Perfection is a good place to start (Leaderceremonie)

Geboren worden, leven en dood gaan. De cirkel van het alles in de wereld waarin wij leven. In evenwicht en balans al eeuwen lang, zolang onze geest zich over werelden al heeft verspreid. De wereld en die daarna zijn bewandelde paden met levende zielen die allen hun manier van leven hebben. Een zacht warme bries waaide door zijn lange grijze vacht. Ogen zie warm en diep, wijs en vertrouwd in kleuren gaand van goud naar amber. Ogen die velen hadden aangekeken in tijden van plezier, liefde verdriet en zoveel meer. Hij had alles wat er was gebeurd vol liefde en trots ervaren, voelde de spijt dat hij had moeten gaan. Maar hij wist dat als de tijd gekomen was, dat iedereen zijn plaats moest nemen in de grote kringloop van het leven. Een lange grijze vacht met zwarte strepen, witte borst en buik. Een lange staart die met een simpele zwaai genoeg kon zeggen. Ooit was zijn naam Stormtail geweest. Een jonge wijze warrior die het had geschopt tot clanleader, waarna ze hem aanspraken met de naam Stormstar. Later bij zijn aftreden had hij de naam Stormwise genomen. Nu hij in Starclan was, maakte het hem niet zoveel uit hoe katten hem noemde. Hij trok met zijn oor en keek om, keek haar aan terwijl ze verscheen. Een warme glimlach goedhartige verscheen op zijn snoet en hij straalde. Letterlijk, want iedereen in Starclan had zo'n vreemde witte gloed om zich heen. Butterbell, zo onzeker maar toch lief zat daar nu. Nu ze in Starclan was, zag Stormstar dat ze werd ontvangen door de gene die ze had moeten missen, dierbare famillie en vrienden. Zijn hart werd er warm van toen hij het zag, daardoor kreeg de kater alleen maar een nog warmere uitdrukking met sympathie in zijn ogen. Hij liet de reünie zo lang duren als nodig en gunde haar dat ook van harte, je dierbaren na lange tijd zien, vooral als ze dood waren.. dat was iets speciaals dat je eeuwen zou willen laten duren. Hij wierp op hetzelfde moment daarom een blik naar de katten om hem heen waarbij zich met zijn dood had gevoegd. Dreamheart, zijn beste vriendin. Lionclaw, een van zijn beste vrienden. Smoketear, zijn zoon die later was gekomen, zijn rust eindelijk had gevonden. Crookedstar, de leader voor hem met wie hij altijd goed bevriend was geweest. Toch miste hij een iemand die nog steeds levend was, Mousefur. Zijn partner die hij miste en toch gunde hij haar nog elke dag van haar mooie leven. Hun blikken kruiste elkaar allemaal, omdat ze allen wisten dat missen vreselijk veel pijn kan doen.

