I feel so stupid right now ll Ashfoot

Met een nors gezicht liep de grote witte kater door het Windclan gebied heen, de koude winter dagen waren vervangen voor de Newleaf zonnetje maar de koude wind was nog niet verdwenen en waaide door zijn vacht heen. Zijn snorharen trilde geïrriteerd, hij had de hele nacht niet kunnen slapen wat hem nog chagrijniger maakte. Ashfoot trapte een kleine tak weg die zijn pad tegemoet kwam en gromde luid. De oudere kater liep veder door het territorium, richting de Small lake om zijn dorst te stillen. Zijn mond leek wel een kurk van al dat geloop de hele dag. Toen hij eindelijk bij het meertje aankwam bleef hij dood stil staan, er was al iemand. Hij kon niet zien wie het was aangezien deze te ver weg was. Maar de Windclan geur suste hem, nergens om druk over te maken. De kater snoof en wou zich omdraaien, toen er een duidelijk plons in zijn oren klonk. 'Help!' De kater spitsde zijn oren, Ashfoot draaide zich met een ruk om toen hij een bekende stem hoorde. Heavestep! Zijn ogen werden groot toen hij naar het meertje sprintte. Nee! Hij kon niet nog iemand verliezen! De witte kater zette zich af en sprong het water in. De ijzig water klotste op zijn doorweekte vacht toen hij met zijn poten sloeg en naar zijn zusje toe zwom. Zijn snorharen trilde door de kou. Hij knipperde het water uit zijn ogen, en pakte Heavestep nekvel toen ze haar had bereikt. "Jij idoot! Wat dacht je wel niet!?" Gromde hij frustrerend met een mondvol vacht en zwom moeizaam naar de kant met Heavestep, zijn oren waren in zijn nek gevouwen toen hij het lichaam van de kattin op het droge kreeg. Ashfoot wierp een strenge blik naar zijn zuster. "De volgende keer vraag je maar als een Riverclanner je wilt redden als je weer met de vissen wilt zwemmen" Siste hij en schudde zijn vacht uit.

Zijn amberkleurige blik was net koud vuur, geïrriteerd sloeg hij met zijn staart toen een bitter koude wind door het lamdschap heen woei en door zijn half bevroren vacht heen blies. Zijn witte vacht was dik opgezet maar het hielp voor geen ene reet. De kater begon zich te wassen,, zijn tong gleed langs zijn koude vacht om het hopelijk zo droog em warm te krijgen. Hij snoof toen hij merkte dat het toch geen zin had, ze moesten naar het kamp. 'B-bedankt Ash' Ashfoot keek naar zijn zusje, de strenge blik in zijn ogen verzachtige toen hij naar het doorwerkte hoopje vacht keek. "Het is al goed" Zuchte hij, "Ik was alleen bang dat ik je zou verliezen" Mompelde hij. Zijn snorharen trilde net als zijn nekharen. Ze moesten hier nu echt weg voordat ze dood vriesde. "Denk je dat je naar het kamp toe kan lopen?" Vroeg hij em stapte op de kattin af, en drukte bemoedigend zijn flank tegen die van haar om haar ook te ondersteuenen.