Breaking free from these memories

"Inderdaad ja," zei hij toen. Arcanewish richtte haar kopje omhoog naar de grotere kater en keek hem met haar helderblauwe ogen aan. "'t is leuk om ze te trainen," mauwde de kater toen wat afwezig. De zwart-witte kattin richtte haar blik weer op de sterrenhemel en glimlachte kort. Op de achtergrond hoorde ze de kater kort gapen. "Natuurlijk was het ook leuk getraind te worden, al mocht jouw broer mij nooit," grinnikte hij. Ook uit haar mond kwam een kleine grinnik, waarna ze weer omhoog keek. Eaglespirit was altijd al een lastige geweest, zelfs toen al. "Ik denk dat hij zich wilde bewijzen tegen de zoon van Shrewstar," zei ze plagerig en glimlachte toen. "Plus, misschien was hij wel bang om mij te verliezen aan jou. Je weet wel.. toen we goede vrienden werden enzo.." Haar stem stierf een beetje af en ze haalde kort haar schouders op.

De kater haalde zijn schouders op bij de antwoorden die hij kreeg, was ook niet eerlijk dat hij Arcane erop aansprak. Het was haar broer geweest en nu had hij geen last meer van hem. Oude koeien uit de sloot halen deed hij normaal nooit, wat was er zo anders dat hij het nu wel deed? "Maakt ook niet uit," Liet hij ook de poes dit weten, en glimlachte weer. Net op dat moment schoot er een flits door de hemel.

"Maakt ook niet uit," zei de kater, en de kattin glimlachte een keertje naar hem. Toen ze haar blik weer op de sterrenhemel richtte schoot er een flits voorbij, een vallende ster om precies te zijn. Haar maagje kromp zowat samen, was dat een aanmoediging? Hoe lang had ze eigenlijk wel niet getwijfeld. "Tall.. Ik heb gelogen," begon ze toen onzeker, "over.. waar we het net over hadden.. dat er niemand op mijn pad gekomen was die ik leuk vond." De kattin had haar blik op haar pootjes gericht.

De kater glimlachte eens toen hij zag dat het een vallende ster was, die dingen waren cool om te zien. Ace zou ze hoogstwaarschijnlijk gewoon op willen eten, maar wie weet, als je hem en Running bij elkaar zette, dat ze dan toch iets in hem teweeg zouden kunnen brengen. "Tall.. Ik heb gelogen," De kater keek weer opzij, en niet-begrijpend naar de poes die daar zat. "over.. waar we het net over hadden.. dat er niemand op mijn pad gekomen was die ik leuk vond." Hij fronste eens, oke. Dat was eerlijk van haar om te zeggen.

De kattin zag hoe de kater lichtjes fronste en keek snel weer naar haar pootjes. "Er is namelijk wel iemand die ik leuk vindt," ging ze toen verder, met een stem die steeds een beetje zachter werd, maar wel verstaanbaar bleef. Nu ze eraan begonnen was, moest ze wel verder. De kattin hief nu haar sierlijke kopje op en keek de kater aan met haar ijsblauwe ogen. "Tall.. ik vindt je leuk.. al heel lang." Eindelijk was het er dan uit, eindelijk hoefde ze het niet meer te verbergen. Redelijk snel wendde ze haar blik af, best wel bang voor zijn reactie.

Bij de volgende zin kon hij het niet laten even geamuseerd te glimlachen want, no kidding, als ze net had gezegd dat er niemand was, en dan zegt ze dat ze loog, dan was het voor hem ook wel duidelijk dat de poes dus blijkbaar wel op iemand een oogje had. "Tall.." Wow, dramatisch, "ik vindt je leuk.. al heel lang." Zijn mond viel niet open en hij grijnsde ook niet. Een blik vol verbazing lag echter op zijn gezicht en alles in zijn houding deed blijken dat dit echt het allerlaatste was wat hij had gedacht. "Uhm.." Begon hij onhandig, "Dankje?" Facepalm, dit kon hij niet.

Haar blik schoot eventjes kort naar de kater, maar toen ze zijn verbazende blik was keek ze weer weg. Precies wat ze verwacht had eigenlijk, het geen waar ze zo bang voor geweest was. "Uhm.." begon de kater toen. "Dankje?" Arcanewish keek hem met een schuin oog aan, het was wel duidelijk dat het geen grapje was ofzo. "Het spijt me.." mompelde ze toen en wendde haar blik af. "Het is gewoon.." Erg uit haar woorden kwam ze niet meer.

