Giving it a chance, Maybe... (Creamyfrost, Whisperwind)

Iceshimmer liep met kortdate passen richting de Medicine cats den. Ze had een hekel aan de geuren daar, en aan de den zelf. Toch had Creamyfrost haar overgehaald, naar een nijdige snauw van haar, om er heen te gaan. Haar haren stonden nog steeds iets overeind van de kou die de jonge krijgster had opgelopen. Het water was niet bepaald om in te zwemmen, en dat had ze dus wel door een ongelukje gedaan. Creamyfrost zou vast zichzelf wel weer de schuld geven, ook al was het niet zijn fout. Ze was gewoon gevallen tijdens een onoplettend momentje van haar. Ze schudde haar kop mistroostig en zuchtte diep. Even wachtte ze op Creamyfrost, die over de Medicine cat en Medicine cat apprentice als vriendinnen had gesproken. Ze keek hem met haar ogen onzeker aan voordat ze even slikte. "Het spijt mij Creamyfrost, van mijn opmerking." Fluisterde ze nog een keer, ze had al eerde haar excuses gemaakt voor de snauw die over haar lippen was gekomen. Nu kneep de kattin haar ogen dicht en haalde weer eens diep adem. "Whisperwind?" Klonk er zachtjes, maar hard genoeg om een Medicine Cat uit haar den te halen. Ze keek naar Creamyfrost, een zenuwachtige draai met haar oren liet weten dat ze het enkel deed omdat ze wel moest. Daarbij wou ze de kater niet teleurstellen, zeker niet nadat hij tegen haar eerlijk was geweest, en zij ook eerlijk tegen hem. Haar staart zwiepte ze een enkele keer heen en weer terwijl ze even over haar nog steeds natte borst likte. De geuren die haar neus al binnen kwamen maakte haar lichtelijk misselijk en draaierig. Ze ging met een zachte plof zitten en wachtte onrustig af.

Vervolgtopic van: https://www.warriorcatsnl.com/t23626p15-the-shining-stream-and-creamyfrost

De gitzwarte poes zat stilletjes haar voorpoten te wassen nadat ze haar maaltijd had opgegeten. Ze zou werkelijk nooit kunnen wennen aan de smaak van vis, maar ze had geaccepteerd dat dit hetgene was dat ze at en niet veel anders. Hoewel als ze er de kans voor zag ging er toch wel iets anders bij haar naar binnen, maar vis ging ook wel. Het enige wat haar echt nog anders maakte van de rest was het feit dat zij absoluut niet kon zwemmen en eigenlijk nog altijd bang was voor water. Na wat er met haar kleine broertje was gebeurd toen ze nog een kitten was, was ze daar nooit goed overheen gekomen. Ze had nog wel de plannen om iemand hulp te vragen maar ze wist niet zo heel goed hoe ze dat zou kunnen uitleggen zonder het gehele verhaal te moeten vertellen, en het daardoor weer allemaal voor zich te zien. In gedachtes ging ze alle katten langs maar haar uitkomst bleef eigenlijk maar op een kat hangen. Breakingdawn kon ze niet vragen gezien ze praktisch volledig blind was en met de rest van de clan was ze nou niet echt zulke goede vrienden dat ze het wilde vragen. Creamyfrost zou de enige zijn die een optie voor haar was. Maar langer kon ze er niet over nadenken, want bij het horen van haar naam keek ze op. ''Ik kom eraan.'' Antwoordde ze vriendelijk en hees zich overeind. het had niet dringend of vol paniek geklonken dus ze hoefde niet te vliegen, zodat ze even tijd had om zich kort uit te rekken voor ze liep naar de plek waar ze de stem had gehoord. Haar ogen vielen op de zilver gestreepte poes en ze fronste even. ''Is het niet nog wat te koud om te gaan zwemmen?'' Vroeg ze zacht maar glimlachte toch nog voor ze naar haar toekwam. Ze bekeek de poes even kort, maar zag dat de poes geen verwondingen had. ''Iceshimmer, wat is er gebeurd met je en waar kan ik je mee helpen?'' Vroeg ze en keek even op naar Creamyfrost die met haar was meegekomen. Ze glimlachte warm maar richtte haar aandacht weer op de poes voor ze naar haar toe boog en even aan haar vacht snuffelde.

