A newcomer {Open}

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Vhaelyra sloeg haar staart rond haar poten, terwijl ze tevreden haar bek aflikte en met haar goudkleurige ogen in de verte tuurde. De kattin bevond zich aan de rand van het twoleg dorp. Voor haar de open weilanden en naast haar de overblijfselen van een dikke muis die ze had weten te vinden. Ze was nog vollop bezig met het observeren van haar nieuwe omgeving, maar had al bepaalde keuzes gemaakt. Waaronder het opzoeken van de zogenoemde BloodClan leider en het lid worden van zijn elite. Simpelweg aangezien je sterker stond met meer en dit nu eenmaal een zeer interessante plek was voor een reiziger. Vhael bleef nooit al te lang op dezelfde plek, maar dit gebied beloofde iets wat de rest niet had gehad. De hoeveelheid katten op da kleine stukje land maakte het des te spannender.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Met een kalme en emotieloze blik in haar gifgele ogen liep ze door Rogue gebied. Het was haar bedoeling om Dice weer een keer op te zoeken, want ze had de kater al een tijd niet meer gezien. Ze veranderde echter van gedachten toen de geur van een Bloodclan kattin haar neus binnen drong. Ze stopte met lopen en nam de geur eerst goed in haar op. De geur was vermengt met de geur van buitenaf, wat betekende dat de poes nog niet lang in dit gebied verbleef. Haar oren bewogen een tikje terwijl ze besloot wat ze zou doen. Haar nieuwsgierigheid was al gewekt en ook al wist ze dat ze op moest passen voor Elite katten was ze er niet bang voor, maar ze was ook niet dom. Ze was altijd op haar hoede in de buurt van de Bloodclan. Ze zette zichzelf weer in beweging en het duurde niet lang voordat de sneeuwwitte kattin in haar blikveld verscheen. “Goedendag.” Haar stem klonk zoals altijd rustig en beheerst, zonder enkel teken van angst of zenuwen. Wel was aan haar houding te zien dat ze een kat was met regie en een Kittypet die respect verwachtte van anderen. Ze was geen standaard huiskat en dat was aan haar te merken.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Haar oren vingen het geluid van de ander op nog voor deze voor haar verscheen. Vhaelyra had het geluk gehad te zijn geboren met goudkleurige ogen, geen blauwe. Haar gehoor was prima in orde. De witte kattin richtte haar blik op de vreemdeling. Velen zouden toch wel een beetje staan te kijken van een kat zonder vacht. Ook zij was lichtelijk geschrokken toen ze er voor het eerst eentje ontmoette. Haar ouders waren echter kittypets geweest en kende er wel meer. Twolegs schenen er iets in te zien, vandaar misschien ook dat ze meestal een soort hoogstaande sfeer rond zich hadden hangen. Alsof je met een adellijke dame of heer sprak. Hetzelfde gold voor deze kattin, hoewel iets in haar zei dat deze vreemdeling niet voor niets zonder vrees naar een BloodClanner toe kon lopen. "Goedenmiddag," begroette ze haar terug, gevolgd door een knik uit beleefdheid. Manieren hadden haar ouders haar wel geleerd. Het kon haar verder niet zo veel schelen wat voor een image de Elite precies had. Zomaar katten aanvliegen was niet haar ding.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Ze ontspande ietsje toen ze zag dat de andere kattin beleefd terug deed. Toch bleven haar spieren aangespannen en haar blik alert. Ze was niet van plan om opeens overdonderd te worden door een BloodClanner. Hoe beleefd en respectvol ze eerst ook deden. Ze vertrouwde die katten niet en dat zou ook nooit gebeuren, haar vertrouwen was sowieso bijna niet te winnen. Ze was te vaak teleurgesteld in haar leven en ze had het dus wel zo gemaakt dat dat niet weer kon gebeuren. Ze gebruikte katten om haar positie te behouden, maar meer ook niet. Alleen Dice had iets dichter bij haar kunnen komen, maar die kater had ze al een tijd niet meer gezien. “Mijn naam is Skinny Love, maar mevrouw is ook goed. Wat is jou naam?” Haar stem had nog steeds dezelfde klank. Ze was er een ster in om haar houding en haar stem niets van haar zelf te laten verraden. “De geur van buitenaf hangt aan jouw vacht.” Dat was geen vraag, het was een constatering. Ze wende haar blik geen moment van de andere poes af.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

