Kitnapping {Kittens, Jeff, Abysspaw, Wc'ers}

Lizard zette haar vacht op toen de andere kater haar plots bij haar nekvel vast pakte. Met haar pootje sloeg ze naar boven in de hoop dat hij haar los liet, wat ook niet veel later gebeurde. Hij had haar dan wel losgelaten, maar nu waren ze weer vlak bij de andere kater. Een geïrriteerde blik stond op haar snoetje. Lizard was wel bang maar haar koppigheid en trotsheid hadden, zoals altijd de bovenhand. "Howmany are we going to carry, howmany will have to run and howmany are getting killed?" "Als mijn papa hier achter komt, ben je nog niet jarig!" piepte ze snel. Haar blik was nu strak gericht op beide katten die ze aanzag als warriors. Ohnee, Whitelion zou hier zeker niet blij mee zijn. Even viel haar blik op Flowerkit die zowat aan hun poten lag. De oudste kittens hier waren Ocean en Lizard. De enige kat van Windclan die ouder was, was Abyss, maar de apprentice was amper 3moons ouders als hun. Ze waren niet bepaald in het voordeel. Lizard richtte haar blik weer snel op de twee katers voor haar. Als één van de oudste nam ze bijna automatisch het heft in handen, samen met Ocean. Het was wel niet dat ze zoveel van haar nichtje hield, maar op dit moment zette ze al die gedachten aan de kant.

"Ik ben sterker dan jouw, en dat weet je zelf heus ook wel" Een poot kwam dichter naar haar toe en ze hapte er na, alleen kwam er niet goed bij. Hij prikte bijna met zijn nagel in haar zij toen Flowerkit op hem af gesprongen kwam en zijn poot met de kitten weer omhoog kwam. Oceankit keek vol afschuw naar de zwart-witte kater en gromde zachtjes. Ze moest omdat ze ouder was helpen beschermen. Ze zocht met haar ogen naar Lizardkit. "kitnapping" Het woord bereikte haar oren en ze draaide zich naar de kater om. Ze lette even niet op het gesprek tussen haar beschermer en de kater. Ze wist dat Lizardkit zich waarschijnlijk wel zou redden. Een piep verliet haar, terwijl ze na Flowerkit keek. Ze zou hoogstpersoonlijk proberen de kitten te beschermen. Bloed sierde inmiddels Abysspaws gezicht. 'Maar ook drie keer zo log' sprak Abysspaw fel terug. Nog steeds werd Oceankit door haar beschermt. De kitten merkte al snel op dat Abysspaw ook Flowerkit zou proberen te beschermen, want die stond ineens weer naast haar. 'Laat de beer maar eventjes Flower' Klonk er op een goede toon richting de kitten die op de kater was afgestormt. Had Flowerkit dan echt niet door dat het gevaarlijk was? Oceankit was opgestaan en stond nu voor Flowerkit. Dus als Abysspaw weg sprong kon Oceankit zichzelf beschermen en de andere kitten stoppen voordat die op de zwart-witte kater sprong. Een korte grauw verliet Abysspaws mond, ze had zich duidelijk beschermend opgesteld, iets dat de kitten gerust stelde. 'Je komt nooit op tijd weg, ik ben terug bij het kamp voor je die reet van je überhaupt hebt opgetild.' Ergens had Abysspaw wel gelijk, enkel zouden de kittens dan gewond kunnen raken. Oceankit keek even snel naar Flowerkit die sprak. "Flower hij is niet van onze clan en wil gemeen doen!" Riep ze naar de andere kitten, ze lette er niet echt op wat Flowerkit zei, ze ontblootte haar tandjes en zwiepte haar staartje heen en weer. Waar was haar broer, Whitelion! Nu wou ze hem graag bij zich hebben, ook al was ze ook een beetje bang voor de witte krijger. In haar ooghoeken zag ze Lizardkit opgepakt worden, ze wist dat Lizardkit zich kon redden. "Kom op Lizard!" Piepte ze snel, zodra ze zag dat Lizardkit zichzelf bevrijd had. "Je kunt het!" Ze had er nu alle vertrouwen in, al waren ze niet de beste vrienden. Hun karakters lagen ver weg uit elkaar, wist Oceankit ook dat ze de oudste waren en dus samen moesten werken als de jongere kittens in gevaar waren. Abysspaw kon ze niet eeuwig bezig houden. "Als mijn papa hier achter komt, ben je nog niet jarig!" Piepte Lizardkit op het feit dat de katers hun wouden ontvoeren. Oceankit sprong onder de buik van Abysspaw vandaan en ging meteen naast Lizardkit staan. Samen stonden ze sterk. Ze gaf Lizardkit een knikje en gromde naar de andere onbekende kat. "Als mijn broer hier achter komt heb je inderdaad een groot probleem, engerd!" Piepte ze kwaad. Ze had haar oortjes tegen haar nek gedrukt, ook al was ze onzeker en bang. Abysspaw kon niet tegen twee katten tegelijk vechten. "Lizardkit het spijt me dat ik je onderschatte, je bent familie en ik wil je niet kwijt.." Piepte de kitten zachtjes richting haar nichtje. De kitten wierp nog een blik op Flowerkit, ze zou toch niet weer naar de zwart-witte kater willen lopen? En waarom noemde ze zo'n gevaarlijke kat Pooh Bear. Ze kneep haar ogen samen terwijl ze Lizardkit dit keer de leiding liet nemen, ze zou samenwerken. Niet haar nichtje meer onderschatten.

