Redfang and Skykit

De beigekleurige kit verveelde zich weer eens mateloos. Het was een beetje laat in de middag en als Skykit naar buiten keek, zag ze allemaal katten druk heen en weer lopen die iets op een stapel lieten vallen, waarvan Skykit eindelijk begrepen had dat dit dè voedingsbron van de katten was en weer weggingen. Skykit verveelde zich. Dapplekit leek niet met haar te willen spelen en die kater zat haar maar steeds gemeen aan te kijken. 'Dat wordt later je grote liefde,' had een oudste gezegd, waardoor Skykit niet-begrijpend had gekeken. 'Je komt het later nog wel te weten wat dat betekent,' had de oudste haar vragen kunnen afweren. Skykit zuchtte. Ze stond op. Toen ze geen kat meer zag en zag dat Crookedstar in zijn Den lag, spurtte ze vlug over de open plek, richting de uitgang van het kamp. Ze had geen zin om weer teruggebracht te worden. Ze wou naar Windflame. Die zou haar misschien wel meer kunnen zeggen over enkele begrippen die zij nog niet kende. Windflame was een poes die Skykit ontmoet had tijdens een van haar expedities. De poes was van WindClan, waarvan Skykit nu de geur ook weer herkende. Zo zag je maar, als je excursies deed, wist je ook meteen welke Clan welke geur had en ze was nog maar één maan! Skykit was trots op zichzelf, alhoewel ze alleen de geur van RivierClan echt weer letterlijk opnieuw kon ruiken. De geur van SchaduwClan en WindClan herkende ze alleen maar als ze die rook. Nu moest ze nog maar een Clangeur ruiken. Dat was DonderClan. Misschien kwam ze er vandaag wel eentje tegen! Skykit had ondertussen ontdekt dat niemand een kitten wat aandeed. Behalve die grijze kater van SchaduwClan dan, maar dat was gewoon een engerd. Skykit liep zelfvoldaan rustig naar een plek toe. Hier stonden bomen. En grote ook! Verwonderd keek Skykit naar de bomen, die ze zelfs al vanaf hier kon zien. Nou ja... Bomen? Het leek eerder een grote boom. Ze keek naar boven. Ze moest een paar stappen achteruit doen om de hele boom te zien, voornamelijk omdat ze nog zo klein was. Het gras ritselde onder haar stappen. Skykit keek om. Hoorde ze daar nu iets? Ze snoof. Geen enkele geur dreef haar neus binnen, dus was het haar verbeelding. Oh jawel! Haar eigen geur dreef in haar neus. Dat dan weer wel. Skykit legde haar neusje op haar borst, wat nog net kon en snoof. Ja, ze rook vaag haar eigen geur. Ze rook wel lekker. Ze keek om zich heen. Of was dat nu Dapplekit's geur die ze had? Ze lag vaak bij hem om te slapen, omdat hij haar maatje was. Ze vond hem heel erg aardig. Hij deed tenminste niet zo vervelend als de oudsten, die het gepest niet serieus namen. Crookedstar deed dat trouwens ook nauwelijks. Die vond dat het hoorde bij het kit zijnde. Hoorde daar ook bij dat een kat je huid openkrabde? Lang kon Skykit niet meer nadenken. Ze rook nu overduidelijk een geur, alleen wist ze niet welke geur.

(Redfang)

