Hatsjoe!

Nee, het was niet slim geweest om in de regen te gaan zitten. Nee, het was al helemaal niet handig geweest toen ze daarna niet meteen naar binnen ging. Nee, het was ook niet goed dat ze daarna de opkomende symptomen van verkoudheid of een griepje negeerde en al snotterend was gaan jagen. Pech! Kittyheart haalde haar neus op en nieste nog geen seconde daarna. Ze had zichzelf moeten dwingen om niets te gaan doen vandaag, maar toch.. Het voelde zo nutteloos. Ze kon nog staan, dan duizelde het alleen maar een beetje en had ze hoofdpijn. Nou en, dat had iedereen wel eens! Ze hoefde helemaal niet naar Leopardstrike, die had genoeg aan zijn kop. Zij sloeg zich er wel doorheen! Kittyheart nieste nogmaals en sloeg haar staart om zich heen toen ze rilde. Tochvlaag, ga weg! De kleine, grijze poes nestelde zich wat dieper in haar slaapmos en legde haar kopje tussen haar pootjes. Het viel wel mee, ze stelde zich gewoon aan! Bluewave wist dat ze ziek was, hij had haar horen niezen vanochtend. Ze had hem niet ongerust willen maken, maar had toch maar gezegd dat ze binnen bleef vandaag. Ze vond het altijd wel schattig als hij bezorgd om haar was, maar ze wilde zich er zelf doorheen slaan en niet moeilijk doen. Ze had gevraagd of hij ging jagen zodat hij zijn gedachten wat kon verzetten. Geen idee of hij het al had gedaan of hoe lang hij al weg was; seconden waren als lijm vast blijven zitten in de zonnestralen die constant de Warrior's Den binnen schenen. Er was niets veranderd, misschien de lichtsterkte en de temperatuur, maar omdat ze het de hele tijd warm en koud had maakte dat vrij weinig uit. Kittyheart probeerde tevergeefs een derde nies te stoppen en schoot een beetje in de lach. Er was toch niemand anders meer, dus daar hoefde ze zich ook geen zorgen om te maken. Hier lag ze dan, alleen en niet eens zo zielig als ze kon lijken, zo ziek als een hond (:3) en giechelig. Kon het beter? Ja, als er iemand bij was om met haar mee te lachen. Sparrowpelt was er ook niet meer, haar vriendin die Tallstar in zijn gezicht uitgemaakt had voor lafaard en dergelijke en daarna weggerend was. Tallstar had groot gelijk dat ze nu weg was, al klonk dat hard. Hollyfur was de nieuwe Deputy geworden en ze deed het heel goed, maar Kittyheart ging haar ook niet storen met onnodig nieuws. Misschien kon ze maar beter gaan jagen? De kleine poes hees zichzelf overeind, onderdrukte een duizeling en negeerde haar lichaamstemperatuurwisseling (lang woord :3) Ze ging wel jagen! Maar toen ze bij de uitgang van de Den kwam, werd die plots verduisterd en dus geblokkeerd. 'Eh.. Hoi?' miauwde ze vragend.

[Het liefst eerst Bluewave!]

De kat rende vol op haar in, om haar daarna terug te zetten in de Warrior's Den. Geen twijfel mogelijk; dat was Bluewave. Dat was direct te horen aan zijn woorden en de manier waarop hij haar terug stuurde; niet met een hoop geschreeuw maar met een lief bevel. Kittyheart was er echter niet tevreden mee. Ze stribbelde wat tegen. 'Ja, maar..' begon ze, om te weten dat het totaal geen zin had. 'Ik moet iets doen! Anders ben ik - hatsjoe!- nutteloos!' maakte ze haar tegenwerping ondanks de onderbreking af. De likjes maakten alweer een heleboel goed, maar toch. Kittyheart deed haar oortjes wat naar achteren en probeerde zielig te kijken. 'Alsjeblieft!' smeekte ze, hem wat likjes terug gevend. 'Ah.. Het lukt niet,' verzuchtte ze. 'Maar ik ben blij dat je er bent,' zei ze, met glimmende ogen, niet van de koorts. Met Bluewave erbij was alles veel zonniger en voelde ze zich gelijk al beter. 'Maar het is helemaal niet erg! Ik ben alleen maar een beetje verkouden, dus niemand hoeft erbij te komen,' drukte ze hem op het hart. Leopardstrike had het al druk genoeg, die had geen gezeur van haar nodig. Trouwens, zo ziek was ze niet. Kittyheart bleef opstandig zitten, maar straalde wel; haar prins was er toch! Ze nieste nogmaals, maar probeerde dat te verhullen om hem niet ongerust te maken. 'Nog iets leuks gedaan vandaag?' vroeg ze, terwijl ze haar staart om zich heen krulde en de temperatuurswisselingen in haar lichaam negeerde. Nu ging ze met Bluewave praten. Hoewel het al wat licht werd in haar hoofd dwong ze zichzelf het vol te houden. Bluewave wilde vast veel vertellen en nu ging het nog prima! Snorrend gaf ze hem nog een paar likjes, het kon bijna niet beter nu!

