Not all those who wander are lost |+Walnutpaw|

De warriors den gaf de grijzige kattin een verstikkend gevoel. Rennen, snelheid, vrijheid, hamerde het in haar hoofd. Lenig sprong ze op en liep ze op een zo'n rustig mogelijk drafje het kamp uit. Ze haatte het om in de warriors den te liggen, maar toch hield ze van het gevoel van katten om haar heen. Enkel kleine ruimtes stonden haar niet zo aan, waarom konden ze niet gewoon met z'n alle onder zilverpels liggen? Zou dat niet veel beter zijn? Haar sterke poten hadden haar richting de Heatherfields gebracht, niet een voor de hand liggende plek om te rennen, maar wel haar lievelingsplek. Ze voelde er zich niet in opgesloten, maar toch voelde ze zich ook beschermd. Met een kort sprintjes spurtte ze naar haar favoriete plekje, midden in het veld was een kleine open plek. Heerlijk vond ze het om daar op de grond te liggen en haar gedachten de vrije loop te laten. Eenmaal ze daar aankwam draaide ze zich op haar rug en keek naar de bewolkte hemel. Ze wist dat dit een gevaarlijke positie was, een vijandige kat zou zo bij haar buik kunnen komen, maar zo lag ze graag.

|+Walnutpaw|

Walnut kwam net terug van haar ontdekkings tocht door het rogues gebied en was vrij moe geworden. In een slome pas wankelde ze door de velden en was ze uiteindelijk weer terug in haar eigen territorium, veilig. Net toen ze haar loop pas iets wilde versnellen zag ze een hoop haar tussen het gras liggen en ontstond er een grijns op haar kopje. Ha! Een warrior die aan het zonnen was ofzo iets. De speelse kant van de apprentice kwam naar boven drijven en met een sprong belande ze zo op de buik van de poes. 'Boe!. Walnut lachte hardop en kroop van de poes af die ze herkende als Eaglerose, een van de weinige die ze wel mocht. 'Eagle, je weet toch dat dat gevaarlijk is?" Vroeg ze met een grote grijns. Het was heerlijk om warriors de les te lezen!

Een apprentice sprong plots op haar buik, met een kleine kreun duwde ze de kat van zich af. "Eagle,je weet toch dat dat gevaarlijk is." "Ja, ja , weet ik. Het ligt alleen zo lekker." Grinnikte ze, ook al vond ze het niet fijn om terecht gewezen te worden, van Walnut vond ze het nog niet zo erg als van een andere kat. "Wat doe je hier eigenlijk? Ik veronderstel niet dat je gewoon een toertje door het territorium aan het doen was?"De warrior wist van de bezoekjes die de apprentice bracht aan andere clans en ze wou niet dat de kattin hierdoor in de problemen kwam.

~Nieuw stetje? Is mooi xD

"Ja, ja , weet ik. Het ligt alleen zo lekker." Walnut stak haar tong uit en ging zitten naast de poes. 'Dat zal ja,' Miauwde ze 'wijs'. "Wat doe je hier eigenlijk? Ik veronderstel niet dat je gewoon een toertje door het territorium aan het doen was?" Walnut schudde haar hoofd en keek met glunderende ogen naar achteren. 'Nope, ik kom net van het rogue gebied. Een van mijn favoriete plaatsen, maar geen zorgen ik kom nooit op ander clan gebied.' Miauwde ze beleefd terwijl haar staart weer om haar poten lag. 'Zo goed ben ik nou ook weer opgevoed,' De kattin knipoogde en liep iets verder. 'Ga je nog mee of blijf je daar liggen?" De laatste tijd was ze steeds meer om gaan gaan met andere clangenoten. Het deed haar op een manier goed, het idee dat ze er toch wel bij hoorde.