De onbekende kwam al snel met haar naam, misschien iets vlugger dan de gemiddelde kat. Het leek er echter ook op uit haar houding dat ze niet al te veel te vrezen had. Ja, alert was ze, maar niet bang en al zeker niet onderdanig. Sommige katten gedroegen zich als een vuiltje aan je poot wanneer ze doorhadden dat ze niet in het voordeel waren. "Aangenaam Skinny Love, mijn naam Vhaelyra," antwoordde ze simpel. Een naam geven was alleen een gevaar wanneer je dat er zelf van maakte. Voor een nieuweling was het gunstig om de naam wat rond te laten gaan, ze had immers niks waarvoor men haar volgde uit een nader gebied. Misschien dat een enkeling haar ouders kende, daar bleef het ook bij. Toen de andere kattin constateerde dat ze hier niet vandaan kwam, liet Vhael haar blik kort naar het landschap flitsen, om vervolgens weer naar haar gezelschap te kijken. "Ik ben het grootste deel van mijn leven op reis geweest," merkte ze op ter bevestiging van wat de oudere kattin net had gezegd.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

“Vhaelyra.” Herhaalde ze de naam van de kattin, om haar naam uit haar eigen bek te kunnen horen en een plekje te kunnen geven. Een interessante naam, een naam die ze niet vaker gehoord had. “Reizen hè?” Vervolgde ze rustig. “Heb jij ook wel eens in zo’n vliegende vogel gezeten?” Ze had een tijdje geleden een gesprek gehad met een Rogue die haar verteld had over het vliegende ding in de lucht waar Twolegs en dieren in vervoerd konden worden. “En zeg eens Vhaelyra wat heeft jou doen besluiten om je bij de BloodClan aan te sluiten?” Ze ging zitten en ondanks dat het leek alsof ze haar alertheid liet verspannen, deed ze dat verre van. Ze had nog net zoveel aandacht voor de andere poes als eerst, want ze was altijd voorbereid op plotselinge veranderingen.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Vhaelyra priemde haar oortjes wat naar voren toen de ander begon over de vliegende vogels waar Twolegs in reisden. De witte kattin knikte. "Ik heb in zo'n ijzeren vogel gevlogen. Geen prettige rit, maar heel veel kan ik me er niet van herinneren. Wat ik wel weet is dat het je naar een compleet andere wereld brengt," legde ze uit. Toen ze jong was had ze heel ergens anders geleefd en toen zij en haar ouders hier waren gekomen, hadden zij haar meegenomen de wildernis in. De volgende vraag had betrekking op haar keuze zich bij de BloodClan te voegen. "Wat zal ik zeggen. Ik ben niet iemand die graag alleen speelt en hoe je het wend of keert, mijn karakter is niet zuiver." Ze had geen reden om te doen alsof ze een lief katje was die je zonder handschoenen kon aanpakken. Ze zat al bij BloodClan, dat leek hier een sterk statement op zich.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Ze luisterde aandachtig toen Vhaelyra vertelde dat ze een keer in zo’n vogel gezeten had. “Hadden ze iets met je gedaan omdat je het je niet meer herinnerd? Jij kon ook niet los door de ijzeren vogel lopen dus.” Ze fronste even bedenkelijk, ze vond het maar apart zo’n ijzeren vogel. De Twolegs waren maar rare wezens, hoe ze die vreemde beesten tot leven konden wekken. Toen ze zo ziek was geweest had ze een spuit gekregen en toen was ze in slaap gevallen, was dat bij deze poes ook gebeurd? Maar waarom, was zij ook ziek geweest. Zo klonk het niet. Ze spitste haar oren weer toen Vhaelyra verder vertelde. “Dat klinkt redelijk.” Zei ze simpel op de uitleg waarom ze bij de Bloodclan was gegaan. “En bevalt het leven hier?” Ze veegde met haar staart over de grond terwijl ze de andere poes strak in de gaten hield.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

