Way too many lines to cross

Grote wallen waren onder Mazepaw's ogen zichtbaar. Hij kon niet slapen, dus had hij besloten om te gaan wandellen om zijn gedachten op rij te zetten. Nadenken. Telkens spookten dezelfde gedachte rond in zijn hoofd. Smokepaw. Hij kon haar niet vertrouwen. Nu toch nog niet. Later zou misschien duidelijk worden dat haar woede aanvallen geen act waren. Hopelijk was het geen act. Dat zou betekenen dat Maze haar kon vertrouwen. De gestreepte kater zuchte. Hij had antwoorden nodig, maar kon zijn vragen niet zomaar aan Smoke gaan stellen. De geur van rogue drong zijn neus binnen. Was het echt? Of slechts een illusie die zijn slaperige, beïnvloedbare hersenen hadden gecreëerd? "Kom tevoorschijn!", miauwde de bruine tabby uitijndelijk.

Cyber eerst

Cyber zat dicht bij het kamp, zijn kilgroene ogen keken geamusseerd naar de verachterlijke verblijfplaats van deze domme kittypetjes. Hij zat er al een tijdje, en niemand had hem opgemerkt. Het was immers ook nacht en wegens zwart-witte vacht was hij amper te zien in de beschutting, alleen zijn felgroene ogen konden hem veraden maar er was toch niemand. Al die kittypets lagen opgekrold in hun nestjes van mos. Cyber was in tegenstelling absoluut niet moe, hij was op avontuur naar risico's gegaan in dit stomme territorium. Maar al snel was de honger van de wolf gestild, want de koude wind bracht een nieuwe geur mee. De geur van een moe katje. En dat was blijkbaar ook nog eens zo moedig om hartop uit te spreken dat hij tevoorschijn moest komen. Nou, met alle plezier. Cyber sprong geruisloos maar krachtig omhoog en liet zich met uitgeslagen klauwen op het katertje vallen. "Goedenavond, Prooi" siste hij kik in diens oor terwijl hij op de kater terechtkwam.

"Goedenavond, Prooi", siste de zwart-witte kater, nadat hij de gestreepte apprentice had besprongen. "Goedenavond, stuk vossenstront", Mazepaw spuugde de woorden uit alsof het bedorven vlees was. Hij mocht niet laten merken dat hij bang was, daar waren zijn onexpressieve, blauwe ogen wel handig. Hij mocht niet laten zien dat hij niet goed kon vechten. Hij moest de indruk geven van neer te kijken op de rogue.

"Wow, zo'n originele woordenschat." Cyber had een poot zwaar op de borstkast van de kater gepland en met de andere gleed hij nu met een nagel dreigend over diens nek. "Waar heb ik dat eerder gehoord?" Cyber deed nogal overdreven alsof hij nadacht. "Ahja! Bij al die andere verachterlijke hoopjes botten."