We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Met een starre blik in haar ogen stond Blackpaw met haar pootjes in het water. Het was de laatste tijd behoorlijk warm, maar ze omdat ze nog steeds niet haar hele wintervacht verloren had, was deze verkoeling best fijn. Ze was diep in gedachte verzonken. Ze had Dauntrose al dagen niet gezien. Sinds haar gefrustreerde wegloopactie leek ze wel verdwenen. Toen Blackpaw haar op was gaan zoeken in de nursery, had ze de twee kittens - van wie ze de naam nog steeds niet wist - alleen aangetroffen. Met tegenzin had ze zich toen maar bekommerd om de twee rillende kittens, terwijl ze het Dauntrose ongelofelijk kwalijk nam dat ze niet zelf voor de kittens aan het zorgen was. Hoe had ze zo onverantwoordelijk kunnen zijn? De kittens waren pasgeboren! Ze had bij ze moeten blijven, en anders op z'n minst Ravenheart moeten waarschuwen zodat hij bij ze kon gaan liggen. Maar ze kon niet ontkennen dat die middag wel iets goeds had gedaan; ondanks dat ze het met tegenzin gedaan had, was ze die middag wel een beetje om die kittens gaan geven.
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Dauntrose had een verschrikkelijke dorst. Niet dat het kurkdroog was en er nergens plassen te bekennen waren, toch wandelde ze naar de Little Creek. Haar calico vacht was warrig en dof. Ze was veel vermagerd en ook in haar ogen was er amper iets van leven te zien. De poes keek ietsje meer happy toen ze het beekje zag. Ze liep er in tot aan haar buikvacht voordat ze haar kop boog om te drinken. Ze had helemaal niet door dat Blackpaw er was.
Maar enkele meters van haar vandaan hoorde ze het water klotsen. Blackpaw keek op, en zag Dauntrose. Even keek ze met een eh hallo?- afwachtende blik naar haar moeder, maar er kwam geen reactie. "Eh, Daunt?" Ze zette een paar stappen in haar richting, maar hield afstand toen ze de doodse blik in haar ogen zag. Dat was niet goed...
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Beweging aan de oever trok eventjes haar aandacht, maar ze zonderde zich er al snel vanaf. Waarschijnlijk een kikker ofzo. "Eh, Daunt?" Ze keek met een schok op. Zilveren waterdruppels dropen van haar bek. Dauntrose keek angstig naar haar dochter. Ze wankelde achteruit. Toen ze was teruggekeerd van de jacht kleefde Blacks geur aan haar kittens. Ze kreeg waarschijnlijk een preek ofzo. Haar hart bonsde dus ook tegen haar keel terwijl haar natte borstkas snel op en neer ging.
Daunt schrok, wankelde en keek haar met een verwilderde, natte bek aan. Blackpaw durfde niet te reageren. Ze voelde haar hart bonzen. Zo had ze Dauntrose nog nooit gezien! Zo'n verwilderde blik kende ze alleen van Slenderstep, en dat was waardeloos afgelopen. Ze had geen idee hoe ze hiermee om moest gaan, en dus was ze voor een paar lange seconden helemaal stil. "Jeetje Daunt.. wat zie je er uit.." Ja, perfect om te zeggen. Daar ging ze zich vast beter door voelen.
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Blackpaw leek te schrikken. Dauntrose zag dat haar dochter van alles in het kopje rond speelde. Was er iets aan haar. Nog steeds angstig wachtend op de preek deed de apprentice haar mond open. "Jeetje Daunt.. wat zie je er uit.." Ze kon de zin niet zo goed plaatsen. Dus bekeek ze zichzelf maar. Ze draaide haar kopje weer naar de apprentice. "Dus... eh... je bent n-niet boos?" Haar stem ging aan het einde van de zin de hoogte in. Net als een kleine kitten.
Haar reactie was verbaasd, en haar stem klonk hoog en jong. Meteen reageerde Blackpaw, maar haar stem klonk kalm. "Oh, ja, ik ben zeker boos. Je bent een volwassen queen die faalt in verantwoordelijkheden nemen voor haar kittens. Maar ik zie ook wat er met je aan de hand is, dus ik naast dat ik me zorgen maak om de kittens, maak ik me ook zorgen om jou." Haar heldere ogen keken Dauntrose streng, maar meelevend aan. "Dus ik denk niet dat een preek jou nu helpt. Ik denk dat je daar weer van in paniek raakt, zoals de vorige keer, en dat je dan weer wegrent."