De oudere kattin vroeg waarom ze het niet goed kon herinneren. "Ten eerste was ik erg jong en daarnaast zullen die twolegs inderdaad wel iets met me gedaan hebben. Ik zat opgeslotem in een hokje, in een ruimte met anderen dieren," antwoordde ze. Ja, dat was een vreemd iets geweest, reizen in een ijzeren vogel. Maar niets was zo schokkend als het zien van het landschap zodra ze weer vrijgelaten werd. Vhaelyra richtte haar afgedwaalde blik weer op de ander toen deze vroeg of het haar beviel hier. De witte kattin knikte kort. "Tot nu toe wel. Het is lastig je te vervelen op een plek met zo veen diversiteit," legde ze bondig uit. Er liepen hier de meest aparte figuren rond. Je hoefde hier niet lang te zijn om dat te weten.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Ze knikte langzaam toen Vhaelyra zei dat de Twolegs waarschijnlijk ook iets met haar gedaan hadden. Ja, daar waren ze goed in. Hun eigenaardigheden waren nou eenmaal niet op één poot te tellen. “Ook met honden zeker?” De afkeer droop van haar stem terwijl ze het woord honden zowat uitspuugde. Ze had een hekel aan die beesten en dat verborg ze niet. Ze herstelde zichzelf echter meteen weer alsof er niets gebeurd was. “Het is inderdaad knap om je hier te vervelen want er is genoeg informatie om te verzamelen. Genoeg informatie om in je op te nemen en te veel om allemaal te leren in een kattenleven.” Er ontstond een kalm grijnsje rond haar lippen. “Toch kan één kat heel veel weten, als je maar goed zoekt en je omgeving gebruikt.” Ze stopte met praten en nam de kattin weer in haar op. Ze vroeg zich af of ze op haar woorden door zou gaan, al ging ze daar eigenlijk van uit.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

De ander begon over honden en Vhaelyra knikte. "Dat klopt," antwoordde ze. Gelukkig was ze het grootste deel van de reis redelijk suf geweest, anders had ze zich zonder twijfel doodgeërgerd aan die lompe, stinkende beesten. Er zat geen klein beetje gratie in honden. Als ze ergens goed voor waren dan was het enkel een plagerijtje van nu tot dan. Skinny Love begon over de informatie die er uit dit gebied te verzamelen was en de witte kattin luisterde aandachtig naar wat de oudere allemaal te vertellen had. "Als ik me niet vergis bent u zo'n kat die nooit vol genoeg kan raken van wat er in de wereld speelt," merkte ze op toen de ander uitgesproken was. Een zeer interessant persoon. Zeker omdat Vhaelyra zelf ook altijd aan informatie wist te komen via elke weg mogelijk. Wanneer je elk detail van je vijanden kende, konden ze immers nog zo groot zijn.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Er ontstond een klein grijnsje rond haar lippen toen Vhaelyra haar constatering maakte. “Je bent een oplettende kattin Vhaelyra.” Vervolgde ze daarna kalm. “Maar dat klopt, ik heb vele bronnen waar ik maar al te graag gebruik van maak. Ik ben liever niet op het verkeerde moment op de verkeerde plek en ik heb nou eenmaal graag een streepje voor een ander.” Ze wist vaak al meer van katten die ze ontmoette als de ander zelf doorhad. Daar kon ze heel goed gebruik van maken en dat deed ze dan ook. Bij deze Elite kat was dat alleen niet het geval, ze was er nog te kort om te worden gespot door één van haar spionnen. “Maar ik heb zo het gevoel dat jij mijn mening daar wel in deelt.” Vhaelyra leek haar een slimme poes en slimme katten verzamelden hun informatie wel.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

De lichte grijns rond de lippen van Skinny Love vertelde haar eigenlijk al genoeg. Haar opmerking werd al snel extra bevestigd door een korte uitleg. De oudere kattin leek overal op voorbereid te zijn, iets dat zij kende van haar eigen ouders, die ook overal hun informatie hadden gehaald. Ze hadden haar geleerd nooit onvoorbereid op pad te gaan en ze had dat advies al meerdere keren opgevolgd. Zolang je de juiste personen kon vinden ergens, ging er een wereld voor je open. Dan hoefde je dikwijls je eigen klauwen niet eens vuil te maken. "Dat klopt. In dat opzicht hebben mijn ouders mij goed opgevoed. Ik hou er niet van om mezelf in onnodige situaties te gooien als het makkelijk kan worden voorkomen," sprak ze rustig. De witte kattin had eigenlijk niet verwacht hier zo snel al iemand tegen het lijf te lopen die een dergelijk interessant gesprek met haar aanging.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Ze knikte goedkeurend toen de andere kattin zei dat haar ouders haar goed hadden opgevoegd. “Dat is belangrijk. Hoe waren je ouders verder?” Vroeg ze zonder schroom, als de Elite poes er niet over wilde praten dan zou ze het ook niet doen. Ze probeerde het alleen wel altijd, wanneer ze het niet zou vragen omdat ze er vanuit ging dat iemand het er niet over wilde hebben, dan was ze nooit zo gehaaid geworden als ze nou was. “Je kunt vervelende situaties inderdaad beter voorkomen.” Vervolgde ze kalm terwijl ze even met haar oren bewoog. Niet omdat ze gespannen of geïrriteerd was, maar simpelweg omdat Vhaelyra haar interesseerde. Ze vroeg zich af hoe ver ze kon gaan bij deze kattin zonder haar tegen de haren in te strijken.

