So you're the prince

Het was perfect teletubby weer, of tenminste, zo zag de kater het. Ja, hier en daar vielen misschien wat druppeltjes regen en oke, misschien was het een stuk kouder dan de teletubbies je deden geloven, maar in zijn hoofd scheen de zon met een vrolijke glimlach erin. Vandaar ook dat hij zich volledig in the mood voelde om een stukgetrapte tak te onderzoeken, en zo het spoor te volgen van wie hier ook maar geweest was. Waarschijnlijk zou hij er aan het einde van dat spoor achterkomen dat hij het zelf was, maar het proberen kon geen kwaad. Om eerlijk te zijn was hij best nieuwsgierig, wat als het toch iemand anders was, dan konden ze samen jagen.
Dat zat er vandaag niet in. Het teletubby weer sloeg acuut om toen de maar al te bekende Bloodclan geur zijn neus binnendrong, en met een gezicht dat op onweer stond stalkte de kater in de richting van de bron van de geur. Daar aangekomen zat er een zwarte kater, ongeveer net zo groot als hij, te doen alsof hij hier woonde. "Wat maakt het dat jouw soort denkt het recht te hebben hier te komen?" Vroeg hij, met venijn maar ook lichte nieuwsgierigheid in zijn stem. Hij liep toch ook niet altijd op andere territoria? Het bleef iets vreemds wat die Bloodclan katten deden.

Tall kon het niet laten even te glimlachen toen de bloodclanner net zo'n gevoel voor theater bleek te hebben als dat hij had. Geweldig toch? Het was niet vaak dat hij iemand tegenkwam die het kon waarderen, laat staan zelf toepassen. Het maakte echter wel dat hij meer op zijn tellen was omdat deze altijd erger waren dan de anderen, zij zonder gevoel. "Tsja, wat ik hier kom doen. Ik vind het wel leuk hier, mooi territorium hier." Geen woord aan gelogen, natuurlijk zou hij hier komen voor het territorium. Not. "Ik hang een beetje rond, slaap hier wat en af en toe hoop ik mijn duiffie tegen te komen." Kijk, dat leek al meer op de echte reden waarom de ander hier zou zijn, en dat ging in de richting van verraad van een medeclangenoot als het waar bleek te zijn. "Aha," Antwoordde de kater koeltjes, niet helemaal blij door dit nieuws. "En wie mag dat dan zijn als ik vragen mag?" Als hij die persoon eerst kon confronteren kon dit alles onder de radar worden opgelost. Natuurlijk, het was niet goed, maar er was vast een goede verklaring voor waarom de shadowclanner deze kater ontmoet had zonder er iets over te zeggen.

Tall kon het niet laten even met zijn ogen te rollen toen de ander wederom dramatisch deed en hem wijs wilde maken dat hij de naam van zijn 'duif' niet wist. "Neem je tijd," Antwoordde hij droogjes, wel nieuwsgierig zijnde maar niet zo erg dat hij geen geduld meer had. "De vraag is uiteraard, hoe graag wil je het weten?" Tall trok zijn wenkbrauw op, "Dat is niet eerlijk, ik vroeg mijn vraag eerder," vertelde hij de ander op een 'matter-of-fact' toon. Uiteindelijk begon die hem zelfs te klieren met het hele 'je kent haar wel' riedeltje, waardoor de warrior even lichtjes geïrriteerd met zijn staart sloeg. Het zou hem wel verteld worden, daar was hij zeker van, maar waarom Jumbo hier er zo omheen draaide was voor hem een raadsel. Even later however, werd het dan eindelijk uitgesproken. "De naam van mijn duif is Littlestream. Is zij een vreemde voor je?"
Het was net zozeer de naam als de mijn die de ander zo duidelijk had uitgesproken. De warrior had acuut zijn ogen vernauwd, je kon wel altijd willen geen reactie te tonen, maar hoe vaak gebeurde dat nou werkelijk? Bijna nooit, en ook nu dus niet. Moeite doen om zijn gezicht in de plooi te trekken deed Tallshadow dan ook al niet meer. "En zij heeft gezegd dat ze jouw duif is?" Vroeg hij uiteindelijk, na een langgerekte stilte. Little was geen verrader, niet van hem en al zeker niet van de clan, toch?