I'm so sorry! (Smokepaw)

Onderwerp: I'm so sorry! (Smokepaw) di 10 maa 2015 - 20:39

Ze schudde haar koppie wild en keek met grote ogen naar de apprentice waar ze net tegen op was gebotst.
Ze had in gedachtes verzonken rond gelopen, en was toen perongelijk tegen de al wat oudere apprentice poes aangelopen. Shiverkit moest een paar keer knipperen voordat het tot haar door drong wat er daad werkelijk was gebeurd. "S-sorry!"bracht ze geschrokken en ietwat angstig uit. Ze kroop snel wat naar achteren. "Ik had u niet goed gezien" miauwde ze schuldig. Het was een stom argument, en dat besefte ze ook wel. Maar iets beters had ze niet

Verbaast keek Smokepaw naar de kitten die tegen hem opgelopen was. Hij had niet echt opgelet en had niet gezien dat de poes zijn richting uitliep waardoor hij niet aan de kant was gegaan. "S-sorry!" Bracht de kitten geschrokken uit. Hij keek haar even verbaast aan. Waarom klonk ze bang? Ze ging snel wat naar achteren. "Ik had u niet goed gezien" Mauwde ze. Hij lachte haar toe. Het was een vriendelijke lach. ’Ik had jou ook niet gezien.’ zei hij verontschuldigend. ’En je hoeft me niet met u aan te spreken. Ik ben Smokepaw.’ zei hij vriendelijk.

Er klonk een lach. Maar geen verschrikkelijke lach, gewoon een warme. Een zachte, bedoeld als een vriendelijk teken, iets wat Shiverkit behoorlijk van haar stuk bracht. De angstige kitten richtte haar helblauwe ogen op de kater voor haar. Pas nu vielen zijn amber kleurige ogen en rokerige vacht op. Niets in zijn houding wees op woede of vijandelijkheid. En zo zijn woorden ook niet. ’Ik had jou ook niet gezien.’ Zei hij verontschuldigend. Shiverkt kroop wat meer overeind en keek volkomen verrast naar de vreemde kater. ’En je hoeft me niet met u aan te spreken. Ik ben Smokepaw.’Smoke, Smokepaw. Een mooie naam als je het haar vroeg, veel mooier dan de hare. Shiver, huiver... Nog steeds begreep ze de rede van deze naam niet. Had ze huiveringen aan haar moeder gegeven? Als ze het kon had ze het haar gevraagd, maar Eaglerose had haar plaats in genomen. Nadat een das haar moeder naar Starclan had geholpen.
Shiverkit merkte dat ze afdwaalde en sprak snel. "I-ik ben Shiverkit"Zei ze hakkelend en snel. Ze wendde haar blik af. "Nogmaals sorry, i-ik zat ergens anders met mijn gedachtes."Haar reactie was misschien overdreven, maar ze had simpelweg geen idee hoe ze om moest gaan met dit soort situaties

De poes kroop een beetje overeind toen hij zich verontschuldigde. Nadat hij zich voorgesteld had zweeg de kitten even. "I-ik ben Shiverkit" Ze sprak nogal snel en struikelde over sommige woorden. Shiverkit. Hij dacht even na en vroeg zich af of hij al eerder met haar gesproken had. Nee, dat had hij niet. Realiseerde hij zich na een paar seconden. "Nogmaals sorry, i-ik zat ergens anders met mijn gedachtes." Hij lachte warm. Het poesje had duidelijk nog niet zoveel ervaring met dit soort situaties. Die ervaring had hij zelf wel. Als hij een muis kreeg elke keer dat hij iemand omver liep… Dan zou hij al wat muizen gekregen hebben. ’En je hoeft je niet elke keer te verontschuldigen. Het was mijn schuld. Ik had je niet gezien.’ Smokepaw ging zitten en gaf een paar likken aan zijn rookgrijze vacht. Hij had zijn naam aan die vacht te danken.

Wat onzeker duwde Shiverkit haar nagels in de zachte aarde. Het was simpelweg lastig om gewoon te doen voor haar. Toekijken was meer haar ding. Als je het haar vroeg, leerde je op die manier meer dan dat je er meteen in zou stormen. ’En je hoeft je niet elke keer te verontschuldigen. Het was mijn schuld. Ik had je niet gezien.’ Hij ging zitten en gaf een paar likken over zijn rookgrijze vacht. Shiverkit knipperde een paar keer met haar ogen voordat ze precies begreep wat hij bedoelde. "Oh"was haar simpele antwoord. Ze wilde tegen hem ingaan, maar wist dat dat niet beleefd was. Ze keek weg, niet zeker wat te zeggen. Er viel een ongemakkelijke stilte, die Shiverkit hopeloos probeerde te verbreken. "Jij bent toch, eh, een apprentice?"