Bonepaw was het Rogue territory in gelopen, hij was nieuwschierig naar antwoorden en vragen. Hij was naar het zoeken naar antwoorden en meer informatie voor Skinny Love om zichzelf te bewijzen, hij wilde niet nog eens verliezen. Het was namelijk erg hard, hij staarde naar boven. Even keek hij de zon in en daarna staarde hij weer recht door, hij zetten stap voor stap verder in de natuur. Het dicht gegroeide bos, hij had veel te doen. Te veel, eten verzamelen en spioneren. Kon het nog erger, hij liep weer door alleen rook hij een bekende geur. Skinny was in de beurt, hij bleef toch stil en sloop naar de plek toe waar haar geur sterker werd net zoals de Bloodclan geur. Zou ze in gevaar zijn, zijn ogen zagen de twee katten. De ene was wit en de andere was Skinny, "Dat klopt. In dat opzicht hebben mijn ouders mij goed opgevoed. Ik hou er niet van om mezelf in onnodige situaties te gooien als het makkelijk kan worden voorkomen," Sprak de Bloodclanner die kennerlijk een poes was. Wat klopt wat was er, hij staarde verward naar de twee maar bleef verstopt. Dus de Bloodclanner was goed opgevoed, dan hoefde hij niet binnen te stormen om Skinny te beschermen. "Dat is belangrijk. Hoe waren je ouders verder?” Vroeg Skinny Love, “Je kunt vervelende situaties inderdaad beter voorkomen.” Ging ze verder. Bone haalde zijn oren omhoog en zwiepte zacht met zijn staart over de grond. Goed dat iedereen ouders had gehad, hij rolde kort met zijn ogen want hij had er nooit een. Alleen wilde hij dit wel in de gaten houden, hij wilde niet dat Skinny zomaar aangevallen werd.

OCC: Heb toestemming

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Vhaelyra was zich ervan bewust dat alles wat ze vertelde, zo werd onthouden door de huiskat. Dit maakte echter niet zo veel uit, gezien ze nooit zomaar iets losliet wat niet voor andermans oortjes bestemd was. Toen de kattin haar dan ook vroeg hoe haar ouders waren, was ze niet bang haar mond weer open te trekken. "Mijn ouders waren erg trots. Ze leefden in luxe, ruilden het om voor de wildernis en waren zowaar een van de weinigen die die transitie zonder problemen doormaakten. Erg gesteld op de familie eer ook," antwoordde ze kalm. Ja, ze had nog altijd ontzag voor haar ouders, hoewel ze genoeg aanvaringen had gehad met haar vader. Wat er uiteindelijk van haar gekomen was had ze echter aan hem te danken. Haar oren draaide iets naar achter, omdat daar een hele lichte ritseling klonk, vergezeld door een onbekende geur. Ze besloot het voor nu echter te negeren. Zolang er niemand op hem af kwam was er ook geen reden om je daarover op te winden.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Ze knikte toen de kattin over haar ouders begon. Ergens had ze het eigenlijk niet verwacht dat ze antwoord zou geven op haar vraag, maar blijkbaar was er informatie de zij mocht weten. Ze had allang door dat Vhaelyra geen kat was die zonder na te denken antwoord gaf, ze overwoog net zoals zijzelf altijd deed elk woord. Het maakte dat ze de Bloodclanner interessant vond en ze meer over haar wilde weten. Ze zou haar grens opzoeken, maar er niet overheen gaan. Ten eerste had ze te maken met een Bloodclan kat en ten tweede zou ze haar dan meteen kwijt zijn. Het was een spel die ze speelde, een boeiend spel. “Vertel eens Vhaelyra hoeveel van die trots zit in jou?” Geduldig wachtte ze op antwoord, want ze hadden geen haast. Wanneer ze interesse kreeg in een kat, leek ze altijd opeens alle tijd te hebben.