"Ik kom eraan." Klonk er bijna meteen, Iceshimmer kneep haar ogen tot spleetjes, als teken dat ze bijna had gehoopt dat de Medicine Cat niet aanwezig was. Zodra de pikzwarte poes de den uit kwam gelopen vielen haar ogen al op haar. Iceshimmer kon daar niet al te goed tegen, ook al viel ze soms op door haar lichte zilveren vacht, die hier en daar donkere strepen vertoonde, wou ze niet te veel aangestaard worden. Haar lange staart zwiepte ze nog steeds een klein beetje chagrijnig heen en weer. Nee, alleen al in de buurt komen van deze afschuwelijk stinkende den, was voor haar al een nachtmerrie. Ze kon gewoon niets positiefs bedenken, in ieder geval op dit moment. Ze haalde diep adem om maar niet uit te barsten en kneep haar ogen nog iets verder dicht, voordat ze die weer opende. Dat de zwarte kattin haar fronsend had aangekeken had ze nog maar net opgemerkt, zo ver had ze haar ogen dichtgeknepen. "Is het nog niet wat te koud om te gaan zwemmen?" Zei de kattin van wie ze aannam dat het Whisperwind was terwijl ze haar met een glimlach aankeek. De zilveren kattin wende haar kop nog steeds geërgerd af. "Ja," Fluisterde ze bijna, met een soort kilte en hardheid in haar stem. Haast niemand zou haar zo zien. Zo gefrustreerd en nijdig. Nee, de herinneringen van haar kittentijd aan de den, waren niet bepaald prettig, waardoor ze in een chagrijnige elder veranderde. "Iceshimmer, wat is er gebeurd met je en waar kan ik je mee helpen?" Vroeg de pikzwarte kat alweer, nog voordat Iceshimmer een of andere verkeerde opmerking kon maken. Zodra de kattin dichterbij kwam en aan haar vacht snuffelde stond ze op en zette ze twee stappen achteruit. Ze haalde diep adem voordat ze antwoorde. "Meneer hier naast mij, voelt zich verantwoordelijk voor het feit, dat ik in het water ben gevallen door mijn eigen onoplettendheid." Zei ze op een erg on-charmante bromtoon. Ze was niet met de verkeerde poot uit het mosbed gestapt, enkel leek het bijna wel zo. "Hij is bang dat ik een verkoudheid oploop." Mompelde ze er achter aan. Ze kon niet veel positiever reageren, en deed al haar best om niet al te chagrijnig en onaardig over te komen. Dat ze een hekel aan de den had was duidelijk, enkel had ze niet zo snel een hekel aan een kat. Haar oortjes bewogen licht trillend heen en weer tevens deden haar snorharen dat. Ze was blij dat ze er niet klappertandend bij zat. Ook al had ze het koud. Met haar raspende tong likte ze maar weer over haar borstkas. Echt veel hielp het niet. Ze ging met een plof liggen en legde haar kop op de grond neer. Tja, als ze hier toch moest zijn, kon ze zich er beter aan overgeven.

OOC: Niets persoonlijks Whisperwind, enkel heeft Iceshimmer een soort van hekel aan de den van de Medicine Cat...Vandaar die kilte.

Hij trippelde achter Iceshimmer aan, nog steeds met een wat ernstige frons in zijn voorhoofd. Er ontstond een waterig glimlachje om zijn lippen toen ze opnieuw haar excuses aanbood. “Het geeft niet.” Hij gaf haar een vriendschappelijk stompje tegen haar schouder om haar gerust te stellen. Hij ging naast haar zitten toen ze Whisperwind riep en knikte haar even bemoedigend toe. Het zou wel goed komen, ze zou vast zien dat er niks aan de Medicine Cat’s den was waar je je druk over hoefde te maken. Hij tilde zijn staart op en plaatste hem zo dat Iceshimmer haar staart elke keer tegen zijn staart aankwam. Hij hoopte dat ze op die manier ophield met het chagrijnige gezwiep. Straks dacht Whisperwind nog dat het op haar gericht was. Toen Whisperwind naar buiten kwam haalde hij snel zijn staart weer weg. Hij wierp even een veel betekende en verontschuldigde blik naar Whisperwind toen ze hem aankeek. Met een blik van ‘ze bedoeld het niet negatief’. Toen Iceshimmer vertelde wat er gebeurd was keek hij haar weer aan. “Ze schrok van mij en viel in het water, maar ze heeft er een tijd mee rondgelopen zonder iets te zeggen. Ik wil niet dat ze groenhoest krijgt.” Zei hij terwijl hij zijn blik weer op Whisperwind richtte. “Maar Iceshimmer vind de Medicine Cat’s den niet prettig, dus ik heb haar zo ongeveer gedwongen.” In zijn ooghoek keek hij naar Iceshimmer, hij hoopte niet dat ze boos op hem werd om wat hij zei. Hij wilde alleen dat Whisperwind begreep waarom ze zo reageerde en het niet persoonlijk op zou vatten.