De aanwezigheid van een of ander dier was goed te merken bij Skykit. Haar oortjes gingen een beetje heen en weer, omdat het geluid zich telkens verplaatste, wat Skykit niet fijn vond. Zo kon ze de aanvaller minder goed situeren. Skykit's oortjes draaiden nog een paar keer heen en weer. Waarom hoorde ze nu niemand? Of nou ja... Beter gevraagd.. Waarom zag ze nu niemand? Haar kleine klauwtjes, niet groter dan een takje, kwamen uit haar poten tevoorschijn en Skykit zakte lichtelijk door haar poten, toen opeens een rode poes voor haar sprong. Skykit schrok zo erg, dat ze bijna achteruit viel. De poes rook niet naar SchaduwClan en ook niet naar WindClan. Van haar eigen Clan kon de poes niet zijn, want daar rook ze ook niet naar. Rook ze naar DonderClan? 'Ik ben op expeditie!' zei Skykit vrolijk, terwijl ze haar kopje fier in de lucht stak, om de rode poes toch maar even mooi te laten merken dat dit het Clangebied van Skykit was. Crookedstar's woorden kwamen in haar hoofd op: Wij zorgen hier voor elkaar. Dat betekende toch ook dat je elkaar moest verdedigen? En moest Skykit voor de Clan vechten dan? Man, met die expedities van haar kwam je veel te weten! 'Ben jij DonderClan?' vroeg Skykit nieuwsgierig, terwijl ze haar kopje een beetje schuin hield. Het was een hele tocht geweest om hier te komen en het liefst zou ze in slaap vallen, maar haar energie liet dit alleen niet toe. Ze moest en zou te weten komen wat deze poes haar identiteit was. Haar kleine klauwtjes trokken zich in. De poes leek dus niet zo heel erg te zijn als de situatie daarnet aangaf. Ze keek richting de poes en snorde zachtjes. 'Je bent aardig!' merkte Skykit op, die eigenlijk iedereen een beetje aardig vond. Op haar gemak ging Skykit zitten, zich weer van geen kwaad bewust. Maar ze zou misschien ooit gestraft worden voor haar expedities, maar daar had Skykit ook geen erg in. Skykit dacht dat dit onderhand wel mocht van Crookedstar. Ze was al zo vaak het kamp uitgegaan en niemand leek het op te merken of er iets van te zeggen. Nieuwsgierig en vragend keek Skykit richting de poes. 'Wat is jouw naam?' was Skykit's volgende vraag, terwijl haar oortjes slap gingen en toen weer recht overeind. Ze snoof. Ze rook geen geuren, alleen die van de vreemde poes voor zich. Skykit had de poes werkelijk nog nooit gezien. Maar ze had Windflame ook ontmoet bij de Clan, dus dan was het niet zo gek dat ze hier een andere poes ontmoette. Ze had nu al katten van twee verschillende Clans ontmoet! Dat zou geen enkele kitten haar kunnen nadoen! Die stomme kater uit de kraamkamer zou zo op zijn neus kijken als hij dit hoorde!

De kitten keek omhoog naar de poes voor haar. Ze schrok. Waarom lachte die poes haar nu uit? Had ze iets verkeerds gezegd? Skykit's oortjes gingen plat tegen haar kopje, alsof de lach van de poes een ongelooflijke straf was. Ze vond het niet leuk als katten haar uitlachten. Ze vond het gemeen van de poes. Ze keek naar de poes, maar vond haar algauw weer lief toen die haar naam zei. 'Ik heet Skykit,' zei Skykit, terwijl ze haar kopje fier in de lucht stak. Je kon zien aan deze kitten dat ze heel erg blij was met haar naam en eigenlijk ook wel met haar uiterlijk. Ze vond Redfang ook een mooi uiterlijk hebben. 'Je pels heeft de kleur van vuur,' merkte Skykit op, terwijl ze zacht snorde en Redfang een kopje gaf. Gewoon, zomaar. Voor Skykit was dit een gebaar dat ze iemand wel mocht. De vreemde geur van Redfang viel haar harder dan ooit op en Skykit keek met een schuin kopje richting Redfang. 'Maar Redfang, als je niet van DonderClan bent, van welke Clan ben je dan wel? Ik bedoel, je bent in elk geval niet van SchaduwClan of WindClan, want die geuren zijn in mijn neus gebrand,' zei Skykit, waarmee ze ook gelijk verraadde dat dit niet de eerste keer was dat ze zomaar uit het kamp ging, om op expeditie te gaan. Nee, sterker nog, hier was Skykit al heel erg ervaren in, alleen de afstanden waren zo lang en in slaap vallen op onbekend gebied, dat wou ze niet. Dus hield ze zichzelf zo goed mogelijk wakker. Meestal viel ze na zo'n excursie ergens in slaap en werd ze 's morgens weer wakker om de lange tocht naar het kamp weer af te leggen, om daar weer terug in slaap te vallen. Meestal begrepen de kits dan niet waarom ze niet mee wou spelen. Maar ja... Je kon natuurlijk niet eerst een hele grote afstand afleggen en dan lekker veel spelen. Daar had ze gewoon de energie niet voor. Skykit keek richting Redfang, haar oortjes benieuwd bewegend. Skykit merkte op dat ze honger begon te krijgen. 'Ik heb honger,' zei Skykit dan ook, terwijl ze rondkeek. Ze dronk geen melk. Kortom omdat er nooit iemand bij haar kwam om die witte vloeistof te geven. Ze had met Moonstream, na de ceremonie, al is meegegeten. Ze had toen een muis gehad, noemden de oudsten dat. Zouden er nog meer dieren met namen zijn? Skykit kende alleen het begrip 'kat' en 'muis'. 'Redfang, bestaan er meer beesten in het bos dan een kat en een muis?' vroeg Skykit, terwijl ze nieuwsgierig met haar kopje schuin naar Redfang keek. Toen zag ze opeens iets roods, in de boom. 'Wat is dàt?' vroeg Skykit, terwijl haar neusje naar boven wees en het rode dier probeerde te volgen. Het dier was heel erg snel in de bomen! Veel sneller dan Skykit ooit zou zijn. Skykit kon sowieso niet in bomen klimmen. Zou Redfang dat wel kunnen? Waar was ze anders net besprongen? 'Kan jij boomklimmen? Doe eens voor!'