'Nope, ik kom net van het rogue gebied. Een van mijn favoriete plaatsen, maar geen zorgen ik kom nooit op ander clan gebied.' Hoofdschudden keek ze de apprentice aan. "Jij durft wel, zomaar het rogue gebied ingaan." Grinnikte ze vriendschappelijk naar de kattin. 'Ga je nog mee of blijf je daar liggen?" Vlug krabbelde ze overeind. Ook al was ze een warrior en ouder dan de apprentice, haar wilde manen was ze nog niet kwijt. "Waar gaan we naartoe?" Miauwde ze met twinkelende oogjes.

Bonepaw was vanplan om meer informatie bij de windclan vandaan te halen, dus het Windclan territory kon hij dan beter gaan opzoeken. Hij had namelijk te weinig informatie, om dat aan Skinny Love te vertellen. Hij raasden van bosje naar bosje heen en weer, zijn ogen namen het gebied op. Hij wist de woorden van Skinny Love nog, dat hij het gebied moest gebruiken inplaats van zelf denken. Hij staarde heen en weer, hij was nog zenuwachtig. Wie zal hij vandaag tegen komen, hopelijk niet weer een kopel. Hij had er namelijk al weleens een probleem mee gehad, hij zuchtten even en klom voorichtig een boom in. Er was gelukkig geen andere kat die er in zat, hij merkte iets op. Twee katten, twee katten die stonden te praten en de ene herkende hij. Het was Walnutpaw, hij staarde haar verdacht aan. Hij hoopte dat zij hem niet zag anders moest hij een heel verhaal uitleggen, "Jij durft wel, zomaar het rogue gebied ingaan." Sprak de Warrior tegen haar. Toch begon het nu intressand te worden, waarom zou Walnut het Rogue gebied in gaan. 'Ga je nog mee of blijf je daar liggen?" Vroeg Walnut, hij wiebelde kort met zijn oor. Waar naar toe, waar zouden ze naar toe gaan. Vlug krabbelde de warrior overeind, "Waar gaan we naartoe?" vroeg de windclanner. Fijn hij wist wel op al zijn vragen wel een antwoord vandaag, dit was vast zijn geluksdag. Hij ging wat meer op een tak staan om toch wat meer af te luisteren, hij voelde de wind waaien. Het zou wel fijn zijn als hij een windclanner was, hij bleef stil zitten.

OCC: heb toestemming x)

Vanaf het moment dat de wind was gaan waaien had ze het al geroken, heel licht, maar omdat ze de kater van de lichte geur al eens had ontmoet wist de poes dat hij hier was. wat doet hij hier? Een clan gebied in lopen deed je niet zomaar, dat was zelfs de grens voor Haar zelf. "Waar gaan we naar toe?" Walnut had geen idee wat Bone wilde. Eerste wilde ze zelf gewoon terug gaan naar het kamp, maar dan zou hij waarschijnlijk halverwege afhaken omdat het anders te gevaarlijk werd. "Hm, weet niet, eens kijken wat er op ons pad komt." ze grijnsde en zette een paar stapjes richting de velden. Walnut vond Bonepaw een schat van een apprentice, maar op iemand anders territorium snuffelen werd nooit beloond. Bij de gathering had hij ook al vaag om zich heen gekeken. Alsof hij ergens op moet letten. Als ze de kater zouden vinden, zouden ze misschien zijn probleem kunnen aanhoren. Of tenminste zij zou het willen horen.

Ze deed haar bekje open en proefde een vreemde geur, Thunderclan. Gealarmeerd hief ze haar hoofdje op en bekeek ze de vlakte met haar blauwe kijkers. En ja hoor, in de verte zag ze net hoe een kleine Thunderclan apprentice de boom insprong. "Hm, weet niet, eens kijken wat er op ons pad komt." Miauwde de tabby, met een scheef kopje keek ze de kat aan. Had zij het ook geroken? Waarschijnlijk wel. "Niet wat er op ons pad komt, eerder wie." Miauwde ze doelend op de thunderclan kat in de boom. Zonder na te denken draaide ze zich om richting de geur en stopte pas toen ze vlak onder de boom was. Ze hoopte dat de apprentice haar volgde, dat zou een mooie les zijn voor de kattin. Vlak onder de boom keek ze omhoog, jammer dat ze niet echt een klimmer was, anders had ze onverwacht langs de kater kunnen opduiken. "Een verdwaalde Thunderclanner? Speciaal." Miauwde ze sarcastisch, tegen haar clangenoten was ze de meest zachtaardige en lieve kat die je je kon voorstellen, maar op vreemdelingen had ze het niet zo.

