Ice skating! {open!}

Het was afschuwelijk koud. Zó afschuwelijk koud. Er hingen ijspegels aan de takken van de kale bomen, het gras brak af zodra je er tegenaan liep, en Howlpaw moest haar ogen klein houden om ze te beschermen tegen de ijzige wind. De prooistapel was miniem, dus iedere warrior werd er op uitgestuurd in de hoop nog genoeg te vinden om de winter door te komen. Howlpaw maakte gebruik van de situatie om in beweging te blijven; rennen was nodig om warm te blijven. Maar het rennen had ervoor gezorgd dat die laatste paar prooien die nog te vinden waren haar hoorden aankomen en op tijd weg konden duiken. Het kon haar vrij weinig schelen; ze had stiekem net zelf een klein muisje gevangen en dat zelf opgegeten. Niet volgens de Code, maar wie honger had, moest eten.
Na een hele middag rond te hebben gerend, kwam ze bij het meer aan. Ze was hier al vaker geweest, en vond het een van de mooiste plaatsen van het territorium. Maar nog nooit eerder had ze het zo aangetroffen: het complete meer was bevroren! Enthousiast sprintte Howlpaw er op af en schoof meteen door over het ijs. Het was waanzinnig glad, maar ook ongelofelijk leuk. Dit kwam nauwelijks voor, dus ze moesten hier het best mogelijke van maken. Ze rechtte haar rug, maakte zich zo groot mogelijk en keek of er iemand in de buurt was om dit mee te delen.

~ Open!

De hele ochtend had de poes vol kracht gejaagd voor haar clan, maar zelfs dat had haar niet opgewarmd. Ze had niet teveel teruggebracht maar elk kleine beetje was ook weer iets om bij te voegen. Hoewel ze geen trek had gehad, had ze een paar hapjes met iemand gedeeld voor ze weer was vertrokken. Het was veel en veel te koud om stil te blijven zitten en ze kon ook gewoon niet in haar nest gaan liggen. De jonge poes had nog zoveel energie over voor de rest van de dag dat ze die toch echt eens moest gaan gebruiken voor ze iedereen vannacht wakker hield met haar gedraai en onrust. Eenmaal buiten het kamp versnelde ze haar pas en begon te rennen, dat zou haar op zijn minst moeten opwarmen en ze kon wat energie kwijt.
Het jonge poesje mocht dan wel een warrior zijn, maar in haar hart zou ze altijd wel deels kitten blijven. Haar neus pikte de geur van een van haar clangenoten op en ze grijnsde breed. Die had vast geen bezwaar tegen gezelschap van haar toch? Zonder na te denken veranderde ze van richting en versnelde haar passen nog meer. Ze vond het heerlijk om zo te kunnen rennen, maar had niet gerekend op wat haar zou gaan overkomen. In de verte had ze al iemand gezien maar had niet gezien dat het meer bevroren was waardoor de sealpointpoes onhandig weggleed op het ijs wat er lag. Met een klein kreetje schoot ze bijna over het ijs. Haar neus wees naar voren waardoor ze met haar halve lichaam eindigde in een hoop sneeuw die aan de rand van het meer lag. Meteen probeerde ze heftig terug te krabbelen zodat ze uit de sneeuw vandaan kon komen om vervolgens even ietwat versuft te blijven zitten. Het was nu officieel, ze was zo nu en dan echt blind voor haar omgeving.

In de verte zag Howlpaw een poes die opviel door de opvallende tekening in haar gezicht, die goed tegen de sneeuw afstak. Ongeduldig wachtte Howl tot de poes naar het meer kwam gerend, maar zij leek vervolgens niet in staat op tijd te stoppen. De poes vloog over het meer, gleed uit en kwam op een berg sneeuw terecht. Even bleef Holwpaw in stilte kijken, maar begon toen te bulderen van het lachen. Ze moest voorover buigen omdat haar buik er pijn van deed, maar liep intussen naar de poes toe. "Wauw," lachte ze nog na, "je hebt geen idee hoe grappig dat er uit zag." Intussen stak ze haar poot uit om de poes overeind te helpen. "Hier, laat me je helpen. Gaat alles goed?" Voor de zekerheid dat de poes zich niet had bezeerd.

