteld worden over die 'feestclans in de bossen'." Zachtjes grinnikte ze. Ooh, die zat! "Nou, als alle shadowclan katten zo humeurig zijn begrijp ik best waarom Five hier weggegaan is." Met een boze, harde grauw keek de apprentice de Young One aan. Wát zei die daar? De kleine poes wilde net haar grote bek opentrekken toen Raven antwoordde. "Elke kat die Shadowclan verlaat is een verrader. Net als dat elke ongewenste kat die Shadowclan inloopt een bedreiging is." Wat? Met een sippe uitdrukking draaide ze naar hem om. Het was wel mooi haar zusje. "Ik geef je niet heel lang meer voordat je verdwenen moet zijn, anders vallen er rake klappen." Nu draaide ze zich weer naar de Bloodclanner. "Five houdt nog steeds van ons, ze zal ons nooit vergeten." Miauwde ze, niet zeker naar wie, Ravenheart of de Bloodclanner.

"Oh ja vast. Er zal vast een hoop leuks verteld worden over die 'feestclans in de bossen'." Sarcasme, ach wat leuk. De zwarte kater had een duidelijke mening over Five. "Elke kat die Shadowclan verlaat is een verrader. Net als dat elke ongewenste kat die Shadowclan inloopt een bedreiging is." Zij? Een bedreiging? Ze was slechts een apprentice, met niets slechts in de zin. Hoe kon zij in hemelsnaam een bedreiging vormen voor een hele clan? Misschien moesten ze zich meer druk maken over de rivaal clans in plaats van bloodclan sprouts. Het was haar opgevallen dat de rode apprentice een sippe uitdrukking had. Oh, kende zij Five? Misschien moest ze toch maar eens een gesprek gaan voeren met dat shadowclan gebroed in de elite. "Ik geef je niet heel lang meer voordat je verdwenen moet zijn, anders vallen er rake klappen." Yu zou niet lang blijven, het was nu toch niet meer leuk. "Five houdt nog steeds van ons, ze zal ons nooit vergeten." Ze schudde medelevend haar kop, en klakte met haar tong. Met een beetje geluk zou dit onrust wekken bij Vosje. "Dus, ik ga er van uit dat ik moet gaan?"