Met grote ogen keek Skykit richting Redfang, die haar opeens demonstreerde hoe ze in bomen klom. Met grote ogen keek Skykit naar Redfang. 'Wauw...' ontsnapte over haar lippen. Skykit had geen zorgen meer over de terugreis, die vandaag al niet meer zou lukken. Haar blik was alleen nog maar op Redfang gericht. Zou Skykit dat later ook kunnen? Zou ze ook zo hoog kunnen klimmen? Zou ze daar ook prooi kunnen vangen? Allemaal vragen drongen zich snel door haar hoofd, maar Skykit dacht even niet na over het beantwoorden ervan. Ze schrok toen Redfang vlak voor haar belandde. Nieuwsgierig keek ze naar de vogel. 'Dat was pas gaaf!' riep Skykit enthousiast, waarna ze Redfang een kopje gaf. Redfang was een aardige poes, ook al zat ze in geen Clan. Ze was Rog...ue. Moeilijk woord. Rogue. Ah, dat ging al beter. Skykit verdrong haar duizenden gedachten plus vragen en keek naar de vogel. Ze legde haar kleine pootje erop en boog zich ernaartoe. Ze trok aan het buikje. Die scheurde open en Skykit deed zich goed aan wat er daar te vinden was. Het smaakte... lekker. Heel anders. Maar wel lekker. Anders dan dat grijze ding en dat ding, wat Moonstream een houtduif noemde. Het was de drang die dwong om meer te eten, dus deed Skykit dit ook. Ze deed zich te goed aan de vogel en keek naar Redfang. 'Ik wil ook zo kunnen jagen als jou!' riep ze enthousiast uit, waarna ze haar halflange tong rond haar bekje liet gaan om de vieze resten op te likken. Ze zou morgen vast wel weer thuis zijn. 'Ik wil...' Meer kon Skykit niet zeggen, want de slaap bedwelmde haar. Een poosje later werd Skykit pas weer wakker en schrok. 'Oeps, in slaap gevallen,' zei ze, waarna ze om zich heen keek. Haar oortjes gingen plat en toen weer rechtovereind. 'Redfang?' vroeg ze, aangezien ze de poes nog niet in het oog had gekregen. Haar spieren spanden zich langzaam en Skykit schrok van een ritselend geluid. 'Redfang?' vroeg ze nogmaals, waarna ze door de struiken probeerde te kijken. Er viel haar niks op. 'Ik ben weer wakker! Kom maar tevoorschijn!' riep Skykit, terwijl ze om zich heen keek. Haar oortjes gingen plat en toen weer terug overeind. Ze zuchtte en ging zitten. Ze zou niet weggaan voor Redfang tevoorschijn kwam! Misschien was Redfang gewoon wat in bomen aan het klimmen en kwam ze er nu aan of zo, wist zij veel. Toch viel de stilte zwaar in de maag bij Skykit. Ze wou dat Redfang kwam, dan voelde zij zich minder alleen en meer op haar gemak. Het idee dat hier iets was wat er niet moest zijn werd steeds groter bij Skykit, oftewel was haar fantasie gewoon aan het oplopen, dat kon natuurlijk ook. Zouden ze haar in het kamp al kwijt zijn? Zou ze een preek van Crookedstar krijgen als ze weer terug in het kamp kwam? Kleine kans. De katten letten niet op haar, behalve Moonstream. En soms ook Dapplekit. Skykit's oortjes draaiden. Hoorde ze nu wat?

