What's going on here? [Ivypaw]

Smoke zat haar vacht netjes te likken in de den. Haar schouder begon wat minder zeer te doen maar de zeer was er nog. Ze moest ook erg hard oppassen met wat ze deed. Ze baalde ervan dat ze nu niks met Mazepaw kon gaan doen zoals gaan jagen of gaan trainen. De das had ze uit haar hoofd verbannen,maar ze had gezworen ooit wraak te nemen op de das,mits deze terug zou komen.

De kattin had niet bepaald iets beters te doen nadat Blackwing had gezegd dat ze een middagje vrij kreeg, dat omdat ze zich de laatste tijd zo goed gedroeg. De witte kattin nam dat aanbod maar al te gretig aan, maar nu moest ze toegeven dat ze zich een beetje verveelde. Misschien.. misschien kon ze langsgaan in de medicine cat den. Ze zou Acefray ergens mee kunnen helpen, of misschien waren er nog wel kittens daarbinnen die een verhaaltje wilden horen. Daarom trippelde ze nu dus ook de den binnen. De enige die er was, was een zwart met witte kattin. De geur van Mazepaw hing nog een beetje rond haar nest. Ze slikte een keertje, keek weg. De ander moest haar vast en zeker al gezien hebben. "Hey, Smokepaw," mompelde ze toen, niet al te hard.

"Hey, Smokepaw," bij het horen van haar naam keek ze op,verwachtend dat het Mazepaw was of Acefray,maar ze trof Ivypaw aan in haar blikveld. 'Dag Ivypaw.',antwoordde ze. Ze likte een paar keer haar pootje en haalde die even over haar kopje heen. Daarna krulde ze haar staart om haar pootjes heen. 'Hoe staat het met de training?',vroeg ze toen maar. Niet wetend wat ze anders had moeten zeggen. Haar blauwe ogen had ze gericht op de witte mede apprentice.

"Alles gaat z'n gangetje wel," zei ze met een kleine glimlach. Even viel er een korte stilte. "Hoe gaat het met je schouder?" vroeg Ivypaw toen. 'Het betert langzaam,maar hij doet nog zeer.',antwoordde ze rustig. Ze zei maar niks dat het een blijvende blessure zou blijven. Ze voelde zich altijd ongemakkelijk als er een stilte viel.

"Uhm.. Heb je Mazepaw misschien gezien?" begon Ivypaw. "Ik heb gemerkt dat hij hier de laatste tijd vaak rondhangt.. en ik zocht hem.." Smoke moest haar best doen niet jaloers te kijken. 'Ja dat klopt...euh...',ze zweeg even om haar stem kalm te laten klinken. 'Hij komt me vaak opzoeken omdat...euh we...iets,hoe zeg ik het?',ze raakte niet uit haar woorden. 'Ik denk dat hij gaan jagen is.',zei ze dan. Ze moest nu niks raars in haar hoofd halen. Maze hield van haar,dat had de kater ook erg duidelijk gemaakt in het gevecht met de das. Maar de witte kat had twijfelend geklonken.

"Oh.. uhm.. oké. Dan zal ik heb buiten het kamp wel gaan zoeken." Klonk de witte apprentice. 'Voor welk eigenlijk?',het klonk wat bot maar ze probeerde zo kalm mogelijk te klinken. Het lukte nog weel om een kalm gezicht op te zetten. Waarom was de witte poes zo geïnteresseerd in Mazepaw? Het zou vast niks met een das te maken hebben,daar was ze zeker van.

"Oh.. uhm.." De poes raakte niet uit haar woorden. "We zijn goede vrienden.. en ik hoopte dat er iemand was die.. zin had om mee te gaan jagen of zo.." doordat de poes niet uit haar woorden kwam geloofde ze er niks van. Ze kneep haar oogjes tot spleten. 'Ik geloof er niks van',de kalme toon was volledig verdwenen. Een voorgevoel rees in haar op maar ze negeerde het. Strak keek ze Ivypaw aan.

"W-wat?" mompelde ze. Smoke stond op en liep,half mankend dreigend op haar af. "H-hoezo?"de witte poes zette een stap achteruit. 'Nu de echte reden',zei ze grommend en ontblootte haar tanden,klaar om aan te vallen. Ze had de laatste tijd echt veel problemen met haar woede en ze was toch ook zo prikkelbaar,maar nu kon het haar niks schelen. 'Waarom heb je belangstellingen in Mazepaw?', grauwde ze. Ze had een gevoelloze uitdrukking,al glinsterde haar blauwe ogen koud van woede.

"Hij is gewoon een goede vriend," zei Ivy met een zachte stem. "We doen wel vaker dingen samen," Ze lachte ziekelijk,op de een of andere manier begon ze dat vaker te doen en het klonk best goed. 'Laat me niet lachen! Er zit iets heel ander achter.',grauwde ze. 'Als je het nu niet zegt dan rijt ik je buik open en krab ik je ogen eruit.',haar vacht stond overeind en ze keek de kat uitdagend aan. Ze zakte wat ineen,deels door haar schouder,maar deels ook om te laten zien dat ze er volledig klaar voor was en het meende.

"Hey, Smoke", klonk de stem van de kater. "Wat is hier aan de hand?" Ze reageerde niet en bleef strak naar de witte apprentice kijken. "Hij is gewoon een goede vriend!" Een grauw ontsnapte uit haar keel. 'Geloof je het nu zelf? En nu eerlijk,de echte reden.',gromde ze. Ze probeerde haar woede onder controle te houden maar wat ze ook probeerde,het lukte niet. Haar blauwe ogen stonden fel.

"Smoke? Waar ben je mee bezig?", vroeg de tabby kater. 'Aan het praten met Ivypaw',zei ze sarcastisch. Ze keek Ivypaw met een blik aan die zei dat ze nog niet klaar waren,en dat ze nog niet van de poes af was. Haar staart zwiepte ze uitdagend heen en weer. Ze negeerde Maze die in het midden stond.