{ When you wish to move on

De rosse kitten keek verbaast omhoog. Het was weer gaan sneeuwen die nacht. Heel kort, dankzij de lange winter en zwakke lente. Zijn blauwe blik keek fronzend naar het witte spul. Het was er altijd al geweest maar hij had verwacht dat het nu wel weg zou zijn.. De rode kater stapte voorzichtig naar buiten, het natte spul maakte zijn witte poten vies. Plots hoorde hij gekraak boven zijn kop en met een plof viel een lading half gesmolten sneeuw naar beneden, recht over de kitten heen. Met een brom schudde hij zijn pelsje uit, deze zo recht over eind laten komen. Ongeamuseerd keek hij naar zijn overeind staande haren en de sneeuw die erop lag. Bad day..

{ Open & Ganzenopdracht >3

Het was ene vroege ochtend voor lionkit. Ze was vroeg wakker geworden en kon niet meer slapen, dus had ze besloten om op te staan en rond te wandelen om haar stappen nog wat te verbeteren. De kleine poes was zo druk bezig dat ze de andere kitten niet merkte. Pas toen ze ene zachte plof hoorde keek ze met een neutraal gezicht maar verbaasde geest in de richting van het geluid. En tot hara plezier zag ze daar Leopardkit, onder wat witte spul. Van binnen was ze zich dood aan het lachen maar vanbuiten bleef ze neutraal toen ze richting de kitten liep. Dit was 1 van zijn slechtste momenten zeker en zij had het gezien, A-MA-ZING!!

}Lion komt erbij >D

Hoe meer de vuurkleurige kitten zijn pels uitschudde, hoe meer deze omhoog stak. Hij snoof verontwaardigt en probeerde de sneeuw van zich af te krijgen. Leopardkit ging zo dus uiteindelijk zitten en begon zichzelf droog te likken, terwijl de vacht ongestoord overeind bleef staan. Verschrikkelijk. Plots rook hij de geur van melk, kat en poes. Deze combinatie leidde er echter door dat hij meteen wist bij wie deze hoorde; Lionkit. Met een korte grom staarde hij haar aan. 'Wat moet je?' duidelijk de nadruk op ieder woord leggend. Hij was hier niet va gediend om zomaar uitgelachen te worden. En haar lichaam mocht dan stil zijn, hij wist wel beter,

Verveeld en niet onder de indruk keek de poes hem aan. De grap was er ondertussen wel uit en nu vond ze het niet meer zo grappig. Natuurlijk zou het altijd fantastisch zijn om terug te denken aan die ene keer dat de kater een slecht moment had maar het was niet alsof ze er nog de slappe lach om ging krijgen. Elke kat had zo zijn slechte momenten en de kitten was dan wel irritant maar niet anders dan alle andere katten. Dus in de plats van hem de hele tijd aan te kijken wende ze haar blauwe ogen van de kater af en begon ze richting de uitgang van de nursery te lopen, steeds dichter naar het witte poeder. Toen ze er eenmaal aangekomen was stak ze één van haar poten erin. het was koud en nat maar ze vond het wel leuk. Voorzichtig zette ze nog een stap in het witte poeder. Ze had de queens er wel eens over horen praten, het hete sneeuw of zo iets. Ja, sneeuw dat was het.