Thunderpaw werd wkaaer in de apprentice'sden en rekte zich uit om vervolgens haar vacht een groondige was beurt te geven net buiten de apperentice's den in het warme ochtend zonlicht. Nadat ze haar vacht gewassen had stond ze vrolijk op en besloot op jacht te gaan en dat deed ze.
Thunderpaw zwerfde wat rond in het bos totdat ze de geur van muis rook, Thunderpaws oren spitste zich en ze lied zich door haar poten zakken. Het volgende moment was de muis dood en groef Thunderpaw een gat om het even te begraven. Toen Thunderpaw de muisa begraven had liep ze verder totdat er twee geuren haar neus in drongen: de geur van een rogue en de geur van een rivierclan kitten. snel haaste ze zich naar de plek waar de geur vandaan kwam en siste ze tegen de rogue: 'Waar ben je mee bezig Rogue??'

Bang en alleen draaide Skykit zich om. 'Hallo?' vroeg haar melodieuze stem, die anders zo vrolijk was, nu heel erg bang en schor. Redfang was weg, dat was wel duidelijk. Ze spitste haar oren. Nee, ze had het niet slecht gehoord. Er was hier echt iemand en diegene was niet Redfang! Hierdoor werd Skykit echter weer nieuwsgierig. De geur van de kat kwam in haar neus gelopen. RivierClan! Was het niet Thunderpaw, Moonpaw's zusje? Of had Skykit het verkeerd? Skykit rende op de poes af. 'Thunderpaw!' riep ze blij, waarna ze haar neusje tegen het vacht van Thunderpaw verstopte en zachtjes snorde. Skykit, die de regel tussen de Clankatten en de Rogue's nog niet wist en dus ook niet wist dat dit letterlijk de Code breken was, keek opzij, richting Redfang. 'Hebben jullie ook al kennis gemaakt?' Toen er stilte was, keek Skykit richting Thunderpaw. De houding van Thunderpaw gaf haar een bepaalde angst. Waarom deed Thunderpaw zo en niet aardig, zoals zij? Redfang's houding leek ook veranderd te zijn. Had ze soms iets verkeerds gezegd? Skykit's oortjes gingen plat. Ze ging een beetje tussen Redfang en Thunderpaw instaan en keek naar de katten, naar hun houding tegenover elkaar. Die was vrij vijandig. Of niet? De energie van Skykit was weer terug. Ze had voldoende geslapen en was daar blij mee. Maar waarom was Redfang weggegaan? Als ze Skykit's geur kon herinneren dan kon ze die van Thunderpaw toch ook wel herinneren? Dan wist ze toch ook dat Thunderpaw RivierClan was? Maar waarom deden ze dan zo vijandig tegenover elkaar? 'Het is goed hoor, ik heb van Redfang een beetje mogen eten en ik heb geslapen, zonder aangevallen te worden,' zei ze tegen Thunderpaw, terwijl haar oortjes weer rechtovereind gingen staan. Ze keek naar Redfang. Ze ging toen naar Redfang en keek naar diens kopje, waarna ze haar eigen kopje even tegen de flank van Redfang liet gaan en haar een lik gaf. 'Waarom doen jullie zo?' vroeg Skykit, terwijl ze weer naar Thunderpaw keek en haar blik daarop weer liet volgen richting Redfang. Ze deden heel erg anders. Skykit's oortjes gingen weer plat. Skykit was nu eenmaal een kit en wist nu niet bepaald welke regels er waren en welke regels zij nu overschreden had. Tja... Als een kit had je eenmaal minder last daarvan dan als krijger!

