Spying on me?

De grote rode kater stapten met zijn poten door het mini laagje sneeuw, wat nu meer meer leek op een triest hoopje water. Zijn groene blik keek omhoog terwijl zijn poten zelf de weg leidde, hij kende dit stuk territorium als zijn eigen nest. Helaas was het voor buitenstaanders nogal een doolhof, wat dus een pluspunt voor de Windclan was. De kater zuchtte toen er langzaam maar zeker dikke druppels naar beneden stortte, regen was überhaupt al niet fijn, maar in deze velden was het nog gevaarlijk ook. Doordat het ging regenen werden geuren weggespoeld, zo ook de geuren van vijanden. Knarsetandend keek Windcall om zich heen, tot nu toe hoorde of zag hij niks vreemds. Hij slaakte een vermoeide zucht toen hij merkte dat hij nu al doorweekt was. Doordat hij een lange vacht had, voelde zijn lichaam nu 3 kilo zwaarder aan. Misschien kon hij beter even schuilen onder het riet, dit had geen enkele zin.

+Eclipse

Windcall keek abrupt op toen hij vaag in zijn ooghoeken een zwarte schim zag. De kat trok een wenkbrauw omhoog toen hij zag dat er zich zowaar een vreemde poes op dit gebied waande. 'Lost?" Miauwde hij neutraal. Niet te aardig maar ook niet onaardig. Hij bekeek haar aandachtig en moest zeggen dat een lange zwarte vacht mooi was om naar te kijken. Snel schudde hij zijn blik los van de poes en stond hij op, een rogue moest altijd verjaagd worden. Maar als ze verdwaald was geraakt kon hij haar dat niet kwalijk nemen, iedereen had recht op een eerlijke kans. Zo was Windcall nou eenmaal opgevoed. De warrior ging rustig zitten en krulde zijn dikke nu doorweekte staart om zijn poten heen. Laat maar zien wat je hebt.

"Lost?" Vroeg de grote kater, Eclipse wou het eigenlijk niet toegeven, daar was ze te trots voor. Maar onder die groene ogen had ze het gevoel alsof ze best de waarheid zei. "Misschien een beetje, vind je het erg als ik erbij kom zitten tot de regen is opgehouden?" Miauwde ze. De nacht zwarte kattin schudde haar vacht uit voordat ze onder het riet dook. Ze ging op een formele afstand zitten en probeerde de modder van haar poten af te krijgen. Het had niet veel zin, ze zou beter wachten tot het opgedroogd was dan kon ze het er zo aftrekken. Haar normaal zo dikke zwarte pels hing nu zwaar naar beneden, de nacht zwarte kattin hoopte dat die snel opdroogde. Ze haatte het extra gewicht dat een natte pels met zich meedroeg.

Misschien een beetje, vind je het erg als ik erbij kom zitten tot de regen is opgehouden?" Hij was opgelucht dat ze niet zo arrogant reageerde als de meeste rogues, daar had hij meer dan een hekel aan. 'I guess I can't leave a lady waiting outside in the rain, hm?' Een kleine glimlach sierde zijn rode snoet terwijl hij toekeek hoe de zwarte kattin naast hem plaats nam. Gelukkig niet te dichtbij, ze bleef een rogue. Na een tijdje toegekeken te hebben naar hoe ze zichzelf waste, ging hij zelf ook verder met het schoon schrobben van zijn poten. 'Long hair and rain, couldn't be worse,' Grinnikte hij zachtjes.

De grote kater rolde grinnikend met zijn ogen, omdat ze aan het klungelen was met haar haar. "We better wait till it' s dry." miauwde hij en zetten zijn poot weer op de grond. Het had geen enkele zin om nu voor niks te gaan wassen. De twee schuilden dan wel onder wat riet, maar de grond was hier alsnog modderig. Windcall keek strak vooruit en gaf geen kik toen een windstoot zijn rode haren voor zijn ogen waaide. Er stond een storm voor de deur, en precies hij, een kat die zo trouw was aan zijn clan dat hij van het idee met een rogue gruwde, zat hier samen met een rogue. De kat keek vanuit haar ooghoeken haar kant op en betrapte zichzelf er weer op dat hij iets te lang naar haar vacht staarde. Een lange vacht was gewoon mooi vond hij. Hoelang zouden ze hier moeten zitten? Maar Windcall wist ook dat hij niet onaardig zou doen, hij was wel rechtvaardig. Helaas hadden rogues bij hem gewoon een puntje minder.