'Waar is Radiantkit?' Cyber draaide zich om en zag een ros poesje staan, pah wat zielig. "Die heb ik opgegeten!" spuugde hij naar de kit met grote grijns en enge groene ogen. Waarna hij zich ongeinterreseert omdraaide naar 'zijn' kits waaronder die flowerkit en de tabby-kit.. Toen die donkere apprentice voor hem een grom naar hem richte gromde hij even laag en dreigend terug, ze mocht niet te ver gaan. Ze is amper nog een kitten en een pak zwakker dan hem. Cyber keek naar de poes "Oh, maar schatje..Jij gaat ons helpen." Gromde hij dreigend, ze kon niets doen tegenover hem en Jeff. Arg hij had eigenlijk een extra handlanger nodig! Twee was te weinig om en de kits in het oog te houden en ook nog eens deze snotleerling in toom te houden, ach daar vond hij wel iets op. Cyber keek grijnzend naar het poesje en negeerde de vraag van het kittentje genaamd Flowerkit. Maar toch antwoorde hij "Omdat ik dat niet nodig heb om knap te zijn en al andere mooie littekens heb" Cyber gromde en fluisterde erachteraan "irritante vossenstront." Cyber richte zijn aandacht op Jeff die blijkbaar had besloten zijn bek open te trekken. "Jij twee, ik twee en die kleine flowerkit die me phoo bear noemt mag lopen.. zij zal het wel leuk vinden om.." Cyber draaide een grijzend gezicht naar de grotedeels witte kitten genaamd Flowerkit "Mee te spelen in ons spelletje" Cyber grinnikte zachtjes en richte zich terug naar Jeff. "Nobody has to be killed." Cyber keek naar de kits en dan naar de apprentice "Zolang Iedereen meewerkt" Cyber legde er veel nadruk op de iedereen en in een flits schopte hij de poes omver en graaide naar de tabby kitten. Snel had hij haar ruw in zijn sterke bek. "Kom is hier lieve Flowerkit" mrauwde hij verleidelijk lief naar de kitten in de hoop dat deze rap genoeg bij hem was voor de apprentice hersteld was. Cyber gaf de apprentice op de grond nog rap een stevige schop met uitgeslagen nagels en zette snel een paar pootstappen naar achteren.