Thunderpaw glimlachde toen Skykit op haar af rende en toen Skykit allerlei dingen begon te vertellen over de rogue en Thunderpaw liet haar vijandige houding varen en knikte vriendelijk tegen de rogue die een onderdanige houding aan nam en zei "Het spijt me dat ik je moet storen, er is een kit van de Riverclan, waarin jij zit, buiten het kamp. Ze is nog heel jong, en ik wil niet dat haar iets overkomt. Ze bevind zich..." even stopte de rogue met praatten "Ze bevind zich hier" en Thunderpaw knikte terwijl ze zei: 'Bedankt, Je hebt de rivierclan een grootte dienst bewezen door deze kit te beschermen, ze had nooit weg mogen lopen'. Thunderpaw keek naar de rogue die blijkbaar aanstalte maakte om weg te gaan "Neem haar mee, en let goed op haar. Dat is jullie plicht, en haar recht" zei de rogue en daarna verdween de rogue de bosjes in.
Thunderpaw keek naar Skykit en zei toch wel een beetje boos 'Je hebt geluk dat deze rogue je heeft gevonden, er zijn genoeg rogue's die je mee genomen hadden en dan had je een grootte kans gehad om de rivierclan, je vrienden en iedereen die je lief hebt nooit meer terug te zien' Thunderpaw keek streng naar de kit en zei daarna vriendelijk 'Maar nu eerst terug naar het kamp, dan zal er daar wel over je beslist worden, loop maar oor me uit'

Toen de houding van Thunderpaw tegenover Redfang iets vriendelijker werd, durfde Skykit pas opgelucht adem te halen. Ze keek naar Redfang. 'Dag Redfang,' zei ze met platte oortjes. Hè, nu moest ze een maatje gaan missen! Skykit keek verdrietig naar de plek waar Redfang was verdwenen, met platte oortjes, maar keek algauw weer enthousiast en blij toen Thunderpaw begon te spreken. 'Ja, ze is lief,' zei Skykit tegen Thunderpaw. 'Maar ik ben ook weer blij dat ik jou zie. Eindelijk naar huis. Ik ben wel moe van deze expeditie zeg!' zei Skykit, terwijl ze haar aankeek en knikte. 'Ja, Thunderpaw,' zei ze gehoorzaam, waarna ze, zoals Thunderpaw had opgedragen, voor Thunderpaw uitliep. Ze maakte af en toe van die gekke danspassen en bewoog haar pootjes heen en weer. De enige die dat gewend zou zijn was Moonpaw. Skykit likte aan haar poot en aan haar schouder, terwijl ze verder liep. Ze miste Redfang een beetje. Zou de kans groot zijn dat ze Redfang nooit meer zou zien? Bij die gedachte leek Skykit's hart te breken. Maar ze wou de poes wel nog terugzien! Het was leuk met haar geweest en ze had gezien hoe iemand een boom beklom. Dat was toch heel speciaal als je dat kon!? Skykit keek achteruit naar Thunderpaw. 'Redfang beklimt bomen! Dat wil ik ook kunnen.' Daarna zweeg ze weer, waarna ze weer een eindje voor zich uit keek. Ze zuchtte lichtelijk. 'Thunderpaw, mag ik Redfang niet meer zien?' vroeg ze aan Thunderpaw, waarmee ze ook verried dat ze Redfang heel erg aardig vond, maar dat wist Thunderpaw waarschijnlijk al veel eerder. Haar oortjes gingen plat en toen weer overeind. Ze zakte door haar poten en deed een soort van sluiphouding aannemen, alleen dan wel een mislukte. Natuurlijk! Ze was een maan. Ze liep zo even voor zich uit en sprong toen. Ze rolde om en stond weer op. Zou zij eigenlijk belangrijk zijn voor de Clan? Skykit vond het raar om dit te denken, dus stopte ze er ook maar mee. Natuurlijk was ze dat! Anders zou Thunderpaw niet voor haar door het vuur gegaan zijn!

