Courage is a keymark of a Warrior [Open]

Stilletjes keek de kersverse Warrior naar de ingang van het Camp. Hij had zijn Vigil gehad en was nu officiëel een Warrior. Toch voelde het tegenstrijdig voor de rode kater om alleen het Camp uit te gaan, zo zonder mentor. Hij was zich er van bewust dat hij een Apprentice toegewezen kon krijgen. Dat was geen lichte verantwoordelijkheid.
De zon kroop langzaam naar de hemel en de kater stond op. Het was tijd om zelf de boel te gaan verkennen zonder mentor. Ookal kende hij de gebieden het was nu toch anders. Zonder een geluid te maken snelde hij door de de tunnel naar buiten. Misschien dat hij vandaag voor het eerst een eigen prooi mee kon nemen het Camp in.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Men had het haar zowel afgeraden als aangeprezen, het territorium van een van de Clans betreden. Ze was echter nieuwsgierig, gezien ze het nog niet eerder had gedaan. Naar het gedrag van sommige BloodClanners wist ze niet of de Clans soms wat te mild waren. Er zaten enkele tussen die zich zo hoog voelde gezien ze een aantal keer zonder problemen uit de territoria weg waren gekomen, dat ze betwijfelde of ze de waarheid wel spraken. Zeker dat die sterke Clankatten die lach wel van hun smoel zouden hebben geveegd. Nu was ze er zelf. Haar spieren aangespannen, zeer alert, maar met een zekere nieuwsgierigheid. Dit gebied hield zo veel vreemde fenomenen, maar dat maakte het des te leuker om het spel te spelen. In de verte klonken de pootstappen van een andere kat, waarschijnlijk een ShadowClanner. Met stille passen kwam ze dichterbij, wachtend tot hij haar door zou hebben.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Sheepdog zette snel de ene poot na de andere, als ware een sprint tegen een onzichtbare tegenstander. Er kwam een rustige glimlach op zijn gezicht terwijl hij harder begon te rennen en genoot van de vrijheid die zijn Warrior naam, Sheepdog met zich had meegebracht.
Met een schok kwam de rode kater tot stilstand toen een andere geur zijn neus binnendrong. BloodClan. De kater wist het direct en draaide zijn beide oren naar voren. Wat deden die katten op het grondgebied van ShadowClan? Hij zwiepte met het puntje van zijn staart en liep behoedzaam verder. Een witte kat kwam langzaam naar voren op de donkere achtergrond. Argwanend keek hij naar de kat voor hem en vroeg toen eisend "Wat doe jij hier kat van BloodClan?" verwachtend dat hem een antwoord verschaft zou worden.

De geur van Bloodclan drong haar neus binnen. Icicleshard begon met grotere sierlijke passen te rennen, vooral toen ook een geur van een clangenoot haar neus binnen drong. Haar passen werden langzaam kleiner totdat ze naast een andere warrior tot stilstand kwam. Ze had haar prooi, een klein miezerig muisje achtergelaten en verstopt in een van de struiken. Haar ogen stonden fel en glinsterden woest. "Bloodclan!" Zei ze met een vervaarlijke toon, rondom haar broer Ashdrizzle en de meeste zo niet alle clangenoten was ze vriendelijk, maar ze had een gloeiende hekel aan indringers. Haar grijs gestreepte vacht schoot al omhoog zodat ze nog groter leek en ze duwde de nagels diep in de grond. Wat een muizenbrein was die kat toch, om als bloodclankat een territorium in te dringen. Haar oren bewogen wat vluchtig heen en weer. "Sheepdog, wat denk jij? Vechten of gevangen nemen?" Vroeg ze zacht, er kon bij haar nu zelfs een licht gemeen lachje vanaf.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Het duurde niet al te lang voor de jonge kater haar door had. Bovendien kwam er nog een ander bij. De nieuweling deed niet eens moeite haar nog te vragen waarom ze hier was, maar begon direct te overleggen of ze haar zouden bevechten of gevangen nemen. "Bravo, jullie hebben een BloodClanner," zei ze terwijl ze de twee aankeek. "Ik vrees dat jullie geen rekening houden met nieuwkomers gedreven door nieuwsgierigheid," vervolgde ze daarna. Vhaelyra wist dat deze katten vaak samen rondhingen, dat had ze gehoord van anderen en nu bleek dat kleine feitje bewezen. Hoeveel je nog kon leren van een risicovol uitstapje. Onderschatten deed ze echter niet aan, haar grote lichaam bleef paraat om te reageren op mogelijke bedreigingen.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