Zodra ze hem weer aankeek wist hij dat dit niet echt aardige reactie numero uno was. Probleem was, hij was hier zo enorm niet mee bezig geweest, hij leefde zijn leven en zo nu en dan gebeurde er dingen. Dat was hoe het bij hem ging en om eerlijk te zijn was het hem vooralsnog prima bevallen. Alleen op dit moment kwam het niet zo goed uit. "Het spijt me.." Tall schudde zijn hoofd, "Spijt van jou is niet op z'n plaats hier," Nee, niet van haar, "Wel van mij.. denk ik," Oh mensen, dit hij en liefde.. "Ik weet niet echt wat te zeggen," Zo, dat was eerlijk. Nu was hij degene die naar zijn poten keek.

Toen de kater zijn kop schudde keek ze voorzichtig op, nog altijd niet durvend om hem volledig aan te kijken. "Spijt van jou is niet op z'n plaats hier," zei de kater toen. "Wel van mij.. denk ik," ging hij verder. Weer keek ze naar haar pootjes. "Ik weet niet echt wat te zeggen," zei hij toen. Arcane wist verder ook niks meer te zeggen. "Ik snap het wel.. als je.." Eventjes was ze stil. "Als je niks voor mij.. voelt." De kattin beet even op haar lip en bleef ook naar haar pootjes kijken. Want wie zou er nou iets voelen voor zo'n kattin als zij was..

Het was even stil na wat hij had gezegd, en de gedachten van de kater draaiden overuren. "Ik snap het wel.. als je.." De hakkelende woorden brachten hem uit zijn trance en de kater keek weer naar haar, zijn voorpluk random voor zijn oog. "Als je niks voor mij.. voelt." Hij keek weer naar zijn poten. Oh mensen, dit was nog best lastig, waarom kreeg je geen les van Starclan hierin? "Ehm.." Wist hij uit te brengen, en keek nog eens omhoog. "Ik zou het niet weten," Meldde hij de poes toen, langzaam zijn hoofd heen en weer schuddende in verwarring en onlogischheid van zichzelf. "Ik heb me hier nog niet echt… mee beziggehouden zeg maar.."

Dit was het absolute voorbeeld van een moment waarop de kattin de benen wilde nemen, wegrennen van de ongemakkelijkheid. Maar voor nu bleef ze nog zitten, gezien de kans groot was dat ze hun hele vriendschap verpestte als ze nu weg zou vluchten. Een vreselijk misselijkmakend gevoel vulde haar maag, ze was zelf ook een beetje van slag nu. "Ehm.." bracht de ander toen uit. "Ik zou het niet weten," gaf de kater toen toe, zijn hoofd een beetje heen en weer schuddend. "Ik heb me hier nog niet echt… mee beziggehouden zeg maar.." Arcanewish keek hem schuin aan, en knikte toen een keertje. "I-ik wilde onze vriendschap gewoon niet verpesten.. maar.. ja.." Weer kwam ze niet uit haar woorden. Het liefst zou ze haar kop nu tegen een boomstam aan rammen, alsof het niet al ongemakkelijk genoeg was zonder haar woorden.

Hij sloot even zijn ogen toen de poes hem meldde dat ze het niet had gezegd omdat ze de vriendschap niet kapot wilde maken. Great, was hij zo eng? Zo niet te vertrouwen ofzo? Waarom zou dit iets moeten veranderen, hij zag de poes nog steeds precies hetzelfde als een paar minuten geleden maar blijkbaar was er voor haar heel wat meer verandert. Vroeg hem niet wat, want de kater zou het niet weten. "Aha." Wist hij te zeggen, en verviel toen weer in stilzwijgen. Hij was hier niet zo goed in.

De kattin draaide haar oortjes een beetje naar achteren, waarbij ze haar blik nog altijd op de grond gericht hield. "Ik ben tot nu toe alles verloren wat ik liefheb.." mompelde ze zachtjes. "En ik was bang dat ik jou ook zou verliezen als ik het gewoon zou vertellen." Vervolgens viel de kattin weer eventjes stil, niet goed wetend hoe ze deze situatie nu weer recht kon praten. Dat kon simpelweg niet meer, daar had ze zelf voor gezorgd. Kort keek ze hem aan vanuit haar ooghoek, niet goed wetend wat ze anders zou moeten doen nu.