Thunderpaw keek toe hoe Skykit voor haar uit begon te lopen en liep daarna rustig achter haar aan, eigenlijk danse Skykit eerder en Thunderpaw vond het wel een grappig gezicht en glimlachde. 'Redfang beklimt bomen! Dat wil ik ook kunnen!" riep Skykit en Thunderpaw glimlachde terwijl ze zei 'Dan moet je heel veel trainen en groot zijn'. Thunderpaw jeej naar Skykit die alweer met een volgende vraag kwam 'Thunderpaw, mag ik Redfang niet meer zien?' Thunderpaw zuchtte en antwoorde daarna een tikje twijfelend 'Ik denk het niet nee, ze is namelijk een rogue, een kat die niet in een clan zit en je kan er straf voor krijgen als je met rogues omgaat' Thunderpaw keek naar skykit 'Maar als ze in een clan had gezeten had je haar mischien een keer op een grote vergadering kunnen zien'. Thunderpaw lachte daarna toen ze de kitten een sluihouding aan probeerde te nemen maar Skykit was ongetrained en jong dus wekte dat natuurlijk niet helemaal.

Verdrietig keek de daarnet nog enthousiaste Skykit opzij. Haar toch al mislukte poging voor een sluiphouding was nu helemaal verlept en Skykit keek met platte oortjes naar Thunderpaw. Ze vond het jammer het idee te hebben dat ze Redfang nu nooit meer mocht ontmoeten. De geur van de poes rook ze nu steeds als ze diep inademde, maar de geur begon langzaam weg te drijven. Een waterige, zoutere geur kwam in haar mond terecht, waarbij ze wist dat ze RivierClan al bereikten. Skykit verlaagde zich naar het tempo tot bij Thunderpaw en keek Thunderpaw nu geïnteresseerd aan. Zei ze nu net Grote Vergadering? Wat was dat? Ze keek naar Thunderpaw en sprong enthousiast zijlings tegen Thunderpaw, om haar interesse op te wekken voor de kleine, beigeachtige kit. 'Zei je nu Grote Vergadering? Wat is dat? Is dat leuk?' vroeg Skykit aan een stuk door, waarna haar oortjes weer recht gingen zoals iedereen wel gewend was van haar en ze sprong rond Thunderpaw heen, terwijl ze Thunderpaw's reactie nauwlettend in de gaten hield. 'Dat klinkt interessant!' vervolgde Skykit op haar enthousiaste vragen. Ze sprong weer rond Thunderpaw heen en keek naar de poes, terwijl haar oortjes zenuwachtig heen en weer bewogen. Haar oortjes hadden een soort automatisme ontwikkeld om plat en recht te gaan. Als ze iets niet leuk vond, duurde het slechts een paar seconden voordat haar oortjes weer terug recht waren. Ze keek naar Thunderpaw en danste weer vrolijk voor Thunderpaw uit, maar wel met haar aandacht stevig op de poes gericht. Ze merkte dat de RivierClangeur langzaam grip nam op haar vacht en Redfang's geur daarmee helemaal gemaskeerd werd. Als Thunderpaw gelijk had, dan kon ze maar beter een beetje likken over de plekken waar Redfang wel nog de geur had, ook al deed dat pijn in haar hart. Ze moest over haar borst en over haar rug likken, want daar rook Redfang's geur nog wel het scherpst. Met een zucht zette Skykit zich neer en begon verwoed over haar borst te likken. Langzaam nam haar eigen geur weer - samen met de RivierClangeur - grip op haar vacht, zodat niemand ooit op zou vallen dat ze in de buurt van een eenling geweest was, ook al wist ze niet zeker of Thunderpaw verslag zou uitbrengen bij iemand. Misschien zou ze wel moeten als ze gezien waren. Ze keek naar Thunderpaw, met een blik van nieuwsgierigheid.

- Sorry! -