BloodClan of Rogue hij gruwde van beide. De gestalte voor hem was redelijk indrukwekkend voor een poes. Waar de kater eerder nog zou hebben getwijfeld als Apprentice was hij nu steeds meer vastberaden aan het worden. De kater die onzeker had gekeken naar de ingang van het camp in de ochtend was weggesmolten als sneeuw voor de zon. Hij zette zijn vacht op en trok zijn lip nog net niet op. Het antwoord dat de BloodClan kat hem verschafte stond hem allerminst aan. Sheepdog! klonk het achter hem. Hij draaide zijn kop en liet zijn lichtblauwe ogen over de bosjes gaan waar Icicleshard naar voren kwam. "Sheepdog, wat denk jij? Vechten of gevangen nemen?" vroeg de poes aan hem. Wat beduusd keek hij haar aan. Zij was de oudere Warrior op dit punt en hij.. hij was jonger. Beduidend jonger. Echter hij was blij met de versterking en knikte. Blijkbaar straalde hij meer gezag uit? "Laten we doen wat we moeten doen met indringers.." sprak hij grommend met zijn oren tegen zijn schedel gevouwen. Zijn nagels schoten uit hun hulzen en schraapten over de grond. "Laatste kans BloodClanner. Ga naar huis" spuwde de kater.

De kater keek haar beduusd aan. Ze wist wel dat hij jonger was dan haar, alleen vond dat ook hij ooit de kans moest krijgen op een belangrijke beslissing. Daarbij vond ze het handiger het plan met een paar woorden door te spreken. Haar haren schoten omhoog terwijl ze dreigend haar nagels uitsloeg. Dat bloodclan mormel kon het krijgen ook! Haar oren hield ze dicht tegen haar kop gedrukt. "Laten we doen wat we moeten doen met indringers.." sprak Sheepdog grommend met zijn oren tegen zijn schedel gevouwen. Zijn nagels schoten uit hun hulzen en schraapten over de grond. "Laatste kans BloodClanner. Ga naar huis" spuwde de kater. Icicleshard wist dat op het moment dat de bloodclanner weigerde ze flink wat problemen op haar kop zou krijgen. Een grijns sierde de kop van de warrior terwijl ze al naar de bloodclanner sloop. "Ik zou maar doen wat je gevraagd word, vies mormel, tenzij je natuurlijk liever kennis wil maken met onze nagels." Zei ze kalm en zelfs een klein beetje kil, haar normaal vriendelijke en zachte stem was nu wat harder.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Vhaelyra luisterde aandachtig naar wat de twee tegen elkaar zeiden en vervolgens tegen haar. Haar goudkleurige ogen flitste naar elke kleine beweging die de twee maakte, want ze had wel begrepen hoe fel deze katten hun gebied konden beschermen. Het was echter niet de bedoeling geweest om zo snel weer te verdwijnen. Zelfs een gevect verschafte informatie. "Ik was eigenlijk niet van plan om mijn vact vuil te maken," zei ze tegen de twee. Het was een rotklus om dat wit weer puur wit te krijgen. De oudere kat begon al op haar af te sluipen, met een grijns op haar smoel nog wel. "Je zou toch denken dat je van moorden hield hoe je er nu bijloopt, maar ik heb vernomen dat dat niet er op prijs wordt gesteld in de Clans," merkte ze op, terwijl ze haar lange klauwen uitsloeg en haar spieren aanspande. Klaar om weg te springen op het moment dat de ander de sprong zou wagen. Je sloop immers niet op iemand af om de ander met een leuk gesprek te laten gaan.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Zacht snoof de kater terwijl hij merkte dat de BloodClan poes niet veel interesse toonde in een gevecht. Omdat haar vácht, ja hij had het goed gehoord, haar vacht vies zou worden. Hij gromde en zette een pootstap naar voren. "Worden dat de laatste woorden van een BloodClan kat? Zielig, ronduit zielig" sprak hij kil. Zonder een waarschuwing schoot de kater in een rode flits naar voren waarbij hij zijn nagels in de vacht van de witte poes sloeg. "Stuur deze boodschap maar terug naar je Leider. Kitten" sprak hij bijtend waarna hij flink over haar wang klauwde in de hoop flink schade toe te brengen bij en rondom het oog. Zijn nagels boorden zich als dolken in haar huid waarna hij snel zijn nagels terugtrok en naar haar achterkant sprong. Hij gromde nogmaals luid en wachtte op een tegenaanval in een lichtvoetige positie.

In stilte had ze toegekeken. Natuurlijk had Velirane interesse getoond in de nieuwste aanwinst van Bloodclan. Ze had zonder echt te spreken met de poes al aardig wat informatie over haar verzameld. Maar nu leek het alsof Vhaelyra licht in de moeilijkheden zat. Velirane was geen kat die zich veel met gevechten bemoeide maar ze had wel altijd van een afstand de katten van het woud in de gate gehouden en zo ook de twee katten die Vhaelyra gevonden hadden. Sierlijk sprong te tevoorschijn en likte over haar poot voor ze naar de twee Shadowclanners keek. "Nou nou nou, wat een gezelligheid hier." Ze grinnikte zachtjes en keek naar de twee voor ze naast Vhaelyra ging staan. "Zal ik ook maar eens gezellig meedoen."

