You better get it

Zijn humeur was niet formidabel. Het was ook niet geweldig en ook niet 'goed', en het was al helemaal niet 'gewoon normaal'. Nee, Tall was ordinair nijdig, op alles en iedereen en de wereld om hem heen. Zelfs het feit dat de vorige zin rijmde irriteerde de tabby nog, en deed hem kwaad met het hoofd schudden. Hadden anderen niet wat beters te doen dan rijmen in tijden als deze? Om eerlijk te zijn was hij gewoon heel erg gestressed, heel erg, en het hield niet snel op. Vandaag had hij het opnieuw erg druk, en ook al vond hij het geen probleem whatsoever dat zijn vriend hem had gevraag Maze bij te trainen, hij had nu zo'n vier apprentices en dat vroeg dan wel om wat planning. "Mazepaw," Mauwde hij bars de apprentice den in, nog voor de zon op was. Het moest als een redelijke verassing komen voor de ander dat Tall hem nu zou trainen, Never en de apprentice hadden naar Never's zeggen nooit echt een duidelijke training gedaan.

ooc: Training Mazepaw, andere apprentices mogen joinen

Tall rolde met zijn ogen toen de apprentice onbeleefd genoeg was te gapen, en wenkte hem naar buiten om de anderen niet wakker te maken. Het was erg koud, dus de ander zou waarschijnlijk snel genoeg wakker geschud worden door het weer, zo niet dan had de kater nog wel andere plannen. Nu in ieder geval was de eerste prioriteit het duidelijk maken dat hij nu de apprentice was van Tall, en dus van hem trainingen zou gaan krijgen.

Nog een geeuw, geweldig gewoonweg helemaal perfect geeuw een eind weg want dat was de manier een warrior te begroeten. Tall liet dus ook zien dat hij niet helemaal gediend was van al het gegeeuw in zijn gezicht door een wenkbrauw op te trekken en een ongeduldige blik. "Ik train je vanaf nu," Viel hij met de deur in huis, niet precies het tact voelende het op enig andere manier te zeggen. "Never heeft het druk en voelt zich niet geweldig, dus tot hij tijd heeft train ik je," Ziehier, nu had hij het zelfs uitgelegd dus er was niets om op tegen te zijn, perfecto.

Gelukkig, miep hier was nog wel gemotiveerd en het gapen had zijn brein nog niet helemaal aangetast. De kater vroeg tot zijn grote blijdschap ook niet wanneer ze zouden beginnen, want dat had je soms en dan dacht Tall altijd iets in de trant van 'well, ik heb je voor de lol zo vroeg uit bed gehaald want ik wil dat je slecht slaapt maar eigenlijk beginnen we morgen pas,' Hij had het echter nog nooit hardop uitgesproken. "Eerst gaan we evalueren wat je al weet en geleerd hebt," Antwoordde hij zijn apprentice dus, en wenkte hem toen mee het kamp uit. "Hoeveel training heb je bijvoorbeeld al gehad?"

Gee. Hij had wel doorgekregen van Nevermind dat de kater er nog niet echt aan toegekomen was, maar dit was wel heel erg. Zijn ogen bleven even op de apprentice hangen, en hij schudde ongelovig zijn hoofd. Die kater was zeker al een tijdje apprentice, die mocht al minstens een moon alleen het kamp uit dus hij moest wel iets geleerd hebben in de afgelopen tijd. "Oke," Begon de grote kater dus, en liep weer verder. "Maar kennis staat nooit stil, dus wat heb je geleerd?" Er moest iets zijn, gewoon het kleinste ding was al goed.

Oke, de ander leek daar even over na te denken en dat was een goed teken want dat zou dus betekenen dat hij dus wel degelijk iets wist, en dat was meer dan niets. "Euh, ik ken het territorium en ik kan al een beetje jagen" Tall knikte eens, niet goedkeurend, gewoon als teken dat hij het gehoord had. "Leid dan maar de weg naar de Burnt Sycamore," Stelde hij de kater, en stond stil om hem voor te laten gaan. Als hij het territorium kende moest het hem wel lukken, al was de kater express de compleet andere kant opgelopen.

De stem klonk niet perse onzeker, maar wat voor vreemde zin was dit nou weer? "Euh, we zijn sneller als we langs daar gaan" Tall glimlachte, en keek onschuldig naar de apprentice. "Ik volg slechts jou," Antwoordde hij, waarbij zijn oren even onschuldig heen en weer wiegden. Als de apprentice nu de leiding zou nemen zou het goed zijn, want dat was zojuist de opdracht geweest. Stel hij zou het niet doen, dan moesten ze overduidelijk een les alfabet training doen, want dit was simpel luisterwerk.

"Langs hier" Kijk kijk, dat leek er al wat meer op, de ander leek nu eindelijk te begrijpen dat hij leiding moest nemen. De warrior nam het zijn leerling niet kwalijk dat hij het eerst niet had gedaan, want elke apprentice moest leren, en kon niet alles doen. De ander keek zelfs nog even terug of Tall echt wel volgde, en in reactie daarop zwaaide Tall even met zijn poot, hij was er nog ja, hij dook niet zomaar in een of ander weird bosje.

De reis duurde niet heel lang, maar een paar afsnijd routes die alleen mentoren je konden laten zien werden duidelijk niet gebruikt. Daardoor duurde het alsnog langer dan had gehoeven. Dan nog, Tall mocht niet klagen want deze apprentice had de maand dat hij niet getraind had in ieder geval niet alleen in het kamp doorgebracht. Natuurlijk was wel te zien dat de ander minder goed getraind was dan de andere apprentices, maar heel erg was het nou ook weer niet, en natuurlijk ook volkomen logisch. "Mooi," Antwoordde de mentor dus, na even stil geweest te zijn, "Dan wil ik dat je in een boom klimt nu,"

De kater keek zwijgend toe hoe de apprentice te werk ging, hij koos een esdoorn uit, en klom naar boven. Ofwel, iets omhoog. Bij de eerste tak stopte hij al, en even dacht de kater dat het was omdat de ander moe was. Dat zou hem niets verbazen gezien de interessante klimtechniek die gebruikt werd. "Zo hoog als je durft, en als je denkt dat slim is," Mauwde hij, en knikte bemoedigend, hoger dan de eerste tak was wel een must hoor.