A newcomer {Open}

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Ze luisterde aandachtig naar wat Skinny over trots en nieuwsgierigheid te zeggen had. De witte kattin knikte af en toe ter instemming, maar sprak pas weer toen de ander opmerkte dat het zeer interessant was. "Zeker," antwoordde ze, "Dat geldt voor de meeste dingen. Te veel van iets is nooit goed." Wat het ook was, trots, nieuwsgierigheid, macht. Wanneer één persoon te veel van iets bezat, dan eindigde dat meestal op een destructieve manier. Of anderen waren de oorzaak van hun einde, maar veel vaker nog zij zelf. In haar familie waren er genoeg geweest die zich te goed waande voor de wereld en als gevolg daarvan aan hun einde waren gekomen. Die katten waren het sowieso niet waardig om de naam Denarii te dragen.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Het was haar ervaring die haar waarschuwde dat ze niet meer alleen waren. Er hoefde ook maar een kleine verandering in haar omgeving plaats te vinden en dat had ze haarscherp door. Een lichte draaien van de wind of het veranderen van de bewegingen van het gras of de bomen. Toch had ze besloten dat zolang Vhaelyra niks door leek te hebben zei ook deed alsof er niemand was. Ze had namelijk al het vage vermoeden wie het was, al bleef hij uit de wind en was hij daardoor niet te ruiken. “Te veel is inderdaad nooit goed.” Zei ze kalm op de woorden van de BloodClan kattin, zonder dat er ook maar iets aan haar houding veranderd was. “De juiste balans vinden is het moeilijkste wat er bestaat. Zeker omdat het niet bij iedereen gelijk is. Zeg eens Vhaelyra welke balans boeit jou het meest?” Vervolgde ze toen.

Bonepaw luisterde naar de geluiden die ze maakten, het vele gepraat over vele dingen. Hij was nieuwsgierig, nieuwsgierig of de Bloodclan poes bij Skinny ging spioneren of hoe dat zijn baas zulke dingen aan pakten. "Zeker," antwoordde de Bloodclan poes, hij vertrouwde haar niet. Als ze straks Skinny zou aanvallen kon hij bewijzen dat hij een goede krijger was aan haar, zijn oren wiebelde even. "Dat geldt voor de meeste dingen. Te veel van iets is nooit goed." Zei de Bloodclanner daarna. Wat bedoelde ze daarmee, zou ze liegen of de waarheid spreken. Zijn ogen gingen tot spleetjes, hij had trouwens ook geen zin in een krap over zijn neus. Hij had wel dingen gehoord over Skinny's nieuwe speeltje en dat garandeerde hem helemaal niet. “Te veel is inderdaad nooit goed.” Zei Skinny Love rustig als of er niks aan de had was. “De juiste balans vinden is het moeilijkste wat er bestaat. Zeker omdat het niet bij iedereen gelijk is. Zeg eens Vhaelyra welke balans boeit jou het meest?” Vroeg ze daarna aan de bloodclanner. Bone had zijn klauwen in de grond geslagen, niet dat hij wilde aanvallen maar voor al vast.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

De oudere kattin vroeg haar welke balans haar het meest boeide. Dat was nog best een pittige vraag, gezien haar wel meer boeide dan een enkele karaktereigenschap. "Moeilijk te zeggen. Ik probeer me niet al te veel te focussen op het één, omdat het ander al even verradelijk kan zijn. Stel je weet alles van trots, maar weet je dan automatisch wat de balans van macht is?" antwoordde ze. Vhaelyra was zich bewust van het feit dat er waarschijnlijk iemand verborgen zat in hun buurt. Dat kon je ervaring noemen. Waar precies en wie was haar onbekend, maar ze besteedde er geen aandacht aan zolang hij of zij niet tevoorschijn kwam. Als het op een gevecht uit moest komen zou ze zich er waarschijnlijk toch wel uit weten te werken.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

