Ze kon niet horen wat de katten over aan het praten waren, en dat zat de kleine poes echt dwars. Ze was alleen, had gene familie of vrienden, dingen weten en observeren was haar ding en op het moment kon ze zelfs dat niet doen. Zij was de ogen en oren van de nursery, moest je iets weten kon je naar haar toe gaan, nou ja als je het niet erg vond om teleurgesteld weg te gaan sinds ze nooit luidop sprak. Toch, ze hoorde al de roddels, zag de kleine details zoals kleine barstjes in de muren van de nursery. Maar nu, nu waren een stel katten aan het spreken en ze wist niet waarom. Van de manier waarom de katten zaten was het duidelijk dat het niets ernstig was maar toch, straks waren zo over de kittens bezig? Of over haar? Het niet weten zat de poes echt dwars. Met bijna een verveeld gezicht bleef ze naar de twee katten kijken, hopend toch nog iets op te vangen van hun gesprek