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Haar dochter keek haar kalm en helder aan. De preek zou komen, ze voelde het aan. "Oh, ja, ik ben zeker boos. Je bent een volwassen queen die faalt in verantwoordelijkheden nemen voor haar kittens. Maar ik zie ook wat er met je aan de hand is, dus ik naast dat ik me zorgen maak om de kittens, maak ik me ook zorgen om jou." Ze keek naar haar pootjes die nog steeds onder water stonden. Dit... was niet zo gemakkelijk te verwerken. "Dus ik denk niet dat een preek jou nu helpt. Ik denk dat je daar weer van in paniek raakt, zoals de vorige keer, en dat je dan weer wegrent." Ze wiebelde met haar oortjes. Haar dochter werd zo volwassen. "Ik weet het. Ik faal... Maar ik kan het echt niet helpen. Soms wil ik bij ze zijn... en soms wil ik ze gewoon weg hebben." Ze wilde dit wel uitpraten, maar niet haar ergste gedachten. Ze kon het spijtig genoeg ook niet verbergen dat er nog iets achter moest komen.
Met dezelfde kalme, meelevende maar strenge blik bleef Blackpaw Dauntrose aankijken, en hoorde haar reactie. "Dat weet ik ook wel. Ik ken je. Ik weet dat je nooit opzettelijk je kittens zou willen verbannen." Ze zette voorzichtig een stap naar Dauntrose toe. "Maar vraag dan hulp. Zet in ieder geval Ravenheart in om voor die twee te zorgen. Neem je eigen tijd, maar laat ze niet zomaar achter. Dat is gevaarlijk en cru." Innerghost was nu ook queen, zij kon vast ook wel invallen en helpen met het verzorgen van de kittens zolang het nodig was. Maar hoe lang zou zoiets nodig zijn? Dauntrose zag er slecht uit, en was er slecht aan toe. Dit zou niet met een weekje opgelost worden. De kittens zouden hun ogen open hebben voordat het weer goed zou gaan met hun moeder.
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Ze luisterde geconcentreerd naar de woorden. Ze knikte. "Ik zal hulp inroepen... maar langs de andere kant durf ik het niet tegen Ravenheart te zeggen. Ze keek Black weer aan. Haar ogen stonden nog steeds angstig, maar nu was ze bang voor zichzelf. "Ik weet niet waarom ik het denk... ik-ik vind het echt verschrikkelijk... Maar soms, soms wil ik ze echt niet meer." Ze keek weer weg. "Echt gewoon niet meer... dood."
Nu trok Blackpaw verbaasd een wenkbrauw op. "Ravenheart houdt van je. Hij zal niks anders doen dan je steunen en hier een oplossing voor vinden." Als ze ergens zeker van was, dan was het wel dat Ravenheart Dauntrose niet zomaar zou verlaten. Had ze die blik in zijn ogen wel eens gezien? Die kater hield van haar! "Daunt, stoppen, nu! Zulke dingen kan je niet over je kittens zeggen. En ik laat je dat niet over mijn broertje en zusje zeggen! Punt. Je hebt er zelf voor gekozen rond te viezelen met Ravenheart, en deze kleintjes kunnen daar helemaal niks aan doen. Zij zijn zonder daarvoor te kiezen op de wereld gekomen en ze hebben moederliefde nodig. Dus raap jezelf bijeen en wees er één voor hen."
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Black trok een verbaasd gezicht. "Ravenheart houdt van je. Hij zal niks anders doen dan je steunen en hier een oplossing voor vinden." Dauntrose zuchtte. Ze had gelijk. En ze vond het totaal niet leuk dat ze gelijk had. "Daunt, stoppen, nu! Zulke dingen kan je niet over je kittens zeggen. En ik laat je dat niet over mijn broertje en zusje zeggen! Punt. Je hebt er zelf voor gekozen rond te viezelen met Ravenheart, en deze kleintjes kunnen daar helemaal niks aan doen. Zij zijn zonder daarvoor te kiezen op de wereld gekomen en ze hebben moederliefde nodig. Dus raap jezelf bijeen en wees er één voor hen." Haar ogen waren groot. Ze stond daar maar, misschien 10 minuten naar haar dochter te staren alsof ze net van StarClan was komen afdalen. En dan begon ze te grinniken. Moodswings gingen niet weg. "Viezelen.", herhaalde ze nog steeds grinnikend... nu eerder giechelend. Ze stapte op haar dochter af en schopte water in haar gezicht voordat ze haar knuffelde. "Dankje... mijn prinsesje. Zoiets had ik nodig."
Dauntrose's ogen werden groot, en ze bleven een lange tijd in die stand staan. Een paar keer knipperde Blackpaw, afwachtend hoe Daunt zou reageren. Plots begon ze te giechelen. "Viezelen." Een lachje verscheen ook op Black's snuit. Ja, ze had het viezelen genoemd. Maar voordat ze echt kon lachen, landde er een plens water op haar met daarna een flufzbal aan Dauntrose. Ze gaf haar een knuffel, en spinnend gaf Blackpaw haar een kopje terug. "Graag gedaan, op voorwaarde dat je me nooit meer prinsesje noemt." Het zou wat zijn, dat ze straks rondliep met de naam 'Blackprincess'. No way, die naam zou ze niet accepteren.
