No cure for wanderlust

Onderwerp: No cure for wanderlust za 28 maa 2015 - 16:52

+Lola, daarna open!

De zon scheen op haar snuit toen ze eindelijk de two-leg plaats verlaatte. Ze zat nu misschien in de bloodclan, maar ze zouden nooit veranderen wie ze was; Een ontdekker. Ze hield te veel van het zwerven daarvoor. Yu snoof diep, en genoot van de ruimte. Ze was en bleef nou eenmaal rogue. De kattin begon te lopen, stap voor stap. Vervolgens versnelde ze haar pas. Rennen. Hollen. Sprinten. De wind door haar vacht en de geur van verse prooi in de lucht. Tot ze een mentor had kon ze doen en laten wat ze wilde. Na een tijdje gerend te hebben kwam ze tot stilstand. Ze hijgde, en plofte neer. Geritsel trok haar aandacht, waardoor ze gelijk opstond. Gespannen wachtte ze op het ding in de bosjes.

Lola was eigenlijk weggegaan om te jagen. Maar zoals altijd wad ze al snel afgelijd. Het kleine poesje merkte echter een geur op. Niet iemand die ze kende. Lola liep in de richting van de kat. Haarzelf niet verschuilend, wat misschien niet zo slim was. Maar ze was nu eenmaal naïef. Er zaten nu nog maar een paar vossenlengtes tussen de vreemdeling en haar vandaan en een paar bosjes. Lola dook er snel in en glipte snel tussen de takken door. Hierbij hielp haar kleine bouw weer wel. Ze zag in een snelle glimps dat dekat voor haar gespannen was. Niet nodig, niemand was bang voor haar. Alleen omdat ze een kitten was. Ze zag eindelijk het einde van de bosjes. Ze dook snel door de opening heen. " hoi" zei ze. Ze had nu een goed zicht op de kat. Het was een poes. Maximaal tien manen oud.

Een jonge, zwart-witte poes kwam naar buiten. "Hoi" Yu knipperde verbaast. Ze had het niet bepaald verwacht, maar ze kon deze rogue ook niet aanvallen. Deze deed haar te veel aan haarzelf denken. Rondzwerven, niet bang, zelf de kleuren klopte. Daarom liet ze haar verdedigende houding zakken. De rogue vormde geen gevaar. "Hoi," Beantwoordde ze eindlijk, en liet haar blik over de kat glijden. Die geur... Ze herkende hem ergens van, maar kon hem niet precies thuisbrengen. Toen ze een kit was had ze deze geur ook geroken... "Dus, hoe heet je?" Vroeg ze neutraal.

"Lola" antwoorde ze. "En jij?" vroeg ze gelijk daarna. Ze was nieuwsgierig naar wat de poes hier deed. Het was dan wel niemandsland, maar het was toch interessant om te weten. "Dus wat brengt jou hier?" vroeg Lola. Het kleine poesje ging zitten en begon haar pootje te likken. Eigenlijk wist ze zelf niet waar ze was, maar dat maakte niet uit. Als ze maar wist hoe ze gekomen was en hoe ze terug moest. Opeens merkte ze een geur op die haar niet echt vrolijk maakte. "Je draagt de geur van Bloodclan" merkte Lola op, en ze kon een lichte grommende ondertoon niet onderdrukken.

"Lola" Yu knikte. "Da's een mooie naam." Hierna kwam de vraag hoe ze zelf heette. Een moment dacht De poes erover om haar rogue naam te zeggen, maar besloot het niet te doen. Dit was haar dekmantel, after all. "Yu." Antwoordde ze daarom kort. "Dus wat brengt jou hier?" Dat was geen gekke vraag. Dit was rogue territorium, wat deed een bloodclanner daar? Alsof ze gedachtes uitwisselde merkte de rogue op: "Je draagt de geur van Bloodclan". De grommende toon amuseerde Yu. "Ik ben hier omdat ik lijd aan zwerflust." begon ze grijnzend. "Ik ben inderdaad een bloodclanner. Maar jij bent redelijk jong." Ze liet haar ogen opnieuw over de poes glijden, haar leeftijd inschattend. "Heb jij geen voogd die voor je zorgt?"

"Mijn vader ja, maar die hoeft me niet overal naartoe te volgen, ik kan heus voor mezelf zorgen" Antwoorde Lola. "En waarom ben je dan Bloodclan als je beter Rogue kunt zijn?" vroeg Lola. Soms snapte ze andere katten echt niet, hoe ze leefden, daar zat geen logica in. Als je aan zwerflust leidde kon je beter Rogue zijn. "En ik haat bloedclan, ze vermoorden alleen voor een paar stomme tanden aan een Kittypet halsband omdat ze denken dat ze er dan angstaanjagend uit zien. En ze vermoorden omdat ze het leuk vinden. Hoe ziek in je kop ben je dan!" Spat Lola met afschuw uit. Dan had een hond nog meer waarde dan als een kat die een andere kat vermoordde omdat hij of zij dat leuk vond.

