You are a fool {Blackpaw}

Met snelle passen schoot de gevlekte kater naar voren, zijn lichaam was nog steeds erg klein, ookal was hij al redelijk oud... Hij was bijna 12 moons oud, het was bijna tijd. Zijn groene ogen vernauwden zich tot kleine spleetjes toen hij uitweek voor een steen die uit het niks opdook. Zijn nagels gleden over de grond toen hij wat weg gleed, toen hij terug grip had, sprong hij naar voren en liet hij zijn blik vlug over zijn omgeving gaan. Het was raar. Had iedereen opgegeven? Naja, het waren ook allemaal lafaards, van de eerste tot de laatste, dit verbaasde hem niet. Met een grote sprong zette de gevlekte kater zich af en sprong hij zo op de boomstronk, waar hij kon neerkijken op het gebied. Stil was het wel... voor nu dan toch..

Toen hij opeens de gestreepte pels van Blackpaw zag, knipperde hij enkel even kort, geen verdere reactie op zijn gezicht wat aangaf dat hij iets voelde voor haar, haat of liefde. Nee, hij zou nooit iemand haten voor die stomme reden die zij had. En liefde? wat voor zwakte was dat. Hij kon maar van een iemand houden... Maar was dat werkelijk liefde die hij voelde? Toen de tabby knikte, knikte hij terug, een simpele begroeting en geen scherpe woorden, alsof beide wachten op de bom die zou vallen.

"Hey hey!" Het kwam als een klap aan, opeens was... Zij... Ja die Blackpaw, opgewekt. Had ze het toch in zich, of was ze gewoon met hem aan het spelen? Want dat vond hij dan echt niet leuk. "Hallo," zei hij kort, een soort van vraag makend van die begroeting. "Hoe is t?" vervolgde ze. "Gaat wel..." zei hij, opnieuw bijna een vraag makend van die zin. "En met jou?" vervolgde hij, haar goed in het oog houdend.

"Mooooi." Oké, er waren dingen die eng waren, maar dit was gewoon beangstigend en zelfs ongemakkelijk, waarschijnlijk voelde ze hetzelfde. Waarom deed ze zo? Het was gewoon eng eigenlijk. Starclan... Wat... "Ook wel, eigenlijk." Zei ze. "Oké, dat is goed," zei hij met een eentonige stem. "Dus... Uhm... Heb je nog wat leuks gedaan laatst?" Streefde hij nu naar een leuk gesprek... wat gebeurde er?

"Nouuu.." begon ze en eigenlijk had hij verwacht dat ze iets Black's zou doen. Hij wist niet echt wat, gewoo iets Black's achtig... "ik heb er twee broertjes en een zusje bij." Hij knikte kort. "Direkit is geadopteerd, al weet hij dat niet. En Thawkit en Stormkit zijn van Dauntrose en Ravenheart samen." Even knikte hij opnieuw. "Dat is leuk," zei hij kort op zijn gebruikelijke toon. "Feliciteer ze van me," Daarna keek hij even kort naar de grond, een stilte viel even tussen de twee. Toen keek hij terug op. "Weet jij meer over wat er tussen Ivy en Maze is?" zei hij dan maar.

"Zal ik doen. Vinden ze vast fijn om te horen. Zij zijn via mij ook erg betrokken bij je hele familie." Hij knikte even kort, ok dan, fijn voor hen dan he. Hij ging zitten en keek kort naar de tabby. "Nee? Is er iets?" Hij zuchtte zachtjes. "Ja, maar ik snap er niks van... En Smoke heeft er ook iets mee te maken..." zei hij terwijl hij zachtjes zuchtte.

"Vertel het me," zei ze opeens waarbij Lurk even toekeek hoe ze van haar boomstronk kwam. Hijzelf deed hetzelfde en liep wat naar haar toe. "Het enigste wat ik weet is dat Ivy en Smoke ruzie hebben gehad... Verder weet ik niet echt veel. Ik weet ook dat het wat minder goed gaat tussen Maze en Ivy daardoor... Maar daar weet ik ook niet veel over," zuchtte hij zachtjes. "Ik maak me ietwat zorgen over Ivy, dat is alles," zei hij dan maar, nu kon hij tenminste compleet eerlijk zijn. Het kon hem niks schelen wat er tussen Smoke en Maze was, maar Ivy zat er tussen... Dus dat maakte hem alert.

"Ik heb niet al te goede verhalen gehoord over Smokepaw..." Wel meteen wiebelden zijn oren. Zou hij het verhaal van Maze nogmaals horen? Of eens iets nieuws. Hij bleef haar aankijken, geen greintje emotie op zijn gezicht, maar dat was ze vast al gewend. "Ze heeft nogal woedeaanvallen, en die lopen ongelofelijk uit de hand. Na afloop herinnert ze zich er dan niks van." Hij knikte naar haar. "Dat had ik al gehoord van Maze, maar dat laatste nog niet..." zei hij even. "Misschien moet ik haar maar even testen," murmelde hij zachtjes, luidop denkend. Ja, haar tot het uiterste drijven en even kijken hoe erg ze was. "Ik snap dat je je zorgen maakt.. Ik bedoel.. eigenlijk, als ik eerlijk ben, vind ik het ook best spannend om haar te ontmoeten als het ineens zo fout kan gaan." Hij knikte naar haar. "Misschien ontmoet je haar dan het best in het kamp, daar kunnen katten ingrijpen als het fout gaat," Hij zou haar ontmoeten ver van alle katten, voor hun veiligheid.

"Ik denk dat Maze er ook nog niet helemaal over uit is. Hij lijkt heel erg verward. Misschien vertelt hij alleen maar wat hij ervaren heeft, maar heeft hij nog niet met haar gesproken over wat er mis is.. Ik weet niet.. Ik gok ook maar wat." vertelde Black nadat hij een korte verbazing bij haar had gezien. Hij vroeg zich af wat ze nu van hem dacht. Ze had nog steeds niet echt haar best gedaan. Maar goed, hoe ver was ze ook al gekomen? Ze waren gewoon aan het praten zoals normale katten, kon toch ook eens gebeuren. "Lijkt me inderdaad een goed plan.. Maar Lurk.. Wat bedoel je met dat je haar uit gaat lokken? Het klinkt eerder alsof ze hulp nodig heeft, en Maze bescherming. Net als Ivy. Je gaat toch niet uitlokken dat ze weer zo'n aanval heeft?" Hij zuchtte even zachtjes. "Ik wil zien wat ze kan in die toestand en als er iemand is die haar zo ver kan krijgen... Dan denk ik toch dat ik dat wel kan," zei hij kort. "Ik ben ook snel en mijn vechttechnieken zijn goed, dus als het misloopt kan ik of vluchten, als ik haar al niet heb neergehaald," zei hij vervolgens. "Maar ja, ik ga haar boos maken,"

"Wil je daarmee even wachten, asjeblieft?" hij zuchtte even en keek haar kort aan. "Laat me haar eerst ontmoeten. Ik wil haar graag eerst normaal leren kennen, want nu heb ik het idee dat m'n mening al gevormd wordt door dit soort verhalen zonder dat ik haar in persoon heb ontmoet." Hij keek haar kort aan, maar knikte dan kort. "Je moet wel weten dat ik het niet fijn vind om te weten dat ze mijn zus eigenlijk ook al eens heeft aangevallen," zei hij kort. Dat had hij gehoord in het gesprek tussen Ivy en Maze, waar hij bij was geweest. "Ik wil haar gewoon even helpen," zei hij kort. Op zijn manier dat wel.