"Oh" Was Shiverkits gevatte antwoord. Smokepaw lachte even kort. De poes keek even weg en de kater nam even de tijd om haar te bekijken. Hij wist niet waarom, maar het viel hem op dat ze mooie ogen had. Er viel een stilte die Shiverkit blijkbaar ongemakkelijk vond want ze probeerde deze met een nogal domme vraag te verbreken. "Jij bent toch, eh, een apprentice?" Vroeg ze. Maar in plaats van een grove opmerking te maken knikte hij vriendelijk. ’Ja, en jij een kitten, toch?’ zei hij rustig. ’Wat was je van plan toen we elkaar… tegen het lijf liepen.’ vroeg hij proberend om haar niet in verlegenheid te brengen.

’Ja, en jij een kitten, toch?’zei de kater rustig terug.Nu pas viel het de zwarte kitten op hoe dom haar vraag wel niet was geweest en een beschaamde blos kwamen even op haar wangen. "Uh, ja"murmelde ze terug. ’Wat was je van plan toen we elkaar… tegen het lijf liepen.’ Vroeg de kater. De kitten was blij dat ze niet opnieuw een poging hoefde te doen om het gesprek gaande te houden. Want zoals net al was gebleken, daar was ze niet bijzonder goed in. "Niet echt iets, denk ik. Ik zocht mijn broer"miauwde ze eerlijk. Ja, haar broer was op het moment de kat die het meeste voor haar betekende, samen met Eaglerose misschien. "En jij?"miauwde ze met een al iets vastere stem.

"Uh, ja" Antwoorde de kitten met een beschaamde blos op haar kaken. Smokepaw keek de poes direct verontschuldigend aan en stelde een vraag om haar van het onderwerp af te leiden. "Niet echt iets, denk ik. Ik zocht mijn broer" De rookgrijze kater knikte. Zelf had hij geen broers of zussen. Toch geen die in leven waren. "En jij?" Vroeg de poes al wat minder verlegen. ’Ik was aan het kijken of ik mijn mentor nergens kon vinden. Antwoorde de kater naar waarheid. Hij had gekeken of hij Swiftfur niet kon vinden, maar was tot de conclusie gekomen dat ze waarschijnlijk weg was. Toen de poes tegen hem aan liep was hij net aan het bedenken wat hij kon gaan doen.

Haar ogen waren op de kater gericht, al durfde ze hem niet recht aan te kijken. De kater was erg vriendelijk, en dat stelde ze enorm op prijs. Er waren veel katten die hun geduld verloren als ze weer eens een hakkelend verhaal vertelde, of genen die haar uitlachten als ze hen niet recht aan durfde te kijken. Deze kater, echter, had alle geduld met haar. Leek het. ’Ik was aan het kijken of ik mijn mentor nergens kon vinden.'Plots keek Shiverkit op, en durfde ze hem even aan te kijken. Zijn woorden hadden haar nieuwsgierigheid aangewakkerd. "Wie is jouw mentor?"en de nieuwsgierigheid brandde als een vuurtje in haar ogen.

De poes keek op en keek hem even aan. Ze leek nieuwsgierig. "Wie is jouw mentor?" Vroeg de poes. Smokepaw lachte zacht. Hij kon de nieuwsgierigheid in haar ogen zien branden. ’Swiftfur’ Antwoorde hij op haar vraag. De grijze kater keek even naar de poes. ’Wie is jouw broer?’ vroeg hij aan de kitten. Hij kende de meeste katten bij naam, alleen de namen van de kittens wist hij niet allemaal. Als ze het hem zou vertellen zou hij de naam waarschijnlijk wel herkennen en onthouden hopelijk. ’En is hij niet in de nursery?’ vroeg hij nadat hij haar tijd had gegeven om te antwoorden op zijn vorige vraag. Moeilijk kon het toch niet zijn om een kitten te vinden, die moesten in het kamp blijven. Al kon het ook zijn dat haar broer van een ouder nest was, want dan zou hij wel uit het kamp kunnen mogen.

