Time To Hunt {+ Mazepaw}

Smokeghost

Words: 116 ###, Tag: Mazepaw ???

Ze snoof even vrolijk de newleaf geur op en trippelde naar de ingang van het camp waar ze ging zitten en wachtte op Mazepaw. Ze hoopte dat ze genoeg prooi konden vangen,dat konden ze na die bare leafbare wel goed gebruiken. De zwart-witte poes was dan ook redelijk mager geworden,maar haar spieren die ze in de loop van de tijd had ontwikkeld kwamen er dan wel weer zichtbaar uit. Maar nu met newleaf kon de she-cat weer genoeg prooi eten om leafbare die weer een enige tijd zou duren voor deze terug aanbrak door te komen. Ze bewoog haar oortjes heen en weer om te horen of ze pootstappen hoorde. Ze fatsoeneerde haar zwart-witte vacht maar.

Sheet door Cricket van Kickstart

De gestreepte kater trippelde rustig, maar opgetogen de zwart-witte poes achterna. "Kan jij goed jagen?", vroeg Mazepaw haar. Als zij hem dezelfde vraag zou stellen, zou het antwoord gewoon 'nee' zijn. Als hij een muis zou krijgen voor elke keer dat hij uitgleed tijdens het jagen, zou hij nooit met lege poten thuiskomen. Meestal gaf hij de schuld hier van aan zijn leeftijd. Hij was nog aan het groeien en zijn hersenen waren nog niet gewend aan zijn nieuwe lichaam, maar soms was de gestreepte apprentice bang dat hij voor de rest van zijn leven klungelig zou blijven.

Smokeghost

Words:xxx ###, Tag: Mazepaw ???

"Kan jij goed jagen?",vroeg Mazepaw. Smoke schudde haar kopje. 'Niet echt,het lukt al om wat te vangen,maar ik heb alles zelf moeten leren.',antwoordde ze. Als Shrewstar haar nu eens een mentor gaf kon ze eindelijk gaan trainen,maar nee ze had er nog steeds geen. 'En bij jou? Lukt het bij jou al?',vroeg ze nieuwsgierig en hield haar kopje scheef. 'Zullen we naar de Little Creek gaan? Ik wed dat daar vast wel wat te vinden is.',vervolgde ze. Ze had sommige katten horen zeggen dat het een goede jaagplek was,maar ze wou het liever zelf zien. Ze hoopte maar dat die andere het goed hadden,dan kwamen ze niet met lege poten thuis.

Sheet door Cricket van Kickstart

De gestreepte tabby knikte bij de woorden van de gevlekte poes. "En bij jou? Lukt het bij jou al?", zoals verwacht schudde Mazepaw zijn kop. "Ook niet verbazingwekkend, het enige wat mijn mentor mij leert is aan boomtakken hangen", hij kon ook moeilijk om een nieuwe mentor vragen, tenzij Tallshadow in de medicine cats den terrecht kwam. "Zullen we naar de Little Creek gaan? Ik wed dat daar vast wel wat te vinden is.", de bruine tabby knikte bij Smokepaws voorstel. Waar water was, was prooi.

Smokeghost

Words:xxx ###, Tag: Mazepaw ???

"Ook niet verbazingwekkend, het enige wat mijn mentor mij leert is aan boomtakken hangen",antwoordde de tabby kater. Ze stond op en begon te lopen,hij zou haar wel volgen. 'Misschien moet je eens met je mentor praten? En zeggen dat je geen apprentice bent om maar op je gat te zitten?',stelde ze voor. Zelf zou ze dat ook gedaan hebben als haar hetzelfde over kwam als ze een mentor zou hebben. Onderweg proefde ze af en toe eens in de lucht in de hoop prooi te vinden maar ze nam zo snel niet echt iets op. Ze was erg behoedzaam voor eventuele tekenen van andere katten of vijandelijke dieren. Ze keek strak om zich heen en proefde nogmaals de lucht. Een zwakke geur van prooi vormde zich in haar neus,maar het was te zwak om het te vinden en misschien zelfs al oud. Een zucht verliet haar lippen,maar ze hadden nog een hele dag.

Sheet door Cricket van Kickstart

"Misschien moet je eens met je mentor praten? En zeggen dat je geen apprentice bent om maar op je gat te zitten?", stelde Smokepaw voor. De gestreepte apprentice schudde zijn kop. "Ik denk niet dat hij veel tegenspraak van zijn apprentices tolereert", miauwde Mazepaw, met fronsende wenkbrauwen. Hij hield de andere apprentice met zijn staart tegen wanneer de geur van veldmuis zijn neus binnendrong. Hij zakte in sluiphouding, sloop een beetje onhandig vooruit en sprong op het bruine peestje, dat hij direct doodde met een beet in de nek.