OCC; ik had een foutje getypt waardoor perongeluk Flowerkit en aan zijn poten stond en in zijn bek hing x'd heb het aangepast. Flowerkit is naar Cyber toegerend en Oceankit hangt in Cybers bek
+
een beetje gegodmod ivm Abysspaw, maar ik hoop dat het niet zoveel uitmaakt. en Firekit is welkom

Starclan wat deed ze hier? De clan kon wel zonder kittens, ze kon wegrennen en hopen dat de andere eerder terug waren tot alle kittens dood waren. Waarom was zo verdomt zwak dat ze perse die kittens moest beschermen. Urgh, dat was de Cattlekit in haar die nog niet helemaal was gestorven. Haar vacht was dof, net zoals haar ogen. Ze was mentaal zwak en zo gefrustreerd als een das. Wat moest ze hiermee? Ze had als eens kennis mogen maken met de gevlekte kater en stiekem joeg de tabby haar evenveel angst aan. Natuurlijk liet ze dit niet merken maar ze wou zo graag dapperder zijn op het moment dan dat ze zich voelde. Oceankit stapte onder haar buik weg en ze zuchtte verslagen. De Rogue's hadden gelijk, ze kon niks doen. Helemaal niks om de kits te beschermen. Maar op zijn minst kon ze het tweetal afremmen. Kittens werden toch snel gemist? Toen Cyber alles uit begon te leggen sloeg de paniek haar weer om de keel. Ze kon niks doen. Helemaal niks. Bij het dreigement drukte haar twijfel eindelijk door terwijl ze een pasje achteruit zette. Ze was ook niet voorbereid op de trap van de enorme kater en belande hard op de grond. Haar kop bonkte tegen de koude aarde en zwarte vlekken doemde op voor haar ogen. Haar kop was sinds de val altijd al gevoelig gebleven. Ze was nooit compleet genezen en harde klapte lieten haar struikelen over haar gedachten. Kort sloot ze haar ogen om hierbij weer proberen op te staan. Maar toen kwam de tweede klap die haar rug openscheurde. Ze had overal al littekens, al was de grootste degene die haar hele achterhoofd bedekte. Toch was altijd een mooie poes gebleven. Nu vloeide kleine druppels bloed langs haar rug al voelde ze er weinig van. De vlekken voor haar ogen waren verdwenen en ze stond met moeite weer op. Haar houding was minder zelfverzekerd, ze zag eruit als een strijder van de verliezende partij die nu in de ogen keek van de winnende generaal. Een mengeling van wanhoop, nederigheid en dat het allemaal niet meer uitmaakt wat ze zou doen. Om de laatste reden liep ze naar voren, nog duizelig van de aanval. Ze haalde uit naar Flowerkit, niet als aanval maar om haar op te pakken. Abysspaw wist niet meer wat ze moest doen, al neigde ze naar de katers te luisteren, al was het maar om een oog op de kits te kunnen houden..

{ EDIT; Omdat ik nu al zie dat het mis gaat even voor de verduidelijking. Abyss probeerd met haar poot Flowerkit naar zich toe te schuiven zodat Cyber haar niet krijgt. Dus zonder klauwen of gemene bedoelingen x.x

Iets wat verrast keek de kitten even naar Ocean die plots naast haar ging staan en niet veel later haar excuses leek aan te bieden. Dit was wel het laatste dat ze nu verwachtte. Ze leek er dan ook geen aandacht aan te besteden. Lizard deinsde niet achteruit toen Cyber uithaalde naar Abysspaw, die schuin achter haar stond. De zwart-witte kitten zette bijna automatisch een stapje naar achteren toen ze Abyss' houding zag veranderen. Met dat ze achteruit stapte zakte ze half door haar pootjes. Die evenwichtsstoornis kwam soms helemaal op het verkeerd moment. Snel trok ze zichzelf terug recht. Haar oogjes werden groter toen de apprentice plots uithaalde naar Flowerkit en haar zo wist op te tillen. Waar was ze mee bezig?! Ze staarde ongelovig naar de oudere poes, maar veranderde haar blik al snel terug naar de strakke uitdrukking. Verrader. "Wees er maar zeker van dat ik dit tegen Whitelion ga zeggen," mauwde ze direct richting de apprentice. "Papa weet wel wat hij moet doen met verraders zoals jij." gromde ze er nog achter. Iedereen mocht weten wie haar vader is. Hij was heel bekend, gevreesd en gehaat door velen. Niemand die zijn kitten en familie zou durven aanraken. Even ging haar blik naar de zwart-witte kater en Oceankit die nu iets voor haar stonden.

