You better get it

Hij keek toe naar hoe de ander omhoog klom, en was al bij de bast voor de boom voor de apprentice überhaupt viel. Het ijs op de tak was te zien, en het feit dat zijn leerling erheen zou gaan ook. Het was dan ook geen verassing toen er plots een kreet klonk, en de ander aan de tak hing. Het maakte niet veel uit, want in een paar sprongen was de grote kater er al, en keek even met een strenge blik naar de ander. "Altijd kijken waar je springt," Mauwde hij, waarna een van zijn poten naar beneden hees, en aan het dikkere nekvel van de leerling liet trekken. Beetje bij beetje kwam die omhoog.

De ander leek niet echt geschrokken te zijn van zijn mini-avontuur. Het leek hem sowieso niet zoveel te doen, wat ervoor zorgde dat Tall hem even nadenkend aankeek, en na een korte pauze de vraag van zijn apprentice beantwoordde. "Durf je verder?" Vroeg hij hem, met een veelbetekenende blik in de ogen. De ander was een jonge apprentice, het zou hem niets verbazen als de ander ja zou knikken en door zou gaan, ze zouden zien.

De ander durfde zeker hoger, en met een kleine glimlach rond de lippen zag Tall hem steeds hoger en hoger klimmen, waar de takken steeds dunner werden. Uiteindelijk kreeg hij de vraag of het goed was, en met een uitgestreken gezicht haalde de kater zijn schouders op. "Wat denk jij?" Vroeg hij terug, met kleine twinkeling in de ogen. De apprentice had de opdracht gekregen in de boom te klimmen, tot zover was de uitleg van Tall gegaan, de rest mocht de leerling helemaal zelf invullen.

De apprentice dacht dat het zo goed was, en Tall knikte eens om te laten zien dat hij hem gehoord had. Daarna opende hij zijn mond, maar nog voor hij überhaupt een opdracht kon geven stond de ander alweer voor hem. De warrior trok een wenkbrauw op, en keek eens naar waar zijn leerling net nog had gestaan. "Had ik al gezegd dat je naar beneden mocht komen?" Vroeg hij hem, met een licht strenge ondertoon in zijn stem. Misschien dacht Mazepaw dat hij hier zichzelf aan het trainen was, maar als hij even had gewacht had hij misschien het nut ingezien van wat de warrior hem wilde leren. "Weer terug omhoog," Antwoordde hij dus op de vraag, en wees naar waar Maze hiervoor had gestaan.

Zijn apprentice mompelde geïrriteerd, maar de kater maalde er niet om. Hij glimlachte enkel aardig naar de ander, maar met een vervaarlijke blik in de ogen. Er diende naar hem geluisterd te worden. Wederom kwam de vraag toen de ander weer boven stond, en het viel de warrior op dat ongeduld steeds vaker voorkwam. Niet dat dat heel erg was, Shadowclan was sowieso niet de meest geduldige clan. "Nu ga je er aan hangen," Riep hij dus naar boven, en glimlachte weer. Dit waren de consequenties van de acties van een kat, dat zou hij de apprentice zometeen wel uitleggen.

De kater had van deze apprentice de vraag nog wel verwacht, maar rolde toch nog met zijn ogen. Leerlingen waren leuk, maar soms kon hij er ook echt gek van worden. "Omdat ik het je zeg," Antwoordde hij dus met een glimlach, no way dat hij de clue al weg zou geven voor de ander ook eigenlijk gedaan had wat het plan was. Hij deed de trainingen van Inner een beetje na, en zijn oude mentrix had dat ook nooit gedaan. Plus, het zou deze kater niet slecht doen wat meer manieren te leren.

Tall rolde met zijn ogen, en sprong bij de volgende opmerking van de kater in twee sprongen naar boven. Zijn spieren waren dit klimmen inmiddels maar al te goed gewend, en dus deed het hem niets om zo ver te moeten. Het deed zijn humeur wel wat. "Opdrachten aannemen, mijn beste Mazepaw, is iets wat je je hele leven nog zult moeten doen," Mauwde hij hem streng, maar niet boos toe. "Vandaar dat ook irrationeel lijkende opdrachten soms uitgevoerd moeten worden," Hij knikte naar de tak, uitvoeren die hap.

Tall rolde met zijn ogen toen de ander nog steeds weigerde aan de freaking tak te hangen. "Ik heb aan zoveel takken gehangen in mijn leven," Grinnikte hij terug, maar keek inmiddels wel een heel stuk minder geamuseerd. De brutale attitude was hij niet van gedient, hoe vreemd de opdracht ook mocht zijn.

Tall rolde nog eens met zijn ogen en sprong toen soepeltjes en gewaagd naar de tak waar Maze aan zou moeten hangen. "Om te leren dat niet alles een doel heeft," Antwoordde hij hem daar, en boog zich toen voorover, "Wil je dat ik bij je ga hangen, er is niet iets om bang voor te zijn," Jaja, de warrior was niet dom, het was maar al te duidelijk dat Maze was at a place called vertigo.

Hij onderdrukte de neiging met zijn ogen te rollen, en bedacht even een manier om het op een andere manier uit te leggen terwijl hij door zijn knieën ging om aan de tak te kunnen hangen. "Oke, bekijk het zo:" Begon hij tegen de apprentice, "Heb jij een vriendinnetje?" Kind of cruciaal voor zijn punt, dus misschien had hij de vraag nog wat eerder moeten stellen, who cared? Antwoord zou hij nu wel krijgen, en het zou hetzelfde zijn als een uur geleden.