Stormstar slikte en zag nu hoe de rust terug was in het mooie moment en kon hij zich rustig bij het gezelschap voegen. Met trotse passen en opgeheven borst kwam hij aanlopen. Dit was een manier van goed zelfvertrouwen en was alles behalve hooghartig. Hij gunde Butterbell deze kans vanuit de grond van zijn hart, ze had het verdient om deze kans te krijgen en voelde hoe blij hij voor haar was. Stormstar gaf haar een liefdevol kopje wat als een lieve knuffel gezien kon worden. Toen Stormstar nog leefde was ze een stuk jonger geweest, maar ze hadden erg goed met elkaar kunnen opschieten. Hij ging zitten en sloeg zijn staart om zijn grote poten heen, zodat hij een vertrouwde houding had aangenomen. ''Welkom Butterbell. Wees welkom hier om je levens te ontvangen die jou een waardig leader zullen maken. Een leader waar alle katten ooit tegen op zullen kijken, vol trots en respect.'' sprak Storm met een lage diepe toon, elk woord zorgvuldig uitgekozen. ''Ik heb voor vele keuzes gestaan in zijn leven. Liefde, loyaliteit en zoveel meer. Alles doen vanuit het goed met respect en geduld. Het is moeilijk en het leven test je op velen manieren. Je kom voor keuzes te staan die je op de proef zullen stellen om te kiezen tussen jezelf en je clan. De clan is het belangrijkste.'' Stormstar sloot een moment zijn ogen. ''Geef aandacht aan de buitenbeentjes, leer de zwakken tot kracht en heb de gene lief die alleen zijn. Intelligentie, wijsheid. Je hebt het nodig om daar over te beslissen, doe dat met je hart.'' Stormstar boog naar voren en raakte lief haar kopje aan. Elke kat zou Butterbel een bepaald gevoel mee geven. Hij gaf haar het gevoel mee van puur geluk. Echt geluk, wanneer hij op warme zomeravonden met Mousefur van een gedeeld muisje genoot, kijkend naar de spelende kittens. Kittens van hem die volwassen waren geworden en ook hun kinderen had. Hij wist af van hoe ze opgroeide, hoeveel verdriet ze hadden en dat alles erg moeilijk was. Maar hij wist ook van hun geluk en hij kon niets anders zeggen dan dat hij berentrots was op zijn familie. Hij hield van ze stuk voor stuk. Zelfs de gene die hij nooit had gekend, of hem alleen van verhalen kende. Hij wenste ze ale het geluk van de wereld, net als Butterbel zelf. Al die trots, die warmte, liefde en genegenheid. Hoe blij en gelukkig Stormstar ooit was geweest, herinneringen vloeide door hen heen die hij met haar deelde. ''Butterbell, I give you the power of Intelligence and wisdom to dicide about about life.'' Hij trok zijn kop terug en keek haar aan met een glimlach. Stormstar vond het nobel van Dawnstar dat ze zich bij haar rang had neergelegd, eerlijk was geweest dat ze het niet had aangekund, hij was evengoed trots op de vorige leader. Nu Stormstar klaar was keek hij haar nog even aan, het was genoeg, hij hoefde niet veel meer te zeggen. Stormstar draaide zich kalm om en liep terug naar de groep katten, waarna hij naast Dreamheart ging zitten en de andere katten die daarbij hoorde. Zijn vrienden waar hij zo ontzettend veel om gaf.

Zijn straf voor zijn daden was geweest dat hij een eeuwig gevoel van schuld op zich zou dragen. Dat hij niet elke dag geluk, blijdschap en liefde kon ervaren zoals alle andere Starclan warriors hier. Hij had het geaccepteerd en dat maakte het iets dragelijker. Elke dag werd hij nog wakker met het nare gevoel in zijn maag. Ook ervoer Smoketear nog een hoop nachtmerries. Om dan overdag toch de katten te zien die hijzelf vermoord had was ook een flinke straf. Misschien wenste hij soms nog steeds wel dat hij naar Darkforest gestuurd was. Dat zou makkelijker zijn geweest. Juist dat het makkelijker zou zijn geweest, was hij waarschijnlijk gewoon geaccepteerd in Starclan. En toch, ondanks alles had niemand last van hem en werd hij gewoon geaccepteerd. Pijnlijk, maar het gaf hem ook een goed gevoel, het goede in hem was nooit helemaal verdwenen. Dat goede kwam er nu weer uit in volle glorie, want alles was echt niet zo negatief.