De kater luisterde naar wat ze zei, en knikte uiteindelijk. Dat klonk wel als iets wat Arcane zou denken, het was hem altijd een raadsel hoeveel de poes wel niet op anderen kon bouwen en hoeveel moeite ze dan deed ze vrolijk te houden. Hij niet, tenminste, veel minder dan zij. Hij liep rond, maakte vrienden, liet ze niet vallen en als ze hem nodig hadden was hij er, sure. Maar actief nadenken wat hij wel en niet kon maken deed de kater niet zo vaak, hij deed gewoon en als ze het niets vonden dan niet. "Ik ben lastig te verliezen," Mauwde hij uiteindelijk in antwoord, met een glimlach opzij naar de poes.

Een kleine glimlach kwam weer rond haar lippen te liggen toen de kater haar uiteindelijk het antwoord gaf dat hij lastig te verliezen was. "Gelukkig dan maar," mauwde de kattin met een kleine glimlach. Ergens vond ze het fijn dat ze gewoon eerlijk had kunnen zijn tegen de kater, dat hij wist dat de kattin gevoelens voor hem had. Serieuze gevoelens. Nu hoefde ze niet zo awkward alles te gaan verbergen, want dat kon ze absoluut niet. Nee, nu konden ze gewoon.. normaal tegen elkaar doen. "Heb je anders zin om nog iets te gaan doen, behalve hier zo zitten?" vroeg ze vervolgens. Het gesprek was ondertussen best wel diepgaand, iets waar Arcanewish niet bepaald goed in was, moest ze eerlijk toegeven.

De kater knikte eens, en was ergens redelijk blij toen de poes opbracht om iets te gaan doen. Hij was niet zo goed in lang stilzitten als het niet perse moest, en dus was het beter voor hem om te gaan bewegen. Sowieso kon hij dan beter nadenken, een groot pluspunt op het moment. "Prima," Knikte hij dan ook zodra de poes het voorstelde, waarna hij zijn rug eens rechtte. Zo, tijd om iets te gaan doen.

Ergens voelde ze zich nu alles behalve op haar gemak, zeker omdat de kater niet gewoon een normaal antwoord erop had kunnen geven. Voor hetzelfde geld vond hij haar wel een irritant kreng, je wist immers maar nooit wat anderen voor je konden verbergen. De kattin keek eventjes kort de andere kant op, en kneep hierbij haar oogjes kort dicht. Hierna opende ze snel weer en stond ze dus op, de kater aankijkend. Hij had ingestemd, dus dat was goed. "Wat zullen we doen?" mauwde ze toen, iet wat stilletjes misschien.

Nog een stilte. Dat was altijd het enige probleem wat hij had met het opbiechten van spul, de stiltes erna. Normaal zocht hij niets in zo'n stilte, het was wat het was; een stilte. Probleem however, want dit was niet meer zomaar een stilte, dit was een stilte nadat iets gezegd was, en dan plots maakte dat de stilte awkward. Vandaar dat zelfs toen de stilte doorbroken was hij nog te bedenken zat wat hij moest doen om het minder vreemd te maken. "Ehm.." Mauwde hij onhandig, de stilte had hem leeggezogen, hij wist het wel, gevaarlijk spul die stiltes "Wat wil jij graag doen?" Perfect comeback question.

De zwart-witte kattin haalde haar schoudertjes kort op. "Gewoon.. iets.. normaals.." mauwde ze toen, onzeker. Arcanewish richtte haar ogen op haar pootjes, ze durfde hem niet echt aan te kijken op dit moment. "Maar ik snap het wel als je liever.. niet iets met mij doet op dit moment.." mompelde ze er toen snel achteraan.

Iets normaals, gee, that narrowed it down. Tall glimlachte even toen hij de poes hoorde, maar keek lichtelijk geschokt toen ze opmerkte dat hij misschien niets met haar wilde doen. "Hoezo dan?" Vroeg hij, compleet van zijn sokken geblazen. "Je bent niet ziek ofzo, hoezo zou ik possibly niets met jou willen doen?" Waar kreeg Arcane zulke ideeën steeds van? Was hij serieus zo erg?

Onderwerp: Re: Breaking free from these memories