Bonepaw staarde naar de twee katten die naar de boom waren toe gelopen, geweldig zou het weer een chaos worden toen met de shadowclan katten. "Hm, weet niet, eens kijken wat er op ons pad komt." Zei Walnut, hij zuchtte kort. Vast had zij hem al opgemerkt, verdorie. Hij keek vlug om zich heen maar wist niet meer wat hij nu moest doen, rennen was de enige optie. "Niet wat er op ons pad komt, eerder wie." Miauwde de krijger, fijn nu zal hij ook nog in de problemen komen. De katten waren onder de boom en staarde naar boven, hij staarde terug en zetten een onschuldige glimlach op. Hij kon beter nu weg gaan, "Een verdwaalde Thunderclanner? Speciaal." Sprak de Warrior. Ja, dat is best speciaal op een windclan territory. Hij wilde eigenlijk weg rennen, hij maakte een paar stappen naar achteren alleen verliep dat niet goed. In plaats van dat hij verder van hun afging kwam hij juist dichterbij, hij viel uit de boom en landde met een harde klap op de grond. Kort liet hij een pijnlijke miauw horen, hij wiebelde kort met zijn oren. Hij ging gelijk recht op staan, "hehehehe.... Hey Walnut." Glimlachte hij en liet kort weer een 'auw' horen. Hij zou niet eens weten wat zij er over zou denken en de krijger ook niet, zouden ze hem ook naar het Windclankamp willen brengen. Hij wilde zo min mogelijk Walnut iets aandoen, ze wekte een gevoel bij hem op die niemand opwekten. Hij keek naar de grond, hij had wel iets te horen van wat doe jij hier.

De kater viel onhandig uit de boom en het leek alsof die elk moment wilde wegrennen. "hehehehe.... Hey Walnut." Geschokt keek ze de apprentice aan, kende zij elkaar? Maar toen bedacht ze zich dat ze elkaar waarschijnlijk op een Gathering waren tegen gekomen. Voordat de indringer er vandoor kon gaan had de warrior hem al bij zijn nekvel vast. Even liet ze hem los, maar plaatste al vlug haar poot op zijn hoofd, met uitgestrekte klauwen. "Hoe meer je tegen stribbelt, hoe hard ik zal moeten bijten. En rennen heeft geen zin, wij zijn windclan katten." Miauwde ze alvorens ze weer bij zijn nekvel pakte. Met haar staart zwenkte ze naar de tabby. Ze zouden deze kleine indringer eens een bezoekje laten brengen bij Everstar.

Voor dat ze het door had was de poes al naar de boom gelopen waar de geur vandaan kwam. Ze keek omlaag maar sjokte toch achter de warrior aan, en nog voordat Bone iets terug had kunnen zeggen tuimelde hij al met een klap op de grond. Walnut schrok en wilde richting de kater rennen om het te helpen, maar Eagle had haar poot al op zijn kop gezet en zei nu iets over bijten en Windclan katten. De poes kwam aarzelend dichter bij en ging naast Eagle zitten. 'Eagle, het is oké deze kater doet niet zomaar iets zonder er bij na te denken, alleen in totale paniek.' Ze glimlachte naar Bone, ze zou er voor zorgen dat de kater niks overkwam. Hoe fout hij nu ook was, ze stond wel bij hem in het krijt. Met die gedachtes voelde ze haar wond prikken en hielp ze Bone omhoog. 'Vertel,' Ze zou hem dan wel niet naar Everstar brengen, de apprentice was haar nog steed een verontschuldiging schuldig. Hij was en bleef op Windclan terrein.