Nu had hij echter de eer om een leven te geven aan de nieuwe Riverclan leader, Butterbell. Al was de eer als eerste aan zijn vader, Stormwise of Stormstar, het is maar net wat jezelf wou. Voor hem was hij toch altijd gewoon Stormstar, al respecteerde hij zijn nieuwe naam Stormwise wel. Zijn vader vertelde allerlei wijze woorden over het leiderschap zowel ervaring als advies. Vervolgens gaf Stormwise het leven van intelligentie en wijsheid. Een prachtig leven en helemaal passend bij zijn vader. Smoketear stond op en passeerde zijn vader. Hij gaf hem een kort kopje, waarna hij op de jonge leader afstapte. "Gegroet, Butterbell," miauwde hij met een knikje. "In mijn leven heb ik verschillende paden bewandeld. Paden waar ik aan terug denk met een glimlach, paden waar ik aan terug denk met pure afschuw, maar vooral paden waar ik mijn les uit heb kunnen trekken," klonk zijn stem. Hij leek op zijn vader, dat was duidelijk. Misschien als hij zijn leven toch een tikkeltje anders had bewandeld, had hij hier nu gestaan, op de plek waar Butterbell nu stond. Echter had zijn lot anders bepaald en erg vond hij dat niet. "De les die ik uit mijn leven heb kunnen trekken zou ik graag met alle liefde aan jou over willen brengen," miauwde hij. "With this life I give you kindness, something you must never lose," klonk zijn stem, waarin het gevoel lost kwam dat hij had gevoeld toen hij zijn goedheid kwijt was geraakt. Pijn, verdriet en een hoop woede. Het straalde van hem af en het was pijnlijk. Hels. Het was kwellend, waardoor er nog nauwelijks ruimte was om te ademen. Abrupt stopte het gevoel en stroomde het gevoel van goedheid naar binnen. Verlichtend en hoopvol. Dit mocht de nieuwe leader van Riverclan nooit kwijtraken. Smoketear opende zijn ogen en keek de nieuwe Riverclan leider aan. Hij knikte haar kort toe, waarna hij afstand nam en weer verdween in de menigte katten.

OOC: Ik wist niet zeker of ik nu al had mogen posten, maar ik zit krap met de tijd, dus leek het mij een goed idee om te gokken op een ja.

Het was haar beurt. De gevlekte poes kwam naar voren uit de menigte. Haar slanke lichaam nog altijd even fier als dat van de luipaard waarnaar ze vernoemd was. Het leek intussen al eeuwen geleden dat ze zich bij de sterren had gevoegd. De zoveelste generatie stond voor haar poten. Leopardfur knikte Butterbell toe. Haar ogen ontmoette die van de levende poes voor een moment, voor ze zich naar voren boog om haar neus te raken. "With this life I give you confidence. Use it in times of difficult decisions and keep faith in yourself," sprak ze helder terwijl de herinneringen voor haar ogen begonnen te vloeien. Alle belangrijke besluiten die ze had moeten maken in haar leven, inclusief de keer dat ze de das had gevolgd om haar Clan van kwaad te behoeden, wat uiteindelijk had geresulteerd in haar dood. Toen het over was en alles weer stilviel rond de twee, keek ze Butterbell ietwat gepijnigd aan. "Soms wenste ik dat mijn dochter wat meer zelfverzekerd was geweest," mompelde ze terwijl ze zich omdraaide en terug stapte naar de rest. Twijfels hadden haar weten te breken, maar een moeder kon slechts toekijken hoe haar dochter daar beneden haar eigen pad bewandelde, hoe verkeerd dat pad ook leek te lopen.  

Dit was de tweede keer dat hij was opgeroepen om deel te nemen in een clanleader ceremonie. De tabby kater, al zolang verkerend in de sterrenclan, had zich naast de overige Starclan katten neergezeten en keek rustig toe hoe zijn mede lotgenoten ieder hun eigen leven gaven. Toen Leopardfur terugkeerde in de rij stond hij op en liep richting de poes. Met een formeel knikje kwam hij tot stilstand, vlak voor haar. "Welkom Butterbell," Begon hij met zijn stem, die allang geen duidelijke emotie meer had gekend. "Hierbij geef ik je het leven van mededogen, opdat je zal weten hoe je clan zich voelt." Hij raakte zoals gewoonlijk met zijn neus de neus aan van de toekomstige leader. Voor een moment verscheen er een droevige glans in zijn ambere kijkers, maar hij draaide zich al terug en voegde zich bij de andere Starclan katten.