"Ik denk niet dat hij veel tegenspraak van zijn apprentices tolereert",antwoordde Maze. Hij had vast gelijk. Ze keek verbaasd toen de kater haar tegen hield met zijn staart maar begreep al snel waarom. Ze keek toe hoe Mazepaw de muis ving. 'Mooie vangst',zei ze nadat de kater het diertje had gedood. Ze proef nog maals de lucht en deze keer rook ze meer prooigeuren. Ze zouden vandaag geluk kunnen hebben.

"Mooie vangst", er groeide een glimlach om zijn lippen bij deze lovende woorden. "Bedankt", miauwde de gestreepte kater, waarna hij zijn vangst op de grond liet vallen en er wat aarde over schraapte. Er lag een glunderende uitdrukking om zijn lippen. Vandaag, die ene mooie dag in het begin van newleaf, zou hij voor altijd als een bijzondere dag zien. Als een soort speciale Smoke en Maze dag. "Ruik jij nog iets?", zijn reukzin stelde niet erg veel voor. Hij kon wel ruiken en geuren onderscheidden, maar een goede speurder zou hij nooit worden.

"Bedankt", miauwde de gestreepte kater. Smoke glimlachte en keek toe hoe de kater de prooi begroef. "Ruik jij nog iets?",vroeg Maze niet veel later. Smoke proefde de lucht maar schudde haar kopje. 'Niks',antwoordde ze zuchtend. Misschien verder als we Little Creek volgen?',stelde ze voor. Met een wenk van haar staart begon ze te lopen. Een aantal vossenlengtes kreeg ze een spoor in het vizier. Ze volgde het spoor en zag niet veel verder een spreeuw,opzoek naar zaden. Heel langzaam en behoedzaam sloop ze erop af. Ze sprong en de vogel steeg op. Ze sprong zo hoog ze kon en raakte de spreeuw bij zijn staart maar ze trok enkel een pak veren los,en haar prooi was weg. Een beetje geïrriteerd proefde ze weer de lucht,een geur van konijn,nog vers. Ze ging het spoor achterna. Een jong konijn knabbelde aan het gras. Het was tenminste goed genoeg om 1 of 2 monden te vullen. Deze keer ging het beter en sprong ze op het konijn en beet het dood. Triomfantelijk draafde ze terug en liet het konijn voor haar poten vallen. 'Nou,die vogel en de rest van de prooi zijn we waarschijnlijk kwijt,maar we hebben nog een konijn.',zei ze een beetje geïrriteerd. Waarom moest het juist bij haar mislukken? Niet dat ze het de kater toe wenste,maar ze had liever een vogel gevangen,misschien de volgende keer.

"Mooie vangst", grijnsde de gestreepte kater. Het geluid van zware poten en ritselend struikgewas trok zijn aandacht. Een onheilspellend gevoel trok over zijn lichaam heen wanneer er een zwart-witte snuit tevoorschijn kwam. "Das!", miauwde de bruine tabby luid.

wat meer actie in dit topic xD

"Mooie vangst", zei de kater tegen haar. Ze snorde zacht. Een sterke geur dreef haar neus in en kabaal klonk net toen ze wou zeggen dat ze das rook zag ze de das zelf al en riep de kater de woorden al. "Das!", de vacht van de poes stond omhoog. 'Klim in die boom!',schreeuwde ze naar Mazepaw,ze wou dat hij als eerste ging. Ze haalde uit naar de das en ontweek nog maar nipt de klauw van het beest. Met een woeste kreet stortte ze zich op de das. Onhandig klauwde ze haar nagels in het gezicht van de das.

"Klim in die boom!", riep de zwart-witte poes, die zich al met de das bezighield. Daar kon hij toch niet naar luisteren? Hij kon Smokepaw zich toch niet gewoon in de strijd laten werpen terwijl hij zich in een boom schuilhield? Ze waren een team. Als zij zich in de strijd wierp, zou hij haar achterna gaan. Zo hoorde het gewoon. De bruine tabby dook in elkaar, besprong het zwart-witte mormel van langs achter en zette zijn tanden in de nek van de das.

'Ga in die boom!',siste ze boos. Ze wist dat ze als ze boos was soms verkeerde dingen deed en dat wou ze de kater niet aandoen. 'Nu!',schreeuwde ze naar Mazepaw. Ze beet in de poot van de das en een klauw gooide haar aantal staartlengtes verder op. Snakkend naar adem stond ze op en zette haar nagels in de oog van de das die haar tanden in haar schouder zette. Sissend van woede en de pijn haalde ze haar nagels over de neus van de das die haar los liet. Ze strompelde even achteruit om even op adem te komen.

