If I could just spread my wings and leave (open)

Het was laat, nacht, maar de queen had geen slaap kunnen vinden. Haar eens zo heldere blauwe kijkers keken smachtend naar de strakke sterrenhemel. Nee, de eens zo heldere ogen waren nu troebel van verdriet en ongeluk. Een helder zuchtje verliet haar mond en ze drapeerde haar tweekleurige staartje wat meer over haar voorpoten. Een koel newleaf briesje waaide door haar vacht en koelde haar lichaam weer wat af. Het was een warme nacht en dat was ook een van de redenen geweest dat ze niet in slaap had kunnen vallen.
Onrustige gedachten maakten haar kop ook warrig en bezorgde haar hoofdpijn.

OOC; Open

De kater kon weer eens niets slapen, dit keer echter niet door schuldgevoel maar hij was gewoon niet moe. Eerst was de kater van plan geweest om in zijn nest te blijven maar toen hij pootstappen hoorde besloot hij toch op te staan. Wie weet, misschien kon hij wel ene gesprek voeren met de kat die wakker was. Toen de kater opstond loet hij zijn tong even Over wat overeind staande haren gaan tot ze weer op hun plek lagen en liep vervolgens de den uit. Toen zijn ogen door het kamp keken was de kater verbaasd om een bekende kat te zien. Natuurlijk kende hij een groot deel van de clankatten maar hij hd niet verwacht zijn jongere zus te zien. Zijn jongere zus zat op zowat precies dezelfde plek als dat hij een paar nachten geleden had gezeten to hij met zijn moeder had gesproken, de kater vond dit wel ironisch. Rustig liep de zwart-witte kater af op zijn jongere zus op vervolgens naast haar te gaan zitten. Het verbaasde de kater hoeveel ze op elkaar leken, de zwart-witte vacht tot daar aan toe maar ze hadden beide blauwe ogen. Natuurlijk was de kater wel groter, hij was namelijk best groot Sharpsoul had de poes niet gesproken sinds dat ze een kitten was maar toch deed het hem pijn om het verdriet te zien, ze was namelijk nog steeds zijn kleine zusje en ook al was het niet van dichtbij, hij had haar zien opgroeien. "Hii Running, lang geleden. Hoe gaat het ermee?" Vroeg de kater dan maar terwijl hij zijn eigen blauwe ogen op de sterren richtte.

Ze voelde opeens de lichte aanraking van een vacht en geschrokken keek ze opzij, om daar haar oudere broer Sharpsoul te zijn. Ergens had ze hoop gehad dat het misschien .. nee, dan zou ze zich weer rotter gevoeld hebben. "Hii Running, lang geleden. Hoe gaat het ermee?" Vroeg hij en Runningvole wilde haar mond openen om te zeggen dat het goed ging, om vervolgens een gebroken glimlach op haar gezicht te schilderen, maar nee, het ging niet. Haar oortjes werden in haar nek gevouwen en ze richtte haar heldere blauwe ogen op de grond. "Niet goed." Murmelde ze met een zachte, gebroken stem.

Het deed Sharpsoul pijn om zijn jongere zus zo gebroken te zien. Wat was er gebeurt? Wie had dit gedaan? Allemaal vragen spookte door de kater zijn hoofd. Hij besloten deze echter weg te drukken en gewoon rustig te blijven. Hij zag hoe de poes haar oren in haar neg vouwde en hij hoorde hoe haar stem gebroken was. Wie dit had gedaan zou boeten! Dacht de kater, het verraste hem hoe snel hij in brother-mode ging ondanks het feit dat hij eigenlijk al lang niet tegen zijn zusje gepraat had. Langzaam liet hij zijn blik op de poes naast hem vallen. Tot nu toe had hij zijn ogen op de sterren gehouden, en vanuit zijn ooghoeken gekeken hoe ze naast hem zat maar nu kon de kater het niet laten. Hij moest haar helemaal zien, en wat hij zag beviel hem nog minder dan wat hij hoorde. Sharpsoul was zelf net uit ene moeilijke tijd en hij wou niet dat zijn jongere zus er ook één meemaakte. Even drukte de kater zijn zwarte neus in een geruststellend gebaar tegen de poes haar schouders. "Wat is er dan?" De bezorgdheid was duidelijk in zijn stem te horen, hoe veel de kater het ook probeerde te verbergen.