Can you paint with all the colors of the wind

Met een vrolijk gevoel stond ze op een open plek in haar territorium. Ze had deze plek net gevonden en was van plan hier alle dingen te doen die je hier maar kon doen. Ze vond deze plek geweldig! Het weer begon al wat beter te worden en de winter kwam zo ongeveer aan zijn eind, maar er stond nog wel een harde wind. Dit deerde Foxpaw echter niet, nee sterker nog, ze genoot ervan. De wind blies hard door haar haren die er wel op leken mee te dansen en ze keek gelukkig naar de wolken die hard voorbij dreven. Hier kon ze zo van genieten, en soms wenste ze dat ze kon vliegen. Dan kon ze nog meer uit dit heerlijke weer halen, maar dat zou vast nooit gebeuren. Toch schoot ze snel een gebedje naar Starclan, in de hoop dat die haar lieten vliegen.

{Open}

Wolfrush keek met een vasthoudende blik naar de kleine spitsmuis verderop. Spitsmuis was niet veel, maar Wolfrush vond het prima.Ze mocht van geluk spreken dat ze iets vond. Al werd het weer beter en naderde het eind van Leaf-bare, toch leek het vele voedsel nog ver weg te zijn of eigenlijk dichtbij, verstopt in hun holletjes. Wolfrush was niet van plan om hier te lopen graven, dat deed ze enkel voor een mol. Nee, die diertjes kwamen zelf maar te voorschijn. De donkergrijze poes sloop op de spitsmuis af, totaal bezig met enkel dat. Toen er verderop een kat aankwam had ze dat niet door, de spitsmuis hoorde wel iets. Hij keek op en zag haar staan. Binnen enkele seconden was hij verdwenen. Wolfrush had een poging gedaan om hem te kunnen vangen, maar moest toezien hoe hij onder haar ogen in de grond verdween. Starclanverdomme. Wolfrush keek opzij en zag nog vlug een staart tussen de struiken verdwijnen. Fijn zeg. Vast een Apprentice die bang is voor een preek. Wolfrush draaide zich om en liep weg van de plek. Jagen had daar geen zin meer. Hopelijk kon ze verderop nogmaals een poging wagen. Verderop was een open stuk. Wolfrush kende het stukje wel, maar kwam er niet vaak. Er was een Apprentice aanwezig. Niet degene die haar haar prooi had weggejaagd, aangezien die een zwarte staart had gehad. Wolfrush herkende Foxpaw. Ze leek zich niet bezig te houden met de jacht, maar dat kon Wolfrush niks schelen. Ze was geen babysitter ofzo. Wolfrush liep het open stuk op en keek Foxpaw aan. ''Hoi Foxpaw''zei ze nuchter en wachtte enkel op een begroeting terug.

_{Tevreden keek een zwart-witte kater neer op een stuk aarde waar hij een paar seconde geleden zijn prooi had begraven. De kater was al sinds vroeg in de ochtend het kamp uit en het eerste wat hij was gaan doen was jagen. De kater wist dat hij zijn prooi naar het kamp moest brengen maar hij had besloten eerst nog ene beetje van de rust buiten het kamp te genieten. Dus na een laatste tevreden blik op het hoopje aarde draaide de kater zich om en begon weg te lopen. Sharpsoul kon zich de laatste keer dat hij gewoon rond liep niet meer herinneren. Het was rond de tijd van zijn apprentice moons maar specifieker kon hij niet zijn. De kater wist echter wel waarom hij na zo een lange tijd pas weer begon te genieten van zijn omgeving. Het was allemaal in één woord samen te vatten, Wolftail. Toen de kater erachter kwam dat dat zijn echte vader was had het hem pijn gedaan, waarom? Dat wist hij niet maar het had hem lang geduurd om het te verwerken en hij kon het zich nog steeds niet voorstellen om tegen zijn vader te spreken. Ook had hij al ene tijdje niet tegen zijn moeder en siblings gesproken al wist de kater niet waarom. Nou ja, ergens was hij wel ene beetje boos op zijn oudere siblings geweest omdat ze wisten wie zijn echte vader was geweest, al was dat ook al lang weg.

Ondertussen was de kater al een stuk verder en keek hij vervolgens in het rond. Het verbaasde hem om een stel katten te zien. En Sharpsoul wist niet echt wat te doen, hij had namelijk niet echt veel gesocialiseerd de laatste tijd. Zijn eerste gedachte was om weg te gaan maar al snel besloot de kater er tegen. Het was hoogst tijd dat hij weer eens wat ging socialiseren. Dus begon Sharpsoul richting de twee katten te lopen. Al snel merkte hij op dat 1 van de katten een apprentice was en de andere een warrior. “Hallo” Begroete de kater beleefd om vervolgens te gaan zitten.}

''Hoi Foxpaw'' Haar ogen schoten verschrikt open van haar gebed naar Starclan en daar zag ze Wolfrush staan, een kat die ze eigenlijk een beetje eng vond. Ze leek altijd zo intimiderend, en met grote gele ogen staarde Foxpaw de andere poes aan. Ze knipperde en schudde met haar kop. "H-hallo," miauwde ze voorzichtig terug en ze schuifelde ongemakkelijk met haar achterpootje. “Hallo” Hoorde ze nu ook weer uit het niets en het rode poesje draaide zich snel om, zodat ze met haar achterkant naar Wolfrush stond en ze zag Sharpsoul, een zwart-witte kater, op hen af lopen. "Hallo," miauwde ze nu opgelucht, gelukkig was ze niet meer alleen met de andere warrior.