Ze hoorde wel gelach maar moest toch even bijkomen van de plotse kou waar ze zojuist met haar snuit in was gedoken. Toch duurde het niet lang voor de sealpoint poes zelf ook begon te lachen en schudde de restanten sneeuw uit haar korte vacht. ''Nee dat weet ik niet, maar dat was koud!'' Riep ze bijna uit maar krabbelde onhandig, met de hulp van Howlpaw omhoog. Ze had het eigenlijk best wel leuk gevonden als ze niet met haar snuit in de sneeuw was beland. Misschien leerde dat haar wat meer op te passen, al had ze daar haar twijfels over. Als het meertje bevroren zou blijven, dan zou het waarschijnlijk vaker gebeuren. Ze schudde opnieuw met haar kop voor ze breed grijnsde en al haar poten uittestte. ''Alles zit er nog aan dus het gaat wel denk ik.'' Antwoordde ze vrolijk en zwiepte met haar staart. Door deze actie schoten haar poten iets weg waardoor de haar klauwen in het ijs moest zetten om niet weer plat terecht te komen.

De poes kwam met Howl's hulp overeind, en zei dat alles nog goed leek te gaan. "Mooi," glimlachte ze, en er schoot een korte proest uit haar bek toen Northerndancer weer onderuit leek te gaan. "Kom, we gaan je leren schaatsen," lachte ze. Als het meer voorlopig bevroren zou blijven, waar het op leek, zou Northern er wel wat aan hebben als ze haar evenwicht wist te behouden. De poes leek wel in voor wat lol, dus ze zou zich hier vast nog wel vaker begeven. "Ben je daar voor in?"

Zodra ze weer stond begon de ranke poes weer te grinniken. Dit was echt weer een geheel nieuwe ervaring voor haar maar ze vond het nu al helemaal geweldig. Ze keek naar de apprentice en knikte met een grijns. ''Deal.'' Antwoordde ze met een lachje voor ze haar staart stilhield zodat ze niet wiebelde en lachtte bij de laatste vraag van Howlpaw. ''Reken daar maar op!'' Antwoorde ze met een enorme grijns. Ze mocht de apprentice wel, maar dat was ook niet zo heel moeilijk. Zijn mocht iedereen eigenlijk wel, behalve als ze echt gemeen waren maar dat was deze poes absoluut niet. Het leek haar wel leuk om te gaan schaatsen, als ze tenminste wist hoe ze dat moest doen. Om dat te leren zou ze heel even weer in een apprentice veranderen en luisteren naar was Howlpaw haar ging vertellen.

"Top!" grinnikte Howlpaw. Ze nam een stabiele houding aan, met haar vier poten wat verder uit elkaar en een beetje door haar knieën gezakt. Het leek op een jachthouding, maar iets minder lichtvoetig. "Zorg ervoor dat je stabiel staat, anders gebeurt er wat jou net overkwam," grijnsde Howl. "En dan moet je je achterpoten gebruiken om vaart te maken, net als wanneer je rent, maar in plaats van jezelf omhoog te duwen, duw je jezelf vooruit." Ze deed het voor. Howlpaw liet haar voorpoten op het ijs staan en duwde zichzelf vooruit met haar achterpoten. Al snel begon ze de glijden.

"En dan moet je je achterpoten gebruiken om vaart te maken, net als wanneer je rent, maar in plaats van jezelf omhoog te duwen, duw je jezelf vooruit", hoorde Crowpaw iemand zeggen. Ze spitste haar oren. Waar ging dat nou weer over? Ze was niet echt in een geweldige bui. Ze had niets weten te vangen, ze had het koud en haar poten deden pijn van het lopen over de harde, bevroren grond. De stem was bij het meer vandaan gekomen en ze liep ernaartoe. Daar zag ze Howlpaw en Northerndancer. Ze stonden op het meer, dat helemaal bevroren was. Crowpaw vroeg zich af of hun poten niet bevroren op dat ijzige oppervlak. Ze liep naar hen toe en aarzelde even. Ze kende hen allebei niet echt, alleen van naam en gezicht. "Wat doen jullie?" vroeg ze na een paar tellen toch.

