We need to talk..

Onderwerp: We need to talk.. wo 13 jul 2011 - 19:25

-Alleen Leopardstrike-

De medicine cat clearing zat er rustig bij, er was net een apprentice geweest om vers moss te benrengen, maar.. nu was het als het goed is helemaal leeg. Behalve die ene kater dan.. en misschien zijn apprentice Breezepaw. Die ene kater die haar eigen hart sneller liet kloppen, en haar een warm gevoel gaf... Die ene kater had haar iets gegeven, een wonderlijk geschenk, maar ook iets wat haar zo'n groot probleem zou geven. Hoe kon ze dit oplossen.. Dit moest ze overleggen. De mooie tortoiseshell poes haalde diep adem en stapte de medicine cat den in. De takjes en bladeren die de den omhulden streelden langs haar gladde maar redelijk pluizige vacht. Uiteindelijk stak haar tortoiseshell kopje door de ingang van de Medicine cat den. "Leopardstrike?.." Vroeg ze zachtjes, haar stem als een fluistering die door de medicine cat den gedragen werd door de bries. "Leopardstrike?" Herhaalde ze, haar stem ietwat luider, bezorgde, misschien zelfs enen beetje angstig. De poes ging zitten, haar schouders opgetrokken en haar staart om zich heen gekruld, een pose die onzekerheid uitdrukte.

Onderwerp: Re: We need to talk.. do 14 jul 2011 - 17:19

Het was rustig en leeg, net zoals toen Emberstorm kwam. Eigenlijk, tot Emberstorm kwam. Vanaf die dag was het geen seconde meer rustig geweest in zijn kop. Voor één keer leek het of het lot hem gunstig gezind was; Breezepaw was zojuist vertrokken, op zoek naar kruiden om zijn verzameling op peil te houden. Waarom had hij nu het gevoel dat het lot voor één keer aardig zou zijn? Wat was de reden.. Een zachte fluistering, die eerder uit zijn eigen gedachtes leek te komen dan van buiten af, bereikte hem. 'Leopardstrike..' Hij durfde bijna niet om te kijken. Zou hij gek worden? Was het zover gekomen, dat.. dat hij stemmen ging horen, van de enige die hij durfde lief te hebben? Leopardstrike slikte en negeerde het geluid. Opnieuw, nu iets luider weerklonk zijn naam. Het leek echt haar stem.. Een warm gevoel tintelde in zijn buik en nu besloot hij om te kijken. Een bekend kopje keek de Den binnen, een beetje angstig. Emberstorm. Hij kreeg de naam bijna niet over zijn lippen. De witte kater draaide zich om, keek met zijn groene ogen naar de poes die voor hem ging zitten met een houding waar hij zelf niet bekend mee was. 'Emberstorm?' Hij keek haar vragend aan. Ze zou niet zomaar alles op het spel zetten, alles riskeren.. als het geen goede reden had. En hij vertrouwde haar genoeg om te geloven dat ze een goede reden had. 'Wat is er?'

Onderwerp: Re: We need to talk.. do 14 jul 2011 - 17:58

De medicine cat den leek wel verlaten.. misschien was hij weg? Ze had gezworen dat ze Breezepaw weg had zien gaan om kruiden te gaan zoeken. Misschien was Leopardstrike wel, als de lieve kater die hij was, mee gegaan met haar? De poes keek nerveus om zich heen, haar staart ging even langs haar haar flank heen, in een beschermende beweging. Maar daar was zijn witte verschijning al, die ene verschijning die haar hart een slag, of misschien wel meer, liet overslaan. Haar een warm tintelend gevoel. Maar zijn stem liet haar al snel weer terug komen uit haar warme droomwereld en met een koude bonk weer terug op de aarde vallen. De kater leek verrast om haar te zien. Een kleine, maar toch lichtjes nerveuze grijns speelde op haar lippen. "Wat? Dacht je dat je zomaar van me af was?" Een nerveus lachje ontsnapte uit haar keel terwijl ze het zei. Maar haar stem begon weer te haperen toen hij vroeg wat er was. "Leopardstrike.. Ik moet je iets vertellen.." Miauwde ze, haar stem haperend van nervositeit, ze had even een pauze nodig om de moed bijeen te rapen. "I-ik.. Ik ben zwanger.." Miauwde ze daarna zachtjes, haar stem niet meer dan een fluistering, weer pauzeerde de jonge poes, een nerveuze zucht kwam uit haar mond en haar poten schuifelden iets over de grond. Eigenlijk, was haar buik inderdaad al iets dikker. "Jij.. bent de vader."