De kater lachte zachtjes, maar niet onvriendelijk. Wat onzeker plakte Shiverkit een glimlach op haar gezicht. ’Swiftfur’ antwoordde de kater. De naam kwam Shiverkit niet bekend voor, maar de naam klonk niet slecht. Al wist ook zij wel dat je niet af kon gaan op de naam, meestal niet althans. Soms leken moeders precies te weten welke naam precies het karakter van haar zoon of dochter beschreef. Shiver hoopte dat dit niet ook bij haar het geval was. ’Wie is jouw broer?’ vroeg hij nu op zijn beurt aan haar. "Shadekit"piepte ze zachtjes. ’En is hij niet in de nursery?’De zwarte poes draaide haar kop om naar de nursery. "Ja, waarschijnlijk. Daar zal ik zo kijken."miauwde ze vluchtjes. "E-en Swiftfur? Is die niet bij de warriors den?"

beetje laat sorry :c

"Shadekit" Antwoorde de poes zacht piepend. Ze richtte haar blik op de Nursery bij zijn volgende vraag. "Ja, waarschijnlijk. Daar zal ik zo kijken." Mauwde de poes vlug. Er verscheen een geamuseerde glinstering in de ogen van de grijze kater. Je zou toch denken dat de eerste plek waar je achter een kitten moest zoeken de nursery was. "E-en Swiftfur? Is die niet bij de warriors den?" ’Nee, ze is waarschijnlijk het kamp uit.’ Hij haalde zijn schouders op. Ze had waarschijnlijk nog andere dingen te doen dan hem trainen. ’Zal ik je helpen je broer te zoeken?’ vroeg hij aan de poes. Het zou waarschijnlijk niet zo moeilijk zijn haar broer te vinden, maar hij wou haar graag helpen.

’Nee, ze is waarschijnlijk het kamp uit.’antwoordde de kater en hij haalde zijn schouders op. Shiverkit knikte begrijpend, ja, als warrior had je je taken. Maar een daarvan was toch ook je apprentice trainen? Ze schudde haar hoofd, Swiftfur zou wel een goede rede hebben. Het was niet aan haar om er over te oordelen of het goed of slecht was en dat wist ze dondersgoed. ’Zal ik je helpen je broer te zoeken?’ werd haar gevraagd. Even keek Shiverkit hem verbaasd aan. "Oh, euh, ja hoor!"Zei ze snel. "Hij lijkt niet echt op mij; hij is grijs met wit en blauwe ogen. Hij is heel lief en heet Shadekit"Gaf ze de kater een snelle beschrijving. Vervolgens glimlachte ze hem wat onzeker toe.

De kitten knikte begrijpend. Ze leek te snappen dat warriors ook nog andere taken hadden dan leerlingen trainen. Het poesje keek even verbaast bij zijn voorstel om haar broer te helpen zoeken. "Oh, euh, ja hoor!" antwoorde ze snel. "Hij lijkt niet echt op mij; hij is grijs met wit en blauwe ogen. Hij is heel lief en heet Shadekit” Gaf Shiverkit hem een snelle beschrijving. Ze glimlachte wat onzeker naar hem en hij beantwoorde haar glimlach vriendelijk. Aan de laatste twee kenmerken had hij dan niet veel, maar ze zou haar broer vast wel herkennen als ze hem zag. ’Oké, gaan we dan eerst in de nursery kijken?’ vroeg hij haar vriendelijk.

Hij wierp haar een vriendelijke glimlach toe en Shiverkit was ergens bij dat ze tegen hem aan was gelopen, al klonk dat behoorlijk raar. Deze kater was vriendelijk en geduldig, iets wat ze zeer, zeer op prijs stelde. Ze wist ook wel dat ze meer haar best zou moeten doen en met anderen zou moeten gaan praten, maar dat was zo moeilijk. Dit had haar echter wel de gelegenheid daar toe gegeven. Daar was ze heel blij mee. ’Oké, gaan we dan eerst in de nursery kijken?’ stelde hij vriendelijk voor. Shiverkit knikte snel. "Is goed!"piepte ze en trippelde richting de nursery. Voorzichtig stapte ze naar binnen, maar werd een beetje overdonderd door de drukte. "Eh.."bracht ze uit terwijl ze druk naar haar broer zocht.

De poes knikte snel en piepte: "Is goed!" Smokepaw keek haar glimlachend aan terwijl ze weg trippelde. Hij was blij dat ze met elkaar in gesprek waren geraakt. Hij had het vaak moeilijk om met andere katten te praten, maar het was makkelijker om een gesprek te beginnen als ze tegen je aanliepen. De grijze kater zag dat de poes al bijna bij de nursery was en rende snel achter haar aan. Hij stopte toen hij haar had ingehaald en stapte achter haar naar binnen. Het was redelijk druk in de nursery en op het eerste zicht zag hij niemand die bij de beschrijving van de kitten paste. "Eh.." Bracht deze uit terwijl ze naar haar broer zocht. ’Zie je hem al?’ Vroeg hij haar. Het leek erop dat ze hem nog niet gezien had, maar hij kon het maar vragen. ’Misschien kun je aan iemand vragen of die je broer gezien heeft’ Stelde hij voor. Misschien wist iemand waar de kitten uithing.