Bonepaw staarde verward naar de krijger die hem strak bij zijn nek vel pakten, hij sloeg kort met een klauw in het rond naar de krijger toe. Hij werd daarna hard tegen de grond aangesmeten, het duurde niet lang of hij wreef kwaad over zijn hoofd heen. Hij voelde de grond onder zijn poten en hij wilde net overeind komen toen hij tegen de grond gedrukt werd door de poot op zijn kop gedrukt werd, hij kon nu niet weg. Fijn, zat hij weer in de problemen. "Hoe meer je tegen stribbelt, hoe hard ik zal moeten bijten. En rennen heeft geen zin, wij zijn windclan katten." Sprak de krijger kwaad. Hij wiebelde kort met zijn oor en kreunde kort, "Als of ik dat niet wist." grauwde hij naar de poes en probeerde zich overeind te krijgen wat niet ging. Hij werd vlug weer aan zijn nek vel gepakt, "Auw." Sisten hij kwaad en probeerde weer met zijn klauw te slaan. Zin had het niet, hij werd immers bijna altijd ondekt. 'Eagle, het is oké deze kater doet niet zomaar iets zonder er bij na te denken, alleen in totale paniek.' Sprak Walnut waarna ze naar hem glimlachten. Hij voelde nog steeds de tanden van de poes in zijn nek, hij keek naar Walnut maar niet kwaad maar met een onschuldige glimlach. 'Vertel,' Zei ze streng, Walnut was best wel leuk als ze kwaad is vond hij. Hij grinnikte kort en sloeg zijn oren recht overeind, "Wat moet ik vertellen?" Vroeg hij aan haar met een glimlach. "Dat dit beschamend is?" Grapte hij, hij werd door een van zijn vrienden gezien hoe hij werd op getilt als een kitten. Een kitten met best wel veel problemen nu, hij keek haar rustig aan.

Met een klap liet ze de apprentice vallen, maar ze zorgde ervoor dat de kater nog steeds niet op kon staan. "Walnutpaw, sinds wanneer een indringer in het windclangebied oké? En een warrior neemt geen orders van een apprentice." Hoe graag ze de tabby ook mocht, een warrior stond boven een apprentice en Eaglerose moest aan de veiligheid van haar clan denken. "Wat moet ik vertellen? Dat dit beschamend is?" Miauwde ze apprentice nog, kwaad keek ze hem aan. "Dit is inderdaad beschamend voor jou, maar vertel nu maar eerst is waarom jij hier bent. Dan denk ik er misschien nog over na om jou niet aan Everstar uit te leveren." Grauwde ze vals. "Ik neem niet genoeg met een simpel antwoord zoals, ik was verdwaald. Verdwaalde katten klimmen namelijk niet in bomen om dingen te zien." Grauwde ze nog steeds gemeen.

Het ritselen van bladeren en zware pootstappen is te horen. Één van de dassen is in de buurt, maar heeft je nog niet geroken of gezien.

Ze luisterde vanaf een afstandje naar het gekit van de twee katten. De poes sloeg haar ogen neer en zuchtte geirriteerd, als. Ze alletwee nou eens hun kop konden houden zou dit probleem heel wat sneller opgelost kunnen zijn. Ze wilde er net tussenstappen tot een vevreemde geur haar bereikte. De kattin keek schichtig om haar heen en spitste haar oren. Het geritsel van bladeren was duidelijk te horen, niet heel dichtbij. Hoe langer ze luisterde hoe harder het werd, eerst had ze nog gedacht dat het slechts een andere kat was, maar het geluid van de stappen was te zwaar voor een simpele kat. Meteen schoten haar nagels uit haar huls toen ze besefte dat ze hier een van de dassen voor zich hadden. "Sssssh! Jongens hou jullie waffels dicht en luister!" siste ze door haar tanden heen. Eaglerose mocht dan wel een warrior zijn, er moest duidelijk gemaakt worden dat ze hun koppies een dicht moesten houden. Walnut keek richting het geluid en stak haar snuitje in de lucht om de windrichting te bepalen. Mooi ze hadden tegenwind, de das zou hun niet kunnen ruiken. Met haar buik vlak boven de grond kroop ze richting een pol hoog gras en rolde ze in het zand om haar geur te coveren. De poes bleef daarna doodstil zitten om niet opgemerkt te worden. Ze seinde alleen nog naar Bone dat hij haar voorbeeld moest volgen. Alles zou goed komen.