Flower

I love the sound of your STEPS

Ze keek met grote oogjes naar de katten. Ze had niets door, maar probeerde alleen maar aandacht te trekken van de zwart-witte kater. Hij keek glimlachend -gemeen dan wel, maar dat had ze dus ook niet door- naar haar. Flowerkit hupte op en neer zonder te antwoorden. De kater schopte tegen een apprentice. Ze dook in elkaar en keek met angstige oogjes heen en weer. Wat gebeurde er. Toen de kater naar haar wende en luid genoeg praatte om de toon te horen kroop ze voorzichtig naar de kater met de warme stem. Ze voelde een poot haar rug gaan. Zie keek achterom naar Abyss. Wat was die van plan? Vlug rende ze naar Cyber om daar in zijn staart te duiken.

Jeffrey Woods

Where do bad folks go when they die
They don't go to heaven where the angels fly
-Lake Of Fire

"Als mijn papa hier achter komt, ben je nog niet jarig!" Hij keek naar het zwart-wtte monstertje voor hem en lachte zacht. "Oh no, I'm so scared!" zei hij dramatisch en rolde met zijn ogen. Al was haar vader de leader, het maakte hem niks uit. "Als mijn broer hier achter komt heb je inderdaad een groot probleem, engerd!" Hij wist niet zeker of het tegen hem of Cyber was maar hij rolde opnieuw met zijn ogen en kek de kitten aan. "You know what? I really, really don't care." Hij begreep de hele situatie niet meer met al de kittens en dan die stomme apprentice. Jeff had nog antwoord gekregen op zijn vraag. "Jij twee, ik twee en die kleine flowerkit die me phoo bear noemt mag lopen.. zij zal het wel leuk vinden om.." De grijze tabby knikte en luisterde verder. "Mee te spelen in ons spelletje" Cyber grinnikte "Nobody has to be killed." Jeff trok kort een pruillipje maar knikte opnieuw. "Okay", mopperde hij. "Zolang Iedereen meewerkt" De kater met de zwarte ogen richtte zijn blik op en zag hoe de oudere rogue de poes omver duwde. Jeff keek niet meer naar de apprentice en Cyber, hij hield een oog op de kittens. "Wees er maar zeker van dat ik dit tegen Whitelion ga zeggen," hoorde hij de kitten die ze Lizardkit noemde zeggen tegen de apprentice. "Papa weet wel wat hij moet doen met verraders zoals jij." Jeff trok een wenkbrauw op. "Whitelion is your dad? Don't make me laugh, he's so much braver than you! I bet that he is ashamed to call you his daughter", zei hij met een lach. Whitelion mocht hij niet en deze kitten was gewoon belachelijk. Jeff wierp nu wel een blik op Cyber. "Can we go now? I'm getting tired of looking to this thing", zei hij tegen de zwart witte kater, duidend op de kitten(s) voor hem. Hij zag dat de bruinblonde kitten met de blauwe oogjes naar Cyber gelopen was. Wat was ze dom, maar des te beter voor hen als ze vrijwillig meekwamen.

