Rocks ~ Icepaw

Hij had deze gebieden nog niet vaak betreden , laat staan dat hij ze allemaal al eens gezien had. Vandaar dat hij had besloten om eens een kijkje te gaan nemen bij de Highstones. Echt onder de indruk was hij er nog niet van. Hoge rotsen hier , hoge rotsen daar. Meer leek het nog niet te zijn. De harde ondergrond was gelukkig geen groot probleem. Daar had hij als kitten al mee leren omgaan. Naarmate hij hoger kwam verdween er steeds meer groen. Bleaktail kon er wel mee leven. Zijn doel was om naar de top en wandelen en of daar dan wel of geen groen zou zijn dat kon hem niets schelen. Het leek hem niet dat hij andere op de toppen zou treffen. Maar hij sloot het niet uit. Het was voor de lente een lome dag. Een dag waarbij elke huiskat in de zon zou zijn gaan liggen slapen. Hij zelf moest er niet aan denken. Het was tijdverspilling , vooral zo midden op de middag. Wie had er dan slaap nodig? Bleaktail liep verder een stenen pat op. Dat naar een splitsing ging. Niet wetende dat er aan de andere kant van de splitsing ook iemand aanwezig was bleef hij kalmpjes door lopen. Uiteindelijk zouden de twee elkaar vanzelf tegen komen.  

Na een tijdje te hebben gelopen kwam hij bij een splitsing uit. Hier was de keuze. Verder naar boven , of weer terg naar beneden. Terwijl hij er over na dacht werd er plots luidkeels groepen. "Hallo? Meneer! Kunt u mij helpen?"Verbaasd keek hij op. Waar was het voor nodig dat zo luidruchtig te vragen? Op het pat verscheen een witte kattin met helder blauwe ogen. Zo te ruiken was ze van eigen clan. Gelukkig maar. Dat maakte de situatie al weer een klein stukje beter. "Ligt er aan waarmee." Bromde hij. Het was niet echt zijn plan geweest onderweg opgehouden te worden. Maar omdat een kat van eigen clan was zou hij afwachten wat er nu prcies scheelde. Het moest geen onzin zijn waar hij zijn tijd aan kwijt was. Nee , pas bij iets zinnigs zou hij helpen. Ze had geluk van de zelfde clan was. Anders had hij het waarschijnlijk meteen uit zijn hoofd gelaten te helpen. Maar goed , eerst maar eens zien wat nu het probleem was. Bleaktail ging zitten en keek de kattin kalm aan. Wachtende op een antwoord.

Zijn doel om de top te bereiken werd onderbroken door de vraag om hulp van een mede clan kat. "Ligt er aan waarmee." Had hij niet al te vriendelijk geantwoord. Bleaktail was niet van plan zijn doel voor alles aan de kant te gooien. Er moest wel echt iets aan de hand zijn. "Ik ben misschien een klein beetje verdwaald. Zou u mij de weg terug kunnen wijzen?"Vertelde de kattin hem. Alles leek er naar dat ze de waarheid sprak. En haar vast laten zitten hier dat kon hij niet maken. Wel jammer van zijn doel... Misschien zouden ze een compromis kunnen sluiten? "Ik weet de weg naar beneden , maar ik was op weg naar boven. Zou je het oké vinden om met mij mee naar boven te lopen en daarna weer terug naar beneden?"Stelde hij voor. Als ze dat echt niet zou willen zou hij waarschijnlijk gewoon terug naar beneden gaan. En haar de weg wijzen. Een kat van eigen clan zo laten zitten , dat zou hij niet kunnen maken. Geduldig wachtte hij op antwoord. Hopende dat ze het goed zou vinden mee naar boven te gaan.  

"Oké!"Zei de kattin op zijn voorstel. Bleaktail glimlachte een klein beetje. Gelukkig was ze het eens met hem. Hij zag de kattin naar boven kijken. Hij zelf was ook erg benieuwd wat daar was. Je zou vast en zeker een mooi uitzicht hebben daar. "Ik volg jou wel, anders verdwalen we misschien nog."Zei de poes grinniktent. Hij zelf schoot er per ongeluk even van in de lach. Waarna hij de kattin een verontschuldigende blik toewierp. Mocht ze het op hebben gevat als uitlachen. "Dat lijkt me inderdaad een goed plan."Zei hij. En stond op. Met zijn staart wenkte hij haar te volgen. En liep rustig het bocht om. Op naar het pat dat stijl om hoog liep. Hoe hoger ze kwamen deste harder het leek te gaan waaien. Zo nu en dan keek hij even achterom of de poes hem nog volgde. Gelukkig was dit het geval. Na een klein tijdje vertraagde hij zijn pas zodat ze naast elkaar kwamen te lopen. "Ik ben trouwens Bleaktail." Zei hij. Mocht ze het willen weten dan had hij zijn naam iniedergeval verteld. Over een klein tijdje zouden ze even een pauze nemen. Dan hadden we daarna weer genoeg energie om het laatste stuk in een keer te beklimmen.  

