I'll proof it {open}

Hellhound's groene ogen staarde strak in de ogen van de kattin tegenover hem. De twee stonden al enkele secondes zo, zonder iets te zeggen. Het was duidelijk genoeg dat het op niets goeds zou gaan uitdraaien en het gevecht waarschijnlijk snel zou beginnen. Het was alleen afwachten wie de eerste aanval zou gaan doen en hoe die dat dan zou gaan doen. De rosse kater sloeg zijn klauwen uit maar deed verder niets. De zwarte kattin volgde zijn voorbeeld precies. Op het moment leken ze elkaar precies te spiegelen, wat de Bloodclanner lichtelijk irriteerde. Als je zelf geen idee had hoe je moest vechten, en dus maar een ander na ging doen, moest je gewoon geen gevecht beginnen. De Thunderclanner blies een keer naar hem, hij reageerde er echter niet op. Zij mocht hem dan wel nadoen maar andersom ging dat niet gebeuren. Hij was niet echt het type voor van die intimidatiespelletjes, al was hij er wel redelijk tot goed in. Een gevecht moest volgens hem eerlijk gebeuren, een even aantal katten tegen elkaar en dan klauw tegen klauw zonder hulpmiddelen. Als het zo ging was het gevecht op zijn best, al leek dit een heel ander gevecht te worden. Langzaam begon de langharige staart van de kater op en neer te zwaaien. Het was een soort uitdaging voor de kattin blijkbaar. De zwarte kat blies nog en keer naar hem waarna ze met haar klauw door de lucht sloeg. Waarom ze dat deed was voor Hellhound een raadsel. Ze stonden meer dan een vossenlengte uit elkaar dus ze zou hem nooit kunnen raken, dat moest ze zelf ook wel weten. De kater nam aan dat het een onderdeel was van het intimidatiespelletje dat alleen zij speelde. Zuchtend ging hij zitten, als die kattin was toch nog wel even bezig met haar spelletje. Echter had Hellhound een tweede reden om te gaan zitten, dat zou de aanval van de kattin ook uitlokken aangezien hij nu in het nadeel zou zijn tijdens een gevecht. Zodra hij opkeek zag hij de kattin hem verbaast aankijken. Vervolgens zette ze zich schrap om af te zetten. De rosse kater had zijn volgende actie al geplant het was alleen wachten tot ze zou springen. Een sprong van de kattin kwam ook al snel. Perfect. Met een snelle beweging zette de rosse kater een stap opzij zodat ze naast hem neer kwam. Met een flinke beuk van met zijn schouder duwde hij de kattin opzij tegen een van de bomen aan. Zo hield hij haar even klem voor hij iets zou gaan doen. Het was voor hem nu alleen even het testen van de kracht en de wil van de kattin. Als ze echt wilde vechten zou ze zich op een of andere manier wel los zien te krijgen of hem te kunnen raken. Het met haar poten slaan wilde niet echt lukken vanuit die positie namelijk. Logisch ook, ze kon amper op de grond staan op de manier waarop hij haar tegen de boom had geduwd. Hij was niet voor niets een goede vechter en een lid van de Elite. Dat ging niet zonder wat moeite daar voor te doen natuurlijk. Na een tijdje was hij het wel weer zat en gaf na een extra duw tegen de boom de kattin wat ruimte. Echter zorgde hij er wel voor dat hij eerst buiten aanvalsbereik was zodat de Thunderclanner hem niet meteen kon bespringen. Zo dom zou hij nou ook weer niet zijn. Klaar om zich af te zetten stond de rosse kater al weer een eindje van haar vandaan. Toch zou hij weer op haar aanval wachten om zijn voordeel daar weer uit te halen. De kattin kwam kwaad op hem af gestormd om hem meteen te kunnen bespringen. Ze zag er niet al te vrolijk uit na die actie van hem. Dat kwam waarschijnlijk omdat ze het gewoon totaal niet had zien aankomen en er dan ook door was