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Ze kreeg een spinnend kopje en ze spon nu ook. Grijnzend maakte ze zich los bij de zin van haar dochter. "Blackprincess...", grapte ze. Daarna kwam er in haar op waarom ze niet zo wou genoemd worden... "Ik begrijp het volkomen... Je wordt al prinsesje genoemd niet." Ze gaf de gestreepte apprentice een poke. "Iemand met streepjes, en toevallig de broer van je beste vriendin? -En iemand met een bloemenkrans op zijn kop-
Met een samentrekkend linkeroog keek Blackpaw haar moeder aan. "No... way..." miauwde ze. "En het is niks hoor.. Ik bedoel.." Wat bedoelde ze eigenlijk? Waar stonden zij en Ember? "Ik weet niet zo goed wat we precies zijn." Ze keek even ongemakkelijk naar haar poten. Dit was een onderwerp dat ze het liefst vermeed, want ze was onzeker over wat ze erover moest vertellen. "Ik heb op dit moment de houding van 'ik zie wel'. Hij wil het goedmaken, en ik heb mijn deuren wagenwijd open voor hem om dat te doen. Dus ik zie wel wat daar doorheen komt wandelen." Ze schopte een golfje water. Ze wilde haar emoties niet laten beïnvloeden door een kater - althans, niet de negatieve.
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Haar dochter werd helemaal ongemakkelijk bij dit onderwerp. Dauntrose moest even grinniken waarna ze haar dochter nog een poke gaf. Ze haalde haar schouders op. "Inderdaad, we zien wel... Maar ik moet hem eens gaan ontmoetten denk ik.", miauwde ze met een knipoog. Ze legde haar doffe staart op de rug van de apprentice. "Wat dacht je van een jachttraining?"
Dauntrose begon te lachen en zei dat ze hem maar eens moest ontmoeten. Ze kon het niet laten met haar ogen te rollen. Ja, als Ember dat zou durven. Het was een lieverd, dat moest niemand vergeten, en haar gevoelens zaten diep. Maar alles zou zo veel makkelijker zijn als hij eens een ruggengraat zou laten groeien. "Ja, klinkt goed." Om haar af te leiden. "Dat is alweer veel te lang geleden."
~ Q&A: is Daunt nu weer oké? Of gaat ze nog wel even door met scaredy zijn?
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
De apprentice stemde in en Dauntrose glimlachte weer blij. Ze stapte het verfrissende water uit en draaide zich om. "Wat heb je al geleerd van Ravenheart?" Ja die had zo maar een hele training gepikt, maar aan het einde was het ook wel weer leuk. En het was zijn dochter, dus daar was niets mis mee. Een volgende kater flitste door haar hoofd. "Of Tallshadow... niet?" Die kat, hij was zo bang voor haar. Hilarisch.
Ze zal minder angstig zijn, maar als ze bijvoorbeeld aandacht nodig hebben zal ze nog steeds scaredy zijn ^^. Pas als ze hun oogjes open hebben zal ze weer helemaal tip top zijn~
Blackpaw liep nog een paar stappen door het water en genoot van het water dat door haar vachtharen gleed. "Beiden, een beetje. De laatste tijd niet echt eigenlijk." Ze moest zelfs nadenken om te herinneren wanneer ze voor het laatst getraind had. "Ik heb wat aanvalsoefeningen doorgenomen met Tallshadow," zei ze uiteindelijk. "Jagen gaat eigenlijk best prima. Ravenheart heeft me heel goed geleerd hoe ik moet doden, dus het kan nu zonder pijn en zonder bloed. Heel schoon." Ze dacht terug aan het moment dat ze een prooi met Ivypaw doodde. "Maar vogels lukken me nog steeds niet."
Dauntrose
StarClan
Beertje 1076 Actief Your kisses
are written in my
mind
Dauntrose luisterde aandachtig. Ze knikte. Typisch Tall en eigenlijk ook typisch Ravenheart. Well... dan gingen zij op vogeltjes jagen. Dauntrose draaide zich om. "Oké, dan gaan we op vogels jagen." Ze stak haar neus in de lucht. Kikker, kat, oude geur van hond en twoleg. Geen vogels dus. Ze keek naar Blackpaw. "Vertel eens wat je ruikt en leid mij de weg naar een vogel." Misschien zat er verderop nog eentje.
Onderwerp: Worries 
di 7 apr 2015 - 18:51