~Haha, geeft niet ik rolde bijna van me stoel af van de slaap ;p

Hij voelde zich bekeken onder de blik van de zwarte poes, maar ondanks dat bleef hij strak voor zich uit kijken. "Je hebt speciale ogen." Windcall keek onbegrijpelijk om en was eigenlijk te verbaasd om meteen iets terug te zeggen. Dit kwam wel heel erg onverwachts. "Als je wilt dat ik weg ga, zeg het dan maar gewoon. Niemand voelt zich goed in de buurt van een Rogue en dat snap ik ook wel." Miauwde ze vlug door. Windcall schudde zijn kop maar dat was al te laat, want ze had het al op een rennen gezet. Hij keek haar naar, en kon een lach niet onderdrukken, waar was deze rogue mee bezig? De rode kater liep grinnikend de regen in en kwam naast haar zitten, hij was en bleef een gentleman after all. 'Weirdo,' Miauwde hij nog half lachend, terwijl hij met een kleine glimlach naar haar keek.

"Pas maar op, of je krijgt de almachtige Eclipse op je dak!" Windcall haalde droogjes zijn schouders op, 'So you are called Eclipse?' miauwde hij terwijl zijn staart al weer een weg rondom zijn poten had gevonden. De massieve kat keek weer strak voor zich uit en focuste zich op de regen die met bakken uit de hemel viel. Als het mee viel zaten ze hier nog maar een uurtje, maar ja, geluk stond niet in zijn woordenboek.

"Ja, en jij bent?" Windcall keek met een schuin hoofd naar de poes. 'Windcall,' Miauwde hij simpel terug, niet dat ze zijn naam ooit nodig zou hebben. Hij was een clankat, en zij was een rogue, twee verschillende werelden in zijn ogen. De kat merkte dat ze de stiltes ongemakkelijk vond, hij hield er niet van als zijn mede katten ongemakkelijk waren en wilde dat dan ook zo snel mogelijk verhelpen. Ook al was ze een rogue, het zat nou eenmaal in zijn bloed. 'Wat doe je hier eigenlijk?' Miauwde hij dus maar droogjes. Het was misschien niet het leukste onderwerp om over te hebben, aangezien ze de regels had overtreden, maar het was tenminste geen stilte.

"De regels overtreden waarschijnlijk." Hij keek haar even nors aan en keerde toen weer terug naar de regen. 'En jij?' De kater snoof en keerde zijn groene ogen weer op de zwarte kattin. 'Jagen, zoals een clankat meestal doet.' Miauwde hij kalm. Windcall wist niet zo goed wat hij met de kat aan moest, ze overtrad de regels, maar hij had geen zin om haar uit te dagen voor een gevecht. Misschien kon hij dit netjes oplossen.

"Nou, dan ga ik maar weer eens verder. Bedankt?" Zo snel als ze er geweest was, ging ze ook weer weg. Met opgetrokken wenkbrauwen en een kleine twinkeling in zijn ogen keek hij de poes na. Had hij iets verkeerds gezegd? Normaal was hij omgedraaid en had hij haar de rest van zijn leven genegeerd, om haar bestaan vervolgens te vergeten. Maar haar zwarte vacht en heldere ogen lokte hem naar haar toe. Het was wat je aantrekkingskracht kon noemen. De kater stapte nu ook de regen in en ging naast haar lopen met een halve grijns op zijn gezicht. Waar was hij nu mee bezig? Hij moest terug naar zijn geliefde clan! 'I-I hope to see you again,' Knikte de kater haar vriendelijk toe, waarna hij arubt stil stond en zich als een gek terug haastte naar zijn kamp. Was dat een flirt actie? Hij? Pffffft, nee toch? Een beetje verbaasd over zich zelf belande hij vervolgens in zijn den.

~Windcall topic uit