"Nou nou nou, wat een gezelligheid hier." Grinnikte een andere bloodclanner zachtjes en keek naar de twee voor ze naast Vhaelyra ging staan. "Zal ik ook maar eens gezellig meedoen." Icicleshard sprong meteen naar de andere witte bloodclanner en sloeg haar nagels stevig in de flank van de kat terwijl ze wonden toebracht. Ze sprong met een redelijke snelheid ook weer weg en viel de kat aan vanachteren. Haar aanvallen waren snel en krachtig terwijl ze zo veel mogelijk wonden toe bracht aan de bloodclankat. Ze wist dat Sheepdog de andere wel aan kon. Haar grijns was nog steeds niet van haar gezicht geveegd. Bloodclankatten waren echte mormels, ze hadden geen Starclan die hun zou beschermen, ze hadden enkel hun rare gewoontes. Ze siste zacht. "Opdonderen jij vies klein mormel!" Klonk het kil vanuit haar mond. Nog een keer sloeg ze snel haar nagels in de achterpoten van de bloodclankat voordat ze soepeltjes wachtte op de tegenaanval.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

De kater was, na nog wat gebrabbel, de eerste die toesloeg. Hij was jong en snel, maar Vhaelyra had veel meer gevechten gevochten in haar leven. De kattin stond al klaar om te ontwijken en sprong dan ook behendig naar achter toen hij zijn klauwen naar haar wang uitsloeg. "Je vleit me met je woorden, zie ik er echt nog zo jong uit?" zei ze tegen de kater toen deze haar uitmaakte voor kitten. Als er hier iemand een kitten was dan was hij dat wel. Nog niet eens echt goed volwassen als je het haar vroeg. Er verscheen een andere witte kat, eentje die kleiner was dan haar, maar met dezelfde BloodClan geur in haar vacht. "Welkom," begroette ze de andere BloodClanner nog voor de ShadowClan kattin zich op de nieuwkomer stortte. Vhaelyra spande opnieuw haar spieren aan om te springen wanneer het nodig was. De ander stond klaar om haar te ontwijken, dus maakte ze slechts een schijnbeweging naar hem om te zien hoe hij daarop zou reageren.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Hij had zijn eerste aanval nog niet uitgevoerd of er kwam een tweede witte poes ten tonele. Hij hoopte voor haar dat ze niet bang was van een vieze vacht voor haar eigen betere goed. De manier waarop ze het woord gezellig uitsprak gaf hem de kriebels ookal waren het de BloodClan katten die de kriebels moesten krijgen. Hij spande zijn spieren om de witte poes te grijpen die snel een schijnbeweging maakte. Hij bleef aan de grond genageld staan voor een lange tel en sprong toen weer naar voren terwijl hij plukken witte vacht in het rond liet gaan van de poes die hij aanviel. "Ik hoop dat je niet te gesteld was op je vacht" siste hij tussen zijn tanden door. Zijn bijna lichtgevende blauwe ogen keken haar doordringend aan. Eens had een Kitten hem gezegd dat hij de ogen had van een StarClan kat. Hijzelf was toen geschrokken omdat hij niet wist waar hij dat aan moest danken maar zijn blik liet vele katten afstand houden. "Ik moet bekennen, ik vind het heerlijk mijn nagels aan júllie te scherpen zei hij terwijl hij een korte blik op de nieuwe poes wierp en daarna de poes voor hem weer frontaal aanvloog nu zijn tanden op de luchtpijp zettend onder al de witte vacht.

Met een woedende blik stormde ze naar voren. Bloodclanners hoorde hier niet, en ze rende regelrecht op de jongste poes af. Ze moest haar clan beschermen en al leek het niet alsof de twee warriors hulp nodig hadden, ze hielp hen toch. Ze zag dat Icicleshard ook al op de jongste kattin afgegaan was en Sheepdog op de witte poes gesprongen was, dus besloot ze zich aan haar plannen te houden en ze krabde hard aan de flank van de Bloodclanpoes. Ze siste hard en ontblootte haar tanden, waarna haar haren bijna tegelijkertijd omhoog rezen.