De grote poes had al opgemerkt dat de poes niet helemaal blij was om hier te zijn. Ze zou er verder ook geen woord over spreken, als ze het wilde vertellen kwam dat vanzelf wel. Maar de antwoorden mochten dan wel kil klinken, ze gleden bijna letterlijk meteen van Whisperwind af. ''Het was maar een grapje.'' Zei ze met een licht sussende toon, als de poes was beledigd door haar vraag dan hield ze er verder ook wel over op. Ze had de verontschuldiigende blik wel opgevangen en begreep nu ook waarom die haar kant op was gestuurd. Toch kreeg de poes een verraste uitdrukking op haar gezicht zodra de poes bij haar wegstapte. Ze lachtte even zacht zodra haar versie van de uitleg kwam en schudde haar kop. ''Hij is gewoon bezorgd, laat hem toch. Maar ik wil je wel helemaal controleren voor de zekerheid als je het niet zo heel erg vind. '' Zei ze zacht, maar bleef van de een naar de ander kijken. Ze knikte even zodra Creamyfrost zijn kant kwam en glimlachte eventjes. ''Ik kan je zorgen begrijpen, en er kunnen meer dingen gebeuren als je plots valt. Ik geloof wel dat ze een sterke jonge warrior is dus groenhoest zal ze niet zo heel snel oplopen. Maar het is wel fijn als er wel rekening mee word gehouden.'' Zei de en keek even naar de zilver gestreepte poes voor ze toch even met haar ogen rolde. Toch moest ze een volgend lachje even inhouden maar ze knikte even langzaam. ''Dat verklaart een hoop, maar dat geeft niet. Ik ben er wel blij mee dat ze toch even langs komt, al is het even voor de zekerheid.'' Zei ze en plakte haar glimlach weer op haar snuit terwijl ze iets van afstand nam. Ze kon weinig doen als de poes weigerde zich te laten helpen. het liefst keek ze haar even grondig na ook met het risico dat ze water binnen had gekregen en dergelijke. Het was haar taak om voor iedereen te zorgen en ze was vastbesloten om niet weer een clan pijn te zien hebben. ''Maar je kan beginnen met jezelf eens droog te maken, Ik denk dat Creamyfrost je wel wil helpen als je het hem vraagt en als je het niet te erg vind wil ik je ook helpen.'' Zei ze zacht, nog wel de keus latend aan de zilveren poes omdat ze wel beter wist dan haar nu in een hoek te drijven. ''Of je doet het helemaal zelf, jouw keus.'' Zei ze er nog achteraan voor ze even ging zitten en de poes recht aankeek.