V H A E L Y R A
"In a coat of gold, or a coat of red,
A lion still has its claws,"

Er verscheen een lichte glimlach rond haar lippen toen de oudere kattin haar vroeg hoeveel er van die trots in haar te vinden was. "Redelijk wat, maar niet alles," antwoordde ze. Zo erg als haar ouders was ze niet, maar dat bekende niet dat ze er zelf niks van kon. Er waren toch bepaalde standaarden waar ze naar leefde en die hield ze netjes in tact. Niemand die haar van dat pad zou kunnen slaan. Haar goudkleurige ogen bleven op haar gezelschap hangen. De oude kattin zou nog een volwaardig tegenstander zijn mocht je ruzie met haar willen zoeken. Dat was nog eens een doel om naar toe te streven terwijl je ouder werd.

"And mine are long and sharp my lord,
As long and sharp as yours."

Ze knikte kalm toen Vhaelyra haar antwoord gaf. “Trots is goed en het kan je heel ver brengen, maar je moet de juiste balans vinden. Te veel trots kan je compleet naar de vernieling helpen.” Zei ze toen. Ze zag wel dat de Bloodclan poes haar opnam, dat er een gedachten in haar kop speelde. Het was goed dat ze haar aan het denken kreeg, dan zou ze haar nooit meer vergeten. Ze wilde graag herinnerd worden, ze wilde herkend worden. Dat deed zij altijd op haar eigen speciale manier en daarom werkte het. “Hetzelfde geldt eigenlijk voor nieuwsgierigheid, voor alle emoties waar je te ver mee kan gaan. Het heeft sommige katten tot waanzin gedreven. Het is aan jezelf hoe ver je denkt te kunnen gaan. Interessant is het niet?” Vervolgde ze rustig zonder met haar ogen te knipperen.

Bonepaw staarde naar de twee van een klein afstand, hij wilde wel zijn opdrachtgever berschermen. Ook wilde hij meer weten, hij vertrouwde haar niet echt. Hij wist ook niet wat de Bloodclanner deed, hij bleef stil zitten waar hij zat. Toch maakte hij soms wel geluid door zijn staart, hij staarde kort naar zijn staart die nog steeds aan het zwiepen was. Zonder enige ganaden sloeg hij met zijn uit geklapten klauw door zijn staart heen, er ging een zenuw door zijn hele lichaam tintelen. "Mijn ouders waren erg trots. Ze leefden in luxe, ruilden het om voor de wildernis en waren zowaar een van de weinigen die die transitie zonder problemen doormaakten. Erg gesteld op de familie eer ook," Zei de Bloodclanner. Hij maakten zijn ogen tot spleetjes, hij staarde naar de twee. Hij sloeg zijn klauwen in de harde grond en bekeek de twee, ze zou vast een nieuwe spion krijgen. “Vertel eens Vhaelyra hoeveel van die trots zit in jou?” Vroeg Skinny aan haar. Stiekem was Bone ook nieuwschierig zou ze haar ook inpalmen hoe ze dat ook bij hem deed, "Redelijk wat, maar niet alles," Antwoorde de Bloodclanner. Toch leken er iets in de ogen van de katten te zijn.“Trots is goed en het kan je heel ver brengen, maar je moet de juiste balans vinden. Te veel trots kan je compleet naar de vernieling helpen.” Zei Skinny rustig. “Hetzelfde geldt eigenlijk voor nieuwsgierigheid, voor alle emoties waar je te ver mee kan gaan. Het heeft sommige katten tot waanzin gedreven. Het is aan jezelf hoe ver je denkt te kunnen gaan. Interessant is het niet?” vervolgenden de poes. Bone keek geïntresseerd naar de twee, de bloodclanner leek in haar gedachtens verwerveld en Skinny ook. Kende ze elkaar, hij spitsten zijn oren en ogen.

OCC: sorry voor de late post