“Dat is goed inderdaad. Je kunt je aandacht het beste verdelen, maar iedereen heeft wel zo zijn voorkeur.” Naar die voorkeur was ze eigenlijk opzoek, maar ze kon niet goed peilen of ze dat antwoord wel ging krijgen. Ze reageerde nog steeds niet op het feit dat Bonepaw ergens verstopt zat, de ThunderClan kater die spion van haar was. Ze vroeg zich af wat hij zo vlakbij deed, waarschijnlijk wilde hij haar spreken. Hij bleef wel op de achtergrond dus heel dringend zou het niet zijn, dus hij moest maar eventjes wachten. “Zeg Vhaelyra.” Zei ze toen om de aandacht van de kattin helemaal op haar te vestigen. “Hoe sta jij tegenover wederzijdse bondgenootschappen?” Ze vond deze BloodClan kattin interessant en wanneer zij dat vond dan wilde ze die katten aan haar kant krijgen. Interessante katten bereikten vaak het meest en daar kon zij alleen maar haar voordeel mee doen.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Het was haar duidelijk dat de oudere kattin graag wilde weten waar zij een voorkeur voor had, trots, macht, noem maar op. Vhaelyra glimlachte enkel, terwijl ze razendsnel nadacht over een keuze die ze waarschijnlijk zou maken tussen al die verschillende balansen. "Misschien dat ik wel een duidelijke voorkeur kweek na een tijdje hier door te hebben gebracht," merkte ze op. Natuurlijk wist ze het ergens wel, maar iets in haar zei dat het hier zo om zou kunnen slaan. Het leek erop dat de sfeer zelfs nog serieuzer kon worden dan die al was. Het maakte haar in ieder geval niet ongemakkelijk, enkel meer geïnteresseerd in deze kat en wat ze allemaal wist. Wederzijdse bondgenootschappen dus. Vhaelyra's mondhoeken krulde iets op. "Ik denk dat er veel te leren valt van elkaar in het algemeen. Een goede bondgenoot is goud waard," antwoordde ze. Dit was hoe de wereld in elkaar stak. Men gebruikte elkaar om er zelf wat mee te winnen, zolang dat goed wederzijds ging zou zoiets altijd winstgevend zijn voor beide partijen.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Bonepaw stond te wachten maar bleef in een hoekje zitten, hij wist weinig te vermelden. Hij was opgewonden, hij was bang. Bang voor dingen, hij voelde zijn snorharen trillen. Toch bleef hij stil, ze zeiden veel. Hij vertrouwde dit alles niet, "Moeilijk te zeggen. Ik probeer me niet al te veel te focussen op het één, omdat het ander al even verraderlijk kan zijn. Stel je weet alles van trots, maar weet je dan automatisch wat de balans van macht is?" Sprak de Bloodclanner. Dat woord, misschien was zij wel een verrader. Zijn ogen krompen tot spleetjes, zijn lichaam trilden. Hij wilde niet dat Skinny in gevaar kwam en on alleen maar kwader worden op het feit dat zij haar helemaal leek te vertrouwen, hij wilde haar immers beschermen. Hoe kon ze denken dat de Bloodclanner haar vertrouwden, hij gromde kort. “Dat is goed inderdaad. Je kunt je aandacht het beste verdelen, maar iedereen heeft wel zo zijn voorkeur.” Zei Skinny kort, een grijns leek te verschijnen op haar rimpelden huid. Hij wilde niet weten dat Skinny hem nou wel zag of niet maar wat er ging gebeuren. Misschien dat ik wel een duidelijke voorkeur kweek na een tijdje hier door te hebben gebracht," Sprak het Bloodclanner mormel, vast stond ze helemaal achter hun leider Lítill. Er was veel verteld over die leider maar de laatste tijd steeds minder. “Zeg Vhaelyra.” Zei ze toen om de aandacht van de kattin helemaal op haar te vestigen. “Hoe sta jij tegenover wederzijdse bondgenootschappen?” Ging ze verder, iets in haar gif gele ogen verscheen. Kennelijk was hij dus niet eens een goede spion, moest ze er meer? Hij gromde kort, kennerlijk was een Bloodclanner beter. Bone voelde woede kolken en wilde de Bloodclanner in de haren vliegen toch hield hij zich kalm en draaide zich om, "Ik denk dat er veel te leren valt van elkaar in het algemeen. Een goede bondgenoot is goud waard," Antwoorde de Bloodclanner member. Hij luisterde even, dus ze ging er voor. Niet lang daarna liep hij weg tussen de bosjes, hij wilde hier niet meer zijn. Niks maar ook Niks kon hem nu ook tegen houden, hij wist dat hij al misbruikt werd voor het vieze werk van Skinny Love.

OCC: Bone is het topicje uit

Ze knikte langzaam na het antwoord van Vhaelyra. “Dat kan heel goed. Voorkeuren veranderen vaak voortdurend, omdat jij en je omgeving continu veranderd.” Zei ze toen. “Het is maar net waar op dat moment je interesse en ambitie ligt.” Ze bewoog even haar oren toen de Elite kattin weer begon te praten. “En wat vind je van een bondgenoot om informatie mee uit te wisselen. Belangrijke informatie, informatie die er echt toe doet?” Ze merkte dat Bonepaw wegliep, maar ze reageerde er verder niet op. Ze deed nog steeds alsof ze hem niet opgemerkt had. Ze vroeg zich wel af wat de jonge kater bezielde, maar dat was niet aan haar te merken. “Een bondgenootschap met mij.” Ze keek Vhaelyra afwachtend aan, met nog steeds de kalme en beheerste uitstraling.