Onderwerp: Re: No cure for wanderlust wo 1 apr 2015 - 10:27

"Mijn vader ja, maar die hoeft me niet overal naartoe te volgen, ik kan heus voor mezelf zorgen" Het was alsof ze een jongere versie van zichzelf hoorde praten. Yu grijnsde. "En waarom ben je dan Bloodclan als je beter Rogue kunt zijn?" In haar hoofd formuleerde de kattin een goed antwoord. Maar de jongere poes leek nog niet klaar te zijn, dus hield ze nog even haar mond dicht. "En ik haat bloedclan, ze vermoorden alleen voor een paar stomme tanden aan een Kittypet halsband omdat ze denken dat ze er dan angstaanjagend uit zien. En ze vermoorden omdat ze het leuk vinden. Hoe ziek in je kop ben je dan!" Yu grinnikte. "Rogue's zullen ook niet aarzelen om te vermoorden. Ik wil wedden dat een behoorlijk aantal er ook nog plezier aan beleven. Vraag maar aan je paps~" Het was misschien ziek, maar de waarheid. "Wat de bloodclan betreft, ik zit daar om persoonlijke rededen. Maar ik blijf half rogue." De kattin zakte wat omlaag zodat haar gezicht zich voor het rogue's bevond. "Bovendien vermoord de bloodclan alleen zwakke katten."

Onderwerp: Re: No cure for wanderlust wo 1 apr 2015 - 11:56

De zwart-witte kater was blij op pad gegaan. Vandaag zou hij opzoek gaan naar gezelschap. Vrienden worden met iedereen was echter niet zijn plan. De zon scheen mooi boven aan de hemel en de planten werden al wat actiever, net zoals de dieren. Jagen had hij al gedaan, zonder succes helaas. Zijn oren spitste hij om geluid op te vangen. Eerst was er niks, maar al snel klonk een jonge poesjes stem in zijn oren."Je draagt de geur van Bloodclan", zei het. Het was te ver weg om tegen hem te zijn, maar het was duidelijk tegen iemand. Kort bleef het stil en Thor gebruikte de stilte om dichterbij het geluid te bewegen, maar dit was moeilijk om in te schatten."Ik ben hier omdat ik lijd aan zwerflust.", deze stem klonk iets ouder. De oudere stem bleef praten en al snel kon Thor erg dichtbij komen. Twee jonge zwart-witte katten, zoals hij, stonden te praten. De kleine een duidelijke rogue door haar woorden en de ander een Bloodclanner door de duidelijk geur die van haar afkwam."En ze vermoorden omdat ze het leuk vinden. Hoe ziek in je kop ben je dan!" Thor moest lachen van de kleine haar woorden. In zijn hoofd ging hij terug in het gesprek en ontdekte daarbij de namen van de twee. Yu begon met het verdedigen van haar Elite."Rogue's zullen ook niet aarzelen om te vermoorden. Ik wil wedden dat een behoorlijk aantal er ook nog plezier aan beleven." Een grijns kwam op zijn gezicht bij die woorden. Vermoorden had hij nog nooit gedaan, maar hij zou niet nee zeggen tegen een gevecht. Sommigen verdienden de dood. Toen Yu stopte met praten sprong hij de struiken uit en begon hij richting de twee poezen te lopen."Ik ken genoeg rogues die zo een moord willen plegen." Hij ging twee staartlengtes van de twee af zitten en keek ze allebei even aan."Plus ikzelf natuurlijk. Het was allemaal heel opeens, maar dat was de kater wel gewend.

"Mijn vader zou nooit iemand voor plezier vermoorden, alleen verwonden misschien!"Verdedigde ze haar vader. Nee haar vader was de liefste niet, maar vermoorden voor plezier zou hij niet doen. Er kwam een andere kat bij, een zwart-witte kater. "Al zou je zeggen dat je mijn vader kende en hij dat doet, geloof ik je niet, ik ken mijn vader beter als jou" zei ze. "En wie ben jij eigenlijk?" vroeg ze aan de zwart-witte kater. Het poesje was niet bang voor de twee oudere katten, ze was overal niet snel bang.

~Zwart-witte katten party

"Mijn vader zou nooit iemand voor plezier vermoorden, alleen verwonden misschien!" Yu grinnikte. "Dat betwijfel ik." Plots kwam er een nieuwe rogue opgedoken. Een kater, met dezelfde kleuren. "Kijk nou. Een zwart-wit club." Zei ze licht sarcastisch. De kater leek wat ouder dan haar, en veel ouder dan Lola. "Ik ken genoeg rogues die zo een moord willen plegen." Begon hij, "Plus ikzelf natuurlijk. " "Zo, gevaarlijk." Zei ze monotoon. De kater mocht zelf beslissen wat het betekende. Lola was nog niet uitgerateld over haar vader. "Al zou je zeggen dat je mijn vader kende en hij dat doet, geloof ik je niet, ik ken mijn vader beter als jou" Yu negeerde het. "En wie ben jij eigenlijk?" Kijk, dat was nou wel iets interessants. Nieuwsgierig keek ze naar de nieuwkomer. "Ja, zeg eens. Wie is deze badboy die beweert katten te doden?"

Onderwerp: Re: No cure for wanderlust