Ze hoorde de andere poes grinniken en grijnsde enkel even voor ze haar bekeek en haar houding probeerde over te nemen, maar het was niet makkelijk. Waarschijnlijk was ze hier absoluut niet voor gemaakt, niet dat het haar heel veel interesseerde. Ze knikte even langzaam en trok haar klauwen in zodra ze het gevoel had dat ze stabiel stond. ''Oke, ik sta nog.'' Merkte ze droogjes op en grinnikte voor ze opnieuw knikte. Ze keek geconcentreerd toe voor ze langzaam met haar eigen achterpoten begon te bewegen en iets vooruit gleed. Een lachje rees op uit haar keel voor ze even wat meer kracht zette en richting Howlpaw schoof. ''Dit is eigenlijk geweldig!'' Riep ze vrolijk uit en probeerde nog sneller te gaan maar haar voorpoten gleden uit elkaar en met een vreemde beweging lag de poes plots met haar poten alle kanten op, op het ijs. Ze had geen pijn maar ze schoot in een onbeheersbare lach, die haar lichtelijk deed schokken. Ze schaamde zich niet voor haar acties, dit zou iedereen vast wel eens overkomen. Ze draaide haar kop naar de zwarte apprentice die erbij kwam en grinnikte. ''Howlpaw is mij aan het leren om te schaatsen, doe je mee?" Vroeg ze, nog altijd op het ijs liggend maar een vrolijke blik in haar heldere ogen.

Holwpaw hoorde het gekraak van sneeuw achter zich, draaide haar oren en keek achterom naar de poes die op de twee afgelopen kwam. "Hee Crowpaw," glimlachte ze haar toe. "Ja, we zijn aan het schaatsen. Northerndancer kan het eigenlijk al best goed!" Ze keek naar het verbluffende resultaat dat ze naar één uitleg neer kon zetten. Ze keek terug naar Crowpaw, en hield de glimlach aan. "Wil je erbij komen?"

''Howlpaw is mij aan het leren om te schaatsen, doe je mee?" antwoordde de warrior. Waarom? wilde Crowpaw vragen, maar toen bedacht ze zich dat er waarschijnlijk geen enkele reden was anders dan gewoon plezier hebben. Ze vroeg zich af of dat wel zo verstandig was in dit seizoen, plezier maken. Konden ze zich dat wel veroorloven? "Hee Crowpaw," miauwde Howlpaw. "Ja, we zijn aan het schaatsen. Northerndancer kan het eigenlijk al best goed!" Crowpaw glimlachte. "Haar naam zegt het al", miauwde ze. Een danser in het koude noorden, een ster op het ijs. "Wil je erbij komen?" vroeg de andere apprentice toen. Crowpaw aarzelde even. Waarschijnlijk zou ze het voor geen staartlengte kunnen. Maar ze had toch niet veel beters te doen, want jagen lukte haar echt niet met deze sneeuw. Daarom knikte ze met een onzeker glimlachje. "Oké." Ze keek naar het ijs. Zou ze er niet doorheen zakken? De andere twee zakten er ook niet doorheen en zij was niet groter. Ze was minder slank gebouwd dan veel WindClanners, maar ze was ook klein. Ze zette een poot op het ijs en sloeg haar nagels uit voor grip. Daarna plaatste ze ook haar andere poten een voor een op het bevroren water. Ze bleef staan zonder meteen weg te glijden, maar ze wist niet zo goed wat ze hierna moest doen.

Haar donkere oren stonden gespietst naar de zwarte poes terwijl ook zij het antwoord afwachtte. Ze keek even naar Howlpaw zodra ze het compliment hoorde, maar ze wist ook wel dat haar eerste actie de ergste was geweest. ''Als je mijn entree niet meetelt dan gaat het best wel.'' Zei ze schaapachtig voor ze fronsend naar Crowpaw keek. Wat bedoelde ze ermee dat haar naam het al zei? Ze haalde even haar schouders op en zette zich iets af met haar achterpoten om dichterbij te komen zodra ze de poes zag aarzelen. ''Je zakt er niet doorheen!'' Zei ze nog en keek toe hoe Crowpaw langzaam het ijs op kwam. Haar staartpunt zwiepte langzaam heen en weer en ze grinnikte. ''Zie je wel, het is niet zo erg.'' Zei ze en schoof zich iets weg van de twee anderen. Ze mocht dan wel een warrior zijn, maar ze hield teveel van plezier maken om zich nu teveel te gaan gedragen. Even gleed ze zelf bijna weg maar hield nog net haar balans. ''Howlpaw legt het je uit, en geloof me het word dan echt leuk.'' Miauwde ze enthousiast voo ze naar haar eigen voetjes keek.

-sorry guys