Zodra de bruine tabby zich weer bij de rest voelde wist de zwart-witte kater dat het zijn beurt was. Dit was de eerste keer dat hij zo'n belangrijke taak had mogen vervullen. Hij was wat nerveus, maar hij was vooral trots. Trots op zichzelf, maar natuurlijk ook trots op de nieuwe leader van RiverClan. Ze was de opvolger van zijn beste vriend Stormstar, nu Stormwise genoemd. De grof gebouwde kater wierp een blik op de rest van de katten die de eer hadden om de jonge, goedhartige Butterbell een leven te schenken. Zijn beste vriend, zijn ex partner met wie hij trots voor kittens gezorgd had en nu weer erg goed mee kon opschieten, de jonge Smoketear, en nog enkele andere katten die hij in zijn tijd als levende nooit ontmoet had. Een tevreden glimlach verscheen op zijn gelaat. StarClan was de mooiste plek waar hij ooit geweest was. Hier keek hij trots neer op de Clan die hij zijn leven lang gediend had. Hier in StarClan voelde hij heen vervelende emoties meer. Enkel liefde, sympathie. Hij voelde zich vredig en genoot van zijn eeuwig durende leven hier. Zijn blik viel op zijn kleine kitten die dood geboren was. Hij had hem zo gemist en nu konden ze elke dag samen zijn.
Nu was het tijd om de jonge poes het leven van dapperheid te schenken. Hij was gestorven terwijl hij een gevaarlijke wilde hond van het RiverClan kamp weg hield, vandaar dat hij was gekozen om dit leven te geven. Hij deed een paar stappen naar voren. De zwart witte kater was een stuk groter dan de crèmekleurige poes. Met een troste blik in zijn ogen keek hij in de helder blauwe kijkers van de jonge leider. ''Welkom in StarClan, Butterbell.'' Hij verwelkomde haar met een warme glimlach en een uitnodigende zwiep van zijn pluizige staart. ''In mijn leven heb ik veel mooie dingen meegemaakt, maar ook een hoop mindere dingen natuurlijk. Ik heb de dood een aantal keren recht in de ogen gekeken, maar ben er uiteindelijk sterker uitgekomen. Mijn advies aan jou is dan ook om te proberen over je angsten heen te komen. Angst is iets wat moeilijk te overwinnen is, maar ik zie iets groots in jou, en ik weet zeker dat jij moedig genoeg bent je angsten recht in de ogen te kijken. Hierbij geef ik jou dan ook het leven van dapperheid.'' Hij deed nog een stapje naar voren en raakte met zijn neus zachtjes de hare aan waarna hij weer wat stappen terug deed en zich voegde bij de andere katten. ''Succes, Butterstar.''

Als laatste van de rij katten keek Fallentear naar de andere, hoe zij het deden, maar tuurlijk snapte ze nu wel hoe het moest maar toch keek ze graag even naar haar voorbeelden. De wonden die Wolverinebite had gemaakt waren genezen toen ze hier was gekomen. Haar zwarte vacht glansde met duizende sterren waardoor ook de littekens goed verborgen waren. Enkel de ene die over haar oog liep waardoor ze een van haar ogen dicht had viel nog op. Ze luisterde naar de andere tot het haar beurt was. Een lichte glimlach lag over haar lippen toen ze naar voren stapte en naar de nieuwe leidster toe stapte. Een vriendelijke knik gaf ze terwijl ze naar de poes keek. "Like many of the who have given you a life, I don't come from your clan" sprak ze met een heldere, zangerige stem. "I came here, not long ago but I saw enough of you to know that Starclan made a great choice, that you will take care of and protect your clan, whatever it takes" Een glimlach trok over haar kop en keek haar rustig aan. "Met dit leven geef ik je ontbaatzicht, zodat je je clan kan beschermen, zelfs als het jou niets oplevert, of zelfs in je nadeel werkt" sprak ze duidelijk en knikte nog eens. "Now that you have all of your nine lives, return to your clan, and lead them with everything we gave you, honor Starclan and make us look down with pride" sprak ze voor ze terug stapte naar de rij katten en haar zwarte lichaam tussen de andere plantte.