Bonepaw staarde kwaad naar de warrior, hij wist dat hij nu weer in de problemen zat. Hij zuchtte en staarde daarna naar de grond, hij had zichzelf al in de problemen gehaald alleen had Walnut niks op zijn vragen geantwoord. "Walnutpaw, sinds wanneer een indringer in het windclangebied oké? En een warrior neemt geen orders van een apprentice." Grauwde de Warrior, Bone rolden kort met zijn ogen. "Apprentices zijn teminsten slimmer dan jouw." Graptte hij naar de Warrior, hij kon minstens zijn best doen om dingen te behalen. Hij staarde met een rustige kalme blik naar de krijger, "Dit is inderdaad beschamend voor jou, maar vertel nu maar eerst is waarom jij hier bent. Dan denk ik er misschien nog over na om jou niet aan Everstar uit te leveren." Grauwde de windclan warrior vals. Hij wiebelde kort met zijn oor, wat zou hij tegen de poes kunnen verzinnen. Toch hoorde hij andere dingen dan de wind, hij merkte dat Walnut op sluiphouding was gegaan. "Ik neem niet genoeg met een simpel antwoord zoals, ik was verdwaald. Verdwaalde katten klimmen namelijk niet in bomen om dingen te zien." Ging de Warrior verder, wouw als of hij zo iets ging verzinnen. Bonepaw opende zijn mond om te antwoorden alleen werd deze al verbroken door zijn vriendin, "Sssssh! Jongens hou jullie waffels dicht en luister!" Sisten ze. Bone keek haar aan, "Zei ik dan wat?" Vroeg hij terug aan haar. Hij schudden rustig zijn kop en zag hoe Walnut in de hoge gras verdween, ze had een sein gegeven maar hoe kon hij weg als de krijger nog een oog op hem hield. Hij gromde naar de krijger en zwiepte met zijn staart.

Een stinkende geur zorgde ervoor dat ze de apprentice los liet. "Sssssh! Jongens hou jullie waffels dicht en luister!" Kwaad keek de tabby aan, sinds wanneer had zij te toestemming om zo brutaal te doen tegen een warrior? Maar de kattin had wel gelijk, die geur kwam haar akelig bekend voor, dassen. Even stak ze haar neusje sierlijk in de lucht om te zien vanwaar de wind kwam, gelukkig hadden ze tegenwind. Dus de kans was klein dat de das hen geroken had. Walnutpaw rolde haarzelf in het zand om haar geur te maskeren. Al gauw volgde Eaglerose haar voorbeeld en stoof het zand omhoog. Ze schoof op haar buik een beetje naar voren en zag het zwart-witte beest een beetje verder in het gras zitten. Het zag er nog redelijk jong uit, dus veel schade zou die normaal niet kunnen aanrichten. Tenzij zijn moeder erbij was, dan hadden ze een groot probleem.