+ Wat raar, je -eerst- eigen account te zien RPG-en :')

Zonde, de shadowclanners spraken niet en het enige wat ze kreeg was een welkom voor een van de twee lompe beesten zich al op haar smeet. Ze had gemakkelijk weg kunnen schieten maar besloot de poes even te laten genieten van haar momentje en kwam moeiteloos overeind toen deze achteruit stapte. Ze keek haar aan met strak groene ogen en zwiepte langaam met haar staart maar voor ze echter haar mond kon opendoen om te spreken over hoe onbeleefd ze wel niet waren was er nog een kat die op het toneel kwam stuiteren. Een apprentice echt waar moest die zich er nou ook mee bemoeien wow had Shadowclan nou echt niets anders te doen? Ze gromde laag naar de apprentice die op haar collega sprong en keek zelf naar haar eigen belager en sloeg met haar spier witte staart. "Zijn er ook nog manieren te vinden? Hell zelfs bij bloodclan zijn weten wij nog een gesprek aan te gaan." Na die woorden schoot ze naar voren en haalde haar lange nagels uit over het gezicht van de poes voor ze in haar gezicht een snauwend geluid maakte en haar mond wijd opensperde en vervolgens haar tande in diens vacht plaatste diep doorbijtend.

Icicle had al klaar gestaan voor de tegenaanval en wist die dus ook te ontwijken. Gelukkig kreeg de andere kat geen grip op haar. Met een grijns keek ze de kat aan. "Jullie zijn hier niet welkom." Zei ze droogjes en kalm, toch siste ze iets tussen haar tanden door. Haar blauwe ogen keken fel en vals naar de witte bloodclanner. Ze bleef rustig staan en hield haar kopje schuin. "Bloodclan is geen clan maar een groep vol rare moordenaars." Gromde ze kalm. "En wij zijn geen moordernaars, maar indringers zoals jij bent kunnen beter nu naar jullie mormelleider gaan en zeggen dat jullie hier niet welkom zijn!" Haar ogen vernauwde zich terwijl ze haar kop even schudde. Ze had de opmerking van de andere kat genegeerd.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

De kater sprong weer op haar af na haar schijnbeweging en plukte deze keer wat van haar witte vacht mee in zijn aanval. Het was niet genoeg om haar vacht te verpesten. "En jullie Clankatjes zijn zulke nobele wezens," sprak ze op sarcastische toon. Vaak genoeg gedroegen ze zich als de goedheid zelfde, schijnheilige schootkatjes die het waren. De ShadowClanner sprong naar haar toe om haar bij haar keel te grijpen, maar in die aanval draaide ze zich tussen zijn kaken uit en gooide zich vol op hem, met de bedoeling hem neer te krijgen en haar klauwen in zijn borst te zinken..

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

In het heetste van de strijd was de kater zich er niet helemaal van bewust dat er nog een Shadowclan Apprentice bij was gekomen. Zijn neus echter vertelde hem dit wel, Otterpaw. Het geschreeuw achter hem zorgde er voor dat de adrenaline in zijn lichaam begon te stromen en zich opbouwde totdat de kater een en al adrenaline was. Hij gromde kwaad naar de Bloodclan poes voor hem die beweerde dat zij, Clankatten nobel waren. Dat was wat Thunderclan was. Hij gromde nog harder en sloeg zijn klauwen weer naar de poes uit. Plots landde het volle gewicht van de poes op hem wat de lucht uit zijn longen perste. Met een snelle wenteling kwam hij onder haar uit en beet hard in haar achterpoot. "Ik ga je plukken als een kip" grauwde hij en trok de vacht van de poes uit. HIj liet zijn nagels over haar huid schrapen en met zijn linker klauw sloeg hij op haar gezicht. "Oprotten stuk vossenstront" grauwde hij met een dreigende ondertoon in zijn stem.

Flower

I love the sound of your STEPS

Flowerkit keek om zich heen. Er stond een kinderlijke grijns op haar snuitje en ze hupte voorzichtig de ingang uit. Niemand zag haar... oef... Haar oren stonden rechtop en bewogen niet zoals een normale kat heen en weer. Ze had het wel geprobeerd omdat het leuk was, maar voor haar was het niet van nut. Toen ze niets zag of pootstappen hoorde zette ze het op een lopen.

Nieuwe geuren wervelden rond. Stinkende geuren, leuke geuren. Ze moest er van giechelen. Doffe stemmen bereikte zachtjes haar oren. Bijna even dof hoorde ze pootstappen. Lichte en zware. Ze ging richting de doffe geluiden. Flower was niet bang, nee dit was super spannend. Misschien wouden de katten, ze veronderstelde toch dat het katten waren, wel vriendjes worden. Niet al te stil liep ze op de katten af.

Toen het stuk muizenstrond dat zij aangevallen had sarcastisch begon te praten fixeerde de bruine poes haar gele ogen op de mond van de Bloodclanner, waar ze haar nagels hard over heen haalde zodat er een aantal wondjes ontstonden. Zo, praten zou bij haar nog wel een tijdje pijn doen! Met een grijns knipoogde ze naar de ander, waarna de apprentice haar nagels nu over de andere poes, de oudere, liet gaan en ze beet hard in het oor van de kattin.

Onderwerp: Re: Courage is a keymark of a Warrior [Open]