Fools

Was het slecht dat hij de grens overstak en dat hij zich nu in het territorium van de Shadowclan bevond? Redelijk ja. Voelde hij zich schuldig? Redelijk ja. Zou Starclan hem ervoor straffen Hij hoopte van niet. Gingerpaw liep verder en keek af en toe om zich heen. Hij was zo dom van dit te doen maar hij had niet door gehad dat hij zo kort om de grens zat. Toen hij een kat rook keek hij nerveus om zich heen en besefte dat hij zich helemaal niet kon camoufleren met zijn roodwitte vacht. Tussen de struiken zou hij toch opvallen. "Ik ben hier niet met slechte bedoelingen", zie hij in het niets zodat de kat hem zou horen, waar die ook vandaan kwam. "Val me niet aan."

OOC: Cinderpaw eerst

Hij zag de poes nu en ze was duidelijk niet erg tevreden met zijn bezoek. Ze was van tussen de struiken uit gekomen en haar uitgeslagen klauwen vielen meteen op. "En waarom zou ik jou niet aanvallen?" De kilheid in haar stem deed hem raar genoeg niets omdat hij wist dat als hij wou hij deze poes zonder probleem aankon. Dat kon hij gewoon (bij wijze van spreken) ruiken aan haar. "Omdat ik hier niet met opzet gekomen ben en omdat ik geen slchte bedoelingen heb", zei hij. "Ik ga hier straks gewoon weer weg zonder jou pijn gedaan te hebben, zonder prooi gestolen te hebben en zonder moeilijkheden veroorzaakt te hebben." Zijn nekharen gingen liggen en hij keek de rosse poes aan. "Ik weet dat onze clans niet de beste vrienden zijn, maar ik heb niet één slecht ding gedaan."

De poes was al gaan zitten wat de kater zag als een teken dat ze hem niet meteen aan zou gaan vallen. Hij sprak en toen hij klaar was trok de rosse kattin een wenkbrauw op. "Dus wat jij nu zegt," zei ze terwijl ze opstond en om hem heen liep, "Is dat jij geen kwade bedoelingen hebt? Hoe kan ik dat nu weten van een Windclanner?" Ze spuwde het laatste woord uit en de kater kreeg enkel een glimlach op zijn gezicht, in plaats van dat hij zich beledigd zou voelen. "Ik weet niet of je het weet maar het woord Windclanner is geen belediging voor me, zelfs niet als je het woord uitspuwt alsof het een enge ziekte is", informeerde hij haar. "Je kan het nooit weten van een Windclanner. Maar je kan het weten van mij. Starclan wilt niet dat we nodeloos katten pijn doen en vermoorden. Ik ben niet van plan jou of jouw clan iets aan te doen. Ik heb heus wel wat zelfrespect en respect voor jou. En ik doe niet iets wat de Starclan verbiedt." Hij keek de wantrouwige poes aan.

Ze leek verbaasd en dat deed de kater inwendig grijnzen. Hij vodn het altijd leuk als andere stil werden dor zijn woorden. Er kwam voor een poos geen zinnig woord uit de poes maar toen schudde ze haar kopje. "Pardon." Ze keerde terug naar de plaats war ze al gezeten had en vleidde zich neer. Gingerpaw ging zelf ook zitten en keek haar aan alsof hij eender welke vraag die ze zou vragen zou verwacht hebben. "Hoe kun jij weten wat Starclan wil?" Ze dacht toch niet dat hij in verbinding stond met de Starclan of dat hij een medicine cat (apprentice) was, hé? "Wel, als kitten werd mij al vaak verteld over de Starclan en in heb een conclusie getrokken uit alle verhalen die ik gehoord heb, rekening houdend met de Warrior Code en dan denk ik zo dat de Starclan ons liever in vrede ziet leven dan dat we oorlog voeren." Hij keek haar even wijs aan en besloot toen om haar een vraag te stellen. "Denk jij dat ze in de Starclan ook vechten? Daar zit iedereen samen. Thunderclan leiders zitten in harmonie bij de Riverclan elders, hoor." Hij schraapte zijn keel even. "Voor zover ik de verhalen kan geloven, ofcourse", voegde hij er haast verontschuldigend aan toe.

"Ik zou willen dat ik zoveel van Starclan af wist", zei de poes maar Gingerpaw hoorde geen jaloezie in haar stem dus hij wist niet zeker of ze het meende of niet. Hij haalde licht een schouder op. "Het is niet dat ik het weet, ik denk dat het zo zit, en ik geloof gewoon in mijn eigen redenering." Hij keek haar even aan en kuchte toen licht waarna hij naar zijn poten keek. In andere gevallen was hij goed in stiltes vermijden maar waarom zou hij nu zijn best doen. "Geloof je me nu dan wel?" vroeg de roodwitte kater terwijl hij zijn blik oprichtte. Ze moest hem niet geloven als ze niet wou, maar hij hoopte dat zijn uitleg haar tenminste een heel klein beetje meer vertrouwen gegeven had in hem.

