The past is the past

Met een flinke pas liep de rogue langs de grenzen van haar territory. Ze deed geen patrouille, maar verliet na een tijdje haar eigen territorium om nog eens een wandeling te maken in vijandelijke gebieden. Sinds ze Claw had leren kennen had ze zich altijd beperkt tot haar eigen territorium, want nu begon te vervelen. Met de breuk tussen hen beide, kon ze weer eens wat vrijer ademen. Geen kittens die meer rond je heen dartelden, geen discussies tussen haar en haar dochter, gewoon vrij. Moon richtte haar kopje op toen ze een vage geur van Yinyang rook, gemengd met de scherpe geur die ze vaak bij Claw rook, Bloodclan. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en draaide zich een kwartslag om. Ze moest niets meer van haar dochter hebben, net als de vader van Yin. Zij waren verleden tijd. Ze zou ook geen pogingen meer proberen, want ze werd toch steeds terug aan de kant geduwd. Neen, Moon had geen familie meer. Gelukkig was de windrichting in haar voordeel. Met een enkele sprong, wist ze zich in een boom te werken en ging daar vervolgens nonchalante op de laagste tak liggen, wachtend tot de Bloodclan kat haar zou passeren of zou zien. Eindelijk kon ze nog eens was plezier beleven aan voorbijgangers.

Eerste post voor Jafar

Een Roguegeur verpeste zijn maaltijd, hij vond dat de meeste rogue's stonken. Buiten Yu natuurlijk, maar zij zat nu dan ook bij de Elite. Vol afgunst liet hij zijn prooi op de grond vallen, later zou hij nog wel iets nieuw vangen. Met grote, slome passen vervolgde hij zijn weg, tot hij bij een boom kwam, waar een zwart-witte kattin nonchalant in de boom hing. Yu's geur hing lichtjes rond haar, net als die van Claw, hun leider. Raar. Zonder een woord te verspillen ging hij voor de vreemdeling zitten en hield hij zijn hoofdje schuin. Zijn gezicht stond kil en in zijn ogen was geen enkele emotie te lezen. Waarom rook die rogue naar Yu en Claw?

Een geamuseerde grijns verscheen op haar snoetje bij de blik van de jonge kater. Hij hield zijn kopje schuin, alsof er een vraag klaar lag op zijn lippen. Moon bleef nog steeds liggen waar ze lag. "Je ziet eruit alsof er iets op je hart ligt," zei de poes met een klein glimlachje, al gaf haar toon aan dat ze de kater zowat verafschuwde. Bloodclan was niet iets wat ze graag in de buurt wilde. Toch zeker niet sinds Claw haar gezegd had dat hij afkomstig was van Bloodclan. Ze wenkte even kort met haar oortjes en liet haar blik naar de struiken achter de kater gaan. Ze had gedacht dat de jonge poes hier ook was of geweest was, maar er was niets wat dat aangaf. Ze richtte haar kopje arrogant op de de gedachten dat haar dochter's geur vlak bij de grens van Bloodclan te vinden was. "Wat is er, kitten?" gromde ze dwingend. Hij kon haar niet zeggen dat ze op zijn territorium was, want ze zaten op dit moment beide in niemandsland.

De kattin gromde hem geërgerd wat toe, maar hij negeerde het. Hoe kon zij naar Claw en Yu ruiken? "Je ruikt bekend." Miauwde hij kil, zijn blauwe ogen stonden kil en afstandelijk. Zijn rode staart krulde om zijn pootjes en met een opgetrokken wenkbrauw keek hij haar aan. Verveeld liet hij zijn tong over zijn borst gaan, wie dacht die kattin wel niet dat ze was? Vanbinnen voelde hij enkel verwarring, hoe kon zij naar Claw en Yu ruiken? Tenzij, tenzij zij haar moeder was. Yu had nooit iets gezegd over haar moeder, wat als deze arrogante rogue dat was.

"Je ruikt bekend." Moon richtte haar oortjes nu even naar voren toen de kater antwoordde. Haar nieuwsgierigheid naar de kater was ondertussen wel gegroeid, maar zoiets liet ze niet merken. "Dat zou goed kunnen," mauwde ze en legde haar twee voorpootjes vlak naast elkaar. "De geuren die in jouw vacht plakken zijn ook niet onbekend voor me." mauwde er er nog achter en richtte zich vervolgens terug op. Ze antwoordde rond de vraag. Niet iedereen moest weten van haar eerdere relatie en dat deze fout afgelopen was. Er waren al genoeg katten die wisten dat ze een realatie heeft gehad met een Bloodclan member.

Moon weet niet dat Claw leader geworden is, even ter informatie ^^

"Dat zou goed kunnen," Hij rolde met zijn ogen, wat een antwoord. "De geuren die in jouw vacht plakken zijn ook niet onbekend voor me." Even flikkerde in zijn ogen een blijk van interesse, naar wie rook hij dan? Maar even snel maakte het weer plaats voor zijn koele,afstandelijke houding. "Nou vertel me dan eens, wie komt jou bekend voor in mijn geur." Zijn emotieloze stem klonk luid, in de stilte van de omgeving. Het leek alsof de bomen hun gesprek aan het volgen waren, nieuwsgierig naar de eventuele nieuwtjes die ze te weten zouden komen.