What's going on here? [Ivypaw]

De kattin kon het nu niet meer binnenhouden. Al het getreiter dat ze tot nu toe had gehad, en nu dit weer. Waarom was ze nou altijd de zwakkeling die te grazen werd genomen. En dan had ze ooit een goede vriend, kreeg je dit. De kattin bleef doorzeuren om een verklaring, maar de witte kattin kon niks meer uitbrengen. Nu kwam Maze tussenbeide. De witte kattin trok zich schuchter nog wat terug, licht trillend op haar pootjes. "I-ik.." stotterde ze moeizaam.

"Aan het praten met Ivypaw", miauwde Smoke, de sarcastische ondertoon in haar stem was onmisbaar. "I-ik..", hoorde hij Ivypaw achter zich stotteren. "Waarover?", hij ging beschermend voor de witte poes staan. Ze waren nog altijd vrienden, en als Smoke verder zou gaan met hun 'gesprek' zou het vast niet zo goed aflopen. Hij had die kwade blik niet gemist. "Kom op,of ben je je tong soms verloren.", siste de zwart-witte poes. "Smoke, hou op", was ze gek geworden?

Wat de witte kattin kon zeggen om het niet enkel nog erger te maken, wist ze niet. Haar ijsblauwe oogjes schoten iet wat angstig langs de gestreepte kater heen, die nu echt beschermend voor haar was gaan staan. Haar oortjes lagen plat achterover, duidelijk bang. Logisch, want Ivy was niet de grootste en al helemaal niet zo goed in vechten. Toch bleef het maar doorgaan, maar Maze zei dat de ander op moest houden. Zelf klemde ze haar tanden op elkaar, terwijl er nog een traan tussen haar oogleden heen drupte. Waarom was ze nou altijd zo stom en zwak?

"Maar dus Ivypaw,vertel het nu maar.", de zwart-witte poes ging zitten. Niet meer dezelfde bedreigende houding als voorheen. "W-waar heb je het over?", ze begon nu wel eng te worden, naar Mazepaws mening. Waarom deed ze dit? Ivypaw had haar gered. Zonder die witte poes waren zowel Maze als Smoke er niet geweest op dit moment.

Trillend haalde ze adem, haar blik weer kort langs de flank van Mazepaw heen flitsend. De kattin had haar traantjes vervolgens afgeveegd aan haar pels, een echte ShadowClan kat mocht niet huilen. Een kleindochter van Shrewstar mocht niet zwak zijn. Haar ogen gingen naar de zelfvoldane grijns van Smokepaw. Waarschijnlijk was de zwart-witte kattin blij dat ze haar had kunnen breken, blij dat ze haar de grond in kon trappen, blij dat ze nu waarschijnlijk een van de weinige lichtjes in het leven van de witte kattin had kunnen afpakken. Nee, ze gunde haar het plezier niet meer. Als ze het gewoon zou zeggen, zou de kater waarschijnlijk boos worden en dan was ze er vanaf. De tranen waren nog steeds een beetje achter haar ogen te zien, maar ze keek kort naar haar pootjes. "Z-ze heeft gelijk. Er is iets dat ik moet vertellen.." De kattin kwam achter Mazepaw vandaan zodat ze hem aan kon kijken, wel op een afstandje blijvend van Smokepaw. "Ik weet dat jullie iets hebben.. Daarom wilde ik het gewoon voor mezelf houden en hopen dat het over zou gaan.." zei ze zacht. "Maar Mazepaw.. ik vindt je leuk.." De kattin had haar oortjes wat naar achteren en haar ogen flitsten naar Smokepaw.

Mazepaw bleef de witte poes even verrast aanstaren vooralleer hij in actie kwam. "Wel, euh, je begrijpt dus wel dat ik van Smoke hou, maar, eh, ik hoop toch wel dat we vrienden kunnen blijven?", miauwde de gestreepte apprentice. Dit had hij niet verwacht. Helemaal niet. En hij was boos op Smoke. Waar was dat nu in starclansnaam nu nuttig voor geweest? Ze wist toch dat Maze van haar hield? En dat hij haar dan ook nooit zou bedriegen? Hij en Ivy waren vrienden, wel, tenzij Smoke hun vriendschap nu voor goed verpest had.

Het waren niet eens de woorden van Mazepaw die haar het meeste pijn deden, dat niet nee. Het deed pijn, maar meer pijn deden de woorden van de andere kattin in het gezelschap. Een kleine snik ontsnapte uit haar bekje, ze trok dit niet meer. Voordat ze het wist, had ze zich omgedraaid naar het tweetal en spurtte de medicine cat den uit. Weg. Weg. Weg van hier. Weg van hen. Weg van die stomme rotgevoelens en rotpijn. De tranen waren niet meer te houden. Dit was nou precies de reden waarom ze het niet had willen verpesten. Maar Smokepaw had haar zin, Mazepaw zou in het gevolg geen last meer hebben van haar. Niemand zou meer last van haar hebben. Een aantal katten in het kamp keken haar verbaasd na, maar toen was ze al verdwenen door de braamtunnel.

Ivy topic uit~

Met een iet wat bedroefde blik in zijn ogen keek hij toe hoe Ivypaw de den uit rende. Mazepaw draaide zich naar Smokepaw, die het naar haar zin leek te hebben. "Waar was dat nu goed voor?", gromde de gestreepte apprentice kwaad. "Was het zo nodig om mijn vriendschap met haar te verpesten?", vervolgde hij boos.

Het ergste was dan nog de verbaasde blik in Smokepaw's ogen. Alsof ze niet begreep dat ze iets verkeerd  gedaan had. Alsof het doodnormaal was om vriendschappen zomaar even te verpesten. "Ze heeft je leven gered, ben je daar dan niet dankbaar voor?", kende ze dan geen enkel respect? Hij had geleerd dat iemand die vriendelijk was tegen jou, maar niet vriendelijk tegen je vrienden, geen vriendelijk persoon was. Wel, Ivypaw was nu niet echt zijn vriend meer. "Ik ben hier weg", miauwde hij kwaad, waarna hij zonder Smokepaw ook maar een blik waardig te vinden, de den verliet. De bruine tabby was kwaad. Heel erg kwaad. Hij was niet eens zeker of hij haar ooit nog wilde zien.

Maze is het topic uit