Oh god

Hij strekte zich uit, enkele zandkorrels bleven in zijn lange vacht hangen en vermoeid schudde hij ze uit. Een bloodclangeur trok zijn aandacht en nieuwsgierig keek hij rond. Een oudere Bloodclanner liep over het hek van een tweebeennest. Zijn ogen stond zelfverzekerd toen hij voor de poes insprong. "Hallo," Miauwde hij enkel voor hij nog wat koppige zandkorrels uit zijn vacht haalde. Een clangenoot was altijd interessant.

"Hallo kleine." Zijn ogen verharde even bij de woorden, maar al snel zette ze het toneelstuk verder. "Wat brengt jou hier?" Waarom moesten alle katten dat vragen? Verveeld antwoordde hij de kattin, "Gewoon, wat rondhangen door de verveling. Je kent het vast wel. En jij? Wat brengt jou hier?" Vervolge hij nieuwsgierig. Zijn poten balanceerde op het hek, maar in zijn oog hoek zag hij een dak van een monster evenwijdig staan met het hek. Met een elegant sprong belande hij op het dak en keek de kattin terug aan.

Dus de kattin wou rust, maar was niet moe. Vreemd. "En wat je gevangen? Of was de jacht niet succesvol?" Miauwde hij met een lieftallige blik. De kleine schattig Young One, bijna iedereen viel er voor. Bij katten van andere clans was hij een gentleman, vooral naar de poezen toe. Maar bij zijn eigen clan was hij zichzelf, tenzij hij een beter reden had om verder te gaan met zijn toneelstuk. Vooral als hij iets wou gebruikte hij het vaak.

"Tuurlijk was de jacht succesvol. Een haas, een rat en een kikker. Daarna vond ik het wel best. Mijn naam is Raze, trouwens." Hij knikte, "Ik heb het niet zo op kikkers en ratten, maar met die haas mag je altijd langs komen. Ik ben Jafar." Zijn vertrouwde grijns sierde zijn gelaat.

"Kikkers zijn een keer wat anders, slijmerig is soms ook wel leuk." Knipoogde de kattin naar hem, toch kreeg hij rillingen bij het idee van een slijmerige kikker in zijn mond. "Ratten zijn wel lekker hoor. Maar ja, hazen zijn inderdaad heerlijk. En leuker om te vangen, vind je niet?" Ze sprong sierlijk bij hem op het dakje. Hij knikte instemmend, hazen waren heerlijk. "Inderdaad, maar al dat geren is niet zo geweldig." Grinnikte hij zachtjes, de zon verwarmde zijn vacht nog steeds en genietend krulde hij zijn staart om zijn poten.

"Ik zie het niet aan je." Ze keek arrogant weg, een grijns stond op zijn gezicht. "Dat is omdat je mijn nagels nog niet gevoeld hebt!" Hij liet zijn nagels uit hun hulzen glijden en maakte en grote kras op het dak van de auto.

"Oja? En hoeveel moorden hebben die zogenaamde klauwen gepleegd?" Hij keek haar arrogant in de ogen. Hij was nog maar een young one, dacht zij nu echt dat hij al zoveel vermoord had? "Enkel verwond, aan moorden doen ze niet, nog niet." Dat laatste kwam er sluw uit en een valse grijns bevestigde dat alleen maar.