Tag: Cyber, Abysspaw and the kits --- Words: // --- Notes: Nothing personal, Yanthe :'D ^^' --- Mood: Annoyed

Even info voor verwarring: Cyber zit op een plek samen met Abysspaw, Oceankit en Flowerkit. Jeff zit op een ander plaatsje samen met Firekit, Lizardkit en Radiantkit. Cyber heeft Oceankit in zijn bek gepakt

Cyber keek naar Jeff, het duurde inderdaad al lang genoeg. Met wat moeite hield hij een tabby en veel te fluffige tabby kitten vast. "Jij" Cyber draaide zijn hoofd terug om naar de apprentice genaamd Abysspaw."Jij. Jij neemt Flowerkit mee. Ik neem Oceankit en dier rosse bol daar." Cyber keek Abysspaw dreigend aan en hief zijn poot al even dreigend op, klaar om nog een klap te geven. "Dwing me niet het nekje van dit 'arme' kittentje om te draaien snoezepoes." Zijn dreiging was welgemeend. Als de poes vervelend doen zou hij beginnen met wat sneeën over het lijfje van dit kittentje. Als ze weigerde brak hij de nek en droeg hij flowerkit. Deed ze weer vervelend, herhaalde het schauwspel zich. Het leven van de kits konden hem niet schelen. "Pak haar." Cyber zette de tabby kitten op de grond, maar niet zonder zijn zware poot bruut op diens rugje te planten met een beetje gewicht zodat de kitten niet weg kon. Cyber keek naar Flowerkit. "We gaan een leuk spelletje spelen, we komen vanavond weer thuis." glimlachde hij misleidend naar het beestje.

Het ene moment hoorde ze Lizardkit en de andere raar ruikende engerd praten, en het volgende moment was de zwart witte kater weer bij haar, waardoor ze geen tijd had om er op te reageren. Ze hoopte maar dat Lizardkit zichzelf weer wist te beschermen. Waarom waren er net nu katten bij die hun zeer konden doen?
Ineens vloog de tabby kitten de lucht in. De zwart witte kater had haar vast. Ze bewoog gefrustreerd wat in zijn mond. Maar al gauw nam de angst bezit van haar, de aanval van Whitelion -haar broer- had zeker sporen achter gelaten. "Jij" De zwart witte kater draaide zijn hoofd om naar de apprentice die haar en Flowerkit lang had beschermd. "Jij. Jij neemt Flowerkit mee. Ik neem Oceankit en die rosse bol daar." Oceankit kromp inwendig al in elkaar. Dat hij het waagde zo tegen een apprentice te spreken. Ze kneep haar ogen dicht terwijl haar oren naar haar nek gingen. "Jij bent nog walgelijker dan een Kittypet!" Piepte ze, die woorden waren haar ontschoten voordat ze er besef in had. De kater had zijn poot dreigend geheven, duidelijk om de apprentice zo nodig nog een klap te verkopen. "Dwing mij niet het nekje van dit 'arme' kittentje om te draaien snoezepoes." Klonk zijn stem nu gemeen. De kitten keek doodsbang naar voren, nu hoopte ze maar dat er een warrior zou komen die hun kon helpen. Ze piepte angstig, de acties van Whitelion spookte nog in haar hoofd. Zou hij haar kunnen beschermen, net zoals vroeger? Het was duidelijk dat de zwart-witte stinkerd wou dat Flowerkit door Abysspaw zou worden gedragen, wat een geluk had die kitten toch. Zij zat met die engerd opgescheept. Ze voelde opgelucht hoe ze werd neergezet en merkte al gauw een zware poot op haar rug. "Auw!" Piepte ze, het gewicht liet haar flank die langzaam was genezen weer steken. Ze voelde al tranen opwellen in haar ogen maar hield zich in. Nee, ze zou niet huilen in de buurt van die kater. Nu keek de kater naar Flowerkit. "We gaan een leuk spelletje spelen, we komen vanavond weer thuis." De tabby kitten grauwde pieperig naar de kater. Ze kneep haar ogen weer dicht voordat ze zich los probeerde te wurmen uit de grip van de zwart-witte kater. Ze beet in diens poot. "Laat mij gaan!" Riep ze gefrustreerd uit. Ze beet nog eens met haar oren in de nek. Ze probeerde de poot van haar rug af te krijgen, enkel was ze natuurlijk geen partij voor een volgroeide kater. Zeker niet voor een rogue. Ze hapte nog een keer naar hem en probeerde zich om te draaien zodat ze er beter bij kon.