Ze wiebelde met haar oren bij zijn vraag waardoor de kater licht nieuwsgierig werd. Toch bleef hij gewoon zitten en deed niets. "Ik geloof dat je niet met slechte bedoelingen komt." hij knikte en slaakte even een zucht van verlichting. Gelukkig, dan had hij haar al kunnen overtuigen van de waarheid. "Dus Windclanner? Wat is je naam eigenlijk?" Hij draaide zijn oortjes even naar achter omdat ze zo luid sprak. Wou ze aandacht trekken van een patrouille? "Gingerpaw", antwoorde hij met een neutrale toon in zijn stem. Een toon waarmee je tegen kennissen sprak. "En wat ik jouw naam?" Als ze hem haar naam niet wou vertellen dan kon de kater daar helemaal niets aan doen buiten het begrijpen en het accepteren. Hij wiebelde nog een beetje met zijn oren om te kijken of er reactie was gekomen op haar luide stem.

"Cinderpaw." Hij knikte en glimlachte even. "Aangenaam, Cinderpaw", zei hij. "Dus, Gingerpaw, wat brengt jou dan hier?" Hij lachte even schuldig en keek naar zijn poten. "Ik zat met mijn gedachten ver weg en ik had pas door dat ik de grens over was toen ik in een struik vast bleef steken. Toen dacht ik aan teruggaan maar ik was een beetje kwijt van waar ik gekomen was." Hij voelde zich zo een idioot terwijl hij dat zei maar het was de waarheid. "Toen hoorde ik jou en wel, nu zitten we hier."
"Ook al begrijp ik dat jullie clan onze wantrouwt, ik ben blij dat je tenminste gelooft dat ik zonder slechte bedoelingen hier ben. Ik heb geen zin om te vechten om dan terug te keren naar huis terwijl ik zonder het gevecht op dezelfde manier teruggekeerd zou zijn. Zonder prooi en zonder een het beginnen van een gevecht op mijn geweten."

"Ik moet schuldig verklaren, ik ben ook wel eens op andermans territorium geweest." Hij grijnsde even en schokschoudere kort. Elke kat wel eens een keer, zeker? De kattin knikte na zijn woorden. "Weet je, volgens mij ben je veel volwassener dan je voor jouw leeftijd zou moeten zijn." Hij keek fronsend op en schokschouderde opnieuw. "Daar moeten we iets aan doen!" Hij keek haar aan. "Ja, uhm, wat ben je van plan? Je kan gedrag niet direct veranderen, Cinderpaw", zei hij een beetje stilletjes omdat hij al vaker gehoord had dat hij stil was.

OOC: FLUT :c

De poes rolde met haar ogen waardoor er toch een licht lachje op het gezicht van de kater verscheen. "Je moet je laten gaan!" zei ze en liet haar schouders rollen waarbij ze haar hoofd achterover liet hangen. Gingerpaw kon zijn lach nu niet inhouden en een zijn gelach rees zacht op uit zijn keel. Hij knipperde met zijn ogen en keek haar glimlachend aan. "Grapje", zei ze. "We gaan gewoon wat lol maken!" Hij knikte en hield zijn hoofd schuin. "Zullen we ons helemaal laten gaan dan?" een grijnsje vercheen op zijn gezicht en hij zorgde ervoor dat het eruit zag alsof hij haar ging aanvallen. Hij sprong met vooruitgestoken poten op haar af maar net voor hij bij haar was landde hij, draaide zich snel om en tikte haar aan met zijn staart voor hij een eind bij haar vandaan spurtte. "Jij bent 'm!" riep hij. Tikkertje werkte gewoon iedere keer, okay.

De blik in haar ogen deed hem grijnzen omdat hij begreep dat ze dacht dat hij haar aanviel. Echter tikte hij haar aan en rende weg. Ze rende achter hem aan na even na gedacht te hebben en de kater keek snel over zijn schouder voor hij een eind verder holde. Hij bleef staan en keek achter zich omdat hij Cinderpaw niet meer zag maar plots stond ze voor hem en tikte hem aan met haar poot. "Tikkie", gilde de rosse kat Shadowclanner en meteen dook Gingerpaw achter haar aan. Hij speurde met zijn ogen zijn omgeving af omdat hij het hier niet zo goed kende als haar. Hij sprong vooruit en greep haar achterpoten vast. Hij tikte tegen haar oor met zijn poot en schudde zijn hoofd toen. "Dacht je me te slim af te zijn? Jij bent 'm weer, dame!" zei hij geamuseerd. Zelfde zou hij niet roepen, als haar deputy hem zou vinden zou ze hem nog gewoon vermoorden vreesde hij. Toen sprong hij een deel van het territorium in waar bruinoranje gras stond. Dood gras, vermoedelijk. De kater camoufleerde zich daar en keek of ze hem met haar neus zou vinden.