’Zie je hem al?’ Shiverkit schudde haar kop maar liet haar ogen over de katten glijden, hopend het grijs-witte velletje van haar broer te zien. Echter overdonderde de hoeveelheid katten haar en moest ze moeiten doen zich te concentreren. ’Misschien kun je aan iemand vragen of die je broer gezien heeft’ stelde de rookgrijze kater voor. Shiverkit keek hem blij aan. "Ik zie hem!"Piepte ze vol vreugde en ze wijste met haar staart naar haar broertje, Shadekit. Blij trippelde ze op hem af. "Hey Shade!"Miauwde ze met een liefdevolle glimlach op haar snuit. Ze wees naar Smokepaw. "Ik was je aan het zoeken. Dit is Smokepaw, hij hielp me."

- Shadekit/Dorian mocht van mij inspringen ^^ dat is niet erg toch?

De dagen na de nachtwaken had Shadekit niet veel anders gedaan dan rond het graf van zijn moeder blijven hangen. Hij was er nog helemaal niet aan toe om de verschillende delen van het clan kamp te verkennen of een praatje te maken met andere katten. Het verlies van zijn moeder had hem diep geraakt en het koste hem moeite de gebeurtenis te verwerken. Maar vandaag had hij besloten om bij het graf weg te gaan om eens wat te gaan verkennen. Schichtig liep hij tussen alle andere katten door. Hij durfde nog geen van hen aan te spreken en was blij dat niemand hem aan sprak. Het verbijsterde hem bijna hoeveel katten hier wel niet rond liepen. Zou hun pleegmoeder hun nog wel terug kunnen vinden in deze drukte? "Hey Shade!"Verschrikt keek hij op. Gelukkig was het zijn zusje die hem aansprak. En niet een of andere oudere kat. "Ik was je aan het zoeken. Dit is Smokepaw, hij hielp me." Vertelde ze en wees naar de grijze kater met naar oranje neigende ogen. Shadekit knikte even. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen. Zijn zusje had hem nogal overvallen. Ergens was hij een beetje bang voor de grotere katten. Hij wist niet goed waarom maar op zijn gemak voelde hij zich niet. "Aangenaam kennis te maken Smokepaw , ik ben Shadekit." Miauwde hij zachtjes en onzeker. Steeds meer verschool hij zich achter zijn zusje. Bang voor de reactie van de andere.

De poes schudde haar kop toen hij vroeg of ze haar broer al zag dus stelde hij voor of ze misschien iemand konden vragen of die wist waar Shadekit was. De poes keek hem blij aan en Smokpaw lachte terug. "Ik zie hem!" Piepte ze met haar staart naar haar broer wijzend. De grijze kater liep achter de poes aan toen deze blij naar haar broer toe trippelde. "Hey Shade!" Begroette de poes haar broer die verschrikt opkeek blij. "Ik was je aan het zoeken. Dit is Smokepaw, hij hielp me." Zei ze naar de grijze kater wijzend. De kleine kater knikte en leek even niet goed te weten wat te zeggen. "Aangenaam kennis te maken Smokepaw , ik ben Shadekit." Mauwde de kater zachtjes. Smokepaw had nog steeds de vriendelijke glinstering in zijn ogen en begroette de kitten dan ook op een vriendelijke toon. ’Dag Shadekit. Leuk je te ontmoeten’ Hij richtte zijn blik weer op Shiverkit ’Wil je nog iets doen? Of zal ik je alleen laten met je broer?’ Zei hij vriendelijk lachend.

Ze merkte wel hoe haar broertje niet helemaal op zijn gemak was met het gezelschap van Smokepaw, wat ze geheel begreep. Hij was immers groot, grijs en een vreemdeling. Ook was eerst niet helemaal op haar gemak geweest, zoals ze bij alle vreemdelingen was. Maar ze had deze apprentice officieel als 'aardig' bestemd. Hij had veel geduld voor haar en leek haar hakkelige woorden niet erg te vinden, iets wat ze zeer waardeerde.
"Aangenaam kennis te maken Smokepaw , ik ben Shadekit." stelde haar broer zich voor. 'Dag Shadekit. Leuk je te ontmoeten’ de oranje-achtige ogen van Smokepaw werden weer op haar gericht. ’Wil je nog iets doen? Of zal ik je alleen laten met je broer?’ hij lachte vriendelijk. Ze dacht even na. "We kunnen nog iets leuks doen.."klonk haar stem en ze kaak haar broer vragend aan, als hij het niet wilde, ging het niet door.

Onderwerp: Re: I'm so sorry! (Smokepaw)