OOC: Cyber je mag haar nu wel licht verwonden, omdat ze zo lastig doet.

Cybers poot zat vol kleine schrammetjes waar lichtjes bloed uit drupte, alsof hij perongeluk in doornen had getrapt. "Stop haarbal!" gromde hij boos en zonder zijn poot van diens rug af te halen gaf hij met zijn andere poot een fikste slag tegen diens hoofd, met uitgeslagen nagels ofcourse. Feilloos voelde hij zijn nagels lichtjes door de huid van haar hoofd glijden en rode striemen achterlaten. Het bloede serieus, maar was alles behalve dodenlijk. "Zie je verachterlijke Abyss? Als we niet meewerken dan gebeuren er nu eenmaal akelige dingen. En doe wat voort, door jouw wordt de boel opgehouden en moet ik een kitten ervan langs geven." Cyber stak expres alle schuld op de jonge poes, zodat ze een schuldgevoel zou gaan ontwikkelen en verzwakken. Misschien zou ze dan iets makkenlijker meedoen.

Het bijten had wel effect op de zwart-witte kater gehad, enkel niet het effect dat de kitten had gehoopt. "Stop haarbal!" Gromde hij boos en ze voelde al gauw een andere poot over haar kopje heen gaan. Langzaam drupte een klein beetje bloed over haar kop heen. Het bloedde heftig, enkel was het duidelijk niet dodelijk. Dit keer bleef de kitten doodstil zitten. De pijn die haar kop deed maakte dat ze een klein beetje duizelig werd, dat en het feit dat ze niet zo van bloed hield. "Zie je verachtelijke Abyss? Als we niet meewerken dan gebeuren er nu eenmaal akelige dingen. En doe dat voor, door jouw wordt de boel opgehouden en moet ik een kitten ervan langs geven." De tabby kitten keek verbaast naar Abysspaw, het was toch niet de apprentices fout dat die kater zou vreselijk was! Ze piepte zachtjes, en haalde diep adem. Het bloed irriteerde haar en ze wou het liefst haar poot over haar kop heen halen en de wond schoonmaken, enkel was de poot van de kater te zwaar. Ze sloot haar ogen moe en liet haar staartje hangen. Wachtend op het moment dat andere windclanners de kittens zouden missen. Een paar van haar lange bloederige haren plakte aan haar kopje vast. Ze bewoog nerveus haar oortjes en keek toen weer naar Abyss, met een spijtige blik in haar ogen.

Lizard had haar vacht op gezet om haar woorden kracht bij te geven. Ze had al eerder een Shadowclan warrior een krab over haar neus gegeven, dus niets of niemand hield haar tegen om dat nog eens te doen. "Whitelion is your dad? Don't make me laugh, he's so much braver than you! I bet that he is ashamed to call you his daughter", Hij kende haar vader, dat was toch al iets. Maar de woorden die daarop volgde gaven haar zelfvertrouwen al snel een flinke klap. Ze wenkte even kort met haar oortje toen hij zei dat hij er zeker van was dat Whitelion zich voor haar schaamde. Ze had nog zo haar best gedaan om hem trots te maken. Had hij haar geheim misschien door? Wist hij van haar evenwichtsprobleem? Haar twee oortjes schoven direct in haar nek bij die gedachten. Hij kon dat niet door hebben, daarvoor had ze teveel haar best gedaan."Can we go now? I'm getting tired of looking to this thing", Nog voor ze kon antwoorden zei de grijze kater voor haar iets tegen de zwart-witte kater, die iets verder stond met Ocean en Flowerkit. Denk Lizard, denk. Ze liet haar blik van de kater voor haar gaan, naar Ocean die plots een pootslag tegen zich kreeg. Be a kitten. Lizard's oortjes schoten omhoog toen er een idee in zich opkwam. Nog even wachten. De kitten zette zich koppig neer, alsof zijn eerdere uitspraak haard hard geraakt had en zette haar nageltjes stevig in de grond. "I don't believe you." mopperde ze en richtte haar oogjes ongelovig op de grijze rogue. Alles om tijd te rekken. Toch?