Zijn bezorgdheid verbergen, niet één van de dingen waar hij echt goed in was, bedacht Kittyheart met een tedere glimlach. Hij was zo ontzettend schattig dat ze hem alles bijna meteen weer vergaf. Niet dat hij iets fout deed, helemaal niet! Bluewave deed juist ontzettend zijn best om alles goed te doen. Hij begon haar een beetje te plagen. Kittyheart had glimmende ogen, niet alleen vanwege haar verkoudheid maar ook vanwege haar nieuwsgierigheid. 'Vertel nou,' klaagde ze met een pruillipje, Bluewave een por gevend. Ze had geen zin om zich te verzetten toen Bluewave haar omduwde. Ze gaf hem een duwtje terug, om hem te 'straffen' voor zijn plagerij. Hij meende het niet verkeerd. 'Awww.. Vertel nu maar gewoon, je hebt me nieuwsgierig gemaakt,' grinnikte ze. Ja, nieuwsgierig was ze wel. Ze wilde altijd weten wat er aan de hand was, al bracht haar dat af en toe wel in vreemde situaties. 'Als je bij me blijft steek ik je straks nog aan,' protesteerde ze zwakjes, al wilde ze eigenlijk niet dat hij wegging. Met gezelschap erbij was het veel leuker. Misschien werd ze dan wel sneller beter, al was het maar dat de tijd sneller voorbij ging. 'Ik heb liever mijn schatje Bluewave, kun je hem gaan halen, oom?' vroeg ze, met grote ogen en een plagerig lachje om haar mond. Hij krulde tegen haar op. Kittyheart onderdrukte een nies, al schokte haar lichaam wel even en snorde toen zachtjes. 'Wel vertellen, anders ga ik jagen!' dreigde ze lacherig.

Bluewave schudde resoluut zijn kopje, waarmee hij duidelijk wou maken dat het maar een plagerijtje was, maar hij zou betwijfelen of Kittyeheart dat geloofde. Hij had expres gezegd dat hij iets leuks had gedaan om haar te plagen, maar nu had hij juist haar nieuwsgierigheid opgewekt. ‘Niets is leuk zonder jou. Het was een grapje,’ bekende hij toen maar, op wat hij zei dat hij iets heel leuks had meegemaakt en dat hij het jammer vond dat ze het gemist had. Het grapje was een beetje verkeerd terechtgekomen, maar nu zou Kittyheart het wel misschien niet zo leuk vinden dat hij het zei. Hij keek naar haar en snorde zachtjes. Verkouden of niet verkouden, hij ging gewoon lekker bij haar liggen. Hij vond het heerlijk om te liggen bij haar en verhalen tegen haar te vertellen. Trouwens, nu wou hij toch niet jagen. Kittyheart was ziek en Clan of geen Clan, Kittyheart geen nu bij hem op de eerste plaats, ook al zou dit wel eens flink tegen de zin in van Hollystar kunnen gaan. Met pijn in zijn hart dacht hij terug aan de dood van Tallstar. Hij probeerde er niet aan te denken en keek naar zijn prinses. Hij schudde zijn kopje. ‘Dan zijn we allebei toch ziek?’ zei hij vrolijk, alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat je aangestoken kon worden door verkoudheid en niet kon jagen, omdat je er dan te ziek voor was. Tja… Het kon de beste overkomen. Hij keek naar Kittyheart en snorde zachtjes, terwijl hij zijn kopje langs de hare liet afgaan. ‘Je weet toch wel dat ik nergens naartoe ga zolang jij hier in deze positie ligt. Clan of geen Clan, jij bent nu belangrijk voor mij en je krijgt me toch niet weg, zelfs niet voor die knappe kater daar,’ zei hij en hij deed een hoofdknik naar een nogal forse, grote, norse kater, die toen hun kant inkeek. Waarschijnlijk had hij de opmerking van Bluewave gehoord, maar wist hij niet dat het naar hem toe was, aangezien hij de hoofdknik van Bluewave niet gezien had en Bluewave zijn kopje alweer naar Kittyheart gedraaid had voor hij eenmaal goed kon kijken naar de twee, dus maakte Bluewave zich nergens zorgen over. Mocht hij het wel gehoord hebben, dan had hij gewoon dikke pech!