Onderwerp: Re: We need to talk.. vr 15 jul 2011 - 19:41

Hoe graag hij haar ook zag, het voelde gewoon alsof er iets verteld ging worden wat net zozeer leuk als rampzalig was. Emberstorm keek hem nerveus aan, maar nog steeds zag ze er lief uit. Lief en breekbaar.. De kater slikte. Hij begreep niet wat ze met hem deed, maar het was onbetaalbaar. 'Dat zou ik nooit willen,' antwoordde hij, waarna hij wat dichter naar haar toe liep maar een discrete afstand bewaarde. Ze lachte een beetje en voor een moment durfde hij te zweren dat hij aan hersenschimmen leed. Tot de nervositeit weer terugkwam en ze opbiechtte iets te moeten vertellen. Hij hield zijn kop wat scheef, maar keek recht in haar groene ogen. Ze zou niet liegen, maar hij wilde zeker weten.. dat wat ze ging zeggen echt was, geen droom.
Hij moest even knipperen voordat de woorden echt tot hem doordrongen. '..Zwanger?' Het kwam er verbaasd uit, maar niet boos of ontdaan. Hij kon het gewoon niet geloven. Dat betekende.. dat Starclan hem toch wilde zegenen, of in ieder geval Emberstorm, met kittens. Een lach spreidde uit over zijn gezicht. 'Dat is geweldig!' zei hij, nadat hij zich naar haar toegebogen had en in haar oor kon fluisteren. Natuurlijk was het moeilijk.. 'We kunnen het niet vertellen,' realiseerde hij zich plotseling. De kittens zouden geen vader hebben.. of hij moest uitkomen voor zijn verraad van de code. Waarom was alles zo moeilijk! Twijfelend deed hij een kleine stap achteruit. 'Emberstorm.. wat gaan we doen? Ik kan de vader niet zijn,' zei hij, verdrietig. Hij wist dat hij de vader was, maar de buitenwereld mocht dat niet weten..

Onderwerp: Re: We need to talk.. za 16 jul 2011 - 1:49

De kleinste details gingen niet aan de pluizige, tortoiseshell poes voorbij. Het was waar dat ze al minder slank was, ze had gewacht met het vertellen. Ze had moeten wachten tot het echt zeker was. Daar had ze zichzelf toe gedwongen, al had ze het het liefst had uitgeschreeuwd. Maar met deze kennis, kwamen meteen de zorgen en daar wou ze Leopardstrike ook niet meteen mee belasten. Maar, ooit moest de waarheid eruit komen, anders zou het je vergiftigen.. en verteren, het zou zich in je hart verkonkelen als doornen aan een roos. Leugens en waarheid.. een delicate balans, een lijn waarvan je niet af moest vallen... Ze ademde eventjes diep in, proberend zelf haar rust te bewaren terwijl Leopardstrike door een serie van fases ging waar zijzelf al doorheen was gegaan. Eerst komt blijdschap, voorspelde ze. En inderdaad begon hij eerst heel erg bij te doen, "Dat is geweldig!" Zei hij. Nu komt besef, miauwde ze stilletjes in haar hoofd tegen zichzelf. En ja inderdaad, die stap had ze ook feiloos voorspeld. Nu verdriet, en inderdaad, zijn gezicht betrok. Ze zuchtte zachtjes, ze kende hem nu wel goed genoeg, en ze wist ook hoe zijzelf reageerde. Voorzichtig zette ze een stapje vooruit en gaf ze hem spinnend een kopje om hem op te beuren. "We redden het wel.. Samen.." Murmulde ze zachtjes, "De clan hoeft niet te weten wie de vader is.. desnoods denken ze dat het een rogue is.. maar je status als medicijnkat.. ik zal die nooit gevaar laten lopen.." Haar miauw was zacht, maar geen nerveuze trilling was meer te bemerken, ze was vastbesloten hem geen schade te laten lopen. "Ik zal niemand, zelfs de kits niet, vertellen wie de vader is." Beloofde ze.

Onderwerp: Re: We need to talk.. di 19 jul 2011 - 18:45

Hij keek naar haar, al was het lastig te zien of er al iets aan haar veranderd was. Haar uitdrukking, haar houding, ja. Maar lichamelijk was het nog nauwelijks te zien. Hij was blij dat ze het hem verteld had, maar het was zo.. zo vreemd om te horen. Hij leek alle regels te breken, enkel door zijn hart te volgen. Klopten de regels niet? Of haatte StarClan hem gewoon? De witte kat hield een zucht binnen, omdat hij niet wilde dat Emberstorm het verkeerd op zou vatten. Soms was ze erg gevoelig, wat haar juist zo lief maakte. Misschien was hij de enige die achter haar masker mocht kijken.. en daar was hij dankbaar voor. Wat nu? Ze ging hem niet verlinken.. toch? Ze hield toch van hem? Een voorzichtig kopje haalde hem uit zijn doemdenken. Gesnor kwam bijna automatisch op waarna hij haar een kopje terug gaf. 'Daar geloof ik in,' antwoordde hij. Als ze het zei, geloofde hij het ook daadwerkelijk. Hij geloofde bijna alles wat ze zei. Haar volgende woorden verbaasden hem niet, maar lieten hem nog meer van haar houden. Het bracht schaamte over haar, het molesteerde haar reputatie.. en ze deed het allemaal voor hem. Leopardstrike gaf haar nogmaals een kopje en een lik, nog steeds blij met haar, zo blij.. 'Je bent een schat,' fluisterde hij in haar oor, zo gelukkig dat zij bij hem hoorde. 'Ik zal er voor je zijn,' beloofde hij. Hij wilde er niet van weten dat ze dit alleen door moest maken. 'Het kan me niet schelen of anderen het misschien opmerken, ik ben er voor je,' benadrukte hij nogmaals.

Onderwerp: Re: We need to talk..