Np, I like it, but Lizard isn't happy with Jeff xD

Cyber gromde ietwat geirriteerd. "Pak haar!" Gromde hij nu nog harder dreigend tegen Abysspaw. Dat dat kreng nou toch een opschoot, uch. Cyber duwde expres iets harder op het ruggetje van de kit om hem zogezegd te pletten "Ik zou opschieten als ik jouw was.. aan een kit met een gebroken rug hebben we niets." Siste Cyber met extreem dreigende ogen. Achter hem bleek Jeff lichtjes problemen te hebben met een kit, ach dat zou hij wel oplossen. Jeff had zelf kits, dus misschien wist hij wel hoe hij ermee om moest gaan? Achjah, zijn probleem. Zolang de boel hier maar niet te lang bleef duren! Ze moesten opschieten, voordat een queen wakker werd en zag dat er kits misten.

De poes stond onder vuurschot. De woorden van de kater waren hun kogels. Grauwend stapte ze naar achteren toen ze zelf ineens de schuld kreeg. Haar blauwe ogen stonden groot op Oceankit gericht. Toch gaf ze Flowerkit een tergelijke lik voor ze het kleine poesje optilde. Haar blik lag zacht op de tabby kitten. Ze moest zich sterk houden, en niet geplet worden door dikkont. Haar lenige passen stapte richting de gevlekte kater. Haar blik onverbiddelijk maar nogsteeds verdrongen door twijfel. Ze kon niks tegen het tweetal beginnen. Toch kon ze niks anders dan de kittens bijstaan. Arme dingen, zo jong en dan al zoiets mee moeten maken. Maar ja.. Had er ook iemand naar haar omgekeken toen ze het kamp uit gesmokkeld werd en een duwtje in de goede richting kreeg? Haar blik gleed naar de grond.

Cyber gromde laag, "Komt er nog iets van? Geef Flower aan Mij en pak zelf dit onderkruipsel van een tabby kitten." Zijn gducht begon op te geraken en dat was geen al te best teken want Cyber had al niet al te veel geduld. De zware kater verminderde de kracht op de kitten tot er nog maar net genoeg was om de gewonde kitten op de grond te houden, Cyber keek wat ongeduldig naar de poes. Nu kon ze haar pakken, nu moest ze haar pakken.

En nu moest ze ineens Oceankit pakken? Laat die kat ook z'n gedachten opmaken. Ze zette de kitten voor diens poten en keek hem kort aan. Toch beet ze haar kaken op elkaar, al was het maar voor haar eigen veiligheid. Ze griste Oceankit snel van de grond af voor meneer zich bedacht en hielt de overmoedige tabby dicht bij zich. Ze was zeker een persoonlijkheid, veel beter dan wat zij zelf was.. Met de hoop fluff in haar mond stapte ze naar voren, richting de donkere Rogue. Wat ging er met hun gebeuren? Ze vroeg het zich werkelijk af..