Ooc: Chillout, ik vat dingen niet zo heel snel persoonlijk op Wink

Iceshimmer had wel door gehad dat Creamyfrost haar irritatie wou stoppen, of in ieder geval haar wou dwingen te stoppen met het gezwaai van haar staart. Toch negeerde ze het en lette ze enkel op de Medicine Cat. Nadat ze haar uitleg had gedaan, deed Creamyfrost zelf ook nog een duit in het zakje. “Ze schrok van mij en viel in het water, maar ze heeft er een tijd mee rondgelopen zonder iets te zeggen. Ik wil niet dat ze groenhoest krijgt.” Zei hij terwijl hij zijn blik weer op Whisperwind richtte. “Maar Iceshimmer vind de Medicine Cat’s den niet prettig, dus ik heb haar zo ongeveer gedwongen.” In een ooghoek werd ze aangekeken. En ze keek hem lichtelijk chagrijnig aan. Enkel wist ze ook wel dat hij wist dat het niet persoonlijk was. Ze zuchtte weer eens diep, terwijl de Medicine cat haar probeerde te sussen. Ze was geen kitten meer! Een boze blik richtte ze op de Medicine cat met de volgende woorden. ''Het was maar een grapje.'' Iceshimmer snapte haar gevoel van humor niet maar besloot het er maar bij te laten. Ze kon later altijd nog mopperen, mocht ze zich daar beter door voelen. Iets wat ze niet al te vaak deed. Enkel haar naar de Medicine cat krijgen was sowieso al een wonder. Haar gele ogen stonden nog steeds opmerkzaam en ongemakkelijk. Zodra ze weg was gestapt van Whisperwind keek de Medicine cat verrast, waarschijnlijk was dat nog niet zo vaak gebeurd. Ze had gelachen bij haar versie van het verhaal, waardoor Iceshimmer iets ontspande. ''Hij is gewoon bezorgd, laat hem toch. Maar ik wil je wel helemaal controleren voor de zekerheid als je het niet zo heel erg vind. '' Bij Creamyfrosts verhaal had Whisperwind gewoon geknikt. Iets wat Iceshimmer wel kon waarderen. De Medicine cat bleef in ieder geval niet overal op door gaan. 'Ga je gang,' Mompelde ze een klein beetje met tegenzin. Nu, een klein beetje was zachtjes uitgedrukt. ''Ik kan je zorgen begrijpen, en er kunnen meer dingen gebeuren als je plots valt. Ik geloof wel dat ze een sterke jonge warrior is dus groenhoest zal ze niet zo heel snel oplopen. Maar het is wel fijn als er wel rekening mee word gehouden.'' De Medicine cat rolde met haar ogen en leek een lach in te moeten houden. Iets waardoor Iceshimmer zich ongemakkelijk begon te voelen en weer op wou staan. ''Dat verklaart een hoop, maar dat geeft niet. Ik ben er wel blij mee dat ze toch even langs komt, al is het even voor de zekerheid.'' Was Whisperwinds reactie, toen ze er achter kwam dat Creamyfrost haar bijna gedwongen had. Gelukkig nam de Medicine Cat wat afstand en keek haar weer aan. Iceshimmer liet een zucht over haar lippen glijden en keek beide katten met dichtgeknepen ogen aan. Ze snapte niet hoe een Medicine Cat zo vrolijk kon blijven, en leek zich ten onrechte overal aan te ergeren. ''Maar je kan beginnen met jezelf eens droog te maken, Ik denk dat Creamyfrost je wel wil helpen als je het hem vraagt en als je het niet te erg vind wil ik je ook helpen.'' Zei Whisperwind zachtjes. Iceshimmer keek kwaad, zag ze er dan echt uit alsof ze het zelf niet kon. Ze hield een opmerking in, ze was nu eenmaal snel op haar teentjes getrapt als ze in de buurt van de verschrikkelijke den was.''Of je doet het helemaal zelf, jouw keus.'' Vervolgde de andere kattin. Iceshimmer liet een zachte grom horen voordat ze haar vacht droog probeerde te likken. Ze had het al een paar keer eerder geprobeerd enkel had het niet veel opgeleverd. Behalve binnenkort een haarbal misschien. Ze wiebelde onrustig met haar oortjes, wat liet merken dat ze duidelijk nog steeds niet op haar gemak was, en een chagrijnige bui had. Haar staart sloeg ze om haar poten heen terwijl ze de twee katten aan keek. Ze hield er niet zo van, niet zo van de aandacht die nu op haar gericht was, en moest de neiging onderdrukken om niet weg te lopen. Twee katten zouden haar zo hebben ingehaald en tegengehouden. Dat wist ze ook wel dus bleef ze met enorme tegenzin zitten. Haar nagels trok ze in omdat ze zachtjes in de grond aan het klauwen was, ze wist ook wel dat ze onredelijk was, enkel voelde ze zich zo onrustig dat ze liever niet meer in het kamp was. Ze sloot haar ogen en krulde zich toen maar mismoedig op. Ze was gestopt met het droog proberen te maken van haar vacht en had zich nu gericht op het tegenhouden van haar herinneringen als jonge kit. Haar schouders schokte zachtjes terwijl er al een snik uit haar borstkas kwam. Ze rilde iets en dat was niet alleen van de kou. Haar moeder, haar moeder had ook in de den gelegen kort nadat ze in het water was gesprongen bij de waterval en was overleden. Het had de jonge kattin geen angst voor het water gegeven, enkel wel voor de den. Ze kneep haar ogen dicht terwijl ze haar staart strak om zich heen legde.

