Op een rots stond ze te kijken over het landschap. Starend naar een deel waar ze de rivierclan terrein zag. Ooit was dat haar thuis, daar zat haar familie, daar zat haar zus. Haar gedachten dwaalde af toen dat ze nog kittens waren. Al spelend rollenbollen over de grond, niet nadenkend over de toekomst en geen zorgen om over te piekeren. Maar het zorgenloze leventje was snel over. Als leerling kwam ze te weten dat haar ouders haar echte ouders niet waren, en dat kwam niet omdat haar ouders haar dat zelf hadden komen zeggen. Neen, ze moest het horen van een andere clankat die zijn mond had voorbijgepraat. Haar zus, poisonheart, had haar er niet veel van aangetrokken. Poisonheart trok haar eigen nooit van veel aan, ze was zo'n type dat altijd kalm hield maar toch raar uit de hoek kon komen wanneer niemand het verwachte. Dat was dan ook het moment waarbij de band tussen haar en haar zus sterk verslechterde. Meer en meer kregen ze ruzie, meer en meer deden ze elkaar pijn. Toen Sylvie haar ceremonie kreeg voor haar krijgersnaam ,Poisonlight, had ze al grote twijfels of ze in de clan zou blijven. Ze had bijna niemand die haar motiveerde om in de clan te blijven. Buiten dan die één bijzondere kater, die haar altijd had gesteund en waar zij was op gevallen. Hij was degene die haar motiveerde te blijven. Maar Poisonheart ... Ze werd woedend van de gedachten en schuurde haar nagels over de steen. Sylvie probeerde terug de rust op te zoeken. Ze ging zitten en keek met haar fel groene ogen over de vlakte. De hemel begon te kleuren wat een teken was dat de zon ging wegzinken. De beste tijd dus om prooi dieren op te speuren