Let me Lonley or Let Me Free {SPT}

Shadowpaw sloop door het bos, haar ogen staarde naar de grond. Ze was immers wel iemand die graag alleen was om welke reden dan ook, ze rekte ze uit en besloot weer verder te lopen. Ze zocht naar donkere plekjes, ze hielt ervan om zichzelf te verstoppen en dan eruit te springen of stokken terug brengen. Ze spitste haar prachtige gekleurde oren, ze sloop rustig stap voor stap door het hoge gras. Ze was verdwaald, ze zuchtte diep. Misschien kon iemand haar terug brengen, misschien wilde ze wel niet terug. Ze was hier vrij, ze was een soort van slang die geluid loos kronkelde. Ze was snel zoals een vogel in de lucht, het was makkelijk om zich te vergelijken met dieren.

~eerste post voor Duskpaw

Duskpaw stapte in de richting waar de wind vandaan kwam, maar welke richting was dat ook alweer? De geur die ze volgde had ze wel eens in het kamp geroken, maar ze wist even niet meer welke kat het was, dus besloot ze om de geur te volgen en het te vragen aan de kat. Terwijl de zwarte kattin verder liep, merkte ze niet op dat het gebied om haar heen veranderd was en dat ze dus niet meer in de ShadowClangebied was. De geur werd sterker en ze hoorde een geluidje verderop dat iets weghad van een zucht. "Hoi!" Riep de zwarte poes luid en hoopte op een reactie.

Shadowpaw keek in het rond en alleen schrok ze van een luide "hoi", fijn iemand had haar ontdekt. Ze let een korte zucht horen, ze liep p het geluid af. Ze voelde zich vreemd, ze sloop op het geluid af. Hopelijk zag het haar nu niet, ze leek vaak op een zwarte schim. Alleen nu strak niet meer, ze kwam op de kat af en ging achter haar zitten. "Hallo." Fluisterde ze in haar oor als of er een geest achter je zat. Ze kwam er wel achter dat het een zij was, ze ging daarna naast haar staan. "Zo wanneer ben jij verdwaalt geraakt?" vroeg ze daarna en ging voor de poes zitten, dan was ze wat makkelijker te zien. Het was wel jammer dat ze nu met iemand moest zijn, een kleine grom ontsnapte uit haar mond.

Er klonken meer geluidjes, maar er kwam niemand tevoorschijn. Duskpaw vond het niet zo heel erg om nog even te moeten wachten en dat deed ze dus ook, tot er plots een stem in haar oor klonk. "Hallo." Meteen liet de jonge zwarte poes een gilletje en sprong ze de lucht in van schrik, haar ogen groot van angst en haar oren plat in haar nek. Wat was dat? Dacht ze terwijl ze om zich heen keek. "Zo wanneer ben jij verdwaalt geraakt?" Vroeg een lapjespoes die uit het niets verschenen leek te zijn en nu naast haar zat. "Hoorde jij net ook die geestenstem?" Vroeg Duskpaw, de vraag van de gevlekte kat compleet negerend.

Duskpaw

_{Words: 115 | Tag: Shadowpaw}

Shadowpaw zat naast de zwarte kattin en staarde haar droog aan, "Hoorde jij net ook die geestenstem?" Vroeg de zwarte Shadowclanner kattin. Ze knikte, "het was geen geest." Zei ze zachtjes en zag hoe de kattin nog steeds voor een deel geschokt was. Even rolde ze met haar ogen en ging nu recht voor de kattin zitten, ze voelde even de koude wind om zich heen gaan. "Ik was het," Zei ze zachtjes, ze was een soort van geest correct alleen was ze nog niet dood. Ze sloeg haar staart om zich heen en staarde de zwarte kattin aan, "mijn naam is Shadow en de jouwe is?" Begon ze maar het gesprek, ze had geen zin om te praten. Ze had geen zin om hier te zitten, ze wilde hier niet meer zijn. Het maakte haar gek zoveel beesten.

Nog wat angstig keek Duskpaw naar de lapjeskat, die even knikte. "Het was geen geest" Miauwde de gevlekte kattin zachtjes. Duskpaw keek de kat niet-begrijpend aan, ze zou zweren dat het een geest was die zojuist in haar oor gefluisterd had! De andere kat, die waarschijnlijk iets van rond Duskpaws eigen leeftijd was, zat nu recht voor haar en sprak weer met dezelfde zachte stem. "Ik was het." Hoe in StarClans naam kon die lapjeskat haar gedachten lezen? "Mijn naam is Shadow en de jouwe is?" Vroeg de gevlekte kattin, die blijkbaar Shadow heette. "Mijn naam is Duskpaw." Miauwde de zwarte kattin. Ze was vrolijk, maar tegelijkertijd ook nog steeds wat bang door het gedrag van Shadow.

Duskpaw

_{Words: 117 | Tag: Shadowpaw}

Shadowpaw keek naar de angstige zwarte kattin, ze moest wel stiekem lachen hier door. Het was leuk om iemand bang te maken en helemaal een Shadowclanner, "Mijn naam is Duskpaw." Antwoordde de poes vrolijk. Ze knikte, en wendde weer tot haar oor. "Fijn voor je Dusky ik ben de Schaduw van jouw manen schijn." Siste ze zachtjes waarna ze weer afstand nam, ze begon spoedig haar poot te likken als of het helemaal vies was. Na haar wasbeurt richtte ze zich op Duskpaw die zij liever de naam gaf DD, als in doods bange Dusk. Het was zo soms wel geweldig om een andere een nicknaam te geven alleen had ze al haar naam door haar schaduwen van de dood, ze kon ineens iemands keel door bijten als ze dat zou willen.