OOC: Haha mooizo, een beetje drama sorry guys Wink

Toen ze gewoon door ging met het zwaaien van haar staart accepteerde hij het maar. Het was duidelijk dat ze hem negeerde en hij had er geen zin in om haar erop aan te spreken. Toen Whisperwind naar hen toe kwam en hij zijn verhaal deed werd hij een beetje ongemakkelijk van de chagrijnige blikken die hij toegeworpen kreeg. Zou ze het hem kwalijk nemen dat hij haar toch omgepraat had naar Whisperwind te gaan? Hij hoopte van niet, het was niet kwaad bedoeld. Hij had haar oprecht willen helpen. Hij hield wijselijk zijn bek toen Iceshimmer begon te morren over het feit dat Whisperwind aanbood te helpen met het droogmaken van haar vacht. Hij had besloten dat het slimmer was als hij niet hielp, hij had niet het idee dat ze dat op prijs zou stellen. Hij keek even wat hulpeloos naar Whisperwind en trok ongemakkelijk met zijn snorharen, wat had hij nou weer teweeg gebracht? Hij keek verrast naar de andere warrior toen ze zich opeens oprolde en begon te snikken. “hé Iceshimmer.” Zei hij iets wat geschrokken. “Wat is er?” Hij wreef even troostend zijn wang langs die van haar. Het leek erop dat dit probleem toch dieper lag dan hij verwacht had, waarschijnlijk zat er veel meer achter. Er trok een ernstige frons in zijn voorhoofd terwijl de vriendelijke en geruststellende blik terug kwam in zijn lichtblauwe ogen.

Ze moest toegeven dat de poes het niet echt makkelijk voor haar maakte, maar ook dat hoorde erbij. Iedereen had zijn plekken waar die liever niet wilde zijn en dat respecteerde de grote zwarte poes ook zonder te oordelen. Toch wachtte ze haar reactie af omdat ze niks wilde doen waar ze het niet mee eens was, al zou ze het niet hardop uitspreken. Als ze dat deed liep ze het risico dat de jonge poes haar den zo weer uitliep en daar kwam ze helemaal niets verder mee. Zodra ze haar 'go' kreeg nam ze weer een paar passen naar de jongere poes toe en bewoog haar neus langzaam naar de oren ven de poes om te kijken of deze niet te warm waren geworden zo onderhand. ''Je hebt verder geen pijn bij het bewegen?'' Vroeg ze zacht zonder de poes aan te kijken. Ze trok zich niks aan van de reactie die ze kreeg zodra ze vermeldde dat de poes zich eerst droog moest zien te krijgen. Als ze kou wilde vatten hoefde dat niet maar als ze dat wilde voorkomen moest ze daar toch echt iets aan doen. Ze ontmoette de blik van haar vriend en haalde even haar schouders op, ze kon hier ook niks aan veranderen. Toch zette ze even verrast een pas naar achteren zodra ze de schouders van de poes zag schokken. Ze haalde diep adem en bleef zitten waar ze zat. ''Iceshimmer, wil je erover praten?'' Vroeg ze zacht en keek naar de poes, zich toch echt afvragend wat de reden was voor haar ongemakkelijkheid hier. ''Wellicht kan ik meer rekening houden met wat ik doe als ik iets meer weet.'' Vervolgde ze, maar bedoelde het absoluut niet om aan te dringen, ze wilde helpen en dat was dan ook echt alles.