In haar ooghoeken kon de tabby kitten nog zien dat Lizardkit het ook niet zomaar opgaf. En blijkbaar had die kitten een beter plan bedacht dan haar. Ze wist nu dat ze haar nichtje nooit zou moeten onderschatten. Haar heldere ogen kneep ze dicht tegen de pijn die ze nu voelde. Maar opgeven zou de kitten nu niet meer. Want als ze toch dit al begonnen was, waarom zou ze nu dan stoppen? Die stinkerd zou het niet zomaar makkelijk krijgen met haar! Hij was minder eng geweest dan haar broer totdat hij haar een echte wond had opgeleverd. "Pak haar!" Gromde de stinkende onbekende zwart-witte kater nu nog harder dreigend tegen Abysspaw. De stinkende kater duwde expres iets harder op het ruggetje van de kit om haar zogezegd te pletten "Ik zou opschieten als ik jouw was.. aan een kit met een gebroken rug hebben we niets." Siste de kater die nu boven op haar stond. Oceankit piepte zacht enkel niet hard genoeg om iedereen het te laten horen. Ze wierp haar oortjes in haar nek en gromde zacht, ook al zat er een piep in, de boodschap was duidelijk. Hij moest zijn poten thuishouden. Oceankit had de grote blauwe ogen van Abysspaw al gezien, en hoopte maar dat de jonge poes in actie kon komen. Het werd behoorlijk ondragelijk onder de zware poten van de grote kater. Toch deed de jonge kit haar best om zich niet in een bang balletje op te krullen, als ze dat al gekund had. Flowerkit kreeg een lik van Abysspaw, voordat ze met een zachte blik in haar ogen soepel op hun af kwam lopen. De zwart-witte kater gromde laag, "Komt er nog iets van? Geef Flower aan Mij en pak zelf dit onderkruipsel van een tabby kitten." Eindelijk werd de kracht op haar rug minder, enkel was Oceankit dit keer slim genoeg om niet tegen te stribbelen al ging het tegen haar manieren in om Flowerkit zomaar aan haar lot over te laten. Toch wist ze wel dat als Flowerkit zich zo gedroeg als eerst, de kater haar niet zou verwonden. Tenminste dat hoopte ze. De apprentice zette Flowerkit voor de kater neer en pakte haar snel op. Ze bewoog haar oortjes even naar Abysspaw voordat ze naar de kater keek. Blijkbaar vond die kat haar niet aardig, en dat was maar goed ook, zijzelf mocht hem ook niet. Zodra hij haar onderkruipsel had genoemd, had ze zich dan ook enorm trots gevoeld. Ze merkte dat Abysspaw haar dicht bij zich hield. Ze zuchtte zachtjes voordat ze haar ogen sloot. Het bloeden was nog redelijk heftig, enkel kwam het met langzamere straaltjes naar beneden gelopen. Misschien waren haar acties toch niet al te slim geweest. De volgende keer zocht ze wel een andere tegenstander uit, eentje waarbij ze niet te overmoedig was.

Lizard's oogjes stonden wat wazig terwijl ze de eerdere woorden van de kater nog eens door haar kopje liet gaan. Was haar vader werkelijk beschaamd over haar als dochter? Ze stapte vol ongeloof naar achter en zakte een kort moment door haar pootjes toen ze plots de tanden van de rogue in haar nekvel voelde. Ze knipperde vluchtig met haar oogjes, om zichzelf uit die wazige toestand te halen en liet haar blik naar het andere groepje gaan waar de zwart-witte rogue het blijkbaar ook duidelijk voor het zeggen had. Zelfs Abysspaw, de oudste Windclan kat hier, leek uit zijn poten te eten. Dat was toch tegen de warriorcode? Lizard kneep haar oogjes dicht toen ze de tanden van Jeff steviger in haar vel voelde en hield zich vervolgens dan ook stil. De kater die haar vast had draaide zich vervolgens ook al met een ruk om en duwde Radiant voor zich uit, weg van de rest, in de tegenovergestelde richting van het Windclankamp.

Aangezien Jeff aka Ezz gestopt is met wc heb ik even gepower played.

Cyber knikte licht goedkeurend naar Abysspaw en draaide zich om om vervolgens naar Jeff te kijken. Ook daar leek alles volgens plan te verlopen. De zwat-witte kater hief Flowerkit op en liet Firekit voor zich uit lopen. Waar was hij mee bezig? kittens kitnappen. Oké het was leuk.. Maar dat kwam wel in orde. Zoal de apprentice meehielp en Jeff hielp met de kits naar zijn eigen 'kamp' te brengen geraakte ze er wel. "Kom op, voordat ze doorhebben dat ze kits missen" met een zwiep van zijn staart en met Jeff en Abyss in zijn kielzog liep hij gecontroleerd richting eigen territorium. Het begon plots hard te regenen, handig want dan zou hun geur uitgewist worden.

OCC; de katten van wc mogen doorhebben dat kits weg zijn en nu reageren