Destination London

Zijn keel deed nog steeds zeer, en ook al werd hij inmiddels bezorgd aangekeken door heel wat clangenoten (de meeste poezen), de kater weigerde naar Ace toe te gaan. Mede omdat hij de medicine cat nog niet volledig vertrouwde, en mede omdat ziek zijn niet een van zijn hobbies was. Patrouilleren in z'n eentje echter dan weer wel, en daarom liep hij nu langs de grens in plaats van lui in het kamp te liggen. De wind die velen het kamp in drong, en sneeuw met zich meebracht beviel de kater namelijk maar al te goed. Meer dan eens stak hij de neus in de lucht, en genoot van de kille bries langs zijn veel te heet aanvoelende snuit. Natuurlijk niet dat hij zou toegeven dat hij heet aanvoelde, alleen nu hij alleen was kon dat even. Anderen mochten het niet doorkrijgen anders zou hij dus echt een stom gesprek moeten voeren, en als het een senior warrior was zou hij misschien zelfs toch naar Ace gestuurd worden! Dat konden ze natuurlijk niet hebben, en dus genoot hij van de wind, terwijl hij tegelijkertijd de lucht proefde in de hoop geen geuren tegen te komen.

(Dustpaw eerst, dan open

Oh great. Mislukt. Een geur, een thunderclan geur. Helemaal geweldig. Zijn blik schoot naar de overkant van de grens, waar inderdaad een kat stond. Kleiner dan hij, duidelijk nog apprentice, en vrolijk. Ofwel, hij had een van die gezichten die zelfs als ze boos stonden nog vrolijk stonden. Tall was blij dat hij niet zo'n gezicht had, leek hem eigenlijk nog best lastig als iedereen er altijd van uitging dat je vrolijk was. Al was andersom natuurlijk nog slechter, dan zou iedereen steeds vragen of je boos was en dan moest jij maar eens zien uit te leggen dat jouw gezicht gewoon standaard boos stond. Met de gedachte hieraan moest Tall grinniken, en iets vrolijker stapte hij was dichter naar de grens toe. "Gegroet, Thunderclanner," Mauwde hij, zich veel formeler voordoende dan hij was. Altijd leuk.

Oh, een heuse gentleman? Wat geweldig, die had hij al langere tijd niet meer ontmoet, wel weer eens leuk voor de verandering. Hij nam de andere kat in zich op terwijl die hetzelfde bij hem deed. Het was een vrolijke kat, duidelijk, een chocolate point met gemiddeld lang haar. Het gezicht van die kat kwam hem ook al zo bekend voor. "Well, deze zonnige dag maakte mij vrolijk dus ik dacht, laat ik eens een gentleman zoeken," Hij keek zijlings naar de andere kat, "Mission accomplished,"

De kater vond het lastig om de andere kat te peilen, als een bal die van de ene kamer naar de andere schoot. Als je dacht te weten waar hij was, was hij alweer aan de andere kant. Don't blink, don't even blink, blink and it's gone. Zo was het een beetje, en dat kon hem redelijk frustreren. Bij deze kater leek het echter te passen, alsof zijn persoonlijkheid net zo hyperactief en veranderlijk was als zijn uitdrukkingen en uitstraling. Gelukkig was er wel een redelijk vaste uitdrukking zodra de vraag werd gesteld, anders was Tall alleen maar afgeleid geweest. "Ik geniet van de zon," Die er dus niet was, maar ja, als je eenmaal iets zei kon je het terugverwachten. "en train," Hij ging er maar eens bij zitten, en sloeg zijn goed gestylede pluizige staart om de poten. "Met wie heb ik trouwens het genoegen?"

De ander snapte zijn super-smooth grapje, en even was Tall trots op het feit dat hij ondanks weinig slaap toch gevat was. Gevat zijn was een van de grootste geschenken, op aardigheid en al die andere spulletjes na. Als je het aan een ander zou vragen zou gevat zijn waarschijnlijk onderaan staan trouwens.. Vooral queens, hij irriteerde ze vaak met zijn sarcasme of gevatheid. Vandaar dat Tall inmiddels redelijk goed was in het inschatten van situaties. "De naam is Dustpaw, wie ben jij?" Dat was een mooie vraag, hij kon alles zeggen. Altijd beter dan 'how are you' ofzo, want het standaard antwoord daarop varieerde van awesome tot epic. Normaal antwoord dan maar. "Tallshadow," klonk zijn reactie dus. "Aangenaam," Waarbij er een awesome hairflip toegevoegd werd.