Na een tijdje hield hij zijn pas in zodat ze naast elkaar kwamen te lopen. "Ik ben trouwens Bleaktail."Stelde hij zich zelf voor. De witte kattin knikte. "Aangenaam, ik ben Icepaw." Zei ze. Die naam zou hij wel gemakkelijk kunnen onthouden vanwege haar ijsblauwe ogen en witte vacht. Beter , want hij was niet de beste in het onthouden van namen. Na een tijd te hebben geklommen op het stijlen pat kwamen ze een riviertje tegen. Mooi moment voor een pauze. Zo te zien vond de witte kattin dat ook. Die liep er meteen al op af en begon gulzig van het water te drinken. Bleaktail volgde haar voorbeeld. Het frisse water smaakte na de stijlen wandeling zeker niet slecht. Toen hij op keek drong het tot hem door dat ze met een klein probleempje zaten. Vanuit de verte kwam een donkere lucht aanrollen. Nerveus keek hij van de kattin naar de lucht en weer terug. "De legende gaat toch dat er boven een soort van tunnel is? Laten daar op tijd proberen te komen. Anders hebben we een probleem." Zei hij nerveus. Hij hoopte dat de kattin in staat was sneller te lopen dan zonet want er zat haast achter.  

Al snel hadden beide door dat ze hier niet zo konden blijven zitten. "De legende gaat toch dat er boven een soort van tunnel is? Laten daar op tijd proberen te komen. Anders hebben we een probleem." Zei hij nerveus. De kattin knikte. "Ga jij maar eerst!"Dat lied hij zich geen twee keer zeggen. Zo snel als hij kon vervolgde hij de weg naar boven. Ondertussen kwam de dreigende lucht al dichterbij. Hij hoopte maar dat ze beide op tijd binnen zouden zijn. Eenmaal boven aan was er inderdaad iets dat op een ingang leek. Snel schoot hij naar binnen. En keek even achterom of de kattin hem gevolgd was . Gelukkig was dit het geval want buiten brak de storm los. Bleaktail zuchtte even terwijl hij naar de stortregen buiten keek.  "Het ziet er naar uit dat we hier nog wel even zullen zitten."Zei hij.  

Net op tijd waren beide kattin binnen. Buiten ging het weer flink te keer.  "Het ziet er naar uit dat we hier nog wel even zullen zitten."Zei hij. De kattin knikte afwezig. Ergens had hij er spijt van zo koppig te zij geweest naar boven te gaan in plaats van de kattin meteen de weg naar beneden te wijzen. Dan hadden ze samen gewoon terug gekund naar het kamp. "Hopelijk stopt het snel."Zei Icepaw. Bleaktail staarde naar de lucht en schudden zachtjes zijn kop. Die regen , die bleef echt nog wel een tijdje door gaan. Ze zouden zich maar op een andere manier moeten gaan vermaken. "Zullen we de grot gaan verkennen?"Vroeg hij. Het was beter dan hier stil zitten en langzaam koud worden. De grot verkennen kon riskant zijn. Maar alles beter dan niets doen.

De witte kattin knikte even. Uiteindelijk stemde ze dus toch in met zijn plan. "Ga jij toch maar eerst."Zei ze. Bleaktail knikte. Hij vond het geen raar voorstel aangezien hij de gene was die hen in deze problemen had gebracht. Mocht er iets gevaarlijks in de grot zitten dan liet hij dat liever over zich zelf heen komen dan dat de kattin gewond zou raken. Haar stem had een beetje ongerust geklonken. Hij vroeg zich af of ze misschien bang was. Maar waagde er niet naar te vragen aangezien dat een kleine belediging zou zijn. Rustig en goed op zijn hoedde wandelde hij verder de grot in. Alhoewel? Grot? Het begon al meer op een tunnel te lijken. Zo nu en dan bleef hij achterom kijken of de witte kattin hem nog volgde. Na een tijdje lopen naderde ze het einde van de tunnel. Bleaktail hield zijn pas in. Vol verbazing keek hij naar wat zich aan het einde van de tunnel bevond. "De moonstone."Fluisterde hij ontdaan. Bleaktail wist even niet wat hij hier mee aan moest. Hij had de verhalen natuurlijk wel gehoord. Maar dat hij de moonstone ooit tegen het lijf zou lopen had hij nooit gedacht.    

"De moonstone."Fluisterde hij. Bleaktail voelde dat de kattin zich langs hem heen drong. Een beetje beledigd keek hij haar aan en deed een stapje op zij. Wat was er? Er was toch wel genoeg ruimte? Daar hoefde ze hem toch niet voor aan de kant te duwen? Maar goed , ze zou er vast even niet bij hebben nagedacht. De moonstone zag je namelijk ook niet elke dag.  "Wow."Hoorde hij haar fluisteren. Bleaktail knikte even. Het was inderdaad iets om onder de indruk van te mogen zijn. De kattin liep steeds dichter naar de steen toe. Bleaktail hield zijn kop schuin. Wat was er met Icepaw aan de hand? Hij wist zelf ook wel dat de steen bijzonder was maar er leek iets mis. Vlak voor de steen bleef ze staan. "Icepaw wat is er?"Vroeg hij ietwat bezorgd.