"Ik ga niet weg voordat die stomme das weggaat", siste de gestreepte kater. Hij ging Smokepaw ook niet vragen om te vertrekken. Samen hadden ze nog een kans, de persoon die achtergelaten werd, was ten doden opgeschreven. Mazepaw wilde niet schuldig zijn voor haar dood. En nog erger, hij wilde niet moeten leven met de pijn die haar dood met zich mee zou dragen.

"Ik ga niet weg voordat die stomme das weggaat", Smoke grauwde boos. 'Stomme muizenbrein doe het nu!',snauwde ze naar Maze. Met moeite hees ze zich overeind en viel de das weer aan,de pijn in haar schouder negerend. Het schol weinig of de das had haar tussen haar kaken gehad. Ze beet in de achterpoot en bewerkte de zij van de das.

"Stomme muizenbrein doe het nu!", begreep ze het dan niet? "Nee, dat zou je dood worden", snauwde de gestreepte kater terug. "Samen hebben we nog een kans", miauwde hij luid, waarna hij van de rug van het mormel af werd geworpen. Zijn poot deed wel is waar pijn, maar niet zo erg als de vorige keer. Hij snelde vooruit en zette zijn kaken in de achterpoot van de das.

De kattin die de kenmerkende de geur van het woud met zich meedroeg wist zich soepeltjes tussen de bomen heen te manoeuvreren. ShadowClan was haar thuis, al hoewel ze moest toegeven dat ze daar vroeger vaak aan getwijfeld had. Deze Clan werd immers altijd gezien als de meest duistere van de vier, de meest sluwe. Zelf was ze alles behalve dat, net zoals haar moeder. Toch was het haar enige lotsbestemming, een feit. En er waren genoeg redenen voor. De geur van das werd plotseling sterk. Gek, want de geur was haar nog niet eerder opgevallen. Er klonken kreten door het bos heen, de geur van bloed overheerste ook opeens. Mazepaw. De kattin slikte, keek een keer angstvallig de richting op waar alle geluiden vandaan kwamen, maar begon toen te rennen. Haar pootstappen waren amper te horen, dat omdat ze zo lichtvoetig was. Een stuk verderop werden de twee apprentices zichtbaar die zich bezighielden met de das. Die wezens wisten ook niet van ophouden. De witte kattin zette zich af van de grond, nu niet bang zijn. De kleindochter van Shrewstar mocht niet bang zijn, die moest even dapper zijn als haar oma. Een luide grauw ontsnapte uit haar mond, waarna ze bovenop de das landde en haar tandjes in zijn nekvel liet verdwijnen, drie van haar poten die klauwen bezaten in zijn pels plantend. De klauwloze poot had ze er enkel maar bij om meer steun te krijgen, immers kon deze toch niet meer doen.

"Nee, dat zou je dood worden", snauwde de gestreepte kater terug. "Samen hebben we nog een kans", miauwde hij luid. Waarom luisterde die muizenbrein nu niet! Ze ontweek nog net een poot en boorde haar tanden in de voorpoot van de das die deze woest heen en weer zwierde maar Smoke bleef volhouden. Ze zag een flits van witte vacht en ze zag een derde kat op de das springen. Was dat niet Ivypaw? Die kleindochter van Shrewstar? Ze wist het niet echt want door de brandende pijn in haar schouder kon ze niet helder meer denken. Met een plof viel ze op de grond toen ze merkte dat ze de poot van de das had losgelaten. Moeizaam stond ze op en liep vastbesloten op de das af. Dit konden ze amper met 3 en dat wist zelfs de kleinste muis ook wel.

Gelukkig kwam er snel hulp opdagen. Ivypaw had het zwart-witte monster blijkbaar ook geroken en besloten zich ook in het gevecht te mengen. Mazepaw keek verdwaasd hoe Smoke op de grond viel. Ze hinkte richting de das. Wat wou ze doen? Nee, toch? Ze wou zich toch niet weer in de strijd mengen? "Smoke!", riep de gestreepte kater. "Waar ben je mee bezig? Je bent gewond!",

"Smoke!", riep de gestreepte kater. "Waar ben je mee bezig? Je bent gewond!", riep de kater. 'Maar ik ben nog niet zo weerloos als een kitten!',gaf ze grommend als antwoord. Ze zette haar tanden onhandig in de keel van de das. Ze beet door,hopend het bloed te proeven of dat de das weg zou gaan. Ze keek even naar Maze en bracht moeizaam haar concentraitie naar de das. De volledige helderheid was verdwenen uit haar hoofd en nu was er alleen nog een raar licht gevoel,alsof het rook was.