White Snow, Cold Night. (+ Windcall)

Dancingdoe haar sierlijke oortjes bewogen in haar slaap, de nacht was koud en de kattin lag tegen de warriors den wand aangedrukt. Een nachtmerrie rukte door haar kleine, sierlijke lichaam heen. Haar poten bewogen ritmisch heen en weer, alsof ze keihard aan het rennen was, haar korte vacht was opgezet tegen de kou die zelfs de den in was gekropen. Haar normaal helder blauwe ogen had ze krampachtig gesloten, witte sneeuw lag onder haar poten in de droom. Een heftige wind waaide over de Windclanvlakte, haar sierlijke staart zwiepte nu om haar achterpoten heen. Haar neusje ademde diep in terwijl ze een zachte, verwarde mauw liet horen. De zonnestralen boven haar sierlijke, gestreepte kopje schenen fel in haar ogen, terwijl een Bloodclan kat op haar afgeslopen kwam. Met een schok werd de jonge warrior wakker. Haar blauwe ogen keken verward om haar heen voordat ze langzaam op stond.

Een lange rode vacht in de buurt, viel haar op. Langzaam liep ze naar de kat toe, die niet leek te slapen en duwde haar neusje zachtjes in zijn vacht. Misschien werd het eens tijd, dat ze met andere katten ging praten. Ze was niet verlegen, gewoon uiterst voorzichtig. Haar kleine, sierlijke oortjes lagen nog steeds verward in haar nek. Die droom had haar even van de wereld gebracht. Normaal sliep ze zalig, maar nu wou ze eigenlijk een nachtelijke tocht beginnen, in de kou. Het zou haar niet verbazen als er witte sneeuw voor de den lag, in leafbare was het nou eenmaal niet makkelijk te overleven. Weinig leafbare's had ze nog mee gemaakt, wel wist ze dat ze veel meer van andere seizoenen hield. Dit was veelste koud.

* Alleen Windcall

De sneeuw viel met kleine hoeveelheden uit de lucht en liet de grond glinsteren. Terwijl zijn groene ogen zich telkens op een nieuw sneeuwvlokje richtte hoorde hij wat geluid achter hem, maar de kater nam de moeite niet om te kijken. De sneeuw maakte hem slaperig, het was rustgevend om naar te kijken. Steeds meer vielen zijn ogen dicht, totdat hij de witte vlokken nog maar heel vaag zag. Net toen de kater zichzelf wilde kwijt raken in zijn slaap, voelde hij een neusje in zijn vacht. Lui opende hij zijn ogen en hield zijn kop een beetje schuin om te kijken wie het was. 'Dancingdoe? What's the matter?' Miauwde hij stil zodat hij verder niemand wakker maakte. De rode warrior keek weer naar de sneeuw, die nu sneller naar beneden daalde en vroeg zich in stilte af waarom hij niet mocht slapen. Was het Starclan, of kwam het gewoon door zijn opvallende vacht dat Dancingdoe hem had gewekt. Had hij wel geslapen? Of was hij al die tijd wakker geweest? Een zucht verliet zijn witte bekje, alles was altijd zo vaag in de nacht. Niks was realistisch en alles kon, dat was precies de reden waarom Windcall zo van nachten hield. Ze gaven hem rust.

Windcall opende zijn groene ogen, een luie blik stond er in. Hij hield zijn kop schuin. "Dancingdoe? What's the matter?" Mauwde hij stil. Dancingdoe keek van de andere slapende katten naar de sneeuwvlokken die buiten naar beneden dwarrelde. Een rilling schoot door haar heen, de gedachte aan de Bloodclankat bleef in haar hoofd rondtollen. Gelukkig was ze geen clanleider of medicijnkat, anders zou ze zich nog zorgen maken ook. "Is, is het goed als ik vannacht bij jou in het nest slaap?" Mauwde ze zacht, normaal kwam ze niet veel in de buurt van andere katten, maar de droom speelde zich nog steeds voor haar ogen af. Een vriend kon ze nu wel gebruiken. Ze hoopte maar dat hij de vraag niet raar zou vinden.
De dansende sneeuwvlokken buiten deden haar denken aan haar kittentijd. Toen was ze gek op sneeuw, het ronddollen in het witte wolkachtige spul was altijd een genot geweest. Haar blauwe ogen keken dromerig in de verte, een zacht zucht klonk in haar oren en ze draaide haar kopje naar de slapende warrior waar die vandaan kwam.

De helft van de katten kende ze niet eens. Ze sprak vaak niet met ze omdat ze van rust hield. Ook schaamde ze zich soms voor haar speelse gedrag. Ze had vaak ook nog eens het geduld van een kitten. Kittens waren het enige waarbij ze geduldig kon zijn, als ze vrije tijd had en niet hoefde te jagen, keek ze soms naar hun zorgeloze spel. Een kleine glimlach sierde haar mond, terwijl ze in haar gedachten verzonken, haar sierlijke staart om haar voorpoten krulde, nadat ze was gaan zitten.

Windcall merkte dat iets de poes dwars zat, hoe ze naar buiten keek en hoe ze sprak wezen er op dat ze bang was. Waarvoor wist de kater niet. "Is, is het goed als ik vannacht bij jou in het nest slaap?" Hij schrok van de vraag en keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de poes, dit was wel heel erg uit het niets. Maar Windcall was een gentleman en kon zich dus niet vergeven als hij het niet toe zou staan, als je een man was, was andere beschermen altijd een goede prioriteit. 'Well that's out of the blue, but I guess it is okay.' De warrior gaf een vriendelijke glimlach en schoof wat opzij om de poes erbij te laten. 'Can I ask you, why is this? Are you scared?' met een nieuwsgierige blik keek hij haar aan. 'Don't worry no one can come in,' De rode kater grinnikte en legde zijn massieve kop weer op zijn poten neer. Hopelijk zou hij nog wel wat slaap vangen, anders was hij morgen geen nut voor de clan. Een dag niks gevangen, was een dag niks gedaan. En Windcall hield niet van luie katten.

De rode knappe kater keek verbaasd naar haar, met opgetrokken wenkbrauwen. Dancingdoe wachtte nog steeds op zijn antwoord.'Well that's out of the blue, but I guess it is okay.' De warrior gaf een vriendelijke glimlach en schoof wat opzij om de poes erbij te laten. 'Can I ask you, why is this? Are you scared?' met een nieuwsgierige blik keek hij haar aan. 'Don't worry no one can come in,' De rode kater grinnikte en legde zijn massieve kop weer op zijn poten neer. Dancingdoe had de vragen ergens wel verwacht, een volwassen kat was geacht dapper te zijn. Haar bruinige oortjes schoten heel even naar haar nek terwijl ze gewoon knikte. Slaperig ging ze naast de veel grotere kater liggen. Haar slanke staart sloeg ze om zich heen. "Dankje, slechte droom.." Mompelde ze met een korte gaap. Hij was wel goed in opvrolijken, de jonge warrior grinnikte zachtjes met hem mee, ergens had hij wel een punt, hoe groot was de kans dat iemand hun aan zou vallen? Iedere slimme kat zou nu slapen en zichzelf opladen voor een nieuwe dag. Het sneeuw viel langzamer uit de hemel, haar ogen keken naar de kleine vlokken die alles spierwit maakten. Haar blauwe ogen keken ietwat vrolijker naar de rode kat. Dankbaar dat ze voor nu met een onbekende vriend in een warm nest lag.

Onderwerp: Re: White Snow, Cold Night. (+ Windcall)