Langzaam maar zeker werd Walnut de andere apprentice een beetje zat, hij had geen recht om zich brutaal te gedraag tegenover de clan waar hij zich nu bevond. De poes wierp een boze blik zijn kant op, maar hield zich verder stil onder hoop gras waar ze zat. "Eagle, kan je hem zien?" miauwde ze op een veel rustiger toon, ze schaamde zich een beetje omdat ze té brutaal tegen de warrior had gesproken, maar nu was er geen tijd om sorry te zeggen. Bonepaw stond daar nog dus schoot Walnut snel naar voren en greep om hem vervolgens haar kant op te trekken. Ze had geen tijd voor eigenwijze praatjes. Met grote pupillen tuurde ze over de vlakte en hoopte ze zo de das te zien, als het een grote was hadden ze een probleem, met een jonkie konden ze nog wel dealen. Walnut keek even over haar schouder naar Bone, haar ogen zeiden dat het wel goed zat tussen hun. Hij mocht dan eigenwijs en brutaal zijn, en irritant. Hij was ook dapper en lief geweest, iets wat Walnutpaw altijd in hem zou waarderen.

"Eagle, kan je hem zien?" De grijze kattin was terug naar achteren gekropen en lag op dezelfde hoogte als de tabby apprentice. De Thunderclan indringer lag achter hen, hij had het recht niet om langs hen te liggen vond ze. "Het is nog een jonkie, hij heeft ons nog niet gezien of geroken. Wij kunnen veilig weg, want hij loopt in de tegenovergestelde richting van het kamp. Maar die Thunderclanner zal meer problemen hebben, ze moeten namelijk dezelfde kant op." Het maakte haar niet zoveel uit dat de indringer gevaar zou lopen, hij was tenslotte toch niet van haar clan. Zolang zij en Walnutpaw veilig weg konden was er geen probleem. Maar ze was een intelligente poes en wist dat te tabby windclanner de kater leuker vond dan goed voor haar was.

Bonepaw staarden naar de twee katten, ze leken zich in het hoge gras gevestigd. Hij knikte kort en kroop het hoge gras in en probeerde naast haar te komen, hij keek naar haar. Ze was mooi en moedig, "Eagle, kan je hem zien?" leek ze te fluisteren. Hij keek kort ernaar en begon even te ruiken, er rook een windclan geur gemixt met een dassen geur. Hij keek even naar de anderen, hij was gefocust in de verte maar wist niks toe te bregen. Vast heten de krijger iets met Eagle alleen kon hij de achter voegsel niet bedenken. "Het is nog een jonkie, hij heeft ons nog niet gezien of geroken. Wij kunnen veilig weg, want hij loopt in de tegenovergestelde richting van het kamp. Maar die Thunderclanner zal meer problemen hebben, ze moeten namelijk dezelfde kant op." Sprak de krijger, fijn dat zo zo aardig waren. Hij rolde kort met zijn ogen, vast kon die krijger niks van wat hij kon. Bonepaw ging uit sluipmodes en ging recht op staan. "IK ga de das afleiden, het is maar een jonkie maar hij moet wel weggejaagd worden." Sprak hij en ontbloten zijn klauwen. Hij keek even naar Walnut, niks maar ook echt niks mocht haar gebeuren. Ze betekende te veel voor hem, "als dit mijn varwel is dan wil ik dat je weet dat ik van je hou.' Sprak Bone op fluistertoon, hij renden naar voren toe. Hij wilde het beest aan kijken, hij zou het doen voor haar, alles om haar vachtje heel te houwen. Hij merkte het beest op en het beest ook hem, het beste zou nu zijn als de twee katten het beest aan de achterpoten hielden, eerst de poten daarna het lijf. Bone sprong er op af en had zijn klauwen uit gespreid , alleen de das was sneller. Deze das sloeg hem aan de zijkant waardoor hij even rolden en op zijn zijkant lag. Hij coelde aan zijn zijkant een grote snee zitten maar letten daar niet op, wonden waren veel minder blangerijk dan walnutpaw. Hij stond vlug op en maakte weer een sprint naar de das, doorzettingsvermogen had hij. Hij herinnerde de woorden van Skinny Love. Maak gebruik van je gebied, hij rende onder de das door en bleef even achter het beest staan, het beest draaide zich om en wilde weer gaan klauwen, hij staarde kort en gaf vlug een klauw tegen de ogen van het beest.

OCC: telefooon post