Iceshimmer gaf al snel de toestemming aan Whisperwind om haar toch nog even te controleren. De Medicine Cat leek even te willen controleren of ze kou had gevat, waarna ze een vraag kreeg.''Je hebt verder geen pijn bij het bewegen?'' Icshimmer haalde haar schouders iets op. Een beetje spierpijn van de val maar verder niet. "Enkel een beetje spierpijn." Mompelde ze dan toch wel als antwoord, bijzonder eerlijk. Ze had liever willen liegen, maar wist dat Whisperwind er vanzelf wel achter zou komen, als ze later terug kwam omdat ze pijn had. Die kans was namelijk dan wel aanwezig. Ze had daarna haar best gedaan haar vacht wat droog te likken, enkel wou dat niet echt opschieten. Het verdriet was haar te veel geworden en ze had zich opgekruld. “Hé Iceshimmer.” Klonk er wat geschrokken, zodra ze zich had opgekruld en was gaan snikken. Dat Whisperwind net op dat moment een pas naar achteren had gedaan, was haar ontgaan. Ze onderscheidde wel de stem van Creamyfrost. “Wat is er?” De kater wreef even zijn wang langs die van haar, in een poging haar wat te troosten. Nog steeds lag de kattin stevig opgekruld, met haar staart strak aangespannen om haar lichaam, toch werden haar snikken iets rustiger, zodra Creamyfrost haar op die manier aansprak. ''Iceshimmer, wil je erover praten?'' Deed Whisperwind haar duid in het zakje, en Iceshimmer draaide haar kop heel even naar haar toe. Ze haalde diep adem, terwijl de snikken nog zacht klonken, en haar schouders nog lichtjes schokte. Ze legde haar kop weer neer, maar nu iets minder strak opgekruld. ''Wellicht kan ik meer rekening houden met wat ik doe als ik iets meer weet.'' Vervolgde de Medicine Cat. Iceshimmer keek Whisperwind even nadenkend aan, waarmee ze aangaf dat ze later antwoord zou geven op de vraag. De kou die haar nu echt wel begon te irriteren, maakte dat ze zich ineens tegen Creamyfrost opkrulde en zachtjes bijna zwakjes vroeg. "Creamy...wil je helpen met het droogmaken van mijn vacht?" Het klonk schor, en met een klein beetje schaamte, omdat ze eerst duidelijk had gemaakt, dat niemand aan haar mocht komen. Nu pas richtte ze haar aandacht, na een korte stilte weer op Whisperwind. "Zo, wil ik het wel vertellen." klonk er zachtjes uit haar mond, kort en ruw, doordat ze net had gehuild, en het haar verward had. Ze huilde normaal niet, en ze was haar emotionele zelf niet. Enkel wist ze ook dat Whisperwind het misschien diende te weten. Zeker met de gevaren die op de loer lagen in het territorium.

Whisperwind haar blik kruiste die van hem en hij gaf een kort knikje toen ze haar schouders ophaalde. Hij begreep dat ze er niets aan kon doen en hij nam ook niemand wat kwalijk. Er was ook niets om iemand kwalijk te nemen. Zijn moeder had altijd tegen hem gezegd dat geen enkele emotie uit het niets kwam, alles had zijn verleden. Inmiddels wist hij maar al te goed wat die woorden van haar betekende. Hij was blij dat Whisperwind erbij was en Iceshimmer probeerde te troosten. Hij hoopte dat ze het wilde vertellen, het luchtte op om het erover te hebben. Hij knikte meteen toen ze vroeg of hij haar wilde helpen. “Natuurlijk!” Zei hij terwijl hij zijn staart om haar heen sloeg toen ze tegen hem aankroop. Met krachtige halen streek hij zijn tong over haar vacht, snel achter elkaar zodat hij ook haar huid op zou warmen. Hij hield verder zijn bek en liet het woord aan Whisperwind en Iceshimmer. Hij zou aandachtig luisteren en wat zeggen als het moest, maar het belangrijkste was nou om haar weer warm te krijgen.

De antwoorden die de poes haar gaf deden haar niet veel zorgen baren. Spierpijn ging een warrior gelukkig niet aan dood, tenzij ze hele rare streken gingen uithalen. Maar ze was overtuigd dat Iceshimmer wel slimmer was dan dat, zelfs met haar afstandelijkheid naar Whisper zelf. Toch dwong ze zichzelf ook niet aan de poes op, dat zou alleen maar een averechts effect hebben op de gehele situatie. Stilletjes bleef ze naar de poes kijken, wetend dat zij niet veel kon helpen gezien de poes haar niet echt leek te mogen. Toch ontmoette ze haar blik nadat Whisper haar vraag had uitgesproken. Ze was meer dan bereid rekening te houden met wat voor een situatie dan ook maar dan moest ze het ook wel echt weten. Ze knikte alleen enkel bij de blik die ze kreeg, het vertelde haar genoeg. Ze zou later antwoord krijgen op haar vraag en dus ging ze er niet verder op door. Toch kroop er een kleine glimlach rond haar snuit zodra ze Iceshimmer hoorde vragen of Creamyfrost haar wilde helpen met het droogmaken van haar vacht. Ze keek even naar haar vriend en knikte bijna tevreden. Het duurde even maar stap voor stap kwamen ze er toch wel uit met zijn drieën. Ze keek de zilveren poes weer aan en ging langzaam zitten, haar staart opkrullend. ''Je hebt mijn onverdeelde aandacht.'' Antwoordde ze vriendelijk maar zorgde ervoor dat ze de poes niet aanstaarde.

Ooc: Don't kill me please?