This is not my place

"Did you ever fall in love." Damn, die vraag had ze niet verwacht. Zou ze liegen en zeggen, een miljoen keer. Of zou ze de waarheid zeggen? Ze koos voor de waarheid en miauwde: "Tja, nog geen enkele kat heeft mijn interesse gewekt. En jij, ben jij ooit verliefd geweest?" Met een speelse twinkel in haar ogen wachtte ze het antwoord af. Stiekem hoopte ze van niet, ze zou misschien jaloers zijn op de kattin die zijn aandacht had gekregen.

"Tja, nog geen enkele kat heeft mijn interesse gewekt. En jij, ben jij ooit verliefd geweest?" Mwah! I am gonna change that! Wacht, wat dacht hij nou? Nope dat mocht niet gebeuren voor geen goud. Dat zou alleen maar drama opleveren. De kater knipperde en nam een hap lucht. 'Yep I fell in love when I was 12 moons old, with an other apprentice I think, we had someting but it wasn't something big.' Miauwde de rode kater. Ja hij dacht nog weleens aan die poes, maar het was zijn 'puber' tijd geweest, en die liefdes stelde nooit echt wat voor.

"Yep I fell in love when I was 12 moons old, with an other apprentice I think, we had someting but it wasn't something big." Dus hij had al van de liefde geproefd. Ze hoopte dat deze kattin niet meer door zijn hoofd spookte. Eclipse verschoot van haar eigen gedachten en probeerde ze weg te dringen naar het diepste plekje in haar brein. "Haa, als ik het mag vragen: Wie heeft het beëindigd?" De vraag was misschien wat ongepast, maar ze moest het weten. Haar nieuwsgierigheid was te groot.

Haar gezicht veranderde niet terwijl hij het vertelde, iets wat hem gerust stelde om een of andere reden. "Haa, als ik het mag vragen: Wie heeft het beëindigd?" Hij schudde zijn kop met een half lachje en keek weer op in haar blauwe ogen. 'Zij,' Miauwde hij met nog steeds de zelfde kleine grijns om zijn lippen. Ja, de rode kater wist nog heel goed hoe dat was gegaan, hij had haar gemist voor zeker 1 week. Daarna had hij besloten niet in rondjes te blijven denken omdat hij oko nog maar 12 maanden was geweest, maar doordat zij het had beeindigd wist hij wel dat de 2 maanden van zijn leven waard waren geweest. Het had de rode kater oprecht pijn gedaan.

"Zij." Ergens vond ze het wel erg voor hem. Waarschijnlijk had hij wel van de kattin gehouden, maar toch had zij hem laten gaan. "Tja, shit happens." Grinnikte ze. Ze kende het gevoel van liefdesverdriet niet, maar wou er ook niet echt mee kennis maken. Alleen snapte ze niet hoe de kattin zo'n groene ogen kon laten gaan, maar ja, dat waren haar zaken niet. "Want doen jullie eigenlijk bij de windclan? Is het niet saai om maar in één gebied te blijven?" De vraag brandde al een tijdje op haar lippen, maar ze vond hem een beetje ongepast. Hij had ook goed gereageerd op haar eerste ongepaste vraag, waarom dan ook niet op haar tweede?

"Tja, shit happens." De kater haalde zijn schouders op en keek weer even dromerig naar haar zwarte vacht. Snel rukte hij zich los en luisterde naar haar volgende vraag. "Want doen jullie eigenlijk bij de windclan? Is het niet saai om maar in één gebied te blijven?" Windcall trok een wenkbrauw op en strekte even zijn poten om dat zijn kussentjes prikkelde van het blijven zitten. 'It's never dull, you have so much others around you. It's like one big family and you need to do things for them. I love to do things for my clan, and, we have drama too!' Hij dacht terug aan de deputy die was verbannen, ja een clan was nooit saai er was altijd wel wat gaande. Groot en klein. What about being a rogue? That seems rather dull to me,'

"Rogue zijn is alles behalve saai, eenzaam en soms vervelend dat wel, maar saai, nee absoluut niet! Je moet continue zorgen dat je je plekje behoud, als je zelf geen voedsel meer kunt vangen sterf je. Wij hebben niet zoiets als een Medicine cat of een warriorcode, wie niet sterk genoeg is sterft. Natuulijk is het niet altijd even leuk, maar het heeft ook zijn charmens. Zoals de vrijheid en het gaan en staan waar je zelf wilt. Je hoeft niet te luisteren naar andere katten die zeggen wat je moet doen, je kunt alles zelf." Hij zat daar met een mond vol tanden en kon alleen maar knikken. Blijkbaar had hij het verkeerd ingeschat er niet echt bij nagedacht. Windcall nam een hap lucht en stond op. 'I think I have to head back, if I want to bring some prey back that is,' miauwde hij. Het deed hem meer dan hij wilde dat hij deze poes moest verlaten. Voordat de rode kater zich omdraaide keek hij half verlegen naar haar ogen en nam het heft in eigen handen. 'Next time I'll come to your territory.' sprak hij zacht maar met een warme ondertoon. Hij was de man en wilde laten zien dat hij iets voor haar over had. Niet dat hij al zeker was van de manier waaraan hij aan haar dacht. Ze deed meer met hem dan goed was voor een rogue en clankat.

'I think I have to head back, if I want to bring some prey back that is,' Ze voelde een steek door haar hart gaan bij zijn woorden, en ze kon niet voorkomen dat haar ogen voor een moment droevig stonden. Gelukkig deden zijn andere woorden die blik al snel verdwijnen. 'Next time I'll come to your territory.' De woorden warmde haar ijskoude hart op en gaven haar een glimlach. "Je weet wel waar je me kan vinden."Miauwde ze voor ze opstond en zich eens goed uitrekte. "Au revoir, mon ami." Miauwde ze voor ze haar zwarte poten aan het werk zetten, terug naar haar eigen veilige boom. Weg van de kater die haar dingen liet voelen die ze niet snapte.