verrast. Verrassingsaanvallen waren altijd een irritatie voor clankatten. Helemaal omdat ze vaak nog dachten dat ze er zelf het best in waren ook. Lachwekkend als je het aan hem vroeg. De Elite was en zou altijd de beste in dat soort dingen blijven, daar zouden ze maar mee moeten leren leven. "Ik, Blackleap, zal niet van een Bloodclan mormel als jij verliezen!" Schreeuwde de kattin terwijl ze op hem af kwam gestormd. Hellhound moest zijn bek doen om niet te lachen om de manier waarop ze zich 'voorstelde' aan hem. Bovendien, wat ze zei klopte ook nog eens niet. De zwarte kattin sloeg haar klauwen naar hem uit, waardoor de rosse kater besloot om op zijn achterpoten te gaan staan. Zo torende hij een heel eind boven de kattin uit en kon hij zijn klauwen dan ook flink hard in haar schouders zetten. Stevig beet hij zich in de nek van de Thunderclanner vast zodat ze niet zomaar aan hem kon ontsnappen. De kattin schreeuwde het uit terwijl ze een poging deed om Hellhound's buik open te krabben. Dat was echter haar grootste fout. Een van haar poten onder haar lichaam uit halen terwijl er een groot gewicht op haar hing. Het zorgde er voor dat ze zijn gewicht niet meer kon houden en daardoor met haar borst op de grond viel. Meteen voelde de rosse kater een paar tanden in een van zijn achterpoten. Wild begon hij er mee te trappen terwijl hij woest zijn klauwen om en om over haar rug haalde. Nu had ze het toch echt verknald, Hellhound zou haar afmaken. Al snel kwamen er stukjes vel los en begon het bloed over zijn klauwen te stromen. Over zijn poot stroomde ook bloed aangezien Blackleap zich er nog steeds in vast beet. Wanneer zou dat mormel zijn poot nou eens los laten. Uiteindelijk liet de kat los, waarop Hellhound wat onhandig opzij sprong. Met moeite krabbelde de zwarte kattin overeind. Die zou het in ieder geval niet lang meer vol houden. Al deed Hellhound's poot ook behoorlijk veel pijn, bovendien belemmerde het ook dat hij snel kon bewegen. Toch handig dat hij zich aan de grens van het gebied bevond en het niet lang zou duren voor hij het gebied van de Thunderclan had verlaten. Gek genoeg kreeg de kattin het voor elkaar om zich nog even snel te verplaatsen en haar klauwen over zijn flank te halen. De rosse kater voelde het bloed er lichtjes uitstromen en beet zijn tanden dan ook nog op elkaar om geen lawaai te veroorzaken. Als er meer Thunderclanners zouden komen was de kans groot dat hij in de problemen zou komen te zitten. De actie van de kattin was echter ook een grote fout van haar, haar laatste fout om precies te zijn. Een van haar klauwen bleef achter een klit in de rosse vacht hangen. Doordat de kattin zich probeerde los te trekken kreeg Hellhound de kans om zijn klauwen nog snel even over haar buik te halen. Meer bloed kwam er uit en na een flink harde schreeuw viel ze neer. Dood was ze nog niet, maar lang leven zou ze ook niet meer. Snel greep de rosse kater zijn kans en beet de nek van de zwarte kattin door. Daar was hij ook weer vanaf. Meteen begon Hellhound te lopen richting de grenzen. Die schreeuw van de kattin ging door merg en been en moesten ze dus ook in een heel deel van het territorium hebben gehoord. Aangezien het clan katten waren zouden ze meteen gaan kijken wat er aan de hand was, daarom moest hij dus zo snel mogelijk weg aangezien hij nu lichtelijk hupste door die wond aan zijn poot. Hellhound wist prima dat die weer over zou gaan na enkele dagen, maar dan zou hij eerst levend het gebied uit moeten komen. Nu was het op hoop van zegen of hij op tijd het gebied uit zou zijn.