Hij keek flauwtjes grijnzend naar Kittyheart. Hij legde haar zo goed mogelijk tegen zich neer. ‘Die is hier al, je oom heeft hij net vermoord omdat hij vond dat je oom te veel aan je zat,’ zei hij met zijn moeilijke zinsgebruiking, maar normaal zou Kittyheart het wel snappen. Hij keek haar verliefd aan en liet zijn rooskleurige neusje tegen de flank van Kittyheart gaan, terwijl hij haar zoete geur rook. De vacht van Kittyheart moest maar eens grondig gewassen worden. Er hingen een paar plukjes los en er zat zelfs een beetje snot van de verkoudheid in haar vacht. Arme Kittyheart. Hij begon haar flank zachtjes, teder en liefdevol te likken, terwijl hij zijn staart beschermend om Kittyheart heen sloeg. Hij snorde bij elke lik die hij gaf aan zijn klein prinsesje. Hij was blij dat hij bij Kittyheart mocht zijn en dat ze nu samen een relatie hadden. Dat was het goede nieuws aan krijger zijn. Je mocht eindelijk partner worden met wie je wou en je mocht kits hebben, alhoewel hij daar nog niet voldoende aan dacht om een doorbreking te hebben om ook werkelijk kits te krijgen. Hij sloot genietend zijn ogen, terwijl hij Kittyheart’s flank beter waste.

- Flut -

Kittyheart nieste nogmaals. Ze voelde zich nog steeds zwak, niet op en top fit. Maar nu Bluewave bij haar was ging het al een stuk beter. Ze voelde zich niet echt.. genezen, maar veel en veel vrolijker en gelukkiger. Bluewave bekende dat niets leuk was zonder haar. Kittyheart grinnikte even. 'Maar je moet nog wel gewoon leuke dingen blijven doen, want je kunt hier niet de hele tijd blijven liggen,' vond ze. Het was lief wat hij deed, maar ze wilde niet dat hij er dingen voor riskeerde. Anders mocht hij straks helemaal niet meer komen! Hij likte haar vacht een beetje en ging dicht tegen haar aanliggen. Zijn geur kalmeerde haar. Het was vertrouwd, bekend en rustgevend. Haar prins.. Kittyheart snorde tevreden en moest lachen bij de vage zin over haar oom. 'Zelfs niet voor hem?' lachte ze. 'Ik weet toch wel wie ik zou kiezen..' Ze gaf Bluewave een liefdevolle lik over zijn neus. Ze hield van hem, was blij dat hij hier was om naast haar te liggen, al was ze verkouden en moe. Haar gesnor ging door, zacht maar vast. Bluewave maakte haar warm vanbinnen, maakte dat ze zich geliefd voelde. 'Maar jij moet niet ziek worden,' zei ze tegen Bluewave, hoewel ze eigenlijk ook niet wilde dat hij wegging. Kittyheart begon een beetje te hoesten, hoewel ze dat probeerde te onderdrukken. Bluewave zou er vast niet geruster op worden als ze hard ging hoesten.. Al snel had ze het gelukkig onder controle, zodat het niet erg leek. Ze moest gewoon uitzieken. 'Ik ga niet naar Leopardstrike, hoor,' miauwde Kittyheart, lichtelijk opstandig. 'Zo ziek ben ik niet!' Ze zei het vooral om zichzelf te overtuigen. Haar keel was droog en stak gemeen, wat ze persoonlijk niet zo leuk vond. 'Ik wil je ook niet weg,' zei ze daarna, op zijn opmerking dat ze hem niet weg zou krijgen. Om eerlijk te zijn.. zou ze dat ook nooit willen. Kittyheart glimlachte en bleef snorren. Hij was er altijd voor haar geweest, iedere dag en ieder uur. Als ze ook maar één moment dacht alleen te zijn was hij er, klaar om met een lik haar hele dag weer op te vrolijken, om de zon te laten schijnen. Hij was haar prins, hoewel ze geen prinses was. Ze ging wat verliggen en kreeg daardoor een nieuwe hoestbui, wat ze eigenlijk helemaal niet zo leuk vond. Het deed nog meer zeer aan haar keel. Kittyheart kneep haar ogen een beetje dicht, maar deed ze al snel weer open. In Bluewave's blauwe ogen kijken verminderde de pijn, het leidde haar af. 'Met een paar dagen uitzieken zou ik er wel weer bovenop moeten komen, hé?' vroeg ze, even grote ogen opzettend. Dat deed ze wel vaker. Ze was er dan ook heel goed in, na al 12 manen oefening. Die paar manen die ze met Bluewave samen was, misschien pas de helft van haar leven.. Maar hij mocht wat haar betrof de rest van haar leven ook bij haar zijn. Ze zou hem niet kunnen missen. De hoestbui kwam weer terug, als een soort naschok; minder heftig maar daardoor niet minder vervelend. 'Ik beloof dat ik zo snel mogelijk weer beter ben,' glimlachte ze. Ze kon er toch niet de schuld van zijn dat Bluewave totaal onnuttig hier lag, bij haar? Dat zou niet goed zijn voor WindClan! Kittyheart gaf Bluewave nog een lik en ging wat dichter tegen hem aan liggen. 'Je bent lekker warm,' snorde ze, blij dat ze hem had uit alle katten die er waren.