This is OUR world, let's discover it!(Meadow)

Het was héél vroeg in de ochtend, maar het deerde de kleine poes niet. Sterker nog, ze had hierop gewacht! Hun moeder lag diep in slaap, maar zij niet. De uitgang van het hol was onbewaakt, de perfecte kans om naar buiten te sneaken. Ze durfde dat echter niet alleen, al zou ze dat nooit toegeven, dus besloot ze haar broertje even wakker te maken. Die zou het vast niet erg vinden om nog voordat de zon op kwam gewekt te worden, toch?
Hard porde ze haar zwarte broertje. "Wakker worden" fluisterde ze in zijn oor, hard genoeg om hem de schrik van het leven te geven, maar te zacht om hun moeder te wekken.

-Eerste post Meadow ^^

Opgerold als een kleine zwarte haarbal lag hij lekker warm ingenesteld, nog steeds slapende. Af en toe hoorde je een zacht snurk-achtig geluid dat de stilte enkele seconde doorbrak. Uit het niets voelde hij een harde gepor tegen zijn flank, samen met de stem van zijn zus. "Wakker worden," Het was zacht gefluisterd, maar als nog trok hij met een ruk zijn ogen open en hief hij iets geschrokken zijn hoofd in de lucht, zijn oren naar achteren gedraaid. "Farai, wat doe je," Ietwat geïrriteerd hees hij zijn lichaam omhoog en wierp een blik rond. Hun moeder was nog in diepe slaap en voordat hij het zelf besefte kwam er een brutale grijns op zijn gezicht. Hij begreep waarom zijn zusje hem zo actief wakker maakte, het was tijd om het nest uit te sneaken! "Kom, mam zal het vast niet erg vinden als we éventjes naar buiten gaan,"Fluisterde hij terug met een ondeugende ondertoon in zijn stem. Dit was typisch iets voor haar: zelf het avontuur opzoeken. In dat opzicht kon je de familiegelijkenis goed merken.

"Farai, wat doe je,"Waren de niet al te vriendelijke woorden van haar broertje toen hij zich geïrriteerd ophees. Met een grote grijns op haar snuit en glimmende ogen keek ze hem aan, nog niets zeggend. Ze wist dat als hij hun slapende moeder zag, hij ook wel wist wat ze van plan was. Het was niet zo heel moeilijk, al zeker niet als hij haar kende. En dat bleek maar weer.
"Kom, mam zal het vast niet erg vinden als we éventjes naar buiten gaan,"fluisterde hij terug met een ondeugende stem. Farai glunderde. "Dat was m'n plan, slimpie." Haar stem was nog steeds zacht. De poes gaf haar broer een speelse duw en spurtte naar buiten. Meteen werd ze verrast door wat ze zag. Het was namelijk helemaal donker en er hingen glinsterende dingen in de lucht. "Wooow"Bracht ze bewonderd uit. Ze had eigenlijk altijd geslapen in de nacht, nog nooit had ze de sterren en de maan gezien. "Wat zijn dat?"Ze wees met haar staart naar de maan en de sterren en keek haar broer met grote ogen aan.

Zijn zusje glunderde bij zijn woorden. "Dat was m'n plan, slimpie." Sprak ze zacht uit, waarbij hij plagend met zijn poot tegen haar aan duwde. Al snel kwam ze hem een speelse duw terug en voordat hij ook maar iets terug kon doen stoof de zandkleurige kattin naar buiten toe. Meadow rende met een grijns achter haar aan de donkerte in en hapte speels in haar staart zodra hij haar had ingehaald. "Wooow" Bij haar bewonderende stem keek ook hij op naar de lucht. Tussen de torenhoge bomen heen en het licht bedekte bladerdak zag je tussen alle duisternis kleine, fel lichtgevende fonkelingen. Alles omringde één grote lichtgevende bal, zoiets had hij nog nooit gezien! Zijn cyaan blauwe ogen werden groter toen zijn zusje vroeg wat het waren. "Hmm," Bedenkelijk schraapte hij met zijn voorpoot door het gras heen en keek nogmaals omhoog. "Katten ogen, heeeeel veel katten ogen!" Bracht hij er zelfverzekerd uit. Hij had allang gezien dat Farai's ogen soms lichtgaven in het donker, alsof het reflecteerde. "Ze houden ons in de gaten Rai," Fluisterend boog hij zijn kop naar haar oor toe, als ze hun konden zien dan zouden ze hun misschien ook kunnen horen. Hopelijk zouden ze niks tegen hun moeder vertellen, anders kwamen ze pas echt in de problemen..
"Hey.. Weetje, misschien kunnen we pap opzoeken. Of we kunnen gaan jagen,"Hij zette enkele stappen vooruit en scande de omgeving. Bomen, struikgewas, enkele uitstekende planten. Er was niet veel actief, tenminste niet bij het hol. "Óf de rivier," Hij wierp een blik achterom. Ondertussen wist hij dat zijn vader altijd ergens anders was, veel tijd had hij dan ook nog niet met hem doorgebracht. Helemaal niet zelfs. Eigenlijk wist hij niet eens waar die moest zoeken, dus misschien konden ze iets anders doen.

Sorry, snel postje ^^

Ze keek vol verwachting naar haar broertje, zou hij het weten? "Hmm,"Begon hij, Farai hing aan zijn lippen. "Katten ogen, heeeeel veel katten ogen!" zei hij toen plots zelverzekerd. Farai keek weer om hoog, zich afvragend of de ogen van hun vader daar ook zaten. Ze wist dat ze een vader had, maar wie?
"Oh ja, dat wist ik wel hoor! Ik testte alleen maar of jij het wist."miauwde ze wat ijdel. "Ze houden ons in de gaten Rai," fluisterde hij in haar oor, met grote ogen keek ze hem aan. "Denk je dat ze het tegen Mama zullen zeggen?"vroeg ze ietwat bezorgd. Echter leek Meadow zich daar niet zo druk om te maken, dus deed zij het ook niet, natuurlijk. "Hey.. Weetje, misschien kunnen we pap opzoeken. Of we kunnen gaan jagen," De poes veerde overeind. "Óf de rivier," Farai glimlachte breed. "Laten we naar de rivier gaan! Pap is nooit hier, dus dat wordt een beetje hopeloos."Zei ze wat bedroefd.